Aşı, aşı, aşı… Her ortamda bugünlerde muhabbetin başlangıç noktası da aşı, bitiş noktası da. Kimi iki doz Çinbir doz Alman oldum ancak ben de unutkanlık başladı diyor. Kimi iki doz Alman oldum fakat peşine kendimde Alman oldum, artık yaptığım her işi Alman disipliniyle yapıyorum, çalışırken gör hele beni diye abartıyor.
Aşı muhabbetinin hayatımızı bu kadar ele geçirdiği şu devirde aşı terslerinin kendi ortalarındaki muhabbetleri de gündemi oluşturuyor. İki tarafta o denli kıyasıya savaşıyor ki kim kimi ikna edecek bilinmiyor. Lobiler, fonlar, reklamların yanında devletler de aşılama oranını yükseltmek ve aşı karşılarını ikna etmek için canhıraş çalışıyor.
Gerek devlet bazında, gerek mahallî idareler öncülüğünde ya da stk’ların teşvikleriyle aşı oranını ne kadar yükseltirsek hastalığı denetim etme süratimiz o kadar yükselecek mantığıyla hareket ediliyor. Yani bir nevi kurumlar vakit içinde yarışıyor. Aşı oranın düşük olduğu yerlerde ise oranı olabildiğince yükseltmek için çeşitli kampanyalar düzenleniyor.
Aşılama oranını yükseltmek için kim ne yapıyor diye araştırdığımda sonuçlar çok enteresan çıktı. Örneğin genç nüfusun yüksek olduğu Şanlıurfa vilayetimizde valilik aşı olan gençlere çekilişle bisiklet ve tablet dağıtmış. birebir vakitte insanları muhakkak bir noktaya toplamak yerine seyyar aşı takımlarını ayaklarına göndererek. daha sonrasında Trabzon Vilayet Sıhhat Müdürlüğü ve Turizm İşletmecileri ve Seyahat Acenteleri Derneği temmuz ayında aşı olanlara kentte bulunan otuza yakın işletmede ağustos ayında kullanılmak üzere indirim kuponları vermiş.
Öbür taraftan Türkiye’de de hizmet veren dünya çapında bir ulaşım şirketi eylül ayına kadar aşıya gitmek isteyenleri aşı noktalarına fiyatsız taşımış. Bu durumu berbata kullanan olmamış mı? olağan olarak olmuş. İranlı bir turizm acentesi İranlı vatandaşları Türkiye’de aşı yaptırma paketi satıp insanlara ne olduğu aşikâr olmayan sıvılar enjekte ederken yakalanmış. Yani fırsatçılar bu durumdan da yararlanıp argo tabirle ekmeğine bakmış. Yani insanoğlu burada da hamlık yapıp dünyevi hırslar uğruna bir küme insanı tavuk üzere yolup ortaya atmış.
KÖY HALKI ÇARESİZ
her neyse efendim bu liste baya uzayacak ancak ben kısadan pay durumu anlatıp bu haftaki müddetin sonuna geldiğimden bir daha bir yaşanmış ateş başı kıssası anlatıp huzurlarınızdan çekileyim. Bu komik kıssayı dilimin döndüğünce size aksedip müsaade isteyim.
yıllar evvel köyün birini o denli bir kuraklık vurmuş ki susuzluktan değil toprak beşerler çatlayacak duruma gelmiş. Köy halkı o denli çaresiz, o denli umutsuz kalmış ki en son umudu yakın köyden aldıkları bir haberde bulmuşlar. Falanca ilin falanca ilçesinde yaşayan nefesi güçlü bir hoca var ki deme gitsin. Okuduktan daha sonra değil yağmur tufan kopuyor desek yeridir demiş yakın köy halkı.
Çabucak köyden bir heyet toplanıp bahsedilen hocayı gidip bulup getirmişler. Hoca hiç vakit kaybetmeden köyün dışına çıkıp duaya başlamış. Bir saat kadar daha sonrada duayı bitirip hakkı olan parayı alarak herkesle bir arada köye yanlışsız yola çıkmış. Çıkmış fakat ne yağmur var ne hava kapalı. En sonunda zahmetten çıkan muhtar hocanın yakasına yapışarak:
-Ulan hani sen daha duaya başlar başlamaz yağmur yağdırıyordun. Dolandırdın bizi ver çabuk paramızı deyince hoca muhtardan kurtularak:
-Siz bana inanıp güvenseydiniz yağacaktı. Ama siz bana güvenmediğinizden yağmadı diye karşılık vermiş. Bu yanıta sonlanan muhtar:
-Ulan güvenmesek seni gidip ta oralardan buralara getirir miydik? Karşılığını verince muhtar, imam elindekini havaya kaldırmış.
-Siz yalnızca bana değil. Tövbe hâşâ Allah’a da güvenmediniz. Güvenseydiniz yanınıza benim üzere şemsiye alırdınız bre zındıklar dedikten daha sonra köyden yavaşça ayrılıp geldiği istikamete yanlışsız yola koyulmuş.
Haftaya görüşmek üzere sevgi ve hürmetlerimle hoşça kalın…
Erdem Düzyatanlar
Aşı muhabbetinin hayatımızı bu kadar ele geçirdiği şu devirde aşı terslerinin kendi ortalarındaki muhabbetleri de gündemi oluşturuyor. İki tarafta o denli kıyasıya savaşıyor ki kim kimi ikna edecek bilinmiyor. Lobiler, fonlar, reklamların yanında devletler de aşılama oranını yükseltmek ve aşı karşılarını ikna etmek için canhıraş çalışıyor.
Gerek devlet bazında, gerek mahallî idareler öncülüğünde ya da stk’ların teşvikleriyle aşı oranını ne kadar yükseltirsek hastalığı denetim etme süratimiz o kadar yükselecek mantığıyla hareket ediliyor. Yani bir nevi kurumlar vakit içinde yarışıyor. Aşı oranın düşük olduğu yerlerde ise oranı olabildiğince yükseltmek için çeşitli kampanyalar düzenleniyor.
Aşılama oranını yükseltmek için kim ne yapıyor diye araştırdığımda sonuçlar çok enteresan çıktı. Örneğin genç nüfusun yüksek olduğu Şanlıurfa vilayetimizde valilik aşı olan gençlere çekilişle bisiklet ve tablet dağıtmış. birebir vakitte insanları muhakkak bir noktaya toplamak yerine seyyar aşı takımlarını ayaklarına göndererek. daha sonrasında Trabzon Vilayet Sıhhat Müdürlüğü ve Turizm İşletmecileri ve Seyahat Acenteleri Derneği temmuz ayında aşı olanlara kentte bulunan otuza yakın işletmede ağustos ayında kullanılmak üzere indirim kuponları vermiş.
Öbür taraftan Türkiye’de de hizmet veren dünya çapında bir ulaşım şirketi eylül ayına kadar aşıya gitmek isteyenleri aşı noktalarına fiyatsız taşımış. Bu durumu berbata kullanan olmamış mı? olağan olarak olmuş. İranlı bir turizm acentesi İranlı vatandaşları Türkiye’de aşı yaptırma paketi satıp insanlara ne olduğu aşikâr olmayan sıvılar enjekte ederken yakalanmış. Yani fırsatçılar bu durumdan da yararlanıp argo tabirle ekmeğine bakmış. Yani insanoğlu burada da hamlık yapıp dünyevi hırslar uğruna bir küme insanı tavuk üzere yolup ortaya atmış.
KÖY HALKI ÇARESİZ
her neyse efendim bu liste baya uzayacak ancak ben kısadan pay durumu anlatıp bu haftaki müddetin sonuna geldiğimden bir daha bir yaşanmış ateş başı kıssası anlatıp huzurlarınızdan çekileyim. Bu komik kıssayı dilimin döndüğünce size aksedip müsaade isteyim.
yıllar evvel köyün birini o denli bir kuraklık vurmuş ki susuzluktan değil toprak beşerler çatlayacak duruma gelmiş. Köy halkı o denli çaresiz, o denli umutsuz kalmış ki en son umudu yakın köyden aldıkları bir haberde bulmuşlar. Falanca ilin falanca ilçesinde yaşayan nefesi güçlü bir hoca var ki deme gitsin. Okuduktan daha sonra değil yağmur tufan kopuyor desek yeridir demiş yakın köy halkı.
Çabucak köyden bir heyet toplanıp bahsedilen hocayı gidip bulup getirmişler. Hoca hiç vakit kaybetmeden köyün dışına çıkıp duaya başlamış. Bir saat kadar daha sonrada duayı bitirip hakkı olan parayı alarak herkesle bir arada köye yanlışsız yola çıkmış. Çıkmış fakat ne yağmur var ne hava kapalı. En sonunda zahmetten çıkan muhtar hocanın yakasına yapışarak:
-Ulan hani sen daha duaya başlar başlamaz yağmur yağdırıyordun. Dolandırdın bizi ver çabuk paramızı deyince hoca muhtardan kurtularak:
-Siz bana inanıp güvenseydiniz yağacaktı. Ama siz bana güvenmediğinizden yağmadı diye karşılık vermiş. Bu yanıta sonlanan muhtar:
-Ulan güvenmesek seni gidip ta oralardan buralara getirir miydik? Karşılığını verince muhtar, imam elindekini havaya kaldırmış.
-Siz yalnızca bana değil. Tövbe hâşâ Allah’a da güvenmediniz. Güvenseydiniz yanınıza benim üzere şemsiye alırdınız bre zındıklar dedikten daha sonra köyden yavaşça ayrılıp geldiği istikamete yanlışsız yola koyulmuş.
Haftaya görüşmek üzere sevgi ve hürmetlerimle hoşça kalın…
Erdem Düzyatanlar