Benim için sinemanın en başarılı sinemalarından biri olan 1977 üretimi ”Annie Hall’un” ve bir daha 1986’da çektiği ”Hannah ve Kızkardeşleri’nin” yönetmeni…
Birfazlaca sinema eleştirmeni açısından filmografisi dopdolu, ancak nitelikli işi az bulunan bir entelektüel Woody Allen.. Benim için o denli değil.
En son, pandemiden epey evvel çektiği ”Dönme Dolap” sinemasını izlemiştim.. Sineması vasat bulanlar olmuştu; ben beğenmiştim.. Her sinemasında olduğu üzere, ”Dönme Dolap’ta” da toplum tarafınca ahlak kuralları çerçevesinde kabul edilmez mevzuları bir biçimde sinemaya yediriyordu… Her sinemada bir mighty afrodite’i gözümüze sokuyor. Tahminen de sinemalar üzerinden kendi özelini normalleştirip aklandığını düşünüyor..!
BİR WOODY ALLEN KLASİĞİ
Woddy Allen’ın sinemasını sevenler içindeyım sanırım.. Aldatma ve aile içi taciz ya da ensest üzere olaylarla ismi anılan ve bunu sinemalarındaki karakterlere de yedirip güya olağanlaştırmak istiyor üzere algılanması sinemaseverlerde ve o etrafta önyargı oluşturabiliyor. Ne yazık ki bunları anmadan bir Woody Allen sinemasına odaklanıp eleştirisini yazmak mümkün değil.
Rifkin’in Şenliği uzun vakittir fragman olarak dönüyordu ekranlarda. Gina Gerson ve hayranı olduğum Amerikalı komedyen Wallace Shawn’ı görür görmez sineması izlemeye karar verdim.
San Sebastian Sinema Şenliği’nde prömiyeri yapılan sinema, bahis olarak bir daha tıpkı Şenliğe davet edilen evli bir çiftin öyküsüne odaklanıp, özeline sokuyor seyirciyi, bir daha ikili münasebetler, ihanet, çatırdayan evlilik, aşk ve cinsellik Woody Allen klasiği oldu bunlar lakin güldürü ve romantizmi de harmanlamak konusunda bir numara olduğunu söyleyelim direktörün.
Mort Rifkin üniversitede sinema tarihi profesörlüğünden emekli olmuş bir entelektüel. Karısı Sue ise kendisinden genç, hırslı ve seksi bir reklamcıdır. Sue açısından bir vakit içinder zekasından etkilenerek evlendiği Rifkin’in cazipliği ve onunla evli olmanın da bir manası kalmamıştır. İşi gereği katılmak zorunda olduğu San Remo Sinema Şenliği’ne eşiyle birlikte, hem tatil yapmak ve biraz da heyecan yaşamak için masraflar.
RİFKİN’İN ŞENLİĞİ
ömrün manasını, sebebini sorgulayan, içine kapalı korkak bir entelektüel olan Rifkin, harika bir kitaba imza atmak ister. James Joyce’tan aşağı olursa yazmanın bir manası yoktur onun için; güya kendisi de evliliği de tekrar bu biçimde var olacaktır. Allen’ın, Hollwood’un klişelerinden uzak her sinemasında görmeye alıştığımız bu tipte, bu defa biraz da kendi portresini çizmiş direktör. Orta sınıf bir yahudi erkeğinin evliliğe bakışında Allen’ı yakalayamasak da Mort Rifkin ‘in karısı tarafınca aldatılmasına ve bunu şahit bulunmasına bağırıp çağırmadığını görüyoruz; lakin sinema bir psikiyatr koltuğunda süreci anlatan Rifkin ile başlıyor ve o denli bitiyor.. Kitap yazacak kapasitede biri olmadığını; yalnızca düzgün bir okur olduğunu keşfediyor.
Sinemada Şenlik boyunca yalnız kalan, eşinin genç İspanyol direktörle yakınlaştığını hisseden Mort’un genç bir İspanyol doktora tedavi için gidip aşık olmasını ve o hanımın problemli evliliğine de burnunu sokmasıyla gelişiyor. Ressam olan eşi tarafınca aldatıldığını bilen o bayan da Rifkin’in silik dünyasında bir yara açar sanki…
ömründe tahminen de birinci kere ”Evlilikte Açık İlişki” denen şeyin ne olduğunu keşfeden Rifkin üzerinden Sinema Dünyası evliliklerine hem tenkit birebir vakitte olağanlaştırma görüyoruz.
Kendisi de bir yahudi olan Allen’ın sinemada, Yahudi sıkıntısına ve İsrail gerçeğine Festival’deki direktörlerin ağzından çıkan bir iki satırla değinmesi de enteresandı. Sue’nun kendisini aldattığı ödül alan genç İspanyol direktöre ”bundan daha sonra ne çekeceksiniz? ” diye sorulması ve karşılığında ”Filistin-İsrail ” meselesini çözmeyi hedefleyen politik bir sinema yapacağım ..” demesi ve bir daha öbür bir karede bir direktörün yanındaki seks bombası sarışına ” Eichman davasını çekeceğim; Hannah Arendt’i de sen oynayacaksın” komedisi…
Rifkin’ kendisi ile hayranı olduğu direktörün sinemalarını hayallerinde kendisini başrol oyuncusu olarak monte ederek hesaplaşıyor. Bu da İngmar Bergman’ın unutulmaz sinemalarından sahneleri tekrar bize yaşatıyor.
Bergman’ın ”Persona, ”Wild Strawberries”, ”Seventh Seal” sinemalarından ikonik sahnelerin Mort üzerinden tekrar yaşanması; çocukluğunu, ailesini, müellifliğini , muvaffakiyetini ve evliliğini sorgulamasına yardımcı oluyor.
Luis Bunuel ve Fellini’yi de es geçmiyor sinema. Sue’nun aşık olduğu Genç İspanyol direktöre ve sinemalarına olan ilgiye karşılık, Rifkin’in öne çıkardığı isimler.
San Sebastian’ın huzurlu görkemi, şahane bir çekim, kaygısını gürültüye ve aksiyona boğmadan anlatan bir Woddy Allen klasiği.. Bitmeden, tükenmeden ve herşeye karşın üreten bir dahi.
En düzgünlerinden sayılabilecek bir sinema. Düzgün Seyirler
Hasret Kalkan
Birfazlaca sinema eleştirmeni açısından filmografisi dopdolu, ancak nitelikli işi az bulunan bir entelektüel Woody Allen.. Benim için o denli değil.
En son, pandemiden epey evvel çektiği ”Dönme Dolap” sinemasını izlemiştim.. Sineması vasat bulanlar olmuştu; ben beğenmiştim.. Her sinemasında olduğu üzere, ”Dönme Dolap’ta” da toplum tarafınca ahlak kuralları çerçevesinde kabul edilmez mevzuları bir biçimde sinemaya yediriyordu… Her sinemada bir mighty afrodite’i gözümüze sokuyor. Tahminen de sinemalar üzerinden kendi özelini normalleştirip aklandığını düşünüyor..!
BİR WOODY ALLEN KLASİĞİ
Woddy Allen’ın sinemasını sevenler içindeyım sanırım.. Aldatma ve aile içi taciz ya da ensest üzere olaylarla ismi anılan ve bunu sinemalarındaki karakterlere de yedirip güya olağanlaştırmak istiyor üzere algılanması sinemaseverlerde ve o etrafta önyargı oluşturabiliyor. Ne yazık ki bunları anmadan bir Woody Allen sinemasına odaklanıp eleştirisini yazmak mümkün değil.
Rifkin’in Şenliği uzun vakittir fragman olarak dönüyordu ekranlarda. Gina Gerson ve hayranı olduğum Amerikalı komedyen Wallace Shawn’ı görür görmez sineması izlemeye karar verdim.
San Sebastian Sinema Şenliği’nde prömiyeri yapılan sinema, bahis olarak bir daha tıpkı Şenliğe davet edilen evli bir çiftin öyküsüne odaklanıp, özeline sokuyor seyirciyi, bir daha ikili münasebetler, ihanet, çatırdayan evlilik, aşk ve cinsellik Woody Allen klasiği oldu bunlar lakin güldürü ve romantizmi de harmanlamak konusunda bir numara olduğunu söyleyelim direktörün.
Mort Rifkin üniversitede sinema tarihi profesörlüğünden emekli olmuş bir entelektüel. Karısı Sue ise kendisinden genç, hırslı ve seksi bir reklamcıdır. Sue açısından bir vakit içinder zekasından etkilenerek evlendiği Rifkin’in cazipliği ve onunla evli olmanın da bir manası kalmamıştır. İşi gereği katılmak zorunda olduğu San Remo Sinema Şenliği’ne eşiyle birlikte, hem tatil yapmak ve biraz da heyecan yaşamak için masraflar.
RİFKİN’İN ŞENLİĞİ
ömrün manasını, sebebini sorgulayan, içine kapalı korkak bir entelektüel olan Rifkin, harika bir kitaba imza atmak ister. James Joyce’tan aşağı olursa yazmanın bir manası yoktur onun için; güya kendisi de evliliği de tekrar bu biçimde var olacaktır. Allen’ın, Hollwood’un klişelerinden uzak her sinemasında görmeye alıştığımız bu tipte, bu defa biraz da kendi portresini çizmiş direktör. Orta sınıf bir yahudi erkeğinin evliliğe bakışında Allen’ı yakalayamasak da Mort Rifkin ‘in karısı tarafınca aldatılmasına ve bunu şahit bulunmasına bağırıp çağırmadığını görüyoruz; lakin sinema bir psikiyatr koltuğunda süreci anlatan Rifkin ile başlıyor ve o denli bitiyor.. Kitap yazacak kapasitede biri olmadığını; yalnızca düzgün bir okur olduğunu keşfediyor.
Sinemada Şenlik boyunca yalnız kalan, eşinin genç İspanyol direktörle yakınlaştığını hisseden Mort’un genç bir İspanyol doktora tedavi için gidip aşık olmasını ve o hanımın problemli evliliğine de burnunu sokmasıyla gelişiyor. Ressam olan eşi tarafınca aldatıldığını bilen o bayan da Rifkin’in silik dünyasında bir yara açar sanki…
ömründe tahminen de birinci kere ”Evlilikte Açık İlişki” denen şeyin ne olduğunu keşfeden Rifkin üzerinden Sinema Dünyası evliliklerine hem tenkit birebir vakitte olağanlaştırma görüyoruz.
Kendisi de bir yahudi olan Allen’ın sinemada, Yahudi sıkıntısına ve İsrail gerçeğine Festival’deki direktörlerin ağzından çıkan bir iki satırla değinmesi de enteresandı. Sue’nun kendisini aldattığı ödül alan genç İspanyol direktöre ”bundan daha sonra ne çekeceksiniz? ” diye sorulması ve karşılığında ”Filistin-İsrail ” meselesini çözmeyi hedefleyen politik bir sinema yapacağım ..” demesi ve bir daha öbür bir karede bir direktörün yanındaki seks bombası sarışına ” Eichman davasını çekeceğim; Hannah Arendt’i de sen oynayacaksın” komedisi…
Rifkin’ kendisi ile hayranı olduğu direktörün sinemalarını hayallerinde kendisini başrol oyuncusu olarak monte ederek hesaplaşıyor. Bu da İngmar Bergman’ın unutulmaz sinemalarından sahneleri tekrar bize yaşatıyor.
Bergman’ın ”Persona, ”Wild Strawberries”, ”Seventh Seal” sinemalarından ikonik sahnelerin Mort üzerinden tekrar yaşanması; çocukluğunu, ailesini, müellifliğini , muvaffakiyetini ve evliliğini sorgulamasına yardımcı oluyor.
Luis Bunuel ve Fellini’yi de es geçmiyor sinema. Sue’nun aşık olduğu Genç İspanyol direktöre ve sinemalarına olan ilgiye karşılık, Rifkin’in öne çıkardığı isimler.
San Sebastian’ın huzurlu görkemi, şahane bir çekim, kaygısını gürültüye ve aksiyona boğmadan anlatan bir Woddy Allen klasiği.. Bitmeden, tükenmeden ve herşeye karşın üreten bir dahi.
En düzgünlerinden sayılabilecek bir sinema. Düzgün Seyirler
Hasret Kalkan