Ülke gündemi yaklaşık bir aydır faturalar. Kimi her zamanki faturasının dört katı fazla fatura geldiğini söylüyor, kimi elektriği bulana küfür ediyor. Gerçi Tesla garibimin de hatası yok, Edison’a kalsak bugün ne alternatif akımdan haberimiz olurdu ne de Tesla’nın bulduğu başka icatlardan.
Fakat hususun öteki boyutuna. Evet faturalar yüksek, evet kullanım ünite meblağları uçtu lakin koca yaşlı dünya artık bu yükü kaldırmıyor. Latife değil bugün yarından daha düzgün bir durumdayız bunu ben değil bilim insanları söylüyor.
Güç kaynakları günbegün tükeniyor, bugün Suudlar bile petrol kaynaklarının bitmekte olduğunun farkına vardı, alternatif işler peşinde koşuyor. Bakın size küçük bir örnek, bundan 20 sene evvel akşam saat onda yatağa tavuk üzere tünerken bugün dünya yirmi dört saat yaşıyor. Ve elektrik tüketim boyutları o periyotla karşılaştırılsın emin olun on ya da on beş katı tüketim yaptığımız ortaya çıkacaktır.
Coinciler dijital para üreteceğim diye bir yerden asılıyor, işyeri tabelaları renk gazinosu üzere neon ışıklarıyla saate mecnun üzere yükleniyor, bir de bu yetmezmiş üzere kaçak elektrik kullanan arsızlar elektrik sobaları yanarken birçok vakit atletle birden fazla vakit da anadan üryan konutta dolanıyor.
Daha evvel söylemiştim, bağıra bağıra gelen su krizini yazmıştım lakin artık görünüyor ki asıl tehditlerden biri de güç krizi. Devletin daha etkin olarak bu mevzuyu ele alıp şuurlu tüketim farkındalığı yaratması ve bütün imkanlarıyla alternatif güç kollarına daha önemli yatırımlar yapması lazım. Gerçi bildiğim kadarıyla devlet rüzgâr ve güneş santrallerine hibe ve kredi kolaylığı sağlıyor ancak burada da ensesi kalın ağabeylerimize iş düşüyor. Parayı banka hesaplarından çekerek güç bölümüne yatırım yaparlarsa tahminen bu krizin aşılmasına küçükte olsa omuz vermiş olurlar derim.
Geldik bu haftada bana ayrılan müddetin sonuna. Huzurlarınızdan çekilirken yaşanmış bir ateş başı öyküsünü sizlerle paylaşıyor keyifli ve memnun bir hafta sonu diliyorum.
Ömrü ömründe cami görmemiş bir dayı nasıl olduysa yolu mescide düşüyor. Herbiçimde imana gelmiş olmalı ki gireyim de iki rekât namaz kılayım niyetiyle tarafını mescide çeviriyor. Çocuğu kapıda bırakıp ‘Oğlum sen hayvanlara mukayyet ol, ben iki rekât namaz kılıp geleyim’ diyor.
Diyor lakin iş düşündüğü üzere gitmiyor. Bahtı da yok dayının iki rekât kılayım diye girdiği namaz vakti teravih namazına denk geliyor. Kılıyor, kılıyor bir türlü bitmiyor. Selam üstüne selam veriyor namaz bitmiyor. En sonunda dayanamayan dayı kendini dışarı atıp oğluna sesleniyor.
Oğlum sen hayvanlara mukayyet ol, iş hocayla inada bindi.
Haftaya görüşmek üzere sevgi ve hürmetlerimle hoşça kalın…
Erdem Düzyatanlar
Fakat hususun öteki boyutuna. Evet faturalar yüksek, evet kullanım ünite meblağları uçtu lakin koca yaşlı dünya artık bu yükü kaldırmıyor. Latife değil bugün yarından daha düzgün bir durumdayız bunu ben değil bilim insanları söylüyor.
Güç kaynakları günbegün tükeniyor, bugün Suudlar bile petrol kaynaklarının bitmekte olduğunun farkına vardı, alternatif işler peşinde koşuyor. Bakın size küçük bir örnek, bundan 20 sene evvel akşam saat onda yatağa tavuk üzere tünerken bugün dünya yirmi dört saat yaşıyor. Ve elektrik tüketim boyutları o periyotla karşılaştırılsın emin olun on ya da on beş katı tüketim yaptığımız ortaya çıkacaktır.
Coinciler dijital para üreteceğim diye bir yerden asılıyor, işyeri tabelaları renk gazinosu üzere neon ışıklarıyla saate mecnun üzere yükleniyor, bir de bu yetmezmiş üzere kaçak elektrik kullanan arsızlar elektrik sobaları yanarken birçok vakit atletle birden fazla vakit da anadan üryan konutta dolanıyor.
Daha evvel söylemiştim, bağıra bağıra gelen su krizini yazmıştım lakin artık görünüyor ki asıl tehditlerden biri de güç krizi. Devletin daha etkin olarak bu mevzuyu ele alıp şuurlu tüketim farkındalığı yaratması ve bütün imkanlarıyla alternatif güç kollarına daha önemli yatırımlar yapması lazım. Gerçi bildiğim kadarıyla devlet rüzgâr ve güneş santrallerine hibe ve kredi kolaylığı sağlıyor ancak burada da ensesi kalın ağabeylerimize iş düşüyor. Parayı banka hesaplarından çekerek güç bölümüne yatırım yaparlarsa tahminen bu krizin aşılmasına küçükte olsa omuz vermiş olurlar derim.
Geldik bu haftada bana ayrılan müddetin sonuna. Huzurlarınızdan çekilirken yaşanmış bir ateş başı öyküsünü sizlerle paylaşıyor keyifli ve memnun bir hafta sonu diliyorum.
Ömrü ömründe cami görmemiş bir dayı nasıl olduysa yolu mescide düşüyor. Herbiçimde imana gelmiş olmalı ki gireyim de iki rekât namaz kılayım niyetiyle tarafını mescide çeviriyor. Çocuğu kapıda bırakıp ‘Oğlum sen hayvanlara mukayyet ol, ben iki rekât namaz kılıp geleyim’ diyor.
Diyor lakin iş düşündüğü üzere gitmiyor. Bahtı da yok dayının iki rekât kılayım diye girdiği namaz vakti teravih namazına denk geliyor. Kılıyor, kılıyor bir türlü bitmiyor. Selam üstüne selam veriyor namaz bitmiyor. En sonunda dayanamayan dayı kendini dışarı atıp oğluna sesleniyor.
Oğlum sen hayvanlara mukayyet ol, iş hocayla inada bindi.
Haftaya görüşmek üzere sevgi ve hürmetlerimle hoşça kalın…
Erdem Düzyatanlar