Sercan Kısmet – Nazlı Bulum, ‘Sadakatsiz’ dizisi ve ‘Kral Lear’ oyunuyla izleyici karşısına çıkıyor. ‘Sadakatsiz’in hayatının özel bir yerinde olduğunu söyleyen oyuncu, “Uzun soluklu bir televizyon dizisinin öğretici yanlarını keşfediyorum” diyor. Bulum’la dizisini, tiyatro oyununu ve amaçlarını konuştuk.
‘Sadakatsiz’de genç ve deneyimli oyuncular var. Sette ortam nasıl?
Evet, hem yaş ve tecrübe açısından birebir vakitte geldiğimiz yerler manasında birbirimizden farklıyız. Oyuncu takımı olarak renkliyiz. Herkes bundan evvelki kısımda koyduğu performansın daima bir üstüne çıkmaya uğraşıyor. Disiplinli
oluşumuz bence ortak noktamız. Herkes işin kendine düşen kısmı için elinden gelenin en uygununu yapmaya çalışıyor. Dizimizin muvaffakiyetinin sırrı bu sanıyorum temelde.
Dizi ömrünüzde neleri değiştirdi?
ömrümde özel bir yerde ve daima o denli kalacağını biliyorum. Kendimi inançta hissettiğim bir yerde, takviyelerini hissettiğim beşerlerle çalışıyorum ve bu ayaklarımı yere daha sağlam basmamı, mesleğimle olan ilgime daha da güvenmemi sağladı. Bir karaktere bu biçimde uzun mühlet ve ağır tempoda çalışmak büyük baht. Uzun soluklu bir televizyon dizisinin öğretici yanlarını keşfediyorum.
Şiddet mağduru bir hanımı oynadınız. O sahnelerde neler hissettiniz?
Şiddeti meşrulaştırmamak bütün grubun her vakit hassas noktası oldu. ötürüsıyla, ‘Biz özendirici bir sahne mi çekiyoruz, normalize mi ediyoruz şiddeti?’ üzere bir kaygım hiç olmadı. Bunu fazlaca önemsiyorum. Selçuk ve Nil’in niye bu noktaya geldiği hayatlarındaki hangi zaaf ve travmaları birbirileriyle kurdukları bağlantıda görüyoruz, buna odaklandık. Teknik olarak bu sahneler bir koreografi üzere çalışılıyor.
Maalesef Türkiye’de şiddet ve taciz olayları sık sık gündeme geliyor. Bu bahis hakkında neler söylersiniz?
Bu vahim gidişat toplumsal olarak nasıl çözülür, benim şahsi olarak hayatla ilgili gündemim. Dünyanın da gündemi bu. Bir kolay yolu, tek ve net bir tahlili olmadığını biliyorum bu eşitsizliğin. Genel algımızı, hayata ve beşere bakışımızı değiştirmemiz, kendimizden başlamamız gerekiyor.
Kadir Has Üniversitesi Tiyatro Bölümü’nden mezun oldunuz. Eğitimini alıp, sete girmenin avantajları neler?
Her işte olduğu üzere aslında, oyunculuk hakikaten lakin sistemli olarak çalışmanızın koşul olduğu bir sanat… Bir rol verilmemiş olsa da o periyot, bir işte çalışmıyor olsan da enstrümanın kendin olduğun bir iş ve çalışma aslında durmuyor, devam ediyor yaşadıkça. ömrüne bu manada yaymadan devam edilebilecek bir meslek değil. Eğitim bu manada fazlaca yol gösterici.
Tanınır olmak nasıl bir his?
Benim tanınır olma hissini sindirerek yaşamakta olduğumu düşünüyorum ve bu hoşuma gidiyor. Daha geniş kitlelerle kontağım ise ‘Sadakatsiz’le oldu. ‘Evimizin kızı gibisin’ diyen çok oluyor. Bir kezinde bir hanım, beni kızının arkadaşı sandı, daha sonra anladı nereden hatırladığını. bu biçimde bir aidiyet hissiyle karşılaşmak sevindirici.
Oyunculukla ilgili planlarınız neler?
Yaptığımdan fazlaca farklı değil. Tiyatroda da sinema da dizide de birlikte tıpkı kaygısı sırtlandığım, bir arada kıssa anlatmayı sevdiğim beşerlerle, evvelkinden daha farklı yerlerden, şartlardan gelen karakterlere hayat verebilmek ve durmadan oynamak. Ben Oğlak burcuyum, çalışmadan duramam, hayatım işimle paralel ilerledi daima. O yüzden yalnızca ve daima oynamaya devam etmek planım, hayalim.
‘Hayran olunası bir şey’
‘Kral Lear’ tiyatro oyununda yer alıyorsunuz, izleyiciden nasıl yansılar geliyor?
2018 Ekim ayından beri oynuyoruz. Ankara-İzmir başta olmak üzere yaptığımız turneler boyunca da, İstanbul’da da seyircinin ilgisi hiç azalmadı. ‘Kral Lear’ bir masaldan yola çıkarak yazılmış bir oyun, uzun ve şiiri ağır yepyeni yapıt. Bizim çevirimiz de Haluk Abi’ye (Bilginer) ilişkin. Tam olarak bir uyarlama değil, fakat günümüz kaidelerine göre sadeleştirilmiş ve kısaltılmış bir versiyonumuz, rejimiz var.
Haluk Bilginer ile karşılıklı oynamak nasıl?
Kendini oyuncu olarak takım arkadaşlarından ayırmayan, bizlerin de ayırmamıza müsaade etmemiş biri. Ders vermek, örnek olmak üzere kaygılarla benimle alaka kurmadı hiç, eşit bir sahne partnerliği yaşayabilmemiz için gereken prova tertibini sağladı. Bu hayli güç ve hayran olunası bir şey.
‘Sadakatsiz’de genç ve deneyimli oyuncular var. Sette ortam nasıl?
Evet, hem yaş ve tecrübe açısından birebir vakitte geldiğimiz yerler manasında birbirimizden farklıyız. Oyuncu takımı olarak renkliyiz. Herkes bundan evvelki kısımda koyduğu performansın daima bir üstüne çıkmaya uğraşıyor. Disiplinli
oluşumuz bence ortak noktamız. Herkes işin kendine düşen kısmı için elinden gelenin en uygununu yapmaya çalışıyor. Dizimizin muvaffakiyetinin sırrı bu sanıyorum temelde.
Dizi ömrünüzde neleri değiştirdi?
ömrümde özel bir yerde ve daima o denli kalacağını biliyorum. Kendimi inançta hissettiğim bir yerde, takviyelerini hissettiğim beşerlerle çalışıyorum ve bu ayaklarımı yere daha sağlam basmamı, mesleğimle olan ilgime daha da güvenmemi sağladı. Bir karaktere bu biçimde uzun mühlet ve ağır tempoda çalışmak büyük baht. Uzun soluklu bir televizyon dizisinin öğretici yanlarını keşfediyorum.
Şiddet mağduru bir hanımı oynadınız. O sahnelerde neler hissettiniz?
Şiddeti meşrulaştırmamak bütün grubun her vakit hassas noktası oldu. ötürüsıyla, ‘Biz özendirici bir sahne mi çekiyoruz, normalize mi ediyoruz şiddeti?’ üzere bir kaygım hiç olmadı. Bunu fazlaca önemsiyorum. Selçuk ve Nil’in niye bu noktaya geldiği hayatlarındaki hangi zaaf ve travmaları birbirileriyle kurdukları bağlantıda görüyoruz, buna odaklandık. Teknik olarak bu sahneler bir koreografi üzere çalışılıyor.
Maalesef Türkiye’de şiddet ve taciz olayları sık sık gündeme geliyor. Bu bahis hakkında neler söylersiniz?
Bu vahim gidişat toplumsal olarak nasıl çözülür, benim şahsi olarak hayatla ilgili gündemim. Dünyanın da gündemi bu. Bir kolay yolu, tek ve net bir tahlili olmadığını biliyorum bu eşitsizliğin. Genel algımızı, hayata ve beşere bakışımızı değiştirmemiz, kendimizden başlamamız gerekiyor.
Kadir Has Üniversitesi Tiyatro Bölümü’nden mezun oldunuz. Eğitimini alıp, sete girmenin avantajları neler?
Her işte olduğu üzere aslında, oyunculuk hakikaten lakin sistemli olarak çalışmanızın koşul olduğu bir sanat… Bir rol verilmemiş olsa da o periyot, bir işte çalışmıyor olsan da enstrümanın kendin olduğun bir iş ve çalışma aslında durmuyor, devam ediyor yaşadıkça. ömrüne bu manada yaymadan devam edilebilecek bir meslek değil. Eğitim bu manada fazlaca yol gösterici.
Tanınır olmak nasıl bir his?
Benim tanınır olma hissini sindirerek yaşamakta olduğumu düşünüyorum ve bu hoşuma gidiyor. Daha geniş kitlelerle kontağım ise ‘Sadakatsiz’le oldu. ‘Evimizin kızı gibisin’ diyen çok oluyor. Bir kezinde bir hanım, beni kızının arkadaşı sandı, daha sonra anladı nereden hatırladığını. bu biçimde bir aidiyet hissiyle karşılaşmak sevindirici.
Oyunculukla ilgili planlarınız neler?
Yaptığımdan fazlaca farklı değil. Tiyatroda da sinema da dizide de birlikte tıpkı kaygısı sırtlandığım, bir arada kıssa anlatmayı sevdiğim beşerlerle, evvelkinden daha farklı yerlerden, şartlardan gelen karakterlere hayat verebilmek ve durmadan oynamak. Ben Oğlak burcuyum, çalışmadan duramam, hayatım işimle paralel ilerledi daima. O yüzden yalnızca ve daima oynamaya devam etmek planım, hayalim.
‘Hayran olunası bir şey’
‘Kral Lear’ tiyatro oyununda yer alıyorsunuz, izleyiciden nasıl yansılar geliyor?
2018 Ekim ayından beri oynuyoruz. Ankara-İzmir başta olmak üzere yaptığımız turneler boyunca da, İstanbul’da da seyircinin ilgisi hiç azalmadı. ‘Kral Lear’ bir masaldan yola çıkarak yazılmış bir oyun, uzun ve şiiri ağır yepyeni yapıt. Bizim çevirimiz de Haluk Abi’ye (Bilginer) ilişkin. Tam olarak bir uyarlama değil, fakat günümüz kaidelerine göre sadeleştirilmiş ve kısaltılmış bir versiyonumuz, rejimiz var.
Haluk Bilginer ile karşılıklı oynamak nasıl?
Kendini oyuncu olarak takım arkadaşlarından ayırmayan, bizlerin de ayırmamıza müsaade etmemiş biri. Ders vermek, örnek olmak üzere kaygılarla benimle alaka kurmadı hiç, eşit bir sahne partnerliği yaşayabilmemiz için gereken prova tertibini sağladı. Bu hayli güç ve hayran olunası bir şey.