semaver
Active member
Vitrindeki albümler CEM KARACA & EDİRDAHAN ‘SAFİNAZ’ (YAVUZ ASÖCAL)
1978 yılında Gönül Plakçılık’tan çıktığında, o güne kadar sularımızda rastlamadığımız bir albümle karşılaşmıştık. Cem Karaca’nın tiyatral gücünün şahlandığı, karakterlerin roman üzere canlandırıldığı albüm, hem önemli bir kapitalizm eleştirisi içeriyor tıpkı vakitte literatürümüzde Anadolu-rock-opera diye tanım edebileceğimiz bir başlık açıyordu.
Tek albümle müzik tarihimizde yerini alan Edirdahan topluluğu, her sahneyi diğer çalıyordu, kimi vakit arabesk duyarsınız, kimi vakit Jethro Tull sanırsınız. Kelamların gidişine göre müziğin yapısı değişiyor; içerik ve biçim bütünlük ortasında yürüyordu.
“Safinaz” müziğindeki alışıldık arabesk senaryoları andıran sıradan öykü, coşkuya dönüşen bir öfke ile sonlanıyordu. Bahtsız bir kızın ömründen kesitler sunan 18 dakikalık müzik ticari açıdan bir intihar olarak görülse de, Karaca’ya farklı bir prestij kazandırmıştı. Art kapakta topluluğu gösteren fotoğraftaki duvarda yazan “Kahrolsun Yoz Müzik”, Karaca’nın bu halinin sloganıydı.
Müzikal açıdan muadilinin yapılması ümitsiz, lakin içeriği insanlığa ters sistem sürdükçe eskimeyecek bir “eski Türkiye” albümü, “yeni Türkiye”de bir daha huzurlarınızda. Fiziken özgününe sadık kalınarak 43 yıl daha sonra plak olarak bir daha basıldı “Safinaz”.
SÜHEYL DENİZCİ ORKESTRASI ‘OYUN HAVALARI’ (ÖZ MÜZİK)
2007 yılında yitirdiğimiz multi-enstrümantalist ve orkestra şefi Süheyl Denizci, 1957 yılında birinci orkestrasını kurduğunda 25 yaşındaydı. Utangaç bir karakterdi lakin fazlaca çalışkandı; ustalığı, yaptığı işlerin hoşluğu ve yeniliği ile birkaç jenerasyon müzik aleminin göbeğindeydi. Yetmişli senelerda kurduğu orkestra ise neredeyse (Ajda Pekkan’dan Zeki Müren’e, Emel Sayın’dan Gülden Karaböcek’e, Nesrin Sipahi’den Gönül Akkor’a) eşlik etmedik solist bırakmamasıyla devrinin amiral gemisiydi.
Türkiye’de birinci kere caz orkestrası ile yapılan değerli plaklardan biri de “Süheyl Denizci Orkestrası Oyun Havaları” idi. Birinci baskısı Şahinler Plak tarafınca yapılan albüm, Türk müziğinin Batı’ya açılması ve buluşması konusunda da listenin doruklarında yer alanlardan bir tanesiydi. Ege’nin iki yakasından Anadolu bozkırlarına uzanan, otantik müziğin değerli yapıtlarından oluşan repertuvarı Batı çalgılarıyla ve çağdaş bir yorumla seslendiren çalışmada, akordeonda Hüsnü Özkartal, davulda Cezmi Başeğmez, piyanoda Ümit Aksu, basta Melih Dumlu, tumbada Veysel Çadır, başka çalgılarda da Denizci yer alıyordu.
“Oyun Havaları”, senelerca itinayla saklanmış özgün analog makara bantlardan aktarılarak plak formatında özgün kapakla bir daha basıldı.
1978 yılında Gönül Plakçılık’tan çıktığında, o güne kadar sularımızda rastlamadığımız bir albümle karşılaşmıştık. Cem Karaca’nın tiyatral gücünün şahlandığı, karakterlerin roman üzere canlandırıldığı albüm, hem önemli bir kapitalizm eleştirisi içeriyor tıpkı vakitte literatürümüzde Anadolu-rock-opera diye tanım edebileceğimiz bir başlık açıyordu.
Tek albümle müzik tarihimizde yerini alan Edirdahan topluluğu, her sahneyi diğer çalıyordu, kimi vakit arabesk duyarsınız, kimi vakit Jethro Tull sanırsınız. Kelamların gidişine göre müziğin yapısı değişiyor; içerik ve biçim bütünlük ortasında yürüyordu.
“Safinaz” müziğindeki alışıldık arabesk senaryoları andıran sıradan öykü, coşkuya dönüşen bir öfke ile sonlanıyordu. Bahtsız bir kızın ömründen kesitler sunan 18 dakikalık müzik ticari açıdan bir intihar olarak görülse de, Karaca’ya farklı bir prestij kazandırmıştı. Art kapakta topluluğu gösteren fotoğraftaki duvarda yazan “Kahrolsun Yoz Müzik”, Karaca’nın bu halinin sloganıydı.
Müzikal açıdan muadilinin yapılması ümitsiz, lakin içeriği insanlığa ters sistem sürdükçe eskimeyecek bir “eski Türkiye” albümü, “yeni Türkiye”de bir daha huzurlarınızda. Fiziken özgününe sadık kalınarak 43 yıl daha sonra plak olarak bir daha basıldı “Safinaz”.
SÜHEYL DENİZCİ ORKESTRASI ‘OYUN HAVALARI’ (ÖZ MÜZİK)
2007 yılında yitirdiğimiz multi-enstrümantalist ve orkestra şefi Süheyl Denizci, 1957 yılında birinci orkestrasını kurduğunda 25 yaşındaydı. Utangaç bir karakterdi lakin fazlaca çalışkandı; ustalığı, yaptığı işlerin hoşluğu ve yeniliği ile birkaç jenerasyon müzik aleminin göbeğindeydi. Yetmişli senelerda kurduğu orkestra ise neredeyse (Ajda Pekkan’dan Zeki Müren’e, Emel Sayın’dan Gülden Karaböcek’e, Nesrin Sipahi’den Gönül Akkor’a) eşlik etmedik solist bırakmamasıyla devrinin amiral gemisiydi.
Türkiye’de birinci kere caz orkestrası ile yapılan değerli plaklardan biri de “Süheyl Denizci Orkestrası Oyun Havaları” idi. Birinci baskısı Şahinler Plak tarafınca yapılan albüm, Türk müziğinin Batı’ya açılması ve buluşması konusunda da listenin doruklarında yer alanlardan bir tanesiydi. Ege’nin iki yakasından Anadolu bozkırlarına uzanan, otantik müziğin değerli yapıtlarından oluşan repertuvarı Batı çalgılarıyla ve çağdaş bir yorumla seslendiren çalışmada, akordeonda Hüsnü Özkartal, davulda Cezmi Başeğmez, piyanoda Ümit Aksu, basta Melih Dumlu, tumbada Veysel Çadır, başka çalgılarda da Denizci yer alıyordu.
“Oyun Havaları”, senelerca itinayla saklanmış özgün analog makara bantlardan aktarılarak plak formatında özgün kapakla bir daha basıldı.