Emekçilerle dayanışma ortasında olduğunu belirten direktör Loach, mükafatı reddetme niçini olarak kesimdeki taşeronlaşmayı gösterdi. Organizatörlerin emekçilere uyguladığı siyasetleri eleştiren direktör, bölümdeki taşeronlaşmaya, emekçilerin maaşlarının aşağı çekilip işten çıkartılmasına karşı bir açıklama yayımladı.
İşte Ken Loach’ın açıklaması:
“Torino Sinema Şenliği tarafınca bana verilen mükafatı -kendim ve sinemalarımızda çalışan herkes için almaktan onur duyacağım bir ödül- büyük bir kederle reddetmek zorunda kalıyorum.
Şenlikler, Avrupa’da ve tüm dünyada sinematografiyi teşvik etmede değerli bir fonksiyona sahiptir ve Torino, sinema sevgisini ve tutkusunu canlandırmaya açıkça katkıda bulunan harika bir üne sahiptir.
Lakin önemli bir sorun var, en düşük fiyatlı personeller tarafınca yürütülen hizmetlerin taşeronlaştırılması sıkıntısı. Her vakit olduğu üzere, münasebet tasarruftur ve mukaveleyi alan şirket maaşları ve işçi sayısını aşağı çeker. Çatışmayı körüklemek için tasarlanmış bir reçete. Bunun tüm Avrupa’da yaşanıyor olması, bu uygulamayı kabul edilebilir kılmaz.
Torino’da Ulusal Sinema Müzesi’nin paklık ve güvenlik hizmetleri REAR Kooperatif’e devredildi. Maaşlarda yapılan bir kesintinin akabinde personeller zorbalık ve berbat muamele gördüklerini bildirdiler. Birkaç emekçi işten çıkarıldı. En düşük fiyatlı emekçiler, en savunmasız olanlar, bu niçinle, maaş kesintisine karşı çıktıkları için işlerini kaybettiler. Açıkçası, bizimkinden farklı çalışma uygulamalarına sahip diğer bir ülkede meydana gelen bir uyuşmazlığın detaylarını kavramak bizim için sıkıntı, lakin bu, prensiplerin bilinmeyen olduğu manasına gelmiyor. Bu duruma hizmet veren kuruluş gözlerini kapatamaz, personeller dışarıdan bir firma tarafınca istihdam edilmiş olsalar bile kendisi için çalışanlar için sorumluluk almak zorundadır. Bu durumda Müzenin çalışanlar ve sendikaları ile diyalog kurmasını, işten atılan çalışanların bir daha işe alınmasını sağlamasını ve kendi işe alma siyasetini gözden geçirmesini beklerdim.
En fakir insanların, sorumlu olmadıkları bir ekonomik krizin bedelini ödemeleri hakikat değil.
Bu hususa adanmış bir sinema yaptık, “Ekmek ve Güller”. Hakları için uğraş ettikleri sebebi öne sürülerek işten atılan emekçilerin dayanışma talebine nasıl sırtımı dönebilirim? Mükafatı kabul etmek ve kendimi kimi eleştirel yorumlarla sınırlamak zayıf ve ikiyüzlü bir davranış olurdu. Ekranda bir şey söyleyip daha sonra davranışlarımızla ihanet edemeyiz. Bu niçinle büyük bir kederle de olsa mükafatı reddetmek zorunda kalıyorum.”
İşte Ken Loach’ın açıklaması:
“Torino Sinema Şenliği tarafınca bana verilen mükafatı -kendim ve sinemalarımızda çalışan herkes için almaktan onur duyacağım bir ödül- büyük bir kederle reddetmek zorunda kalıyorum.
Şenlikler, Avrupa’da ve tüm dünyada sinematografiyi teşvik etmede değerli bir fonksiyona sahiptir ve Torino, sinema sevgisini ve tutkusunu canlandırmaya açıkça katkıda bulunan harika bir üne sahiptir.
Lakin önemli bir sorun var, en düşük fiyatlı personeller tarafınca yürütülen hizmetlerin taşeronlaştırılması sıkıntısı. Her vakit olduğu üzere, münasebet tasarruftur ve mukaveleyi alan şirket maaşları ve işçi sayısını aşağı çeker. Çatışmayı körüklemek için tasarlanmış bir reçete. Bunun tüm Avrupa’da yaşanıyor olması, bu uygulamayı kabul edilebilir kılmaz.
Torino’da Ulusal Sinema Müzesi’nin paklık ve güvenlik hizmetleri REAR Kooperatif’e devredildi. Maaşlarda yapılan bir kesintinin akabinde personeller zorbalık ve berbat muamele gördüklerini bildirdiler. Birkaç emekçi işten çıkarıldı. En düşük fiyatlı emekçiler, en savunmasız olanlar, bu niçinle, maaş kesintisine karşı çıktıkları için işlerini kaybettiler. Açıkçası, bizimkinden farklı çalışma uygulamalarına sahip diğer bir ülkede meydana gelen bir uyuşmazlığın detaylarını kavramak bizim için sıkıntı, lakin bu, prensiplerin bilinmeyen olduğu manasına gelmiyor. Bu duruma hizmet veren kuruluş gözlerini kapatamaz, personeller dışarıdan bir firma tarafınca istihdam edilmiş olsalar bile kendisi için çalışanlar için sorumluluk almak zorundadır. Bu durumda Müzenin çalışanlar ve sendikaları ile diyalog kurmasını, işten atılan çalışanların bir daha işe alınmasını sağlamasını ve kendi işe alma siyasetini gözden geçirmesini beklerdim.
En fakir insanların, sorumlu olmadıkları bir ekonomik krizin bedelini ödemeleri hakikat değil.
Bu hususa adanmış bir sinema yaptık, “Ekmek ve Güller”. Hakları için uğraş ettikleri sebebi öne sürülerek işten atılan emekçilerin dayanışma talebine nasıl sırtımı dönebilirim? Mükafatı kabul etmek ve kendimi kimi eleştirel yorumlarla sınırlamak zayıf ve ikiyüzlü bir davranış olurdu. Ekranda bir şey söyleyip daha sonra davranışlarımızla ihanet edemeyiz. Bu niçinle büyük bir kederle de olsa mükafatı reddetmek zorunda kalıyorum.”