Acısıyla tatlısıyla bir bayramı daha geride bıraktık. Kâh kaçan kurbanlıklar kâh kendini kesen acemi kasaplar haberlerin değişmez gündem hususlarından bir tanesiydi. Ülke olarak her bahse hâkim olduğumuzdan kasaplık konusunda da üstün meziyetlerimizi sergilemek istiyoruz, ancak ne yapıp ne edip kendini kesmeyi başaran yüzlerce kasabımızı yaralı biçimde hastanelerde görüyoruz.
Dedim ya her hususa hâkim, her mevzu hakkında bilgili olan bir milletiz. Hepimizin dahi, birer stratejist, hepimizin kurt bir siyasetçi olması yaklaşık otuz saniye kadar bir vaktimizi alıyor. Çabucak her mevzu hakkında fikir yürütüp, çabucak her mevzu hakkında detaylarımizi sergilememiz bizi öteki toplumlardan başka kılan özelliklerimizden kimileri.
DENK GELDİM…
Başka yandan kurban ise bugün Anadolu’da hala en kutsal ibadet prosedürlerinden biri olarak yaşatılıyor. Doğup büyüdüğüm coğrafyada, Kurban Bayramı’nda kesilen kurbandan hariç senede bir, çabucak her aile bir kurban da yatırlara, ziyaretlere keser. Başına gelen kazayı savdığı için, çocuğu okulu kazandığı için, sevdiğine kavuşan sevdiğini aldığı için ismi cismi farklı olsa da türbe ve yatırlara adaklar adar ve bu adaklar da günü gelince kesilir kesinlikle. Ayağı takılsa düşse, bunu nazardan sayıp kurban kesenlere bile denk geldim emin olun.
Bunun haricinde köylünün toplanıp yağmur duası ederken kestiği ya da “Birlik Kurbanı” ismini verdiği kurbanları da vardır. Bu kurbanlarda da bütün köy toplanır, kesilen adak pişirilir, imamlar ve dedeler eşliğinde pişirilip yenilir. Natürel eskisi kadar kalabalık ve coşkulu olmasa da bu gelenekler de bugün birden fazla köyde yaşatılır. Zira kurban; birleşme, dayanışma ve birbirine art çıkmanın başka ismidir.
Bir de kentlerde kesilen kurbanlar var doğal. Kasapların önünde kıyma kuyruklarının olduğu, bayramdan iki gün evvel market raflarından buzdolabı poşetlerinin boşaldığı, derin dondurucuların ağzına kadar doldurulduğu kurbanlar. Dinin ve insanlığın gereği paylaşmanın göz arkası edilip kışlık eti hazırlamak üzere et tahtalarının yan yana dizildiği sofralar. her insanın kendi görüşü elbette, bir şey diyemem lakin bir modül etin senede birkaç defa piştiği mutfaklara kestiğimiz kurbanın fazlasını bıraksak, aslına bakarsanız sıkıntı günlerden geçtiğimiz şu günlerde durumu olmayan dostlarımızın hayır duasını alsak üzücü mı olurdu desem, birçoklarının bu hal ve gidiş olağan olarak umurunda olmaz. Fakat şunu da unutmayın; din ehli değilim, insan olarak yorum yapıyorum da mazluma art çıkmayanın da ardında hiç bir vakit destek olmaz.
TÜRKİYE’YE Mİ AVRUPA’YA MI…
her neyse efendim, geldik bu haftanın daha sonuna, hepinizin bayramını en içten dileklerimle kutlar, küçüklerimin gözlerinden, büyüklerimin ellerinden öperim. Vatanın birliğinin daim olduğu, şu kutsal topraklarda barışın her daim hükümran kılındığı günleri de aziz milletime temenni eder bu haftayı da komik bir kıssa ile tamamlamak isterim.
Rivayet o ki adamın biri ölünce cehenneme gidiyor. Cehennem melekleri sorgu bitince adama: “Türk tarafına mı gitmek istersin, Avrupa tarafına mı gitmek istersin?” deyince adam merak edip: “Farkı ne diye?” soruyor. Cehennem meleklerinden birisi: “Türk tarafına gidersen günde bir el arabası hayvan pisliği yiyeceksin, öbür tarafa gidersen günde bir yemek kaşığı hayvan pisliği yemek zorundasın” diyor. Adam, çabucak düşünmeden: “Tabii, Avrupa tarafına gitmek isterim” deyince, bunu anında o tarafa yolluyorlar. Günler günleri, aylar ayları kovalıyor bizimki merak edip Türk tarafına geçmek istiyor. İsteği kabul edilince, karşıya geçiyor. Gördüğü görünüm karşısında şok oluyor. Herkes keyifli, cümbüşünde. Şaşırıp oradan birini çevirip soruyor:
-Hemşerim, günde bir el arabası hayvan pisliği yiyip nasıl bu kadar memnunsunuz?
deyince karşısındaki bir kahkaha patlatıyor ve şu karşılığı veriyor:
-Sen bizim bir işi ne vakit tam yaptığımızı gördün? El arabası bulsak pislik bulamıyoruz, pislik olsa el arabası olmuyor. O yüzden biz daha hiç pislik yemedik hemşerim.
HAFTAYA GÖRÜŞMEK ÜZERE SEVGİ VE HÜRMETLERİMLE HOŞÇAKALIN.
Gurur Düzyatanlar
Dedim ya her hususa hâkim, her mevzu hakkında bilgili olan bir milletiz. Hepimizin dahi, birer stratejist, hepimizin kurt bir siyasetçi olması yaklaşık otuz saniye kadar bir vaktimizi alıyor. Çabucak her mevzu hakkında fikir yürütüp, çabucak her mevzu hakkında detaylarımizi sergilememiz bizi öteki toplumlardan başka kılan özelliklerimizden kimileri.
DENK GELDİM…
Başka yandan kurban ise bugün Anadolu’da hala en kutsal ibadet prosedürlerinden biri olarak yaşatılıyor. Doğup büyüdüğüm coğrafyada, Kurban Bayramı’nda kesilen kurbandan hariç senede bir, çabucak her aile bir kurban da yatırlara, ziyaretlere keser. Başına gelen kazayı savdığı için, çocuğu okulu kazandığı için, sevdiğine kavuşan sevdiğini aldığı için ismi cismi farklı olsa da türbe ve yatırlara adaklar adar ve bu adaklar da günü gelince kesilir kesinlikle. Ayağı takılsa düşse, bunu nazardan sayıp kurban kesenlere bile denk geldim emin olun.
Bunun haricinde köylünün toplanıp yağmur duası ederken kestiği ya da “Birlik Kurbanı” ismini verdiği kurbanları da vardır. Bu kurbanlarda da bütün köy toplanır, kesilen adak pişirilir, imamlar ve dedeler eşliğinde pişirilip yenilir. Natürel eskisi kadar kalabalık ve coşkulu olmasa da bu gelenekler de bugün birden fazla köyde yaşatılır. Zira kurban; birleşme, dayanışma ve birbirine art çıkmanın başka ismidir.
Bir de kentlerde kesilen kurbanlar var doğal. Kasapların önünde kıyma kuyruklarının olduğu, bayramdan iki gün evvel market raflarından buzdolabı poşetlerinin boşaldığı, derin dondurucuların ağzına kadar doldurulduğu kurbanlar. Dinin ve insanlığın gereği paylaşmanın göz arkası edilip kışlık eti hazırlamak üzere et tahtalarının yan yana dizildiği sofralar. her insanın kendi görüşü elbette, bir şey diyemem lakin bir modül etin senede birkaç defa piştiği mutfaklara kestiğimiz kurbanın fazlasını bıraksak, aslına bakarsanız sıkıntı günlerden geçtiğimiz şu günlerde durumu olmayan dostlarımızın hayır duasını alsak üzücü mı olurdu desem, birçoklarının bu hal ve gidiş olağan olarak umurunda olmaz. Fakat şunu da unutmayın; din ehli değilim, insan olarak yorum yapıyorum da mazluma art çıkmayanın da ardında hiç bir vakit destek olmaz.
TÜRKİYE’YE Mİ AVRUPA’YA MI…
her neyse efendim, geldik bu haftanın daha sonuna, hepinizin bayramını en içten dileklerimle kutlar, küçüklerimin gözlerinden, büyüklerimin ellerinden öperim. Vatanın birliğinin daim olduğu, şu kutsal topraklarda barışın her daim hükümran kılındığı günleri de aziz milletime temenni eder bu haftayı da komik bir kıssa ile tamamlamak isterim.
Rivayet o ki adamın biri ölünce cehenneme gidiyor. Cehennem melekleri sorgu bitince adama: “Türk tarafına mı gitmek istersin, Avrupa tarafına mı gitmek istersin?” deyince adam merak edip: “Farkı ne diye?” soruyor. Cehennem meleklerinden birisi: “Türk tarafına gidersen günde bir el arabası hayvan pisliği yiyeceksin, öbür tarafa gidersen günde bir yemek kaşığı hayvan pisliği yemek zorundasın” diyor. Adam, çabucak düşünmeden: “Tabii, Avrupa tarafına gitmek isterim” deyince, bunu anında o tarafa yolluyorlar. Günler günleri, aylar ayları kovalıyor bizimki merak edip Türk tarafına geçmek istiyor. İsteği kabul edilince, karşıya geçiyor. Gördüğü görünüm karşısında şok oluyor. Herkes keyifli, cümbüşünde. Şaşırıp oradan birini çevirip soruyor:
-Hemşerim, günde bir el arabası hayvan pisliği yiyip nasıl bu kadar memnunsunuz?
deyince karşısındaki bir kahkaha patlatıyor ve şu karşılığı veriyor:
-Sen bizim bir işi ne vakit tam yaptığımızı gördün? El arabası bulsak pislik bulamıyoruz, pislik olsa el arabası olmuyor. O yüzden biz daha hiç pislik yemedik hemşerim.
HAFTAYA GÖRÜŞMEK ÜZERE SEVGİ VE HÜRMETLERİMLE HOŞÇAKALIN.
Gurur Düzyatanlar