François Ozon, Fransa’nın dünyaya armağan ettiği, Fransız sinemasında orta (yaş) dalgayı temsil eden ve memleketler arası alanda önemli itibara sahip olmuş bir direktör…
Ona “Fransızların yaramaz çocuğu” denmesinin niçinini açıkçası bilmiyorum; zira çektiği bütün sinemalarıyla en aklı başında mevzulara el atmayı ve seyirciyi şaşırtmayı düzgün beceriyor. Bir şekli var mı dersek; melodramlardan erotik tansiyona, satirizmden tarihi drama kadar onlarca farklı usulü denemiş bir direktör. Aile bağlantılarını didikleyip, cinselliği tabanına kadar da kullanabilen yürekli bir anlatımı var.. En son 2019’da çektiği ‘Yüzleşme’yi seyretmiştim… Fransız kiliselerinden Vatikan’a kadar uzanan ve bir biçimde üstü örtülen çocuk tacizlerini, dünyanın yüzüne çarpan bir Politik tansiyondu; belgesel niteliği de taşıyan epeyce çarpıcı bir üretimdi…
Son sineması “Herşey Yolunda / Tout S’est Bien Passé” Emmanuele Berheim’in tıpkı isimli romanından uyarlanmış ve Philippe Piazza ile birlikte Ozon şahsen senaryo haline getirmiş romanı (Bu ortada 2017’de ömrünü kaybeden Berheim’in F.Ozon’la birlikte “kumun altında”, “yüzme havuzu”, “5×2 ve Ricky” sinemalarının senaryolarında katkısı olduğunu belirtelim).
Bu duygusal dramadaki en kıymetli özellik,karakterlerin içimizden birileri olması ve samimiyetleri idi! Bu yıl Cannes Sinema Şenliği’nde Altın Palmiye için yarıştı sinema…
ÖTENAZİ HAKKI
Andre Berheim, çok varlıklı Fransız-yahudi burjuvazisini temsil eden, sanatçı bir ailenin 85 yaşındaki reisidir.. Büyük kuzeni , savaşta toplama kampında ölmüştür… Kendisi tarihi eser de toplayan bir fabrika sahibi, torunu müzisyen; büyük kızı Emmanuel de başarılı bir roman müellifidir… Vaktiyle iki kızının annesi heykeltraş Claude ile evlenmiş bulunmasına karşın,kendisi aslında bir eşcinseldir… Çocuklarına ve karısına karşı inanılmaz acımasız ve sert davranmış, kuralcı ve inatçı bir adam olan Andre, beyin kanaması ve felç geçirince hastaneye kaldırılır.. Bu ortada, kendisinden herşeye karşın boşanmamış ve onu bütün acımasızlığına karşın seven karısı Claude birinci bebeğini kaybetmiş, travmalı ve parkinson hastası bir bayandır…
Kızları Emmanuel ve Pascal’ın hastalıktan haberdar olması ve hastaneye koşmaları ile açılış yapan sinemada, sık sık makus geçen çocukluğunun tesirinden kurtulamayan Emmanuel’in geri dönüşleri ve artık yatağa mahkum huysuz ve çekilmez olan babasının hastalığı ile uğraşını görüyoruz…
Andre ilerleyen günlerde Emmanuelle’e “ölmek hakkını istediğini (ötenazi) söyler… İki kız kardeş için sıkıntı bir karar süreci de başlamış olur.
TARTIŞILAN YASA
Sinemanın bu noktasında, Mart 2015’de Fransız Parlamentosu’nda alınan bir kararla, Fransa’da tedavi edilemeyen hastaların mevt anına kadar uyutulmasını önnazarann yasa taslağının onaylanıp kanunlaştığına dikkat çekmek gerekiyor..Yasa taslağına ismini veren milletvekili Jeon Leonetti’den dolayı “Leonetti Yasası” olarak bilinen uygulama, o periyottan bu yana tartışılıyor…
Biroldukca ülkede de hala tabu sayılan bu kanuna ait Cannes Sinema Şenliği’nin açılışında konuşan direktör “Umarım sinemam kamuoyunun bilmediği bir gerçekliğe, ötenazi konusuna bakışını değiştirir” formunda bir açıklama da yapmıştı…
Sinema, bir insanı en yakını tarafınca gerçekleştirilmesi vicdanen çok güç bir iş ve fazlaca sıkıntı bir sonucun içinde bırakıp seyirciyi de his seline dahil ediyor! “İntiharın yardımı olur mu?” sorusu sinema boyunca kahramanlarımızı da zorda bırakıyor.. Ötenazi hakkını isteyenin, geride suçlanacak kişi bırakmaması ismine yapması gerekenler de his mantık ikilemi içinde bırakıyor seyirciyi…
Emmanuel’in yasa karşısındaki çaresizliği, kardeşi Pascal’dan bu sonucu alırken yardımını istemesi, hudut ülkelerden birinden (İsviçre’den) tahlil arayışı, Fransız ve İsviçre bürokrasisinin keşmekeşi, hasta yakınlarından istenen koşullar üzere bir sürü ayrıntının ortasında his yüklü bir dram sizi iki saat boyunca alıp gdolayıyor…
Andre’nin hırçın ve hengameli olduğu eşcinsel partneri Gerard ile vedalaşması, ortada serpiştirilen kelamlı mal paylaşımları sahnelerinin yanında; İsviçre’deki klinik ile sürecin işleyişi nasıl sonlanacak? Mevte giderken nasıl bir veda seremonisi olacak, “Her Şey yolunda gidecek mi?” bekleyişi ile olağanüstü bir drama izledim…
Vicdanı ve babasının ricası içinde gidip gelen iki kızkardeşten büyük olanını canlandıran ünlü oyuncu Sophie Marceau, birinci sefer Ozon ile çalışmasına karşın inanılmaz bir doku ahengi olmuş..Bu ortada gerçek Andre Berhaim’in, küçük olan kızının hayatta olduğu, bu süreçte kendisinden yardım alındığı da açıklandı. Pascal’ı canlandıran Geraldine Pailhas’ ın da Marceau ile ahenk ortasındaki oyunculuğu epey güzeldi.
Yatalak ve felçli Andre’yi canlandıran yılların oyuncusu Andre Dussolier ise inanılmaz bir performansla seyirciyi şok ediyor…
Bu gerçekçi ve sinik trajediyi; Fransız sinemasını ve bilhassa F.Ozon’u seven herkese şiddetle tavsiye ediyorum…
Yeterli seyirler…
Hasret Kalkan
Ona “Fransızların yaramaz çocuğu” denmesinin niçinini açıkçası bilmiyorum; zira çektiği bütün sinemalarıyla en aklı başında mevzulara el atmayı ve seyirciyi şaşırtmayı düzgün beceriyor. Bir şekli var mı dersek; melodramlardan erotik tansiyona, satirizmden tarihi drama kadar onlarca farklı usulü denemiş bir direktör. Aile bağlantılarını didikleyip, cinselliği tabanına kadar da kullanabilen yürekli bir anlatımı var.. En son 2019’da çektiği ‘Yüzleşme’yi seyretmiştim… Fransız kiliselerinden Vatikan’a kadar uzanan ve bir biçimde üstü örtülen çocuk tacizlerini, dünyanın yüzüne çarpan bir Politik tansiyondu; belgesel niteliği de taşıyan epeyce çarpıcı bir üretimdi…
Son sineması “Herşey Yolunda / Tout S’est Bien Passé” Emmanuele Berheim’in tıpkı isimli romanından uyarlanmış ve Philippe Piazza ile birlikte Ozon şahsen senaryo haline getirmiş romanı (Bu ortada 2017’de ömrünü kaybeden Berheim’in F.Ozon’la birlikte “kumun altında”, “yüzme havuzu”, “5×2 ve Ricky” sinemalarının senaryolarında katkısı olduğunu belirtelim).
Bu duygusal dramadaki en kıymetli özellik,karakterlerin içimizden birileri olması ve samimiyetleri idi! Bu yıl Cannes Sinema Şenliği’nde Altın Palmiye için yarıştı sinema…
ÖTENAZİ HAKKI
Andre Berheim, çok varlıklı Fransız-yahudi burjuvazisini temsil eden, sanatçı bir ailenin 85 yaşındaki reisidir.. Büyük kuzeni , savaşta toplama kampında ölmüştür… Kendisi tarihi eser de toplayan bir fabrika sahibi, torunu müzisyen; büyük kızı Emmanuel de başarılı bir roman müellifidir… Vaktiyle iki kızının annesi heykeltraş Claude ile evlenmiş bulunmasına karşın,kendisi aslında bir eşcinseldir… Çocuklarına ve karısına karşı inanılmaz acımasız ve sert davranmış, kuralcı ve inatçı bir adam olan Andre, beyin kanaması ve felç geçirince hastaneye kaldırılır.. Bu ortada, kendisinden herşeye karşın boşanmamış ve onu bütün acımasızlığına karşın seven karısı Claude birinci bebeğini kaybetmiş, travmalı ve parkinson hastası bir bayandır…
Kızları Emmanuel ve Pascal’ın hastalıktan haberdar olması ve hastaneye koşmaları ile açılış yapan sinemada, sık sık makus geçen çocukluğunun tesirinden kurtulamayan Emmanuel’in geri dönüşleri ve artık yatağa mahkum huysuz ve çekilmez olan babasının hastalığı ile uğraşını görüyoruz…
Andre ilerleyen günlerde Emmanuelle’e “ölmek hakkını istediğini (ötenazi) söyler… İki kız kardeş için sıkıntı bir karar süreci de başlamış olur.
TARTIŞILAN YASA
Sinemanın bu noktasında, Mart 2015’de Fransız Parlamentosu’nda alınan bir kararla, Fransa’da tedavi edilemeyen hastaların mevt anına kadar uyutulmasını önnazarann yasa taslağının onaylanıp kanunlaştığına dikkat çekmek gerekiyor..Yasa taslağına ismini veren milletvekili Jeon Leonetti’den dolayı “Leonetti Yasası” olarak bilinen uygulama, o periyottan bu yana tartışılıyor…
Biroldukca ülkede de hala tabu sayılan bu kanuna ait Cannes Sinema Şenliği’nin açılışında konuşan direktör “Umarım sinemam kamuoyunun bilmediği bir gerçekliğe, ötenazi konusuna bakışını değiştirir” formunda bir açıklama da yapmıştı…
Sinema, bir insanı en yakını tarafınca gerçekleştirilmesi vicdanen çok güç bir iş ve fazlaca sıkıntı bir sonucun içinde bırakıp seyirciyi de his seline dahil ediyor! “İntiharın yardımı olur mu?” sorusu sinema boyunca kahramanlarımızı da zorda bırakıyor.. Ötenazi hakkını isteyenin, geride suçlanacak kişi bırakmaması ismine yapması gerekenler de his mantık ikilemi içinde bırakıyor seyirciyi…
Emmanuel’in yasa karşısındaki çaresizliği, kardeşi Pascal’dan bu sonucu alırken yardımını istemesi, hudut ülkelerden birinden (İsviçre’den) tahlil arayışı, Fransız ve İsviçre bürokrasisinin keşmekeşi, hasta yakınlarından istenen koşullar üzere bir sürü ayrıntının ortasında his yüklü bir dram sizi iki saat boyunca alıp gdolayıyor…
Andre’nin hırçın ve hengameli olduğu eşcinsel partneri Gerard ile vedalaşması, ortada serpiştirilen kelamlı mal paylaşımları sahnelerinin yanında; İsviçre’deki klinik ile sürecin işleyişi nasıl sonlanacak? Mevte giderken nasıl bir veda seremonisi olacak, “Her Şey yolunda gidecek mi?” bekleyişi ile olağanüstü bir drama izledim…
Vicdanı ve babasının ricası içinde gidip gelen iki kızkardeşten büyük olanını canlandıran ünlü oyuncu Sophie Marceau, birinci sefer Ozon ile çalışmasına karşın inanılmaz bir doku ahengi olmuş..Bu ortada gerçek Andre Berhaim’in, küçük olan kızının hayatta olduğu, bu süreçte kendisinden yardım alındığı da açıklandı. Pascal’ı canlandıran Geraldine Pailhas’ ın da Marceau ile ahenk ortasındaki oyunculuğu epey güzeldi.
Yatalak ve felçli Andre’yi canlandıran yılların oyuncusu Andre Dussolier ise inanılmaz bir performansla seyirciyi şok ediyor…
Bu gerçekçi ve sinik trajediyi; Fransız sinemasını ve bilhassa F.Ozon’u seven herkese şiddetle tavsiye ediyorum…
Yeterli seyirler…
Hasret Kalkan