H.P Lovecraft’ ın tahtına kurulup 80’leri ve 90’ları; hatta çocukluk ve gençliğimizi altüst eden romanlarıyla bizi dehşetin zindanına hapseden Stephen King, soyadını hak etmiş bir müellif. Evet o bir kral! Bir Stephen King romanı okumadan geçirilmiş her ergenlik boşa harcanmış demektir…
Cronenberg, Brian De Palma, John Carpenter ve Kubrick üzere direktörlerin büyük bir iştahla atladığı ve senaryo haline getirip harika sinemalar çıkardıkları sinemaların hakkını yiyemeyiz. Kemik Torbası, Kara Kule, Hayvan Mezarlığı, Koşan Adam, Gizemli Yabancı, sinema şaheseri olan Yeşil Yol ve benim favorim IT..
Sinemanın gelmiş geçmiş en ikonik müthiş karakteri denilince, Freddy ile bir arada bir Stephen King karakteri olan Pennywise geliyormuş akıllara… Bilhassa son senelerda berbatlığın alamet-i farikası olarak bilinen ve Trump’tan Hitler’e kadar kıyasının yapıldığı Palyaço Pennywise’ ın olduğu IT serisi; 2017 ve 2019’daki başarılı versiyonlarıyla benden tam puan almıştı…
90’larda süratle tüketilen serilerin son düzgün örneği IT idi ve sanırım artık müellifle bir arada bir tükenmişlik sendromu başladı… Firestarter direkt olarak çeviri edildiğinde “ateş başlatıcı” üzere bir manaya geliyor. Sinemanın sinemadaki ismi “Tepki”. Roman,1980 Eylül ayında piyasada yer almış ve Scott Teems’in senaryosunu kaleme aldığı “Firestarter”, 1984 yılında Mark L. Lester tarafınca da beyaz perdeye uyarlanmış birinci sefer. Kitap şu ana kadar 350 milyon kopya satarak, inanılması güç bir rekora koşmuş.
“Tepki” niçinse merakla beklediğim bir sinema değildi; lakin bir daha de bir Stephen King hayranı olunca reaksiyonsuz kalamıyorsunuz… Bu ortada sinemanın Fatih Akın tarafınca çekileceği duyurulmuştu evvel. Ne olduysa muahede sağlanamamış ve biz bu sineması kendisinden izleyemedik.
PSİŞİK GÜÇLERİN PATLAMASI:TEPKİ
Filmin direktör koltuğunda gördüğüm Keith Thomas’ ı açıkçası tanımıyordum; üstelik mesleği boyunca yalnızca üç adet kısa ve bir de uzun metraj sineması çektiğini öğrenince şaşırdım. Vigil ( Meyyit Nöbeti) sinemasının başarısı daha sonrası bir Stephen King uyarlaması için kamera ardına geçmek, bir direktör için kumar üzere. Direktörlerin muvaffakiyetini çektiği sinema sayısıyla ölçmenin yanlış olduğunu söyleyebilirim, lakin istikrar galiba daha da değerli.
Romanda Andrew McGee ve Vicky Tomlinson isimli iki genç paraya gereksinim duydukları için Dükkân isimli bir kuruluş tarafınca düzenlenen bir deneye katılıyorlardı. Bu test sırasında onlara Lot Six isimli bir husus veriliyor ve deneyden daha sonra birtakım psişik güçlere sahip oluyorlardı. Sinemada bu kadar ayrıntı yok.
Filmin açılışı, birden fazla King uyarlamasında olduğu üzere sempatik bir sahneyle başlıyor. daha sonrasında korkutma garantisi verir üzere bir alıştırma güya. Beşikte dünya hoşu bir bebek görüyoruz, yani Charlie’ yi…
Psikiyatr ve terapi uzmanı olduğunu anladığımız Andie Mc Gee ve eşi, minik kızları Charlie ile uzaktan bakıldığında bayağı ve keyifli bir aile tablosu çizmektedirler… Charlie okula başladığında dışlanmış bir çocuk olarak mutsuzluk ve etrafa ahenk sorunu yaşamaya başlar. Bilgisayar ve cep telefonu kullanımı ailesi tarafınca yasaklanmış olan Charlie, pirokinetik güçlere sahip bir kız çocuktur ve derin devlet tarafınca üzerinde deney yapmak için aranmaktadır. Ateşi denetim edebilme yeteneğine sahip olan Charlie, bu özelliği öfke patlaması yaşadığında ortaya çıktığı için, ailesiyle birlikte deşifre olur ve yerleri tespit edilir… Devletin saklı bir örgütü tarafınca yeteneği bir silaha dönüştürülmek maksadıyla kovalanan Charlie ve ailesi sonunda köşeye sıkışır.
Film boyunca Charlie’nin bir kaç öfke patlamasıyla yaşanan kaos haricinde, karakterlerin özel güçlerinin sinemada silik işlenmesi ne yazık ki bayağı bir kaç-kovala tipinden öyküye dönüşüyor. Sinemada çocuğu korumaktan epeyce, onun isteklerini bastırma uğraşı, güya aile içi çocuğa azap üzere bir algı yaratma eforuna sokuyor üretimi. halbuki endişe sinemalarının ustası Carpenter’ın müziklerini görür görmez 38 yıl daha sonra inanılmaz bir King uyarlaması seyredeceğini sananlar, büyük bir hüsranla ayrılıyorlar sinemadan. Psişik güçleri, 2022 teknolojisi ile daha görkemli beklemek seyircinin hakkı diye düşünüyorum.
Filmde eli yüzü düzgün olan tek şey; hoşluğu, sempatikliği ve mükemmel yeteneği ile, yıllar evvelki versiyonun çocuk yıldızı Drew Barrymore’u aratmayan Ryan Kiera Armstrong alkışı hak ediyor…
Başka bir direktörün elinden çıksaydı, sanki nasıl olurdu? diye soramadan edemediğimiz ”Tepki” vasat bir üretim bulunmasına karşın, Stephen King hayranları ve onu tanımaya yeni başlayan jenerasyon için yeniden de tavsiye edilecek bir sinema.
Hepinize güzel seyirler…
Özlem Kalkan
Cronenberg, Brian De Palma, John Carpenter ve Kubrick üzere direktörlerin büyük bir iştahla atladığı ve senaryo haline getirip harika sinemalar çıkardıkları sinemaların hakkını yiyemeyiz. Kemik Torbası, Kara Kule, Hayvan Mezarlığı, Koşan Adam, Gizemli Yabancı, sinema şaheseri olan Yeşil Yol ve benim favorim IT..
Sinemanın gelmiş geçmiş en ikonik müthiş karakteri denilince, Freddy ile bir arada bir Stephen King karakteri olan Pennywise geliyormuş akıllara… Bilhassa son senelerda berbatlığın alamet-i farikası olarak bilinen ve Trump’tan Hitler’e kadar kıyasının yapıldığı Palyaço Pennywise’ ın olduğu IT serisi; 2017 ve 2019’daki başarılı versiyonlarıyla benden tam puan almıştı…
90’larda süratle tüketilen serilerin son düzgün örneği IT idi ve sanırım artık müellifle bir arada bir tükenmişlik sendromu başladı… Firestarter direkt olarak çeviri edildiğinde “ateş başlatıcı” üzere bir manaya geliyor. Sinemanın sinemadaki ismi “Tepki”. Roman,1980 Eylül ayında piyasada yer almış ve Scott Teems’in senaryosunu kaleme aldığı “Firestarter”, 1984 yılında Mark L. Lester tarafınca da beyaz perdeye uyarlanmış birinci sefer. Kitap şu ana kadar 350 milyon kopya satarak, inanılması güç bir rekora koşmuş.
“Tepki” niçinse merakla beklediğim bir sinema değildi; lakin bir daha de bir Stephen King hayranı olunca reaksiyonsuz kalamıyorsunuz… Bu ortada sinemanın Fatih Akın tarafınca çekileceği duyurulmuştu evvel. Ne olduysa muahede sağlanamamış ve biz bu sineması kendisinden izleyemedik.
PSİŞİK GÜÇLERİN PATLAMASI:TEPKİ
Filmin direktör koltuğunda gördüğüm Keith Thomas’ ı açıkçası tanımıyordum; üstelik mesleği boyunca yalnızca üç adet kısa ve bir de uzun metraj sineması çektiğini öğrenince şaşırdım. Vigil ( Meyyit Nöbeti) sinemasının başarısı daha sonrası bir Stephen King uyarlaması için kamera ardına geçmek, bir direktör için kumar üzere. Direktörlerin muvaffakiyetini çektiği sinema sayısıyla ölçmenin yanlış olduğunu söyleyebilirim, lakin istikrar galiba daha da değerli.
Romanda Andrew McGee ve Vicky Tomlinson isimli iki genç paraya gereksinim duydukları için Dükkân isimli bir kuruluş tarafınca düzenlenen bir deneye katılıyorlardı. Bu test sırasında onlara Lot Six isimli bir husus veriliyor ve deneyden daha sonra birtakım psişik güçlere sahip oluyorlardı. Sinemada bu kadar ayrıntı yok.
Filmin açılışı, birden fazla King uyarlamasında olduğu üzere sempatik bir sahneyle başlıyor. daha sonrasında korkutma garantisi verir üzere bir alıştırma güya. Beşikte dünya hoşu bir bebek görüyoruz, yani Charlie’ yi…
Psikiyatr ve terapi uzmanı olduğunu anladığımız Andie Mc Gee ve eşi, minik kızları Charlie ile uzaktan bakıldığında bayağı ve keyifli bir aile tablosu çizmektedirler… Charlie okula başladığında dışlanmış bir çocuk olarak mutsuzluk ve etrafa ahenk sorunu yaşamaya başlar. Bilgisayar ve cep telefonu kullanımı ailesi tarafınca yasaklanmış olan Charlie, pirokinetik güçlere sahip bir kız çocuktur ve derin devlet tarafınca üzerinde deney yapmak için aranmaktadır. Ateşi denetim edebilme yeteneğine sahip olan Charlie, bu özelliği öfke patlaması yaşadığında ortaya çıktığı için, ailesiyle birlikte deşifre olur ve yerleri tespit edilir… Devletin saklı bir örgütü tarafınca yeteneği bir silaha dönüştürülmek maksadıyla kovalanan Charlie ve ailesi sonunda köşeye sıkışır.
Film boyunca Charlie’nin bir kaç öfke patlamasıyla yaşanan kaos haricinde, karakterlerin özel güçlerinin sinemada silik işlenmesi ne yazık ki bayağı bir kaç-kovala tipinden öyküye dönüşüyor. Sinemada çocuğu korumaktan epeyce, onun isteklerini bastırma uğraşı, güya aile içi çocuğa azap üzere bir algı yaratma eforuna sokuyor üretimi. halbuki endişe sinemalarının ustası Carpenter’ın müziklerini görür görmez 38 yıl daha sonra inanılmaz bir King uyarlaması seyredeceğini sananlar, büyük bir hüsranla ayrılıyorlar sinemadan. Psişik güçleri, 2022 teknolojisi ile daha görkemli beklemek seyircinin hakkı diye düşünüyorum.
Filmde eli yüzü düzgün olan tek şey; hoşluğu, sempatikliği ve mükemmel yeteneği ile, yıllar evvelki versiyonun çocuk yıldızı Drew Barrymore’u aratmayan Ryan Kiera Armstrong alkışı hak ediyor…
Başka bir direktörün elinden çıksaydı, sanki nasıl olurdu? diye soramadan edemediğimiz ”Tepki” vasat bir üretim bulunmasına karşın, Stephen King hayranları ve onu tanımaya yeni başlayan jenerasyon için yeniden de tavsiye edilecek bir sinema.
Hepinize güzel seyirler…
Özlem Kalkan