Sözcü muharriri Yılmaz Özdil, bugünkü “Tosun” başlıklı yazısında Uruguay eski Cumhurbaşkanı Jose Mujica’yı anlattı.
Yazısına “Namuslu adamdı. Cuntaya direndi. Altı kere vuruldu. Tekraren tutuklandı. 14 yıl mahpus yattı. İki sefer mahpustan kaçtı. Demokrasiye geçildi… Cumhurbaşkanı seçildi” diye başlayan Özdil şunları yazdı:
“Cumhurbaşkanlığı sarayı vardı fakat, kabul etmedi, sarayda oturmadı.
Aslında meskeni bile yoktu. 40 yıldır eşine ilişkin köy konutunda oturuyorlardı, orada oturmaya devam etti. Siyasi bakılırsavlerinin haricinde, mesai saatleri haricinde, kolay yurttaşlar üzere yaşıyordu, hatta köy konutunda su tesisatı bile yoktu, bahçedeki kuyudan su çekiyordu.
Cumhurbaşkanlığı maaşı 12 bin dolara denk geliyordu, yüzde 90’ından fazlasını fakirlere, hayır kurumlarına bağışlıyordu, kalanıyla geçiniyordu.
Eşi çiçek yetiştiricisiydi, çiçekçilere satarak gelir elde ediyordu, “eşimin çıkarı bize yetiyor, devletten maaş almama gerek yok” diyordu.
MAKAM ARACINI KULLANMADI
Makam uçağı vardı, kabul etmedi, hiç kullanmadı, özel uçağa bile hiç binmedi, bayağı yurttaşlarla bir arada yolcu uçaklarıyla seyahat etti.
Devletin makam arabasını kullanmadı, 87 model vosvos’u vardı, ona biniyordu, cumhurbaşkanı olunca değiştirmedi, akaryakıt parasını bile cebinden ödemeye devam etti. Sürücüsünü milletvekili yapmadı, zira esasen sürücüsü yoktu.
Cumhurbaşkanı olduktan daha sonra, memleketler arası bir tepe sırasında koleksiyoner bir Arap piri teklifte bulundu, dünya medyasında meşhur olan lacivert renkli vosvosunu bir milyon dolara satın almak istediğini söylemiş oldu.
Satmadı.
Niçin reddettiniz diye sordular?
Ders üzere yanıtıyla, hem gazetecilere hem Arap pirine ağızlarının hissesini verdi.
“Aslında fakirlere dağıtmak üzere vosvosumu satmayı önemli ciddi düşündüm lakin, köpeğim Manuela’yı veterinere götürmek için vosvosuma gereksinimim var, Manuela bu arabası hayli seviyor” dedi.
Manuela, üç bacaklıydı, topal bir köpekti.
Manuela karşılığı olağan olarak sembolikti…
Cumhurbaşkanlığı bakılırsavi sırasında ülkesine ilişkin, milletine ilişkin bir tek çakıl taşını bile elaleme vermedi.
Vosvosunun yanısıra bir de vespa’sı vardı, Meclis’e kimi vakit vespayla geliyordu.
Muhafazası yoktu. Devletin kendisine tahsis ettiği resmi polisleri bile asli nazaranvlerine geri gönderdi, yurttaşlar sokakta nasıl dolaşıyorsa, oda o denli dolaşmaya devam etti.
Birikimi yoktu, banka hesabı yoktu, kredi kartı yoktu.
Cumhurbaşkanlığı vazifesini devraldığında mal varlığı yalnızca nakit 1800 dolardı, cumhurbaşkanlığı bakılırsavini devrederken, tekrar birebirdi.
“Siyaset, para biriktirmek için değildir, halk olmaktır” diyordu.
Birleşmiş Milletler’de dünya siyaset tarihine damga vuran bir konuşma yaptı…
JOSE MUJİCA
“Kalıcı olanlar, aşk, dostluk, dayanışma ve ailedir, belirleyici olan hayat olmalıdır, tüketim değil” dedi.
Cumhurbaşkanlığı müddeti bitti, illa yine seçileyim, aman koltuğa yapışayım, kazık çakayım, oyları çalayım filan demedi.
Emekli oldu.
Jose Mujica…
Uruguay cumhurbaşkanıydı.
Pekala, Uruguay halkı niye onu cumhurbaşkanı seçti?
Meskeni olmadığı için mi?
Vosvosa bindiği için mi?
olağan olarak hayır.
Cumhurbaşkanı seçilmedilk evvel ülkesinin “tarım” bakanıydı.
Bilimsel ve yurtsever siyasetleriyle yalnızca beş yıl üzere kısa müddette Uruguay topraklarının yüzde 90’ını tarım yapılabilir hale getirdi.
Uruguay’ı buğday, pirinç, mısır, arpa, yulaf deposu haline getirdi.
Ülkesinin canlı hayvan varlığını, sığır, koyun, domuz, kümes hayvanları varlığını, toplam 45 milyona çıkardı.
Ülkesindeki canlı hayvan nüfusunu, ülkesindeki insan nüfusunun 13 katına çıkardı, 13 katına!
Her bir vatandaşına 13 besi hayvanı düşüyordu.
Uruguay’a dünya basınında “küçük ülke büyük bonfile” sıfatının takılmasını sağladı.
Kıyaslamak isterseniz…
Türkiye’nin nüfusu 82 milyon kişi, yalnızca 18 milyon ineğimiz var.
Uruguay’ın nüfusu yalnızca 3.5 milyon kişi, 16 milyon ineği var.
Büyük ülke Türkiye, yiyecek kıyma bile bulamazken… Küçücük ülke Uruguay işte bu biçimde devasa bonfile haline gelmişti.
Zira, en az üç çocuk yapmayı teşvik etmek yerine, en az üç inek yapmaya baş yormuştu.
Süt eserleri bölümünü beş katına büyüttü.
Yalnızca topraklarının rahmetini değil, denizlerinin rahmetini de arttırdı, tarladan elde edilen gelirin değerli bir kısmını denize döktü, balıkçılık patladı, üç yılda üç katına çıkardı.
Tarım ve hayvancılık yardımıyla işsizliği azalttı, kişi başına düşen geliri arttırdı, maaşları yükseltti, köyden kente göçü durdurdu.
URUGUAY’DAN ET İTHALİ
Paraya tamah etmemesi, kolay yurttaşlar üzere yaşamaya devam etmesi, hayat ideolojisi olağan olarak değerliydi, elbette takdir edilmesi gereken davranışlardı lakin, cumhurbaşkanı seçilmesinin temel niçini, tarımdı.
Dünya siyaset tarihinde tarım bakanlığından cumhurbaşkanlığına yükselen birinci ve tek kişiydi.
Sonuçta emekli oldu.
Eşiyle birlikte gezmeye çıktı.
Türkiye’ye de geldi.
İstanbul’u İzmir’i Eskişehir’i gezdi.
Uruguay’da tarımı hayvancılığı beşe katlayan Uruguay cumhurbaşkanının Türkiye’ye geldiği günlerde, biz Türkiye olarak Uruguay’dan inek ithal etmeye başlamıştık.
Bir vakit içinder kendi kendine yeten yedi ülkeden biriyken, ithal ineklerimizi ithal samanla besler hale gelmiştik.
Saraydan alınarak halka verilen egemenliği, kendi ellerimizle gdolayıp saraya iade etmiştik, asrın başkanımız kendine bin yüz küsur odalı saray yaptırmıştı, buyruğunda yedi tane filan uçak vardı.
Tıpkı günlerde, tosun’un biri peydah olmuştu, internette “çiftlikbank” kurmuştu, internet sayfasına animasyon inek fotoğrafları koymuştu, “beğendiğiniz ineğin üstünü tıklayıp, şahsî banka hesabıma parayı yatırın, ineğin etinden sütünden size kar hissesi ödeyeyim” diyordu.
Yerli ve ulusal bir gencimizdi, dindar nesildendi.
Bayrak-ezan nutukları atıyor, kendisini Fatih Sultan Mehmet’e benzetiyor, tekbirlerle alkışlanıyordu.
Uruguay’dan inek ithal eden, saman ithal eden Türkiye’nin kimi kurnaz vatandaşları bu arkadaşın teklifini epey mantıklı buldu.
Tosunun şahsî hesabına tiko para bir milyar lira yatırdılar.
Yanlış anlaşılmasın lütfen, bir milyon lira değil, bir milyar lira!
E haliyle, tosun paraları balyaladı.
Uruguay’a kaçtı.
Süreksiz göçmen kimliği aldı.
Yazgının kesişme noktasıydı… Akp iktidarına inek satarak, ülkesine sadece Türkiye’den bir milyar dolar kazandıran Uruguay cumhurbaşkanı, Türkiye’yi görmeye gelirken, sayın ahalimize bir milyar liralık sanal inek satan arkadaş, Uruguay’a kaçmıştı.
Uruguay’da o gün itibariyle elçiliğimiz yoktu.
Hatalıların iadesi antlaşmamız yoktu.
Uruguay’dan inek alıyorduk.
Tosun’u alamıyorduk.
TOSUN niye GELDİ
Şak…
Af yasası çıkardık.
Tosun üzere dolandırıcı arkadaşlara ceza indirimi getirdik.
Tosun bu aftan faydalanıp, pişmanım ayaklarıyla teslim oldu.
Bir kaç yıl yatacak, çıkacak.
Bir milyar lirayı şu anda dünyanın neresine istiflediyse, elini kolunu sallaya sallaya oraya gidecek, özgür bir Türk vatandaşı olarak afiyetle yiyecek.
“Nedir bu tosun sıkıntısı?” diye soranlar için özetlemek istedim…
Budur.
Tercihtir.
Ticari üzere görünüyor lakin aslında, sayın ahalimizin siyasi tercihidir.
Odatv.com
Yazısına “Namuslu adamdı. Cuntaya direndi. Altı kere vuruldu. Tekraren tutuklandı. 14 yıl mahpus yattı. İki sefer mahpustan kaçtı. Demokrasiye geçildi… Cumhurbaşkanı seçildi” diye başlayan Özdil şunları yazdı:
“Cumhurbaşkanlığı sarayı vardı fakat, kabul etmedi, sarayda oturmadı.
Aslında meskeni bile yoktu. 40 yıldır eşine ilişkin köy konutunda oturuyorlardı, orada oturmaya devam etti. Siyasi bakılırsavlerinin haricinde, mesai saatleri haricinde, kolay yurttaşlar üzere yaşıyordu, hatta köy konutunda su tesisatı bile yoktu, bahçedeki kuyudan su çekiyordu.
Cumhurbaşkanlığı maaşı 12 bin dolara denk geliyordu, yüzde 90’ından fazlasını fakirlere, hayır kurumlarına bağışlıyordu, kalanıyla geçiniyordu.
Eşi çiçek yetiştiricisiydi, çiçekçilere satarak gelir elde ediyordu, “eşimin çıkarı bize yetiyor, devletten maaş almama gerek yok” diyordu.
MAKAM ARACINI KULLANMADI
Makam uçağı vardı, kabul etmedi, hiç kullanmadı, özel uçağa bile hiç binmedi, bayağı yurttaşlarla bir arada yolcu uçaklarıyla seyahat etti.
Devletin makam arabasını kullanmadı, 87 model vosvos’u vardı, ona biniyordu, cumhurbaşkanı olunca değiştirmedi, akaryakıt parasını bile cebinden ödemeye devam etti. Sürücüsünü milletvekili yapmadı, zira esasen sürücüsü yoktu.
Cumhurbaşkanı olduktan daha sonra, memleketler arası bir tepe sırasında koleksiyoner bir Arap piri teklifte bulundu, dünya medyasında meşhur olan lacivert renkli vosvosunu bir milyon dolara satın almak istediğini söylemiş oldu.
Satmadı.
Niçin reddettiniz diye sordular?
Ders üzere yanıtıyla, hem gazetecilere hem Arap pirine ağızlarının hissesini verdi.
“Aslında fakirlere dağıtmak üzere vosvosumu satmayı önemli ciddi düşündüm lakin, köpeğim Manuela’yı veterinere götürmek için vosvosuma gereksinimim var, Manuela bu arabası hayli seviyor” dedi.
Manuela, üç bacaklıydı, topal bir köpekti.
Manuela karşılığı olağan olarak sembolikti…
Cumhurbaşkanlığı bakılırsavi sırasında ülkesine ilişkin, milletine ilişkin bir tek çakıl taşını bile elaleme vermedi.
Vosvosunun yanısıra bir de vespa’sı vardı, Meclis’e kimi vakit vespayla geliyordu.
Muhafazası yoktu. Devletin kendisine tahsis ettiği resmi polisleri bile asli nazaranvlerine geri gönderdi, yurttaşlar sokakta nasıl dolaşıyorsa, oda o denli dolaşmaya devam etti.
Birikimi yoktu, banka hesabı yoktu, kredi kartı yoktu.
Cumhurbaşkanlığı vazifesini devraldığında mal varlığı yalnızca nakit 1800 dolardı, cumhurbaşkanlığı bakılırsavini devrederken, tekrar birebirdi.
“Siyaset, para biriktirmek için değildir, halk olmaktır” diyordu.
Birleşmiş Milletler’de dünya siyaset tarihine damga vuran bir konuşma yaptı…
JOSE MUJİCA
“Kalıcı olanlar, aşk, dostluk, dayanışma ve ailedir, belirleyici olan hayat olmalıdır, tüketim değil” dedi.
Cumhurbaşkanlığı müddeti bitti, illa yine seçileyim, aman koltuğa yapışayım, kazık çakayım, oyları çalayım filan demedi.
Emekli oldu.
Jose Mujica…
Uruguay cumhurbaşkanıydı.
Pekala, Uruguay halkı niye onu cumhurbaşkanı seçti?
Meskeni olmadığı için mi?
Vosvosa bindiği için mi?
olağan olarak hayır.
Cumhurbaşkanı seçilmedilk evvel ülkesinin “tarım” bakanıydı.
Bilimsel ve yurtsever siyasetleriyle yalnızca beş yıl üzere kısa müddette Uruguay topraklarının yüzde 90’ını tarım yapılabilir hale getirdi.
Uruguay’ı buğday, pirinç, mısır, arpa, yulaf deposu haline getirdi.
Ülkesinin canlı hayvan varlığını, sığır, koyun, domuz, kümes hayvanları varlığını, toplam 45 milyona çıkardı.
Ülkesindeki canlı hayvan nüfusunu, ülkesindeki insan nüfusunun 13 katına çıkardı, 13 katına!
Her bir vatandaşına 13 besi hayvanı düşüyordu.
Uruguay’a dünya basınında “küçük ülke büyük bonfile” sıfatının takılmasını sağladı.
Kıyaslamak isterseniz…
Türkiye’nin nüfusu 82 milyon kişi, yalnızca 18 milyon ineğimiz var.
Uruguay’ın nüfusu yalnızca 3.5 milyon kişi, 16 milyon ineği var.
Büyük ülke Türkiye, yiyecek kıyma bile bulamazken… Küçücük ülke Uruguay işte bu biçimde devasa bonfile haline gelmişti.
Zira, en az üç çocuk yapmayı teşvik etmek yerine, en az üç inek yapmaya baş yormuştu.
Süt eserleri bölümünü beş katına büyüttü.
Yalnızca topraklarının rahmetini değil, denizlerinin rahmetini de arttırdı, tarladan elde edilen gelirin değerli bir kısmını denize döktü, balıkçılık patladı, üç yılda üç katına çıkardı.
Tarım ve hayvancılık yardımıyla işsizliği azalttı, kişi başına düşen geliri arttırdı, maaşları yükseltti, köyden kente göçü durdurdu.
URUGUAY’DAN ET İTHALİ
Paraya tamah etmemesi, kolay yurttaşlar üzere yaşamaya devam etmesi, hayat ideolojisi olağan olarak değerliydi, elbette takdir edilmesi gereken davranışlardı lakin, cumhurbaşkanı seçilmesinin temel niçini, tarımdı.
Dünya siyaset tarihinde tarım bakanlığından cumhurbaşkanlığına yükselen birinci ve tek kişiydi.
Sonuçta emekli oldu.
Eşiyle birlikte gezmeye çıktı.
Türkiye’ye de geldi.
İstanbul’u İzmir’i Eskişehir’i gezdi.
Uruguay’da tarımı hayvancılığı beşe katlayan Uruguay cumhurbaşkanının Türkiye’ye geldiği günlerde, biz Türkiye olarak Uruguay’dan inek ithal etmeye başlamıştık.
Bir vakit içinder kendi kendine yeten yedi ülkeden biriyken, ithal ineklerimizi ithal samanla besler hale gelmiştik.
Saraydan alınarak halka verilen egemenliği, kendi ellerimizle gdolayıp saraya iade etmiştik, asrın başkanımız kendine bin yüz küsur odalı saray yaptırmıştı, buyruğunda yedi tane filan uçak vardı.
Tıpkı günlerde, tosun’un biri peydah olmuştu, internette “çiftlikbank” kurmuştu, internet sayfasına animasyon inek fotoğrafları koymuştu, “beğendiğiniz ineğin üstünü tıklayıp, şahsî banka hesabıma parayı yatırın, ineğin etinden sütünden size kar hissesi ödeyeyim” diyordu.
Yerli ve ulusal bir gencimizdi, dindar nesildendi.
Bayrak-ezan nutukları atıyor, kendisini Fatih Sultan Mehmet’e benzetiyor, tekbirlerle alkışlanıyordu.
Uruguay’dan inek ithal eden, saman ithal eden Türkiye’nin kimi kurnaz vatandaşları bu arkadaşın teklifini epey mantıklı buldu.
Tosunun şahsî hesabına tiko para bir milyar lira yatırdılar.
Yanlış anlaşılmasın lütfen, bir milyon lira değil, bir milyar lira!
E haliyle, tosun paraları balyaladı.
Uruguay’a kaçtı.
Süreksiz göçmen kimliği aldı.
Yazgının kesişme noktasıydı… Akp iktidarına inek satarak, ülkesine sadece Türkiye’den bir milyar dolar kazandıran Uruguay cumhurbaşkanı, Türkiye’yi görmeye gelirken, sayın ahalimize bir milyar liralık sanal inek satan arkadaş, Uruguay’a kaçmıştı.
Uruguay’da o gün itibariyle elçiliğimiz yoktu.
Hatalıların iadesi antlaşmamız yoktu.
Uruguay’dan inek alıyorduk.
Tosun’u alamıyorduk.
TOSUN niye GELDİ
Şak…
Af yasası çıkardık.
Tosun üzere dolandırıcı arkadaşlara ceza indirimi getirdik.
Tosun bu aftan faydalanıp, pişmanım ayaklarıyla teslim oldu.
Bir kaç yıl yatacak, çıkacak.
Bir milyar lirayı şu anda dünyanın neresine istiflediyse, elini kolunu sallaya sallaya oraya gidecek, özgür bir Türk vatandaşı olarak afiyetle yiyecek.
“Nedir bu tosun sıkıntısı?” diye soranlar için özetlemek istedim…
Budur.
Tercihtir.
Ticari üzere görünüyor lakin aslında, sayın ahalimizin siyasi tercihidir.
Odatv.com