Goethe dedi ki:
-“Kimse özgür olduğuna inanan birinden, daha yeterli köle olamaz.”
Vatandaş, dolar alıyor-satıyor, yararlı çıktığını düşünüyor…
Bak vatandaş, elindeki üç-beş doların aslında ülkende nasıl yıkıma yol açtığını sana bir örnek üzerinden anlatayım:
ABD hükümeti paraya gereksinimi olduğunda, (Rockefeller‘dan, Rothschild‘e kadar dünyanın en zenginlerin ortak olduğu) Merkez Bankası/ FED ile irtibata geçer. Diyelim ki, “10 dolar” ister. Global paranın idare karargâhı FED der ki:
-“Borç veririz lakin sizden 10 dolarlık devlet tahvili isteriz.” ABD hükümeti bir ölçü kağıt üzerine resmi görünüşlü damgalı dizaynlar yapar ve onları “hazine tahvili” olarak isimlendirir! Borç aldığı 10 dolar karşılığı kağıdı FED’e gönderir.
FED de üzerinde birtakım semboller olan kağıt kesimler basar ve “Dolar” ismini verdiği banknotları hükümetin hazine tahvilleri ile takas eder.
Takas tamamlandığında ABD hükümeti, 10 dolar kıymetindeki banknotları banka hesabına yatırarak onları resmiyete dönüştürerek para kaynağına ekler. Her gereksinim duyduğunda bu döngüyü sürdürür… (Ki bu paranın artık yüzde 97’lik kısmı yalnızca elektronik ortamda bulunur!)
Şunu da ekleyeyim: Tüm merkez bankaları üzere FED de bastığı para kadar altın rezervi kasasında tutmak zorundaydı. Petrol krizi, Vietnam Savaşı, ekonomik sakinlik sebebiyle zora girince, 1971 yılında buna gerek duymadı. Fransa başta olmak üzere Batı Bloku dayatmaya direnmek istese de Soğuk Savaş iklimi bunun önüne geçti! Ve ABD -karşılığı olmayan- dolarını memleketler arası rezerv para ünitesi haline getirdi!
Bitmedi:
İKİ TUZAK
Karmaşık ve sıkıcılığa düşmeden anlatmayı sürdüreyim:
10 dolar en son ticari banka hesabındaydı…
Banka, yasa gereği kasasındaki mevduatınyüzde 10’unu rezerv olarak tutmak zorunda; 1 dolarını yani…
Banka 9 doları, borç isteyenler için kredi kaynağı olarak kullanır. Bu basamakta kimi dümenler döner fakat başınızı karıştırmayayım.
ABD’nin yoktan var ettiği kağıtlar üzerinden kredi verme döngüsü teknik olarak sonsuza kadar gidebilir…
Pekala: Banka, krediyi ne karşılığı verir; -bu da bir öbür hiledir- “faiz”…
Muhtaçlığı olana verilen her bilmem kaç dolarlık kredi, faiziyle ödenmiş olarak bankaya döner.
Bir başka aldatma da paranın kıymetiyle oynandığında gerçekleşir. Bunun için öteki bir argümana muhtaçlık duyulur:
Havadan yaratılmış paranın kıymeti nereden gelir? Her yaratılan para, sirkülasyondaki mevcut paranın bedelini çalar. (örneğin: 900 trilyon dolarlık sanal paranın yalnızca 70 trilyon dolarlık gerçek karşılığı var!)
Günümüzde ABD para havuzunu, hesap kitap yapmaksızın daima şişiriyor. İtibariyle her bir doların satın alma gücü düşüyor. İşte buna “enflasyon” deniyor. Ve aslında enflasyon; halkın sırtına yüklenmiş bilinmeyen vergi…
Faiz -enflasyon girdabı, bakın şahısları ve itibariyle ülkeleri nasıl köleye dönüştürüyor? Yazayım:
ÜÇ SUİKASTÇİ
Yalnızca şahıslar değil, ülkeler de borç batağına sürükleniyor.
Ülke borcunu ödeyemez ise ABD, IMF-Dünya Bankası- Dünya Ticaret Örgütü yani üç “modern tefecisini” devreye sokar.
Bu üç ekonomik suikastçiye verilen bakılırsav belirlidir:
-“Bir ülkeyi borca sokup, ödeyemez hale getirerek, şartlarımızı- politikalarımızı empoze ederek sömürge/köle haline getirin!”
Bunu çoğunlukla, o ülkenin ulusal parasını, (ya kandırarak ya da haydutlukla) dolar karşısında güçsüz hale getirerek yapar: Devalüasyon!
Bir ulusu köleleştirmenin iki yolu var; birisi silahla, başkası borçla!
Ulusal paranın pahası düştüğünde, onunla kıymetlenen her şeyin pahası düşer. Örneğin: Ülke kaynakları kıymetinin epeyce azına sömürgeci ABD için uygun hale getirilir. Kaynaklarınıza “el koymayı” ya “özelleştirmeler” üzere ekonomik kılıfla yaparlar. Ya da siyasi bedel isterler; “Kürdistan kurulmasına göz yumun” gibi…
Borcun dayattığı faiz-enflasyon sarmalıyla çaresiz hale getirilen vatandaş, farkında bile olmadan, işte bu sömürü tertibini dayanaklar.
Evet:
Karşılığı bulunmayanoldukca fazla para basarak süratle çöküşe giden ABD’nin doları peşindeki arkadaş, aslında çağdaş köle olma peşinde koşar ve daha acısı ülkesini de yıkıma uğratır!
Maalesef… Ülkemizde şuur krizi var!
halbukiki:
Yurtseverlik, ulusal pazarını korumaktır.
Soner Yalçın
-“Kimse özgür olduğuna inanan birinden, daha yeterli köle olamaz.”
Vatandaş, dolar alıyor-satıyor, yararlı çıktığını düşünüyor…
Bak vatandaş, elindeki üç-beş doların aslında ülkende nasıl yıkıma yol açtığını sana bir örnek üzerinden anlatayım:
ABD hükümeti paraya gereksinimi olduğunda, (Rockefeller‘dan, Rothschild‘e kadar dünyanın en zenginlerin ortak olduğu) Merkez Bankası/ FED ile irtibata geçer. Diyelim ki, “10 dolar” ister. Global paranın idare karargâhı FED der ki:
-“Borç veririz lakin sizden 10 dolarlık devlet tahvili isteriz.” ABD hükümeti bir ölçü kağıt üzerine resmi görünüşlü damgalı dizaynlar yapar ve onları “hazine tahvili” olarak isimlendirir! Borç aldığı 10 dolar karşılığı kağıdı FED’e gönderir.
FED de üzerinde birtakım semboller olan kağıt kesimler basar ve “Dolar” ismini verdiği banknotları hükümetin hazine tahvilleri ile takas eder.
Takas tamamlandığında ABD hükümeti, 10 dolar kıymetindeki banknotları banka hesabına yatırarak onları resmiyete dönüştürerek para kaynağına ekler. Her gereksinim duyduğunda bu döngüyü sürdürür… (Ki bu paranın artık yüzde 97’lik kısmı yalnızca elektronik ortamda bulunur!)
Şunu da ekleyeyim: Tüm merkez bankaları üzere FED de bastığı para kadar altın rezervi kasasında tutmak zorundaydı. Petrol krizi, Vietnam Savaşı, ekonomik sakinlik sebebiyle zora girince, 1971 yılında buna gerek duymadı. Fransa başta olmak üzere Batı Bloku dayatmaya direnmek istese de Soğuk Savaş iklimi bunun önüne geçti! Ve ABD -karşılığı olmayan- dolarını memleketler arası rezerv para ünitesi haline getirdi!
Bitmedi:
İKİ TUZAK
Karmaşık ve sıkıcılığa düşmeden anlatmayı sürdüreyim:
10 dolar en son ticari banka hesabındaydı…
Banka, yasa gereği kasasındaki mevduatınyüzde 10’unu rezerv olarak tutmak zorunda; 1 dolarını yani…
Banka 9 doları, borç isteyenler için kredi kaynağı olarak kullanır. Bu basamakta kimi dümenler döner fakat başınızı karıştırmayayım.
ABD’nin yoktan var ettiği kağıtlar üzerinden kredi verme döngüsü teknik olarak sonsuza kadar gidebilir…
Pekala: Banka, krediyi ne karşılığı verir; -bu da bir öbür hiledir- “faiz”…
Muhtaçlığı olana verilen her bilmem kaç dolarlık kredi, faiziyle ödenmiş olarak bankaya döner.
Bir başka aldatma da paranın kıymetiyle oynandığında gerçekleşir. Bunun için öteki bir argümana muhtaçlık duyulur:
Havadan yaratılmış paranın kıymeti nereden gelir? Her yaratılan para, sirkülasyondaki mevcut paranın bedelini çalar. (örneğin: 900 trilyon dolarlık sanal paranın yalnızca 70 trilyon dolarlık gerçek karşılığı var!)
Günümüzde ABD para havuzunu, hesap kitap yapmaksızın daima şişiriyor. İtibariyle her bir doların satın alma gücü düşüyor. İşte buna “enflasyon” deniyor. Ve aslında enflasyon; halkın sırtına yüklenmiş bilinmeyen vergi…
Faiz -enflasyon girdabı, bakın şahısları ve itibariyle ülkeleri nasıl köleye dönüştürüyor? Yazayım:
ÜÇ SUİKASTÇİ
Yalnızca şahıslar değil, ülkeler de borç batağına sürükleniyor.
Ülke borcunu ödeyemez ise ABD, IMF-Dünya Bankası- Dünya Ticaret Örgütü yani üç “modern tefecisini” devreye sokar.
Bu üç ekonomik suikastçiye verilen bakılırsav belirlidir:
-“Bir ülkeyi borca sokup, ödeyemez hale getirerek, şartlarımızı- politikalarımızı empoze ederek sömürge/köle haline getirin!”
Bunu çoğunlukla, o ülkenin ulusal parasını, (ya kandırarak ya da haydutlukla) dolar karşısında güçsüz hale getirerek yapar: Devalüasyon!
Bir ulusu köleleştirmenin iki yolu var; birisi silahla, başkası borçla!
Ulusal paranın pahası düştüğünde, onunla kıymetlenen her şeyin pahası düşer. Örneğin: Ülke kaynakları kıymetinin epeyce azına sömürgeci ABD için uygun hale getirilir. Kaynaklarınıza “el koymayı” ya “özelleştirmeler” üzere ekonomik kılıfla yaparlar. Ya da siyasi bedel isterler; “Kürdistan kurulmasına göz yumun” gibi…
Borcun dayattığı faiz-enflasyon sarmalıyla çaresiz hale getirilen vatandaş, farkında bile olmadan, işte bu sömürü tertibini dayanaklar.
Evet:
Karşılığı bulunmayanoldukca fazla para basarak süratle çöküşe giden ABD’nin doları peşindeki arkadaş, aslında çağdaş köle olma peşinde koşar ve daha acısı ülkesini de yıkıma uğratır!
Maalesef… Ülkemizde şuur krizi var!
halbukiki:
Yurtseverlik, ulusal pazarını korumaktır.
Soner Yalçın