Değişik “çocuklar” vardı bizim çağımızda. Biz de değişik-tik. Bir örnek/tektip dediğimizde bile, içimizden bin bir çiçek, bin bir böcek, bin bir mağara çıkacak sanırdık; çıkardı. Tekinsizlik yoktu. Güvensizlik aklımızın kenarından bile geçmezdi. Sırt sırta verdiğimizde gece aydınlanır, gündüz tanımsız bir sevince kucak açardı. Umutlarımız naifti. Aşklarımız çabucak hemen portakal kabuğu üzere soyulmayı beklerdi yahut ceviz kabuğu üzere kırılmayı… Kısacası içimizde gizlediğimiz/taşıdığımız cevher pak ruhluydu.
Bir gece uyuduk, uyandık. Güya bir kara-büyü yapılmıştı. Kurtlar uluyor, köpekler havlıyor, sokaklar puslu günleri meliyordu. İşin ilginci hepimiz birbirimizi kâh perdenin gerisinden görüyor, gözlüyor, kuşkuyla, endişeyle takip ediyorduk. El lakin o “değişik çocuklar”dan eser kalmamıştı. Tuhaf, tanımsız bir cisim kalplerimizdeki sıcakkanı çekip emiyordu. Yabanilerin yabanisi ise birbirimize sırtımızı dönmekten korkar olmamızdı. Güvensizlik kemirgeni iliğimizi boşaltıyordu…
YARIN YOKTUR YOLDAŞLAR
Daha vahim olanı ise birbirlerini yağlayanlar/gazlayanlar takımları devriyeye çıkmışlardı. Tabiatıyla hükümdardan kralcıklar türemişti adım başı… İhtilalin devasa enkazından “devrimcikler koalisyonları” dayanılmaz bir karşı-dalga yaratmıştı. Çürük elmalardan, kurtlanmış ruhlardan göz gözü, gönül gönülü görmez hale gelmişti. Her şey “gösteri toplumu”nun kocaman parodisine indirgenmişti.
şayet olmazsa olmazlardan sırt kaşıyanlar yok mu… Adım attığınız her sokak başında onlarla burun buruna gelirsiniz. Şanslıysanız bir burun farkla kazaya uğramaktan kurtulabilirsiniz. Aksi biçimde kirlenmişlikleriyle öldürücüdürler. Ruhunuza lağım kokan nefeslerini üflemeleri, burun deliklerini bir defa kullanabilmeleri kafidir. tekrar iflah olmanız imkânsızdır…
Pekala, lakin sormazlar mı tarihe çomak sokmaya meyyal yeni jenerasyon, burun farkıyla kazadan kurtulanların akıbetinden haberiniz var mı? diye… “normal olarak var” dersiniz, kalbiniz dilinizde -lâl misali… “Yarınsızlığa mahkûm ettiklerinizdendir onlar” diye eklersiniz.
TAKSİT TAKSİT TÜKENEN 78 NESLİNE AĞIT
Ne var ki “çamur at izi kalırcılar” fabrikasyon tarzı faaliyete geçtiklerinde kendinizi savunmanız, barikatlar kurup komünler oluşturmanız, insaniyet çadırınızın etrafına dokunulmazlık halesi örmeniz ne mümkün, na-mümkün -gibidir. Salgın hastalıklardan, postmodern virüslerden bağışıklık sisteminizi güçlendirerek yaşama tutunup onu güzelleştirmek ne mümkün, na-mümkün -gibidir. sıradaninden söz etmek gerekirse, en pak, en saf kalmış beyinlere, ruhlara “sosyal medya kuşatması” uygulanır. Ah o ne manipülatiftir; bal börek niyetine damardan zehir şırınga eder. Yirmi dört saat bu hücumlara karşı ruhu, beyni, vücudu dikkatli kaç canlı -türü kaldı ki, sahi kaç 78’li kaldı ki?
Şimdilerde iki eli teğe indirdik. Dahası, o bir elin beş parmağının tırnaklarını kemiriyoruz. Avunma sistemlerimiz, bilgisayar yahut cep telefonlarımızın klavyeleriyle hudutlu zira. Toplumsal medyada anımsamadan/anımsatmadan ibaret çünkü…
İDEOLOJİM ODUR Kİ…
Nasrettin Hoca göle maya çalar, ya tutarsa misali… Mao Zedong ne diyordu: “Bırakın yüz çiçek açsın yüz niyet akımı bir birleriyle yarışsın.” Hakikaten de sosyalizm bu biçimde algılamak ve uygulamak mümkün oldu mu? Burası farklı tartışma konusu lakin benim de naçizane ideolojim odur ki çoğulculuktan yana kırpıştırır gönül gözünü.
Anadolu diyarı bin bir çiçek bahçesidir. ‘Zehirli gazlar’ haricinde her şeye, herkese kapım açıktır; bağlamanızı alıp içeri dalabilirsiniz, gitarınızı, klarnetinizi… Arabeske de yer var orada, sanat müziğine de, marşa da yer var orada, türküye de… Alevi’si baş tacımızdır, Sünni’si de, Kürt’ü baş tacımızdır, Türk’ü de… Ermeni’si baş tacımızdır, Rum’u da… Musevi’si baş tacımızdır, Müslüman’ı da…
“Silahlara veda” diyen, her türlü şiddeti tu-kaka ilan eden devlete de kapımız açıktır, bireye de, sivil toplum kuruluşlarına da… Doğayı, hayvanı, çiçeği, böceği eti, kanı, canı üzere seven her birey, topluluk, küme, örgüt, dahi devlet başımızın tacıdır.
VE KARAR*
(Erdal Eren’in anısına…)
Çok güle günlere kaldıralım mı kadehlerimizi?
***
Hay Allah müstahakkınızı versinlerden di’li yorum sizlere
***
O denli güzel olsun sohbetlerimiz
ki’ye gerek kalmasın
***
Çok güle günlere
kaldırıyorum soru imini
itirazı olan?
***
Kabul edilmiştir.
(“Karar” şiiri, Acemi Aşklar Toplamı yapıtından; Üçlü Aşk Senfonisiisimli toplu şiirler arasında)
Alaattin Topçu
Bir gece uyuduk, uyandık. Güya bir kara-büyü yapılmıştı. Kurtlar uluyor, köpekler havlıyor, sokaklar puslu günleri meliyordu. İşin ilginci hepimiz birbirimizi kâh perdenin gerisinden görüyor, gözlüyor, kuşkuyla, endişeyle takip ediyorduk. El lakin o “değişik çocuklar”dan eser kalmamıştı. Tuhaf, tanımsız bir cisim kalplerimizdeki sıcakkanı çekip emiyordu. Yabanilerin yabanisi ise birbirimize sırtımızı dönmekten korkar olmamızdı. Güvensizlik kemirgeni iliğimizi boşaltıyordu…
YARIN YOKTUR YOLDAŞLAR
Daha vahim olanı ise birbirlerini yağlayanlar/gazlayanlar takımları devriyeye çıkmışlardı. Tabiatıyla hükümdardan kralcıklar türemişti adım başı… İhtilalin devasa enkazından “devrimcikler koalisyonları” dayanılmaz bir karşı-dalga yaratmıştı. Çürük elmalardan, kurtlanmış ruhlardan göz gözü, gönül gönülü görmez hale gelmişti. Her şey “gösteri toplumu”nun kocaman parodisine indirgenmişti.
şayet olmazsa olmazlardan sırt kaşıyanlar yok mu… Adım attığınız her sokak başında onlarla burun buruna gelirsiniz. Şanslıysanız bir burun farkla kazaya uğramaktan kurtulabilirsiniz. Aksi biçimde kirlenmişlikleriyle öldürücüdürler. Ruhunuza lağım kokan nefeslerini üflemeleri, burun deliklerini bir defa kullanabilmeleri kafidir. tekrar iflah olmanız imkânsızdır…
Pekala, lakin sormazlar mı tarihe çomak sokmaya meyyal yeni jenerasyon, burun farkıyla kazadan kurtulanların akıbetinden haberiniz var mı? diye… “normal olarak var” dersiniz, kalbiniz dilinizde -lâl misali… “Yarınsızlığa mahkûm ettiklerinizdendir onlar” diye eklersiniz.
TAKSİT TAKSİT TÜKENEN 78 NESLİNE AĞIT
Ne var ki “çamur at izi kalırcılar” fabrikasyon tarzı faaliyete geçtiklerinde kendinizi savunmanız, barikatlar kurup komünler oluşturmanız, insaniyet çadırınızın etrafına dokunulmazlık halesi örmeniz ne mümkün, na-mümkün -gibidir. Salgın hastalıklardan, postmodern virüslerden bağışıklık sisteminizi güçlendirerek yaşama tutunup onu güzelleştirmek ne mümkün, na-mümkün -gibidir. sıradaninden söz etmek gerekirse, en pak, en saf kalmış beyinlere, ruhlara “sosyal medya kuşatması” uygulanır. Ah o ne manipülatiftir; bal börek niyetine damardan zehir şırınga eder. Yirmi dört saat bu hücumlara karşı ruhu, beyni, vücudu dikkatli kaç canlı -türü kaldı ki, sahi kaç 78’li kaldı ki?
Şimdilerde iki eli teğe indirdik. Dahası, o bir elin beş parmağının tırnaklarını kemiriyoruz. Avunma sistemlerimiz, bilgisayar yahut cep telefonlarımızın klavyeleriyle hudutlu zira. Toplumsal medyada anımsamadan/anımsatmadan ibaret çünkü…
İDEOLOJİM ODUR Kİ…
Nasrettin Hoca göle maya çalar, ya tutarsa misali… Mao Zedong ne diyordu: “Bırakın yüz çiçek açsın yüz niyet akımı bir birleriyle yarışsın.” Hakikaten de sosyalizm bu biçimde algılamak ve uygulamak mümkün oldu mu? Burası farklı tartışma konusu lakin benim de naçizane ideolojim odur ki çoğulculuktan yana kırpıştırır gönül gözünü.
Anadolu diyarı bin bir çiçek bahçesidir. ‘Zehirli gazlar’ haricinde her şeye, herkese kapım açıktır; bağlamanızı alıp içeri dalabilirsiniz, gitarınızı, klarnetinizi… Arabeske de yer var orada, sanat müziğine de, marşa da yer var orada, türküye de… Alevi’si baş tacımızdır, Sünni’si de, Kürt’ü baş tacımızdır, Türk’ü de… Ermeni’si baş tacımızdır, Rum’u da… Musevi’si baş tacımızdır, Müslüman’ı da…
“Silahlara veda” diyen, her türlü şiddeti tu-kaka ilan eden devlete de kapımız açıktır, bireye de, sivil toplum kuruluşlarına da… Doğayı, hayvanı, çiçeği, böceği eti, kanı, canı üzere seven her birey, topluluk, küme, örgüt, dahi devlet başımızın tacıdır.
VE KARAR*
(Erdal Eren’in anısına…)
Çok güle günlere kaldıralım mı kadehlerimizi?
***
Hay Allah müstahakkınızı versinlerden di’li yorum sizlere
***
O denli güzel olsun sohbetlerimiz
ki’ye gerek kalmasın
***
Çok güle günlere
kaldırıyorum soru imini
itirazı olan?
***
Kabul edilmiştir.
(“Karar” şiiri, Acemi Aşklar Toplamı yapıtından; Üçlü Aşk Senfonisiisimli toplu şiirler arasında)
Alaattin Topçu