Hürriyet müellifi Onur Baştürk bugünkü köşe yazısında, Macar direktör István Szabó’nun “Taraf Tutmak” sinemasındaki, 20’nci yüzyılın en uygun orkestra şeflerinden biri olarak kabul edilen Wilhelm Furtwängler ile Rus orkestra şefi Valery Gergiev’i ele aldı.
İşte o yazı;
“Macar direktör István Szabó’nun “Taraf Tutmak” (Taking Sides) sineması, 20’nci yüzyılın en yeterli orkestra şeflerinden biri olarak kabul edilen Wilhelm Furtwängler’in İkinci Dünya Savaşı daha sonrasındaki sorgulama sürecini anlatır.
Amerikalı bir binbaşının (Harvey Keitel şahane canlandırır) liderlik ettiği bu süreçte sorgulanan şey, ünlü orkestra şefinin Nazi partisiyle geçmişte işbirliği yapıp yapmadığı problemidir.
Furtwängler yöneltilen suçlamalar üzerine savaş boyunca biroldukca Yahudi’yi himaye ettiğini söyler fakat şunu da kabul eder:
Nazilere karşı ödün vermek zorunda kalmıştır, muhalefet etmemiştir lakin onlarla direkt bir işbirliği içine de girmemiştir.
Emelinin müziğin siyasetten daha kıymetli olduğunu kanıtlamak olduğunu bir dahaler Furtwängler.
Lakin birtakım evraklar ortaya çıktıkça da güç durumda kalır.
Sinema aslına bakarsan seyirciyi daima bir ikilemde bırakır:
Furtwängler günahsız mudur yoksa hatalı mu?
HAK ETTİ Mİ YOKSA…
Nefis bir sinemayla hafızalara girmiş bu öykü şu anda ünlü Rus orkestra şefi Valery Gergiev’in başına gelenlerle kıyaslanıyor.
Malum, Gergiev en son Münih ve Viyana Filarmoni Orkestrası’ndan uzaklaştırıldı.
Biroldukça konumunu kaybetti.
Putin’le olan dostluğunun bilinmesi ve savaşa karşı net bir duruşu olmamasından ötürü.
Bu karardan daha sonra sanat dünyası, tıpkı Szabo’nun sinemasındaki üzere ikiye bölünmüş durumda:
Gergiev bunu hak etti mi, hak etmedi mi?
örneğin Fazıl Say hak etmedi diyenlerden.
Instagram hesabında şu biçimde yazdı:
“Evet, Putin ile
yıllardır dostluğu olan bir sanatçı.
Fakat savaş
sonucunı veren Gergiev değil ki”.
Gergiev’in bunu hak ettiğini düşünüp net bir duruş sergilemesi gerektiğini söyleyenler de az değil.
Hatta daha hayli.
UNUTMADAN…
Szabo’nun sinemasının sonunda bir arşiv imgesi vardır.
Bir konser daha sonrası Goebbels yerinden kalkıp şefi tebrik etmeye sarfiyat.
Tokalaşma daha sonrası Furtwängler mendille elini siler.”
İşte o yazı;
“Macar direktör István Szabó’nun “Taraf Tutmak” (Taking Sides) sineması, 20’nci yüzyılın en yeterli orkestra şeflerinden biri olarak kabul edilen Wilhelm Furtwängler’in İkinci Dünya Savaşı daha sonrasındaki sorgulama sürecini anlatır.
Amerikalı bir binbaşının (Harvey Keitel şahane canlandırır) liderlik ettiği bu süreçte sorgulanan şey, ünlü orkestra şefinin Nazi partisiyle geçmişte işbirliği yapıp yapmadığı problemidir.
Furtwängler yöneltilen suçlamalar üzerine savaş boyunca biroldukca Yahudi’yi himaye ettiğini söyler fakat şunu da kabul eder:
Nazilere karşı ödün vermek zorunda kalmıştır, muhalefet etmemiştir lakin onlarla direkt bir işbirliği içine de girmemiştir.
Emelinin müziğin siyasetten daha kıymetli olduğunu kanıtlamak olduğunu bir dahaler Furtwängler.
Lakin birtakım evraklar ortaya çıktıkça da güç durumda kalır.
Sinema aslına bakarsan seyirciyi daima bir ikilemde bırakır:
Furtwängler günahsız mudur yoksa hatalı mu?
HAK ETTİ Mİ YOKSA…
Nefis bir sinemayla hafızalara girmiş bu öykü şu anda ünlü Rus orkestra şefi Valery Gergiev’in başına gelenlerle kıyaslanıyor.
Malum, Gergiev en son Münih ve Viyana Filarmoni Orkestrası’ndan uzaklaştırıldı.
Biroldukça konumunu kaybetti.
Putin’le olan dostluğunun bilinmesi ve savaşa karşı net bir duruşu olmamasından ötürü.
Bu karardan daha sonra sanat dünyası, tıpkı Szabo’nun sinemasındaki üzere ikiye bölünmüş durumda:
Gergiev bunu hak etti mi, hak etmedi mi?
örneğin Fazıl Say hak etmedi diyenlerden.
Instagram hesabında şu biçimde yazdı:
“Evet, Putin ile
yıllardır dostluğu olan bir sanatçı.
Fakat savaş
sonucunı veren Gergiev değil ki”.
Gergiev’in bunu hak ettiğini düşünüp net bir duruş sergilemesi gerektiğini söyleyenler de az değil.
Hatta daha hayli.
UNUTMADAN…
Szabo’nun sinemasının sonunda bir arşiv imgesi vardır.
Bir konser daha sonrası Goebbels yerinden kalkıp şefi tebrik etmeye sarfiyat.
Tokalaşma daha sonrası Furtwängler mendille elini siler.”