celikci
New member
Kardan Adam
Bu hafta yağan karla birlikte hepimiz çok sevindik. Soğuğa aldırış etmeden kar yağışının sevinciyle dışarı çıkarak kar topu oynadık, kardan adam yaptık ve eğlendik. Ama yaptığımız kardan adam üç beş gün sonra güneşi görünce yavaş yavaş eriyerek yok olup gitti. Şu anda yaşadığımız hayatlarda tıpkı güneşin kardan adamı yavaş yavaş erittiği gibi insanlığımızı eritiyor. Karanlıkları aydınlatan güneş, kardan adamın düşmanıdır. Hatta Azrail’idir. Oysa kardan adamı yok eden o güneş, bizim en büyük dostumuzdur. Biz, yaşam kaynağımız olan o dostu kendimize düşman edinmiş, karanlık gecedeki yıldızlarla yaşamlarımızı aydınlatmaya çalışıyoruz. Bu yüzden ufuklarımızda yıldızların yaşamlarımızı aydınlattığı kadar açık. Dünya çok sıkıntılı bir süreçten geçiyor. Artık ‘Nelere elveda!’ dememiz gerektiğinin bilincinde olmanın vakti geldi de geçiyor. Yani yaşamlarımızda köklü değişimler yapmamız gerekiyor. Bunun içinde ufkumuzun açık olması, yıldızlardan vazgeçerek güneşi yeniden dost edinmemiz lazım. Adımlarımız aydınlık yollara doğru olmadıkça, kendimizi hiçbir zaman yaşadığımız hayata ait hissetmeyecek ve günün birinde şeytanın bizi kıskıvrak sıkıştırdığı bir uçurumun başında sersemleyeceğiz. Belki de o sersemlikle şeytanı dost edineceğiz. Bugün kendimizle aramıza koyduğumuz mesafenin nedeni şeytanla dost olmamız olamaz mı? Çünkü Hakk’a yakın olan kendine hiçbir zaman uzak olmaz. Güneşle dost olmanın yolu yaşamlarımızın en sapa yerlerine uğramaktan geçiyor. Unutulanı hatırlamaktan, kendi derdimizi kendimizden dinlemekten, kendimizle ettiğimiz kavgaya son vermekten geçiyor. Yıldızlarla dost olarak yaşamlarımızın kaşifi olmayız. Yıldızlar, bize yaşamlarımızın ıstıraplarını göstermez. İnsan kendi yazgısını kendi içinde aramalı, bulmalı ve bu yazgıyı yaşamalıdır. Bunun içinde insanın içindeki karanlık dehlizleri aydınlatan güneşe ihtiyacı var. Cahit Zarifoğlu’nun dediği gibi ‘Gömleğin üzerine kadar çıkmış kalpteki kara leke!’ Yıldızların bize göstermediği o kara leke, yaşadığımız har anı zehir ediyor. Sonuç olarak kardan adamı eriten güneş, kalbimizdeki tomurcukları filizlendirmiyor.
ALINTIDIR
Bu hafta yağan karla birlikte hepimiz çok sevindik. Soğuğa aldırış etmeden kar yağışının sevinciyle dışarı çıkarak kar topu oynadık, kardan adam yaptık ve eğlendik. Ama yaptığımız kardan adam üç beş gün sonra güneşi görünce yavaş yavaş eriyerek yok olup gitti. Şu anda yaşadığımız hayatlarda tıpkı güneşin kardan adamı yavaş yavaş erittiği gibi insanlığımızı eritiyor. Karanlıkları aydınlatan güneş, kardan adamın düşmanıdır. Hatta Azrail’idir. Oysa kardan adamı yok eden o güneş, bizim en büyük dostumuzdur. Biz, yaşam kaynağımız olan o dostu kendimize düşman edinmiş, karanlık gecedeki yıldızlarla yaşamlarımızı aydınlatmaya çalışıyoruz. Bu yüzden ufuklarımızda yıldızların yaşamlarımızı aydınlattığı kadar açık. Dünya çok sıkıntılı bir süreçten geçiyor. Artık ‘Nelere elveda!’ dememiz gerektiğinin bilincinde olmanın vakti geldi de geçiyor. Yani yaşamlarımızda köklü değişimler yapmamız gerekiyor. Bunun içinde ufkumuzun açık olması, yıldızlardan vazgeçerek güneşi yeniden dost edinmemiz lazım. Adımlarımız aydınlık yollara doğru olmadıkça, kendimizi hiçbir zaman yaşadığımız hayata ait hissetmeyecek ve günün birinde şeytanın bizi kıskıvrak sıkıştırdığı bir uçurumun başında sersemleyeceğiz. Belki de o sersemlikle şeytanı dost edineceğiz. Bugün kendimizle aramıza koyduğumuz mesafenin nedeni şeytanla dost olmamız olamaz mı? Çünkü Hakk’a yakın olan kendine hiçbir zaman uzak olmaz. Güneşle dost olmanın yolu yaşamlarımızın en sapa yerlerine uğramaktan geçiyor. Unutulanı hatırlamaktan, kendi derdimizi kendimizden dinlemekten, kendimizle ettiğimiz kavgaya son vermekten geçiyor. Yıldızlarla dost olarak yaşamlarımızın kaşifi olmayız. Yıldızlar, bize yaşamlarımızın ıstıraplarını göstermez. İnsan kendi yazgısını kendi içinde aramalı, bulmalı ve bu yazgıyı yaşamalıdır. Bunun içinde insanın içindeki karanlık dehlizleri aydınlatan güneşe ihtiyacı var. Cahit Zarifoğlu’nun dediği gibi ‘Gömleğin üzerine kadar çıkmış kalpteki kara leke!’ Yıldızların bize göstermediği o kara leke, yaşadığımız har anı zehir ediyor. Sonuç olarak kardan adamı eriten güneş, kalbimizdeki tomurcukları filizlendirmiyor.
ALINTIDIR