Tesiri hissedilmeyen, yaşanılmayan hislerin manalandırılması olan kavramlar birçok vakit bir sözden daha fazlası değildir bireyler için. O sözden çoksını tabir etmeyen kavramlar hayatın gerçekleri, bireylerin yaşama tutunma sebepleridir aslında ve yoklukları, tamamlanamama durumları bireylerde doldurulması gereken boşluklar oluşturur hayatlarında ve birçok vakit yanlış durumlarla ve süreçlerle doldurulur içleri. Sevgi, sevmek, sevilmek tek bir söz üzere görülen lakin insanoğlunun ömrünün en kıymetli belirleyicilerinden birisidir.
“Babam beni ve annemi öbür bir bayan için terk ettiğinde ‘sevgi’nin ne olduğunu sorgulamaya başlamıştım. Sevgi neydi sahiden, daha hoşunu ve daha uygununu bulunca gitmek miydi? Ya da Türk sinemasında söylendiği üzere sevgi emek miydi? Bir tek annemin sevgisi gerçekti ve emekti…”
Annesi H.U. yu büyütmek için tek başına gayret vermiş, konutlara paklığa gitmiş, merdiven yıkamış alının teri ile parasını kazanıp kızına bakmış ta ki o amansız hastalığa yakalanana kadar. Hem okuyup hem çalışamadığı için okulu bırakıyor H.U.. hayatın getirdiği zorluklar, ortasında bulunduğu çıkmazın onda yarattığı depresyon, annesinin hastalığının tedavisi için gerekli ilaçları alamaması, annesinin gözünün önünde eriyor olması ve elinden bir şey gelmeyişinin gerçeği günden güne onu bitirmeye başlamış, bireylerin zayıflıklarını kollayan ve bundan beslenen makus güçlerin pençesine düşürmüştür. Rahatlamak, biraz da olsa düşünememek için ona uzatılan teklifi geri çeviremez ve bu biçimdece kendi sözüyle kapısı olmayan bir odaya girer ve çıkamaz.
Kısa müddetliğine unutmak, hayattan soyutlanmak için kullandığı husus artık onu esir almıştır. Her geçen gün daha fazlasına gereksinim duyar. İçinde bulunduğu durumu annesine hissettirip onu daha fazla üzmek istemez ancak vücudu ve beyni yavaş yavaş onun denetiminden çıkar. Bir şeyler yapmalı hem geçimlerini sağlamalı, birebir vakitte tutsağı olduğu maddeyi almalı fikriyle annesine akşam hasta bakıcılık yapıyorum diyerek gece kulübünde çalışmaya başlıyor H.U.
“Aslında bir nevi hasta bakıcılık biliyor musunuz birçok vakit? Herkes bir kederini unutmak için, birçok da anlatacak kimsesi yokmuşçasına anlatıp rahatlamak için geliyor. kimi vakit saatlerce sizi esir alıyorlar, kimi vakit omzunuzda ağlıyorlar bir çocuk üzere. kimi vakit yalnızca şefkat istiyorlar, dinlenilmek, fikirlerinin kıymet gördüğünü görmek istiyorlar. Ben de kıymet görmek, o hiç tatmadığım sevgiyi hissetmek istemiştim sanırım Mehmet’in yanında. Sevdikçe ve sevildikçe daha fazla uzak kalıyordum unsurdan. Daha fazla tutunuyordum yaşama. Daha epeyce sever olmuştum geceleri. Sevdiğim bu gecelerin büyüleyici karanlıklarının aydınlanması ve gerçeklerin yüzüme vurulması hayli uzun sürmemişti. Hamileydim ve bu gerçek hayatımı bir anda değiştirdi. Benim sahip olamadığım o keyifli aileye ben evladımla birlikte sahip olabilirim diye düşünüyordum lakin o denli olmadı. Öğrenmesi itibariyle benden adım adım uzaklaşması bir olmuştu Mehmet’in. Ailesi benim üzere bir gelin istemiyormuş, makus yola düşmüş bir genç bayanın sağlıklı bir yuvası olamazmış” diye ağlayarak sürdürüyordu konuşmasını benimle.
Makus yola düşmek diye bir kavram var bilirsiniz. Berbat yol… Nedir berbat yol, bir vakit dilimi midir? Nitekim bu biçimde bir yol var mıdır, nasıl düşülür ya da düşürülür? Kişi isteyerek mi yer alır, yer aldığının vurgulandığı bu cümlede kişinin ortasında bulunduğu acı gerçekler düşünülmüş müdür bu ağır tabir kullanılırken? elbette hayır. Bu cümleleri kullanan bireyler de sizce karşısındakini kolay kolay yargılamayı yani o denli bir makûs yolu seçmemiş midir?
Karşımda zayıf vücudunda karnının dikkat çektiği, düzgün bir diksiyonu olan ve canının yanmasının verdiği o atmosferle mecazi mana içeren uygun cümleler kuran bu genç bayan toplumsal medya kanalı ile ulaşmıştı bana. “Kendime değil lakin evladıma ziyan vermek istemiyorum” demişti irtibat kurmak için yazdığı birinci cümlesinde.. Yaşadığı ağır travmatik süreçleri unsur kullanarak unutmak istiyor fakat ortasında kıpırdayarak bir can varlığını hatırlatıyordu daima ona. İçinde yaşama tutunmak için her şeye karşın çaba eden can için tedavi olmaya ve husustan uzak kalmaya çalıştı. Her geçen gün daha güç bir müddetç olmuştu lakin başarmıştı.
Anneliğin öbür bir güç olduğunu, canından dünyaya gelen cana öteki bir iç güdü ile sahip çıkmanın her türlü kuvvetliğün üstesinden geldiğini, ömürle uğraşta daha diğer bir güçle savaşıldığını gördüm. Avuçlarına düşen bu minicik can, üç kişilik ailelerine can suyu olmuştu. Yaşlı bir hanımefendinin mesken işlerine yardımcı olarak işe başladı H.U. Ayaklarının üzerinde duruyor ve evladına daha âlâ bir anne olabilmek ismine yarım bıraktığı okuluna da açıktan devam ediyor artık.
Ömür dediğimiz olgu kararlarımızdan ve kimi vakit de planlayamadığımız ve engelleyemediğimiz süreçlerden, yol ayrımlarından oluşur. Bu ayrımlarda hayat tahlillerimizi uygun yapmak, kuvvetli – zayıf taraflarımızın, tehdit ve fırsatlarımızın farkında olmak değerlidir.
Dr. Burcu Bostancıoğlu
“Babam beni ve annemi öbür bir bayan için terk ettiğinde ‘sevgi’nin ne olduğunu sorgulamaya başlamıştım. Sevgi neydi sahiden, daha hoşunu ve daha uygununu bulunca gitmek miydi? Ya da Türk sinemasında söylendiği üzere sevgi emek miydi? Bir tek annemin sevgisi gerçekti ve emekti…”
Annesi H.U. yu büyütmek için tek başına gayret vermiş, konutlara paklığa gitmiş, merdiven yıkamış alının teri ile parasını kazanıp kızına bakmış ta ki o amansız hastalığa yakalanana kadar. Hem okuyup hem çalışamadığı için okulu bırakıyor H.U.. hayatın getirdiği zorluklar, ortasında bulunduğu çıkmazın onda yarattığı depresyon, annesinin hastalığının tedavisi için gerekli ilaçları alamaması, annesinin gözünün önünde eriyor olması ve elinden bir şey gelmeyişinin gerçeği günden güne onu bitirmeye başlamış, bireylerin zayıflıklarını kollayan ve bundan beslenen makus güçlerin pençesine düşürmüştür. Rahatlamak, biraz da olsa düşünememek için ona uzatılan teklifi geri çeviremez ve bu biçimdece kendi sözüyle kapısı olmayan bir odaya girer ve çıkamaz.
Kısa müddetliğine unutmak, hayattan soyutlanmak için kullandığı husus artık onu esir almıştır. Her geçen gün daha fazlasına gereksinim duyar. İçinde bulunduğu durumu annesine hissettirip onu daha fazla üzmek istemez ancak vücudu ve beyni yavaş yavaş onun denetiminden çıkar. Bir şeyler yapmalı hem geçimlerini sağlamalı, birebir vakitte tutsağı olduğu maddeyi almalı fikriyle annesine akşam hasta bakıcılık yapıyorum diyerek gece kulübünde çalışmaya başlıyor H.U.
“Aslında bir nevi hasta bakıcılık biliyor musunuz birçok vakit? Herkes bir kederini unutmak için, birçok da anlatacak kimsesi yokmuşçasına anlatıp rahatlamak için geliyor. kimi vakit saatlerce sizi esir alıyorlar, kimi vakit omzunuzda ağlıyorlar bir çocuk üzere. kimi vakit yalnızca şefkat istiyorlar, dinlenilmek, fikirlerinin kıymet gördüğünü görmek istiyorlar. Ben de kıymet görmek, o hiç tatmadığım sevgiyi hissetmek istemiştim sanırım Mehmet’in yanında. Sevdikçe ve sevildikçe daha fazla uzak kalıyordum unsurdan. Daha fazla tutunuyordum yaşama. Daha epeyce sever olmuştum geceleri. Sevdiğim bu gecelerin büyüleyici karanlıklarının aydınlanması ve gerçeklerin yüzüme vurulması hayli uzun sürmemişti. Hamileydim ve bu gerçek hayatımı bir anda değiştirdi. Benim sahip olamadığım o keyifli aileye ben evladımla birlikte sahip olabilirim diye düşünüyordum lakin o denli olmadı. Öğrenmesi itibariyle benden adım adım uzaklaşması bir olmuştu Mehmet’in. Ailesi benim üzere bir gelin istemiyormuş, makus yola düşmüş bir genç bayanın sağlıklı bir yuvası olamazmış” diye ağlayarak sürdürüyordu konuşmasını benimle.
Makus yola düşmek diye bir kavram var bilirsiniz. Berbat yol… Nedir berbat yol, bir vakit dilimi midir? Nitekim bu biçimde bir yol var mıdır, nasıl düşülür ya da düşürülür? Kişi isteyerek mi yer alır, yer aldığının vurgulandığı bu cümlede kişinin ortasında bulunduğu acı gerçekler düşünülmüş müdür bu ağır tabir kullanılırken? elbette hayır. Bu cümleleri kullanan bireyler de sizce karşısındakini kolay kolay yargılamayı yani o denli bir makûs yolu seçmemiş midir?
Karşımda zayıf vücudunda karnının dikkat çektiği, düzgün bir diksiyonu olan ve canının yanmasının verdiği o atmosferle mecazi mana içeren uygun cümleler kuran bu genç bayan toplumsal medya kanalı ile ulaşmıştı bana. “Kendime değil lakin evladıma ziyan vermek istemiyorum” demişti irtibat kurmak için yazdığı birinci cümlesinde.. Yaşadığı ağır travmatik süreçleri unsur kullanarak unutmak istiyor fakat ortasında kıpırdayarak bir can varlığını hatırlatıyordu daima ona. İçinde yaşama tutunmak için her şeye karşın çaba eden can için tedavi olmaya ve husustan uzak kalmaya çalıştı. Her geçen gün daha güç bir müddetç olmuştu lakin başarmıştı.
Anneliğin öbür bir güç olduğunu, canından dünyaya gelen cana öteki bir iç güdü ile sahip çıkmanın her türlü kuvvetliğün üstesinden geldiğini, ömürle uğraşta daha diğer bir güçle savaşıldığını gördüm. Avuçlarına düşen bu minicik can, üç kişilik ailelerine can suyu olmuştu. Yaşlı bir hanımefendinin mesken işlerine yardımcı olarak işe başladı H.U. Ayaklarının üzerinde duruyor ve evladına daha âlâ bir anne olabilmek ismine yarım bıraktığı okuluna da açıktan devam ediyor artık.
Ömür dediğimiz olgu kararlarımızdan ve kimi vakit de planlayamadığımız ve engelleyemediğimiz süreçlerden, yol ayrımlarından oluşur. Bu ayrımlarda hayat tahlillerimizi uygun yapmak, kuvvetli – zayıf taraflarımızın, tehdit ve fırsatlarımızın farkında olmak değerlidir.
Dr. Burcu Bostancıoğlu