Erdoğan berbat, Ali Babacan düzgün, o denli mi?
Erdoğan makus, Mehmet Şimşek güzel, o denli mi?
hiç biri yapamadı…
Borca/sıcak paraya dayalı kelamda refahı bu ülkeye kim dayattı?
Tıpkı kulvarda olduğumuz Brezilya, Güney Afrika, Endonezya üzere ülkeler, dışarıdan gelen sıcak paraya (vergiler koymak gibi) sermaye denetimi yaparken, AKP iktidarı kılını kıpırdatmayarak ekonomiyi ısındırmaya devam etti!
Sonuç, bir daha büyük cari açık…
Sonuç, bir daha finans krizi…
Sonuç, bir daha ülke kaynaklarının sömürülmesi…
Sonuç, bir daha halkın fakirleşmesi…
Kâfi. Bu kırk yıllık kumarhane iktisadından muhalefetin de vazgeçmesi gerekiyor.
Geçmiş başarısızlığı daima deşmek yerine, “neyi-nasıl” kurmamız gerektiği üzerinde tartışmayı öneriyorum!
Fakat. Muhalif partiler utangaç; devletin kalkınmadaki rolünü/ muhafazacı devlet olgusunu lisana getirmiyor. Kırk yıllık Washington Konsensüsü/ “tek tip” neoliberalizme karşı yürekli karşı çıkış yapamıyor: Batı ne der!
halbuki. Batı’da 2008 krizinden daha sonra hava döndü; neoliberal taraf şunu demeye başladı:
-Devlet, piyasaya müdahale etsin.
-Devlet, krizde faal rol oynasın.
Lakin. Biraz soluk alınca şunu tartışmaya açtılar:
-Devlet müdahalesinin hedefi ne olmalıdır?
-Müdahale hangi kurallar altında, ne müddetliğine ve ne boyutlarda olmalıdır?
Bu kelamların şifresi şu:
-Devlet, zenginleri kurtarsın ve bir daha köşesine çekilsin!
Mazeretleri hazır; fakiri gözeten ekonomik sistem/ toplumsal adalet, ülkeyi batırır! Yani, “müebbet yoksulluk” sistemi devam etsin…
Diyorum ki:
YOLUMUZ MUHAKKAK
Kırk yıldır birebir sözlerle söylenen, misal yakınmaları artık bir kenara bırakalım:
Farklı iktisadi okulların krize dair ortaya koydukları sebep-sonuç ilgilerini tartışalım. Lakin yaptırmıyorlar. Ülkenin –müfredat mağduru- solcu iktisatçısı bile iktisadın bütün olduğunu unutup salt finansı konuşup, faiz indirmeyi makûs gösteriyor! Zira, ekonomiyi salt Erdoğan merkezli tartışıyor. “Aman” diyor, “tribünlere muhalif kelam söylersem Erdoğancı gözükürüm!”
Düşün çıtasını bu derece düşürdük yani… Toplumsal medyaya yenildik. Dün “televole iktisatçılar” vardı, bugün “sosyal medya iktisatçılar” var!
Pekala: Popülizme boyun eğmeyi sürdürecek miyiz? Hayır.
Biz, kalkınmacı merkez bankacılığını savunacağız.
Biz, korumacı- teşebbüsçü devlet sistemini savunacağız.
Biz, fakir halkımızın hakkını savunacağız.
Biz, ulusal sermayemizi savunacağız.
Biz, Atatürk‘ün yolundan yürüyeceğiz.
Erdoğan öyledir yahut değildir diye değil; bizim yolumuz daima bu olduğu için bunu yapacağız. Gürültüye pabuç bırakmayacağız!
her insanın en kârlı çıktığı hal; kendi çıkarı kadar, ülkenin ortak yararını göz etmesidir. Ortak çıkarımız için, toplumsal işbirliğini sağlayacak -bakılırsavini yeterli yapan- öncü devlete muhtaçlık var.
“Devlet elini pazardan çeksin, ‘görünmez el’ piyasayı düzenler” diyen safsata ülkemizi bu hale getirdi.
Kurtuluş Savaşı’nı yapan, Cumhuriyeti inşa edip ışığını parlatan takımların idealizmine gereksinimimiz var…
TUTSAK İKİLEMİ
Bizi yoldan çıkarmalarına müsaade vermeyelim.
Toplumsal bilimlerde pek bilinen “tutsak ikilemi” isimli strateji oyun teorisi var:
İki zanlı, soruşturma kapsamında polis tarafınca gözaltına alınır. Farklı hücrelere konur ve bir mutabakat sunulur:
-Zanlılardan biri, ötekinin aleyhinde tanıklık eder, başkası sessiz kalırsa, tanıklık eden hür kalacaktır. Susmayı yeğleyen ise 10 yıl mahpusa mahkûm edilecektir!
-İkisi de birbirleri aleyhinde tanıklık ederse, 5’er yıl mahpus cezasına çarptırılacaktır.
-İkisi de sessiz kalırlarsa 1’er yıl mahpus cezası alacaktır.
Sizin davranışınız ne olur?
Sessiz mu kalırsınız?
Sessiz kalmak ahlâki gözüküyor ancak ya öbür zanlı sizin aleyhinize tanıklık yaparsa, 10 yıl ceza alacaksınız.
Ya da: Siz de aleyhte tanıklık yaparsanız 5 yıl mahpusta kalacaksınız.
Uzatmayayım:
Bu oyun teorisi daima oyuncular üzerinden anlatıldı. Polisin/devletin tutumunun da sorgulanması gerektiğini düşünüyorum!
Devlet, elinde kesin kanıtlar olmadan iki zanlıyı “döneklik”- “acımasızlık” üzere dayatmalarla insanlıktan çıkarmaya çalışıyor! Tıpkı insanını, piyasaya kurban verdiği gibi…
Artan işsizlik, yükselen enflasyon, gelir adaletsizliği, denetimsiz globalleşme vs. karşısında tek başına korunaksız bırakılan vatandaşın hali üzere yani durum: Yiyin birbirinizi… Yırtıcı kapitalizmin salt kendi çıkarını düşünen “görünmez el”i budur.
Toplumsal kurtuluş için artık “devlet el”i üzerine tartışmalıyız.
Evrim bilimci Pyotr Kropotkin’in ortaya çıkardığı üzere; tabiatta hayatta kalanlar işbirliğini/ karşılıklı yardımı başaranlar!
Soner Yalçın
Erdoğan makus, Mehmet Şimşek güzel, o denli mi?
hiç biri yapamadı…
Borca/sıcak paraya dayalı kelamda refahı bu ülkeye kim dayattı?
Tıpkı kulvarda olduğumuz Brezilya, Güney Afrika, Endonezya üzere ülkeler, dışarıdan gelen sıcak paraya (vergiler koymak gibi) sermaye denetimi yaparken, AKP iktidarı kılını kıpırdatmayarak ekonomiyi ısındırmaya devam etti!
Sonuç, bir daha büyük cari açık…
Sonuç, bir daha finans krizi…
Sonuç, bir daha ülke kaynaklarının sömürülmesi…
Sonuç, bir daha halkın fakirleşmesi…
Kâfi. Bu kırk yıllık kumarhane iktisadından muhalefetin de vazgeçmesi gerekiyor.
Geçmiş başarısızlığı daima deşmek yerine, “neyi-nasıl” kurmamız gerektiği üzerinde tartışmayı öneriyorum!
Fakat. Muhalif partiler utangaç; devletin kalkınmadaki rolünü/ muhafazacı devlet olgusunu lisana getirmiyor. Kırk yıllık Washington Konsensüsü/ “tek tip” neoliberalizme karşı yürekli karşı çıkış yapamıyor: Batı ne der!
halbuki. Batı’da 2008 krizinden daha sonra hava döndü; neoliberal taraf şunu demeye başladı:
-Devlet, piyasaya müdahale etsin.
-Devlet, krizde faal rol oynasın.
Lakin. Biraz soluk alınca şunu tartışmaya açtılar:
-Devlet müdahalesinin hedefi ne olmalıdır?
-Müdahale hangi kurallar altında, ne müddetliğine ve ne boyutlarda olmalıdır?
Bu kelamların şifresi şu:
-Devlet, zenginleri kurtarsın ve bir daha köşesine çekilsin!
Mazeretleri hazır; fakiri gözeten ekonomik sistem/ toplumsal adalet, ülkeyi batırır! Yani, “müebbet yoksulluk” sistemi devam etsin…
Diyorum ki:
YOLUMUZ MUHAKKAK
Kırk yıldır birebir sözlerle söylenen, misal yakınmaları artık bir kenara bırakalım:
Farklı iktisadi okulların krize dair ortaya koydukları sebep-sonuç ilgilerini tartışalım. Lakin yaptırmıyorlar. Ülkenin –müfredat mağduru- solcu iktisatçısı bile iktisadın bütün olduğunu unutup salt finansı konuşup, faiz indirmeyi makûs gösteriyor! Zira, ekonomiyi salt Erdoğan merkezli tartışıyor. “Aman” diyor, “tribünlere muhalif kelam söylersem Erdoğancı gözükürüm!”
Düşün çıtasını bu derece düşürdük yani… Toplumsal medyaya yenildik. Dün “televole iktisatçılar” vardı, bugün “sosyal medya iktisatçılar” var!
Pekala: Popülizme boyun eğmeyi sürdürecek miyiz? Hayır.
Biz, kalkınmacı merkez bankacılığını savunacağız.
Biz, korumacı- teşebbüsçü devlet sistemini savunacağız.
Biz, fakir halkımızın hakkını savunacağız.
Biz, ulusal sermayemizi savunacağız.
Biz, Atatürk‘ün yolundan yürüyeceğiz.
Erdoğan öyledir yahut değildir diye değil; bizim yolumuz daima bu olduğu için bunu yapacağız. Gürültüye pabuç bırakmayacağız!
her insanın en kârlı çıktığı hal; kendi çıkarı kadar, ülkenin ortak yararını göz etmesidir. Ortak çıkarımız için, toplumsal işbirliğini sağlayacak -bakılırsavini yeterli yapan- öncü devlete muhtaçlık var.
“Devlet elini pazardan çeksin, ‘görünmez el’ piyasayı düzenler” diyen safsata ülkemizi bu hale getirdi.
Kurtuluş Savaşı’nı yapan, Cumhuriyeti inşa edip ışığını parlatan takımların idealizmine gereksinimimiz var…
TUTSAK İKİLEMİ
Bizi yoldan çıkarmalarına müsaade vermeyelim.
Toplumsal bilimlerde pek bilinen “tutsak ikilemi” isimli strateji oyun teorisi var:
İki zanlı, soruşturma kapsamında polis tarafınca gözaltına alınır. Farklı hücrelere konur ve bir mutabakat sunulur:
-Zanlılardan biri, ötekinin aleyhinde tanıklık eder, başkası sessiz kalırsa, tanıklık eden hür kalacaktır. Susmayı yeğleyen ise 10 yıl mahpusa mahkûm edilecektir!
-İkisi de birbirleri aleyhinde tanıklık ederse, 5’er yıl mahpus cezasına çarptırılacaktır.
-İkisi de sessiz kalırlarsa 1’er yıl mahpus cezası alacaktır.
Sizin davranışınız ne olur?
Sessiz mu kalırsınız?
Sessiz kalmak ahlâki gözüküyor ancak ya öbür zanlı sizin aleyhinize tanıklık yaparsa, 10 yıl ceza alacaksınız.
Ya da: Siz de aleyhte tanıklık yaparsanız 5 yıl mahpusta kalacaksınız.
Uzatmayayım:
Bu oyun teorisi daima oyuncular üzerinden anlatıldı. Polisin/devletin tutumunun da sorgulanması gerektiğini düşünüyorum!
Devlet, elinde kesin kanıtlar olmadan iki zanlıyı “döneklik”- “acımasızlık” üzere dayatmalarla insanlıktan çıkarmaya çalışıyor! Tıpkı insanını, piyasaya kurban verdiği gibi…
Artan işsizlik, yükselen enflasyon, gelir adaletsizliği, denetimsiz globalleşme vs. karşısında tek başına korunaksız bırakılan vatandaşın hali üzere yani durum: Yiyin birbirinizi… Yırtıcı kapitalizmin salt kendi çıkarını düşünen “görünmez el”i budur.
Toplumsal kurtuluş için artık “devlet el”i üzerine tartışmalıyız.
Evrim bilimci Pyotr Kropotkin’in ortaya çıkardığı üzere; tabiatta hayatta kalanlar işbirliğini/ karşılıklı yardımı başaranlar!
Soner Yalçın