İçişleri Bakanlığı, geçtiğimiz günlerde müzik yayınına dair tarz ve asılların belirlendiği yeni bir genelgeyi valiliklere gönderdi. Koronavirüs sürecinde saat 24:00’te sona erecek biçimde belirlenen müzik yayın saatinin yaklaşan yaz mevsimi ve birlikteindeki turizm hareketliliğine bağlı olarak uzatılmasına dair talepler Sıhhat Bakanlığı, Etraf, Şehircilik ve İklim Değişikliği Bakanlığı, İçişleri Bakanlığı ile Kültür ve Turizm Bakanlığınca birlikte değerlendirildi. Değerlendirmeler kararında müzik yayınlarına ait yeni kararlar alınarak valiliklere bildirildi. Buna bakılırsa, ilgili kanun ve mevzuat kararları gizli kalmak kaydıyla ülke genelinde müzik yayını yapabilme müddeti saat 01.00’e kadar uzatıldı. Genelgeye nazaran, kolluk ünitelerince yapılacak olan kontrollerde işletmenin canlı müzik müsaadesi olup olmadığı, belirlenen saat aralığı haricinde müzik yayını yapılıp yapılmadığına dikkat edilecek. Kolluk üniteleri kontrollerinde, halkın huzur ve sükununu bozacak ve çevreyi rahatsız edecek biçimde ilgili mevzuatta belirlenmiş çevresel gürültü düzey bedellerinin üzerinde müzik yayını yapan işletmeler ya da bireyler hakkında yetkili yönetimlere gerekli bildirimde bulunulacak.
MÜZİSYENLERİN ÖRGÜTSÜZLÜĞÜ
Ben şahsi olarak bu çeşit konularda yasaklara karşıyım. Kimseyi rahatsız etmemek şartı ile herkes dilediği üzere eğlenebilir ve müzik yapabilir. Her ne kadar Bodrum ve Çeşme, insanları rahatsız etmeme konusunda sıklıkla sınıfta kalsa da her insanın taşkınlık yapmadan eğlendiği anlar çoğunluktadır. Bu mevzuyla ilgili piyasada faal olarak çalışan müzisyenlerle konuştuğumda yüklü olarak müzisyenlerin gece geç saatlere kadar çalışmak istemediğini gözlemledim. Koronavirüs devrinde ortaya çıkan 24:00’da sona erecek olan müzik konusunun müzik işçilerinin sorunu olduğu ortada. Ünlülerin pek de bu biçimde bir sıkıntısı olmadığı verilmeyen yansılardan açıkça görülüyor. Müzik işçileri pandemi periyodunda sokaklarda müzik yaparak 3-5 kuruş para kazanma derdineydi. Bu esnada özel yahut devlete bağlı orkestralarda çalan müzisyenler ise tıkır tıkır maaşlarını almaya devam ediyorlardı. Üstelik hiç bir meslektaşlarına yardım etmeden ve toplumsal medyada son derece değerli içki fotoğraflarını ulu orta paylaşarak… Hal bu biçimde olunca her bölümde ortaya çıkan gelir uçurumu müzik kesiminde de kendini gösterdi. Kutuplaşmalar ve ayrışmalar alabildiğine arttı. Koronavirüs tedbirleri gevşetildikten daha sonra eski işlerine geri dönen müzisyenler ise 2 yıl evvel yani pandeminin yeni ilan edildiği periyotlardaki yevmiyelerine razı olmak zorunda kaldılar. Daha evvel tekraren lisana getirdiğim müzik meslek birliklerine üye olmamak ve örgütsüzlük sorunu tam manasıyla kendini gösterdi.
ASIL SORUN 24:00 YASAĞI MI YOKSA YEVMİYELER Mİ?
Müzisyen olarak ömrünü geçiren binlerce insan var ve bu insanların çeşitli niçinlerden dolayı hiç bir toplumsal teminatları yok. Aldıkları yevmiyeler lakin kendilerini geçindirebilecek düzeyde olduğu için toplumsal teminat altında olmaları da maddi manada imkansız. ötürüsı ile müzik ismine 24:00 yasağından fazla konuşulması gereken asıl husus müzisyenlerin toplumsal teminatlarının olmaması ve epeyce düşük fiyatlar karşılığında çalışıyor olmaları. Umarım bir gün müzik ismine saat sınırlamasından fazla toplumsal teminat, günlük işlerde taban ve tavan fiyat üzere mevzuları konuşuruz. Zira asıl sorun kimin müziği kaçta bitirdiğinden çok hangi müzisyenin o ay nasıl geçindiği ile ilgili. Müzisyenlerin son derece sıkıntı şartlarda çalıştığı günümüzde hala tam olarak bir müzisyenler sendikasının etkin olamamasının bedelini ödüyoruz. 24:00 yasağından çok geçim sorunu müzik dünyasının asıl sorunu olarak karşımızda duruyor. Örneğin 24:00 saati 03:00’e kadar uzatılsa müzisyenlerin o gece aldıkları yevmiyeler hangi oranda artacak? Bu sorunun yanlışsız düzgün yanıtını vermeden mevzuyu ele alırsak pek de gerçek bir sonuca varamayız. Bu mevzuyu yalnızca ömür üslubuna müdahale eksenine çekmek ister istemez çözümsüzlüğü birlikteinde getiriyor. Bölümün tüm bileşenlerinden ortak bir açıklama gelmediği üzere herkes bu mevzuyu kendine göre yorumluyor. Müzik üretimcileri yani prodüktörler, müzisyenler, aranjörler, menajerler, tertip şirketleri, plak firmaları, edisyon şirketleri, müzikçiler, kelam müellifleri ve bestekarların ortak bir açıklamasını ne yazık ki pandeminin birinci günlerinden beri nazaranmedim. Hal bu biçimde olunca müzik dalının sahipsizliği daha da ön plana çıkmış oluyor.
Ülkemizdeki müzisyenler en son olarak hangi mevzuda bir birlik ve birliktelik gösterdiler sorusu da karşılığa muhtaç bir soru olarak hala geçerliliğini koruyor. 2 seniçin fazla bir süre pandemiyi yaşadık ve bu süreçten en çok etkilenen her hususta olduğu üzere bir daha müzisyenler oldu. Kurum ve kuruluşlar tarafınca yapılan yardımlar ve takviyeler ise hudutlu kaldı. Müzik bölümünün kendisini kurtarmak için hiç bir çana sarf etmediği durumlarda ister istemez örgütlenme ön plana çıkıyor. Örgütsüzlük ise ağır bedeller ödetiyor.
Sonuç olarak pandemi süreci Türkiye’deki müzik bölümüne örgütlenmenin gereğini acı bir biçimde anlatmış oldu.
Sevgiyle kalın.
Kaan Çağlayangöl
MÜZİSYENLERİN ÖRGÜTSÜZLÜĞÜ
Ben şahsi olarak bu çeşit konularda yasaklara karşıyım. Kimseyi rahatsız etmemek şartı ile herkes dilediği üzere eğlenebilir ve müzik yapabilir. Her ne kadar Bodrum ve Çeşme, insanları rahatsız etmeme konusunda sıklıkla sınıfta kalsa da her insanın taşkınlık yapmadan eğlendiği anlar çoğunluktadır. Bu mevzuyla ilgili piyasada faal olarak çalışan müzisyenlerle konuştuğumda yüklü olarak müzisyenlerin gece geç saatlere kadar çalışmak istemediğini gözlemledim. Koronavirüs devrinde ortaya çıkan 24:00’da sona erecek olan müzik konusunun müzik işçilerinin sorunu olduğu ortada. Ünlülerin pek de bu biçimde bir sıkıntısı olmadığı verilmeyen yansılardan açıkça görülüyor. Müzik işçileri pandemi periyodunda sokaklarda müzik yaparak 3-5 kuruş para kazanma derdineydi. Bu esnada özel yahut devlete bağlı orkestralarda çalan müzisyenler ise tıkır tıkır maaşlarını almaya devam ediyorlardı. Üstelik hiç bir meslektaşlarına yardım etmeden ve toplumsal medyada son derece değerli içki fotoğraflarını ulu orta paylaşarak… Hal bu biçimde olunca her bölümde ortaya çıkan gelir uçurumu müzik kesiminde de kendini gösterdi. Kutuplaşmalar ve ayrışmalar alabildiğine arttı. Koronavirüs tedbirleri gevşetildikten daha sonra eski işlerine geri dönen müzisyenler ise 2 yıl evvel yani pandeminin yeni ilan edildiği periyotlardaki yevmiyelerine razı olmak zorunda kaldılar. Daha evvel tekraren lisana getirdiğim müzik meslek birliklerine üye olmamak ve örgütsüzlük sorunu tam manasıyla kendini gösterdi.
ASIL SORUN 24:00 YASAĞI MI YOKSA YEVMİYELER Mİ?
Müzisyen olarak ömrünü geçiren binlerce insan var ve bu insanların çeşitli niçinlerden dolayı hiç bir toplumsal teminatları yok. Aldıkları yevmiyeler lakin kendilerini geçindirebilecek düzeyde olduğu için toplumsal teminat altında olmaları da maddi manada imkansız. ötürüsı ile müzik ismine 24:00 yasağından fazla konuşulması gereken asıl husus müzisyenlerin toplumsal teminatlarının olmaması ve epeyce düşük fiyatlar karşılığında çalışıyor olmaları. Umarım bir gün müzik ismine saat sınırlamasından fazla toplumsal teminat, günlük işlerde taban ve tavan fiyat üzere mevzuları konuşuruz. Zira asıl sorun kimin müziği kaçta bitirdiğinden çok hangi müzisyenin o ay nasıl geçindiği ile ilgili. Müzisyenlerin son derece sıkıntı şartlarda çalıştığı günümüzde hala tam olarak bir müzisyenler sendikasının etkin olamamasının bedelini ödüyoruz. 24:00 yasağından çok geçim sorunu müzik dünyasının asıl sorunu olarak karşımızda duruyor. Örneğin 24:00 saati 03:00’e kadar uzatılsa müzisyenlerin o gece aldıkları yevmiyeler hangi oranda artacak? Bu sorunun yanlışsız düzgün yanıtını vermeden mevzuyu ele alırsak pek de gerçek bir sonuca varamayız. Bu mevzuyu yalnızca ömür üslubuna müdahale eksenine çekmek ister istemez çözümsüzlüğü birlikteinde getiriyor. Bölümün tüm bileşenlerinden ortak bir açıklama gelmediği üzere herkes bu mevzuyu kendine göre yorumluyor. Müzik üretimcileri yani prodüktörler, müzisyenler, aranjörler, menajerler, tertip şirketleri, plak firmaları, edisyon şirketleri, müzikçiler, kelam müellifleri ve bestekarların ortak bir açıklamasını ne yazık ki pandeminin birinci günlerinden beri nazaranmedim. Hal bu biçimde olunca müzik dalının sahipsizliği daha da ön plana çıkmış oluyor.
Ülkemizdeki müzisyenler en son olarak hangi mevzuda bir birlik ve birliktelik gösterdiler sorusu da karşılığa muhtaç bir soru olarak hala geçerliliğini koruyor. 2 seniçin fazla bir süre pandemiyi yaşadık ve bu süreçten en çok etkilenen her hususta olduğu üzere bir daha müzisyenler oldu. Kurum ve kuruluşlar tarafınca yapılan yardımlar ve takviyeler ise hudutlu kaldı. Müzik bölümünün kendisini kurtarmak için hiç bir çana sarf etmediği durumlarda ister istemez örgütlenme ön plana çıkıyor. Örgütsüzlük ise ağır bedeller ödetiyor.
Sonuç olarak pandemi süreci Türkiye’deki müzik bölümüne örgütlenmenin gereğini acı bir biçimde anlatmış oldu.
Sevgiyle kalın.
Kaan Çağlayangöl