semaver
Active member
Sıhhatsiz beslenme değerli risk faktörü.
Hastalığın oluşumunda çevresel faktörlerin kıymetli rol aldığı, yüksek kalorili beslenme ve azalmış fizikî aktivitenin olduğu batı tipi ömür biçiminin en önemli risk faktörü olduğu saptanmıştır. Yanı sıra kalıtım ve ailede kolorektal kanser varlığı, enflamatuar bağırsak hastalıkları, diyabet, artmış işlenmiş et ve kırmızı et tüketimi, şişmanlık, sigara ve alkol kullanması da kolorektal kanserlerin oluşumunda risk faktörleri olarak sayılmaktadırlar.
Kolorektal kanserlerinde belirti ve bulgular; makattan kan gelmesi, dışkılama alışkanlıklarında değişiklikler (ishal ve-veya kabızlık dönemleri), makatta dolgunluk hissi (tuvalet daha sonrası rahatlayamama), karın ağrısı, şişkinlik, kilo kaybı, kansızlık, halsizlik halinde karşımıza çıkabilir. İleri durumlarda kitlenin kalın bağırsakların lümenini tam olarak tıkaması kararında bağırsak perforasyonu, ileus tabloları görülebilir.
Nizamlı taramalar erken teşhis imkanı sağlıyor
Erken teşhis tüm kanser tiplerinde olduğu üzere kolorektal kanserlerde de fazlaca kıymetlidir. Erken teşhis için tertipli tarama testleri yapılmalıdır. Bu testler; yılda 1 kere dışkıda bâtın kan testi yahut dışkıda immünokimya testi, 5 yılda bir sigmoidoskopi, 10 yılda bir kolonoskopi, baryumlu grafi olarak sayılabilir. Tarama testlerinin başlama yaşı 50 yaş olarak önerilmektedir fakat ailede kolorektal kanser, adenomatöz polip, enflamatuar bağırsak hastalığı olan bireylerin ise daha erken yaşlarda tarama testlerine başlamaları yanı sıra genetik testlerin yapılması da önerilmektedir.
Kolorektal kanser teşhisi konulduktan daha sonra hakikat tedaviyi belirlemek hedefiyle birtakım radyolojik tetkikler yapılır; bunlar hastalığın etraf yapılar ve uzak organlara yayılımının olup olmadığını gösteren Pozitron Emisyon Tomografi (PET CT), Bilgisayarlı Tomografi (BT) ve Manyetik Rezonans Görüntüleme (MRG) formlarıdır. Görüntüleme biçimlerine bakılırsa evrelenen hastaya cerrahi, radyoterapi ve kemoterapi tedavileri, tek başına ya da kombine biçimde uygulanır.
Uzak organlara yayılım göstermeyen hastalık durumunda ana tedavi, cerrahi ile tümörlü doku ve etraf lenf bezlerinin çıkarılmasıdır. Akabinde tümörün patolojik özellikleri, yerleşim yeri ve lenf bezlerinin tutulumuna bakılırsa yardımcı (adjuvan) kemoterapi ve-veya radyoterapi tedavileri uygulanır. Bu tedavilerin seçimi, hastaya ve tümörüne ilişkin özelliklere göre onkoloji doktoru tarafınca düzenlenmelidir.
Erken teşhis tedavide muvaffakiyet oranını arttırıyor
Kolorektal kanserlerin sistemik tedavisinde, standart kemoterapi ilaçlarının yanı sıra gaye tedaviler olarak bilinen ilaçlar (setuksimab, panitumumab, bevacizumab, regorafenib, ramucirumumab) da kullanılmaktadır. Amaç tedaviler, tümörü hedeflerken olağan hücrelere daha az ziyanlı olan tedavilerdir ve tedavinin muvaffakiyetini arttırmaktadırlar. Bu tedavilerin uygulanması tümörü genetik yapısının incelenmesi kararında mümkün olmaktadır. Tümörde bir grup gen mutasyonlarının (k-ras, n-ras, braf) varlığı yahut yokluğu tedavinin seçiminde ehemmiyet taşımaktadır.
Son senelerda tüm kanser tiplerinde değeri ve yeri giderek artan immünoterapi tedavileri, kolorektal kanserlerde de gündemdedir. Bu tedaviler, kanser hücrelerini direkt olarak öldürmek yahut amaç almak yerine, hastanın bağışıklık sistemini destekleyerek, bağışıklık sisteminin bakılırsavini yerine getirmesini sağlamaya çalışmaktır. Çünkü bedenimizde her gün kanser hücreleri ortaya çıkabilmekte ve bağışıklık sistemimiz bu hücreleri yakalayarak yok etmektedir. Bağışıklık sisteminden kaçabilen tümör hücreleri kanser hastalığına niye olmaktadırlar. Kolorektal kanserlerde, mikrosatellit instabilite (MSI) varlığında Anti-PD-1 antikor özelliği sağlayan Pembrolizumab isimli immünoterapi ilacının kullanması tedavi rehberlerinde önerilmektedir.
Kolorektal kanserlerinden korunmada birinci ve en kıymetli mevzu, ömür şekli düzenlemeleridir. Şöyle ki; lif içeriği yüksek meyve, zerzevat ve baklagillerden varlıklı, kırmızı et, işlenmiş besinler ve yağ oranı yüksek yiyeceklerden yoksul beslenme, sigara ve alkol kullanmama, idman yapma, şişmanlamama kolorektal kanser gelişmenini azaltan faktörlerdir. Yapılan araştırmalara göre D vitamini ve kalsiyum’un kolorektal kanser riskini azalttığına dair çalışmalar bulunmaktadır. Bu vitaminleri içeren yiyeceklerin beslenmemizde yüklü olarak bulunması önerilmektedir. Korunmada 2’nci mevzu ise, tüm kanser cinslerinde kıymetli olduğu üzere kolorektal kanserlerde de taramadır. Ortalama yahut ailesel riski olan tüm bireylerin kolorektal kanser tanısı için kullanılan tetkikleri makul aralıklarla yaptırması, hem hastalığın erken devirlerde yakalanması birebir vakitte sağ kalım oranlarını arttırması açısından ehemmiyet taşımaktadır.
Hibya Haber Ajansı
Hastalığın oluşumunda çevresel faktörlerin kıymetli rol aldığı, yüksek kalorili beslenme ve azalmış fizikî aktivitenin olduğu batı tipi ömür biçiminin en önemli risk faktörü olduğu saptanmıştır. Yanı sıra kalıtım ve ailede kolorektal kanser varlığı, enflamatuar bağırsak hastalıkları, diyabet, artmış işlenmiş et ve kırmızı et tüketimi, şişmanlık, sigara ve alkol kullanması da kolorektal kanserlerin oluşumunda risk faktörleri olarak sayılmaktadırlar.
Kolorektal kanserlerinde belirti ve bulgular; makattan kan gelmesi, dışkılama alışkanlıklarında değişiklikler (ishal ve-veya kabızlık dönemleri), makatta dolgunluk hissi (tuvalet daha sonrası rahatlayamama), karın ağrısı, şişkinlik, kilo kaybı, kansızlık, halsizlik halinde karşımıza çıkabilir. İleri durumlarda kitlenin kalın bağırsakların lümenini tam olarak tıkaması kararında bağırsak perforasyonu, ileus tabloları görülebilir.
Nizamlı taramalar erken teşhis imkanı sağlıyor
Erken teşhis tüm kanser tiplerinde olduğu üzere kolorektal kanserlerde de fazlaca kıymetlidir. Erken teşhis için tertipli tarama testleri yapılmalıdır. Bu testler; yılda 1 kere dışkıda bâtın kan testi yahut dışkıda immünokimya testi, 5 yılda bir sigmoidoskopi, 10 yılda bir kolonoskopi, baryumlu grafi olarak sayılabilir. Tarama testlerinin başlama yaşı 50 yaş olarak önerilmektedir fakat ailede kolorektal kanser, adenomatöz polip, enflamatuar bağırsak hastalığı olan bireylerin ise daha erken yaşlarda tarama testlerine başlamaları yanı sıra genetik testlerin yapılması da önerilmektedir.
Kolorektal kanser teşhisi konulduktan daha sonra hakikat tedaviyi belirlemek hedefiyle birtakım radyolojik tetkikler yapılır; bunlar hastalığın etraf yapılar ve uzak organlara yayılımının olup olmadığını gösteren Pozitron Emisyon Tomografi (PET CT), Bilgisayarlı Tomografi (BT) ve Manyetik Rezonans Görüntüleme (MRG) formlarıdır. Görüntüleme biçimlerine bakılırsa evrelenen hastaya cerrahi, radyoterapi ve kemoterapi tedavileri, tek başına ya da kombine biçimde uygulanır.
Uzak organlara yayılım göstermeyen hastalık durumunda ana tedavi, cerrahi ile tümörlü doku ve etraf lenf bezlerinin çıkarılmasıdır. Akabinde tümörün patolojik özellikleri, yerleşim yeri ve lenf bezlerinin tutulumuna bakılırsa yardımcı (adjuvan) kemoterapi ve-veya radyoterapi tedavileri uygulanır. Bu tedavilerin seçimi, hastaya ve tümörüne ilişkin özelliklere göre onkoloji doktoru tarafınca düzenlenmelidir.
Erken teşhis tedavide muvaffakiyet oranını arttırıyor
Kolorektal kanserlerin sistemik tedavisinde, standart kemoterapi ilaçlarının yanı sıra gaye tedaviler olarak bilinen ilaçlar (setuksimab, panitumumab, bevacizumab, regorafenib, ramucirumumab) da kullanılmaktadır. Amaç tedaviler, tümörü hedeflerken olağan hücrelere daha az ziyanlı olan tedavilerdir ve tedavinin muvaffakiyetini arttırmaktadırlar. Bu tedavilerin uygulanması tümörü genetik yapısının incelenmesi kararında mümkün olmaktadır. Tümörde bir grup gen mutasyonlarının (k-ras, n-ras, braf) varlığı yahut yokluğu tedavinin seçiminde ehemmiyet taşımaktadır.
Son senelerda tüm kanser tiplerinde değeri ve yeri giderek artan immünoterapi tedavileri, kolorektal kanserlerde de gündemdedir. Bu tedaviler, kanser hücrelerini direkt olarak öldürmek yahut amaç almak yerine, hastanın bağışıklık sistemini destekleyerek, bağışıklık sisteminin bakılırsavini yerine getirmesini sağlamaya çalışmaktır. Çünkü bedenimizde her gün kanser hücreleri ortaya çıkabilmekte ve bağışıklık sistemimiz bu hücreleri yakalayarak yok etmektedir. Bağışıklık sisteminden kaçabilen tümör hücreleri kanser hastalığına niye olmaktadırlar. Kolorektal kanserlerde, mikrosatellit instabilite (MSI) varlığında Anti-PD-1 antikor özelliği sağlayan Pembrolizumab isimli immünoterapi ilacının kullanması tedavi rehberlerinde önerilmektedir.
Kolorektal kanserlerinden korunmada birinci ve en kıymetli mevzu, ömür şekli düzenlemeleridir. Şöyle ki; lif içeriği yüksek meyve, zerzevat ve baklagillerden varlıklı, kırmızı et, işlenmiş besinler ve yağ oranı yüksek yiyeceklerden yoksul beslenme, sigara ve alkol kullanmama, idman yapma, şişmanlamama kolorektal kanser gelişmenini azaltan faktörlerdir. Yapılan araştırmalara göre D vitamini ve kalsiyum’un kolorektal kanser riskini azalttığına dair çalışmalar bulunmaktadır. Bu vitaminleri içeren yiyeceklerin beslenmemizde yüklü olarak bulunması önerilmektedir. Korunmada 2’nci mevzu ise, tüm kanser cinslerinde kıymetli olduğu üzere kolorektal kanserlerde de taramadır. Ortalama yahut ailesel riski olan tüm bireylerin kolorektal kanser tanısı için kullanılan tetkikleri makul aralıklarla yaptırması, hem hastalığın erken devirlerde yakalanması birebir vakitte sağ kalım oranlarını arttırması açısından ehemmiyet taşımaktadır.
Hibya Haber Ajansı