2 Temmuz 1993’te Madımak Oteli’nde katledilen şair Metin Altıok anısına düzenlenen Metin Altıok Şiir Ödülü’nün bu yılki sahibi ‘Hayattayız Nihayet’ kitabıyla 28 yıldır cezaevinde olan İlhan Sami Çomak oldu.
Metin Altıok’un kızı Zeynep Altıok, mükafatların perde gerisini Birgün’de kaleme aldı.
Altıok’un yazısı şöyle:
“Metin Altıok Şiir ödülümüzü vermeye başlayalı 15 yıl doldu. Her yıl tıpkı heyecan, her yıl bir daha öteki heyecan.
Ödülümüzün benim için en değerli tarafı babamı yalnızca acı mukadderatıyla, bizlerden vahşice koparılışıyla değil şiirleriyle, kimliğiyle yaşatmak ve genç jenerasyonlara, geleceğe tanıtabilmek. Bu niçinle, o denli titizlenerek eleştirmen, yayıncı, akademisyen ve şairlerden oluşan bir heyet oluşturduk. Yönetmeliğimizi ve jürimizi sevgili annem Füsun Akatlı ile bir arada hazırladık. yıllar ortasında evvel canım annemi, sona heyetimizin fazlaca bedelli üyelerinden Talat Sait Halman’ı, bununla birlikte mükafatın sahiplerinden Gülten Akın’ı, Enver Ercan’ı, İdeal Tamer’i ve geçtiğimiz ay da Salih Bolat’ı yitirdik. 2010’da ödülümüzü alan sevgili Hulki Aktunç’u da hasretle anıyorum.
Bu 15 yıl ortasında elini omuzumdan eksik etmeyen, bu ülkenin geleceği için sorumlulukla şairi unutturmamak için el veren dostlarım törenlerimize kıymet kattılar. Can arkadaşım Fazıl Say her yıl şahsen ilgilendi süreçle. Merasimimiz için Metin Altıok, Behçet Aysan, Aziz Nesin şiirleriye SES isimli bir oda operası besteledi. bir fazlaca defa sahne aldı. Orhan Alkaya Metin Altıok’un bilinmeyen taraflarından birinin can bulmasını sağladı. Oyunlar da yazmıştı babam. Onun 1963 yılında yazdığı Duygusuz Mağlubiyet isimli tiyatro oyunu 2013’te birinci defa sahnelendi. Nevzat Karakış Metin Altıok şiirlerinde yer bulan, kimi birtakım bir alıntı birtakım bazı bir göndermeyle esin veren, izdüşüren, his olan türküler izleğinde dolaştırdı bizleri. Enver Aysever bir daha bizim için Şair Kimsesiz Bir Mektuptur isimli müzikli bir şov sahneledi. Dolu dolu bir 15 yılı geride bıraktık. Yitirdiğimiz sanatkarlarımızdan Cüneyt Türel ve Yaşar Kemal’in; Zülfü Livaneli, Çiğdem Erken, Sezen Aksu, Demet Sağıroğlu, Güvenç Dağüstün üzere ismini saymakla bitiremeyeceğim dost olmasaydı yapamazdık. Kırmızı Kedi Yayınevi ile birlikte Metin Altıok’u yaşatmayı, şiirle ve sanatla okurları buluşturmayı sürdüreceğiz.
Şairlerini yakan ülkemiz bugün aydınlarına, devrimcilerine zulmetmeyi sürdürüyor. Bu yıl ödülümüzün sahibi 22 yaşından beri tutsak koca bir ömrünü ve özgürlüğü dört duvar içinde şiirine dokumuş bir şair; İlhan Sami Çomak. hem de 90’larda babamın Bingöl Lisesi’nde öğrencisi olmuş. Ne tuhaf bir acı izleği var ülkemizin. Öğretmenden öğrenciye aktarılan bilgi değil de adaletsizlik. İşte bugün Metin Altıok kelamıyla, şiiriyle, dünyaya bakışıyla yaşıyor hâlâ ve öğrenciye aktarılan uygunluk, hoşluk de cezaevinde filizleniyor… İşte bize umudu canlı tutmak için bir sebep.
Metin Altıok “Bir kırık yürek var, terazinin bu kefesinde. Haydi kuşlar kondur diğerine… ” diyordu dizelerinde. Bu yıl bir sürpriz yaptı ve adeta merasime kendi de katıldı. yıllar daha sonra arşiv taraması yaparken bir kitap içinden 47 yaşında yani öldürülmeden 5 yıl evvel kendini anlattığı bir yazı düştü kucağıma. ‘Ben Metin Altıok’ diye başlayan bir mektup güya bu metin. Altına imzasını atmış. Sahnede kız kardeşi Meral Altıok Odabaşoğlu seslendirdi. Yazı şöyleki bitiyor:
“Evet, ben binlerce tele-kız’ın namsunun kefili, kan tutmuş divanesi hudut uzunluklarının, ağzında gözyaşı tadı duyan bir garip kişi: kelamın güzelliğiyledir fakat benim bu sancılı yaşamam. Bir ağ örerim yol tarz boşluğa, ardarda getirip seçilmiş sözcükleri, bir örümceğin o fevkalade sabrıyla. Geçer ortasına beklerim, ay takılsın diye bir gece apansız ağıma. Bu kadar yokluk, bu kadar acı ortasında bu dünyaya öteki türlü katlanamam. Bir kız çocuğu büyütürüm düşlerimde, uzun kara saçlarına kuşlar konan. Ben uyurken buzdan döşeğimde bir başına sevinçle papatyalar toplayan.”
Merasimde Kadıköy Belediye Liderimiz Şerdil Dara Odabaşı ve Kırmızı Kedi Yayınevi yanı sıra sahnede müziğiyle kıymet katan sevgili Tuna Kiremitçi’ye; ona eşlik eden Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası keman sanatkarı ve bununla birlikte Metin Altıok’un yeğeni olan Elif Nayman’a; bizi yalnız bırakmayan izleyicilerimize saçlarıma kondukları, acıma da sevincime de ortak oldukları için teşekkür ettim. İzmir’e yanlışsız dönüş yoluna çıktığımızda bahar yol boyunca her köşeden kendini hissettirdi. Ağaçlarda rengârenk baharlar açmıştı. Babamın düşlerinde benim başıma konan kuşlar İlhan’ın ‘kalbine düğümledikleri kanatlanmış kuş’la akrabadır. İlhan 28 bahardır tutsak, bizlerse özgürlükte acının, haksızlıkların tutsağıyız. Baharımız birdir, kuşlar göğümüzde ve göğsümüzde havalanır bizim. Size bu defa madenlere feda edilen zeytinlerden, para için beton dökülen kıyılardan, köprüler için canına kıyılan kuşlardan kelam etmeyeceğim. Hepsini değiştirmek için gereksinimimiz olan şairin direnciyle, şiirle gelen umutla sesleneceğim. İlhan Çomak’ın dizeleriyle bitireceğim:
“Kaybettiklerimi sıraladım denizler doldu
Kumlar doldu dağ başında yalnızlık doldu
Ve ben epey ağırım anlatmaktan hederim
Üşüyorum. Burası haziran olsun!
Zira ateşlere hayli var
Çiçekler epeyce hoş. Birden
Ormanları düşündüm. Susadığımı ayrımsadım.
Bu kent tutup beni öpsün!”
Sevgili İlhan, “Güneşin erişmediği yerlere ismini yerleştir, İsmini anmayan yerlere lanet olsun” Onlara inat kavuşacağız ve terazini öteki kefesine kuşlar kondurmayı birlikte sürdüreceğiz. Bu da sana kelamım olsun.”
Metin Altıok’un kızı Zeynep Altıok, mükafatların perde gerisini Birgün’de kaleme aldı.
Altıok’un yazısı şöyle:
“Metin Altıok Şiir ödülümüzü vermeye başlayalı 15 yıl doldu. Her yıl tıpkı heyecan, her yıl bir daha öteki heyecan.
Ödülümüzün benim için en değerli tarafı babamı yalnızca acı mukadderatıyla, bizlerden vahşice koparılışıyla değil şiirleriyle, kimliğiyle yaşatmak ve genç jenerasyonlara, geleceğe tanıtabilmek. Bu niçinle, o denli titizlenerek eleştirmen, yayıncı, akademisyen ve şairlerden oluşan bir heyet oluşturduk. Yönetmeliğimizi ve jürimizi sevgili annem Füsun Akatlı ile bir arada hazırladık. yıllar ortasında evvel canım annemi, sona heyetimizin fazlaca bedelli üyelerinden Talat Sait Halman’ı, bununla birlikte mükafatın sahiplerinden Gülten Akın’ı, Enver Ercan’ı, İdeal Tamer’i ve geçtiğimiz ay da Salih Bolat’ı yitirdik. 2010’da ödülümüzü alan sevgili Hulki Aktunç’u da hasretle anıyorum.
Bu 15 yıl ortasında elini omuzumdan eksik etmeyen, bu ülkenin geleceği için sorumlulukla şairi unutturmamak için el veren dostlarım törenlerimize kıymet kattılar. Can arkadaşım Fazıl Say her yıl şahsen ilgilendi süreçle. Merasimimiz için Metin Altıok, Behçet Aysan, Aziz Nesin şiirleriye SES isimli bir oda operası besteledi. bir fazlaca defa sahne aldı. Orhan Alkaya Metin Altıok’un bilinmeyen taraflarından birinin can bulmasını sağladı. Oyunlar da yazmıştı babam. Onun 1963 yılında yazdığı Duygusuz Mağlubiyet isimli tiyatro oyunu 2013’te birinci defa sahnelendi. Nevzat Karakış Metin Altıok şiirlerinde yer bulan, kimi birtakım bir alıntı birtakım bazı bir göndermeyle esin veren, izdüşüren, his olan türküler izleğinde dolaştırdı bizleri. Enver Aysever bir daha bizim için Şair Kimsesiz Bir Mektuptur isimli müzikli bir şov sahneledi. Dolu dolu bir 15 yılı geride bıraktık. Yitirdiğimiz sanatkarlarımızdan Cüneyt Türel ve Yaşar Kemal’in; Zülfü Livaneli, Çiğdem Erken, Sezen Aksu, Demet Sağıroğlu, Güvenç Dağüstün üzere ismini saymakla bitiremeyeceğim dost olmasaydı yapamazdık. Kırmızı Kedi Yayınevi ile birlikte Metin Altıok’u yaşatmayı, şiirle ve sanatla okurları buluşturmayı sürdüreceğiz.
Şairlerini yakan ülkemiz bugün aydınlarına, devrimcilerine zulmetmeyi sürdürüyor. Bu yıl ödülümüzün sahibi 22 yaşından beri tutsak koca bir ömrünü ve özgürlüğü dört duvar içinde şiirine dokumuş bir şair; İlhan Sami Çomak. hem de 90’larda babamın Bingöl Lisesi’nde öğrencisi olmuş. Ne tuhaf bir acı izleği var ülkemizin. Öğretmenden öğrenciye aktarılan bilgi değil de adaletsizlik. İşte bugün Metin Altıok kelamıyla, şiiriyle, dünyaya bakışıyla yaşıyor hâlâ ve öğrenciye aktarılan uygunluk, hoşluk de cezaevinde filizleniyor… İşte bize umudu canlı tutmak için bir sebep.
Metin Altıok “Bir kırık yürek var, terazinin bu kefesinde. Haydi kuşlar kondur diğerine… ” diyordu dizelerinde. Bu yıl bir sürpriz yaptı ve adeta merasime kendi de katıldı. yıllar daha sonra arşiv taraması yaparken bir kitap içinden 47 yaşında yani öldürülmeden 5 yıl evvel kendini anlattığı bir yazı düştü kucağıma. ‘Ben Metin Altıok’ diye başlayan bir mektup güya bu metin. Altına imzasını atmış. Sahnede kız kardeşi Meral Altıok Odabaşoğlu seslendirdi. Yazı şöyleki bitiyor:
“Evet, ben binlerce tele-kız’ın namsunun kefili, kan tutmuş divanesi hudut uzunluklarının, ağzında gözyaşı tadı duyan bir garip kişi: kelamın güzelliğiyledir fakat benim bu sancılı yaşamam. Bir ağ örerim yol tarz boşluğa, ardarda getirip seçilmiş sözcükleri, bir örümceğin o fevkalade sabrıyla. Geçer ortasına beklerim, ay takılsın diye bir gece apansız ağıma. Bu kadar yokluk, bu kadar acı ortasında bu dünyaya öteki türlü katlanamam. Bir kız çocuğu büyütürüm düşlerimde, uzun kara saçlarına kuşlar konan. Ben uyurken buzdan döşeğimde bir başına sevinçle papatyalar toplayan.”
Merasimde Kadıköy Belediye Liderimiz Şerdil Dara Odabaşı ve Kırmızı Kedi Yayınevi yanı sıra sahnede müziğiyle kıymet katan sevgili Tuna Kiremitçi’ye; ona eşlik eden Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası keman sanatkarı ve bununla birlikte Metin Altıok’un yeğeni olan Elif Nayman’a; bizi yalnız bırakmayan izleyicilerimize saçlarıma kondukları, acıma da sevincime de ortak oldukları için teşekkür ettim. İzmir’e yanlışsız dönüş yoluna çıktığımızda bahar yol boyunca her köşeden kendini hissettirdi. Ağaçlarda rengârenk baharlar açmıştı. Babamın düşlerinde benim başıma konan kuşlar İlhan’ın ‘kalbine düğümledikleri kanatlanmış kuş’la akrabadır. İlhan 28 bahardır tutsak, bizlerse özgürlükte acının, haksızlıkların tutsağıyız. Baharımız birdir, kuşlar göğümüzde ve göğsümüzde havalanır bizim. Size bu defa madenlere feda edilen zeytinlerden, para için beton dökülen kıyılardan, köprüler için canına kıyılan kuşlardan kelam etmeyeceğim. Hepsini değiştirmek için gereksinimimiz olan şairin direnciyle, şiirle gelen umutla sesleneceğim. İlhan Çomak’ın dizeleriyle bitireceğim:
“Kaybettiklerimi sıraladım denizler doldu
Kumlar doldu dağ başında yalnızlık doldu
Ve ben epey ağırım anlatmaktan hederim
Üşüyorum. Burası haziran olsun!
Zira ateşlere hayli var
Çiçekler epeyce hoş. Birden
Ormanları düşündüm. Susadığımı ayrımsadım.
Bu kent tutup beni öpsün!”
Sevgili İlhan, “Güneşin erişmediği yerlere ismini yerleştir, İsmini anmayan yerlere lanet olsun” Onlara inat kavuşacağız ve terazini öteki kefesine kuşlar kondurmayı birlikte sürdüreceğiz. Bu da sana kelamım olsun.”