celikci
New member
Yenilgi ve İnsan
İnsanın gerçeği anlaması için kendisini inandıracak masalının kalmaması gerekir. Ancak o zaman insan kendi gerçek yüzüyle yüzleşir ve kendi gerçeklerinin acımasız alevinde kavrularak pişer. Yaşamındaki sisler ancak o zaman dağılır ve hayatı herkesten farklı olarak algılamaya başlar. Hayattan çok şey isteyen insanlar, hayatın gerçeklerini kavramamış insanlardır. Zaten hayatın gerçekleriyle yaşamları arasında köprü kuramadıkları için yaşamları bir talihsizliğin ırmağında akıp giderken, onlarda ırmaktan kurtulmak için çırpınıp dururlar. İşin vahim tarafı ise o ırmakta çırpındıklarının farkında olmadan mutlu mesut yaşayıp gittiklerini zannetmeleridir. Uçsuz bucaksız bir çölü andıran gönüllerinin yüzlerine çizdiği incinmişlik haritasını bir türlü göremezler. Bu yüzden de hayatta atıkları yanlış adımların kendi sonlarını hazırladıklarının bilincinde olmadan bir uçuruma doğru yürüyüp giderler. Bir gün uçurumun kenarına geldiklerinde artık umutlarının tükendiğini ve yenildiklerini anlarlar. Bu yenilgi insan için bir bitiş değil, başlangıç olabilir. Belki uçurumun kenarına gelinmiş olabilir. Ama o uçurumu geçmek için yaşamla hayal arasında sağlam bir köprü kurulabilir. Bu köprüyü kurmayı başaran insan için ise hayat eskisi gibi olmayacaktır. Çünkü yaşamında yenilgiyi tatmış ve yenilgiyi öğrenerek de büyük bir zafer kazanmıştır. Artık yüreğine oturan yalnızlığın insanıdır. Yaşamdan intikam almak için aptalca bir hırsa kapılmadan adımlarını hedeflerine doğru atacağı için çöle dönmüş gönüllerini çileli yolculuğunda dökeceği gözyaşları yeşertecektir. Atılan adımlar artık uçuruma doğru değil, güneşli ve güzel günlere doğrudur. Unutmayalım ki yaşamda mutlu insan yoktur. Sadece onu hak eden insan vardır. Ve insanın yaşamayı gerçekten hak etmesi için yenilgiyi tatması gerekir.
ALINTIDIR
İnsanın gerçeği anlaması için kendisini inandıracak masalının kalmaması gerekir. Ancak o zaman insan kendi gerçek yüzüyle yüzleşir ve kendi gerçeklerinin acımasız alevinde kavrularak pişer. Yaşamındaki sisler ancak o zaman dağılır ve hayatı herkesten farklı olarak algılamaya başlar. Hayattan çok şey isteyen insanlar, hayatın gerçeklerini kavramamış insanlardır. Zaten hayatın gerçekleriyle yaşamları arasında köprü kuramadıkları için yaşamları bir talihsizliğin ırmağında akıp giderken, onlarda ırmaktan kurtulmak için çırpınıp dururlar. İşin vahim tarafı ise o ırmakta çırpındıklarının farkında olmadan mutlu mesut yaşayıp gittiklerini zannetmeleridir. Uçsuz bucaksız bir çölü andıran gönüllerinin yüzlerine çizdiği incinmişlik haritasını bir türlü göremezler. Bu yüzden de hayatta atıkları yanlış adımların kendi sonlarını hazırladıklarının bilincinde olmadan bir uçuruma doğru yürüyüp giderler. Bir gün uçurumun kenarına geldiklerinde artık umutlarının tükendiğini ve yenildiklerini anlarlar. Bu yenilgi insan için bir bitiş değil, başlangıç olabilir. Belki uçurumun kenarına gelinmiş olabilir. Ama o uçurumu geçmek için yaşamla hayal arasında sağlam bir köprü kurulabilir. Bu köprüyü kurmayı başaran insan için ise hayat eskisi gibi olmayacaktır. Çünkü yaşamında yenilgiyi tatmış ve yenilgiyi öğrenerek de büyük bir zafer kazanmıştır. Artık yüreğine oturan yalnızlığın insanıdır. Yaşamdan intikam almak için aptalca bir hırsa kapılmadan adımlarını hedeflerine doğru atacağı için çöle dönmüş gönüllerini çileli yolculuğunda dökeceği gözyaşları yeşertecektir. Atılan adımlar artık uçuruma doğru değil, güneşli ve güzel günlere doğrudur. Unutmayalım ki yaşamda mutlu insan yoktur. Sadece onu hak eden insan vardır. Ve insanın yaşamayı gerçekten hak etmesi için yenilgiyi tatması gerekir.
ALINTIDIR