Hürriyet muharriri İhsan Yılmaz’ın yazısında, sevilen müelliflerin, şairlerin özel hayatlarına dair bilgiler içeren yazı kaleme alındı. Yılmaz ‘Anekdotlar-edebiyat tarihimizden anılar, tanıklıklar’ yapıtından seçmeler yaparak edebiyatçıların bilinmezlerini yazdı.
İhsan Yılmaz’ın yazısında şunlar yer aldı:
“Sevdiğimiz müelliflerin, şairlerin yapıtlarının ardındaki psikolojiyi, ruhu, şahsi dünyalarını en düzgün oralardan öğreniriz. Özel hayatlarına açılan küçük, kapalı pencereler üzeredir. Toplam 115 edebiyatçıdan 608 anekdotu derleyip bir kitap haline getirdi Mustafa Alp Dağıstanlı. Abdülhak Hamit’in vefatından daha sonra ünlü ‘Makber’ şiirini yazdığı eşi Fatma Hanım’ın acısını unutmak için Paris’te nasıl bir usul uyguladığından Yahya Kemal’in Yusuf Ziya’ya attığı manevi tokadına, çapkınlığı ile ünlü Nâzım Hikmet’in elde edemediği tek bayan edebiyatçıdan Oğuz Atay’ın Türkiye’nin kurtuluşu için bulduğu reçeteye kadar birbirinden renkli bir epey anı…
MATEM GÖSTERGESİ
Abdülhak Hamit’in birinci karısı Fatma Hanım verem olmuş, Bombay’dan dönerlerken Beyrut’ta ölmüştü. Hamit, ‘Makber’ şiirini Fatma Hanım için yazmıştı. Dışişlerinde çalışan şairimiz ıstırabının çalışmaya elvermediğini söyleyerek müsaade istemiş, bu müsaade de kendisine verilmiş, dahası, yol ve konaklama parası da ayarlanarak Paris’e gönderilmiş.
Hamit’in çocukluktan beri arkadaşı olan Samipaşazade Sezai de o sıralar Avrupa’daymış, o da dostunu teselli için kalkıp Paris’e gitmiş. Champs-Élysées’de Hamit’i görmüş, hoş bedenli, siyah genç bir bayanla kol kola. Sezai Beyefendi şaşırmış: “Aman Hamit, bu ne hal?” “Sezai, biliyorsun ki teessürüm fazlaca büyük. Matemde olduğumu herkese göstermek için bu zenci kızı buldum.”
MANEN TOKAT
Yahya Kemal bir kezinde Yusuf Ziya’ya bir tokat attığını söylemiş. “Aman!” demişler, “Dövüştünüz mü?”, “Hayır” diye karşılık vermiş Yahya Kemal, “ben köprünün (Galata Köprüsü) Boğaz tarafınca geçiyordum, o Haliç tarafınca geçiyordu. Elimi uzaktan bir salladım, manen yedi tokadımı!”
ELDE EDEMEDİĞİM BAYAN
NÂZIM’ın annesi Celile Hanım’la aşk bağlantısı lisanlara destan olmuşken Yahya Kemal genç Nâzım Hikmet’e ders veriyor konutlarında, şiirlerini elden geçiriyor… İşte bu günlerden birinde Nâzım Hikmet meskene gelen hocası Yahya Kemal’in paltosunun cebine bir mektup koyuyor: “Hocam olarak girdiğiniz bu meskene babam olarak giremezsiniz.”
NÂZIM Hikmet’le Suat Derviş çocukluk, birinci gençlik arkadaşıymış, komşuymuşlar, ailece görüşürlermiş. yıllar daha sonra bir gazeteci arkadaşı Suat Derviş’e sormuş: “Bir bayan, kendisine âşık olmuş ve hatta bir şiir yazmış Nâzım Hikmet üzere güzel bir adamı nasıl reddebilir?”
Suat Derviş şu biçimde karşılık vermiş: “Onun bu kadar ünlü biri olacağını nerden bilebilirdim? bu biçimdelar Nâzım yalnızca mecnun bir oğlandı! Öteki taraftan, ben, Nâzım’ın isteyip de elde edemediği tek hanımım.”
‘FAHRİYE ABLA’ ŞİİRİNDEN BIKTIM
EDİP CANSEVER 1954’te basılan ‘Dirlik Düzenlik’ kitabına 1977’den bakınca, ‘Masa da Masaymış Ha’ haricindeki şiirleri beğenmediğini söyler, “basılmasa da olurmuş” der. Ancak o tek şiir o kadar beğenilmiştir, her insanın o kadar lisanındadır ki Edip Cansever ömrü boyunca bu şiirden kurtulamadığı için yakınır. Ahmet Muhip Dıranas da bir kezinde “Masa…” şiirini övünce, Cansever, “Üstad, ben o şiirden bıktım” demiş, “Benim öbür şiirlerim de var”. Dıranas gülümseyip teselli etmiş: “Eh, ben de ‘Fahriye Abla’ şiirinden bıktım. Ne yapalım, her şairin bıktığı bir şiiri vardır.”
İhsan Yılmaz’ın yazısında şunlar yer aldı:
“Sevdiğimiz müelliflerin, şairlerin yapıtlarının ardındaki psikolojiyi, ruhu, şahsi dünyalarını en düzgün oralardan öğreniriz. Özel hayatlarına açılan küçük, kapalı pencereler üzeredir. Toplam 115 edebiyatçıdan 608 anekdotu derleyip bir kitap haline getirdi Mustafa Alp Dağıstanlı. Abdülhak Hamit’in vefatından daha sonra ünlü ‘Makber’ şiirini yazdığı eşi Fatma Hanım’ın acısını unutmak için Paris’te nasıl bir usul uyguladığından Yahya Kemal’in Yusuf Ziya’ya attığı manevi tokadına, çapkınlığı ile ünlü Nâzım Hikmet’in elde edemediği tek bayan edebiyatçıdan Oğuz Atay’ın Türkiye’nin kurtuluşu için bulduğu reçeteye kadar birbirinden renkli bir epey anı…
MATEM GÖSTERGESİ
Abdülhak Hamit’in birinci karısı Fatma Hanım verem olmuş, Bombay’dan dönerlerken Beyrut’ta ölmüştü. Hamit, ‘Makber’ şiirini Fatma Hanım için yazmıştı. Dışişlerinde çalışan şairimiz ıstırabının çalışmaya elvermediğini söyleyerek müsaade istemiş, bu müsaade de kendisine verilmiş, dahası, yol ve konaklama parası da ayarlanarak Paris’e gönderilmiş.
Hamit’in çocukluktan beri arkadaşı olan Samipaşazade Sezai de o sıralar Avrupa’daymış, o da dostunu teselli için kalkıp Paris’e gitmiş. Champs-Élysées’de Hamit’i görmüş, hoş bedenli, siyah genç bir bayanla kol kola. Sezai Beyefendi şaşırmış: “Aman Hamit, bu ne hal?” “Sezai, biliyorsun ki teessürüm fazlaca büyük. Matemde olduğumu herkese göstermek için bu zenci kızı buldum.”
MANEN TOKAT
Yahya Kemal bir kezinde Yusuf Ziya’ya bir tokat attığını söylemiş. “Aman!” demişler, “Dövüştünüz mü?”, “Hayır” diye karşılık vermiş Yahya Kemal, “ben köprünün (Galata Köprüsü) Boğaz tarafınca geçiyordum, o Haliç tarafınca geçiyordu. Elimi uzaktan bir salladım, manen yedi tokadımı!”
ELDE EDEMEDİĞİM BAYAN
NÂZIM’ın annesi Celile Hanım’la aşk bağlantısı lisanlara destan olmuşken Yahya Kemal genç Nâzım Hikmet’e ders veriyor konutlarında, şiirlerini elden geçiriyor… İşte bu günlerden birinde Nâzım Hikmet meskene gelen hocası Yahya Kemal’in paltosunun cebine bir mektup koyuyor: “Hocam olarak girdiğiniz bu meskene babam olarak giremezsiniz.”
NÂZIM Hikmet’le Suat Derviş çocukluk, birinci gençlik arkadaşıymış, komşuymuşlar, ailece görüşürlermiş. yıllar daha sonra bir gazeteci arkadaşı Suat Derviş’e sormuş: “Bir bayan, kendisine âşık olmuş ve hatta bir şiir yazmış Nâzım Hikmet üzere güzel bir adamı nasıl reddebilir?”
Suat Derviş şu biçimde karşılık vermiş: “Onun bu kadar ünlü biri olacağını nerden bilebilirdim? bu biçimdelar Nâzım yalnızca mecnun bir oğlandı! Öteki taraftan, ben, Nâzım’ın isteyip de elde edemediği tek hanımım.”
‘FAHRİYE ABLA’ ŞİİRİNDEN BIKTIM
EDİP CANSEVER 1954’te basılan ‘Dirlik Düzenlik’ kitabına 1977’den bakınca, ‘Masa da Masaymış Ha’ haricindeki şiirleri beğenmediğini söyler, “basılmasa da olurmuş” der. Ancak o tek şiir o kadar beğenilmiştir, her insanın o kadar lisanındadır ki Edip Cansever ömrü boyunca bu şiirden kurtulamadığı için yakınır. Ahmet Muhip Dıranas da bir kezinde “Masa…” şiirini övünce, Cansever, “Üstad, ben o şiirden bıktım” demiş, “Benim öbür şiirlerim de var”. Dıranas gülümseyip teselli etmiş: “Eh, ben de ‘Fahriye Abla’ şiirinden bıktım. Ne yapalım, her şairin bıktığı bir şiiri vardır.”