erkan_623
New member
Seferihisar ilçesinde 30 Ekim 2020’de meydana gelen ve Bayraklı ile Bornova ilçelerinde büyük yıkıma niye olan 6,6 büyüklüğündeki sarsıntıda 117 kişi hayatını yitirdi, 1034 kişi yaralandı. Rızabey Apartmanı’nın enkazındaki arama kurtarma çalışmalarında Çınar ve Sayra kardeşlerin cansız vücutlarına ulaşılması, onlardan gelecek umutlu haberi bekleyen yakınlarını yasa boğdu.
GÜZELLİK İKİZİM PROJESİ
Enkazın başından bir an olsun ayrılmayan ve umutlu bekleyişi günler daha sonra acı haberle son bulan anne Batmaz, güç süreci atlatmaya çalışıyor. Tülin Batmaz, toplumsal medya üzerinden “İyilik İkizim” ismini verdiği projeyle evlatlarının isimlerini ve anılarını yaşatmaya uğraş ediyor. Proje kapsamında bugüne kadar hatıra ormanı oluşturuldu, 3 kütüphane ve otizmli çocuklar için 3 sınıf ile Tanzanya ve Kamboçya’da 4 su sebili açıldı. Öğrencilere burs verilen projede, gereksinim sahibi ailelere de dayanakta bulunuldu.
BÜTÜN GELECEK ELİMDE PATLADI
Sokak hayvanlarının da unutulmadığı çalışmalarda ikizlerin isimleri, okudukları liselerin konferans salonları, mezun oldukları okulların sınıfları, Kemalpaşa’da küme konutları ile İzmir Bornova Atatürk Kitaplığında çocuk odasına verildi. Tülin Batmaz, AA muhabirine, o gün her zamankinden daha hayli çocuklarını öperek sabah işe gitmek üzere konuttan çıktığını, zelzeleden yarım saat evvel de telefonda görüştüklerini söylemiş oldu. Sarsıntı sırasında da Çınar’a ulaşabildiğini aktaran Batmaz, “Geçen yıl sabah evimden çıktım, rutin olarak işime giderken bir ömrüm vardı. Gelecek planlarım, meskenim, umutlarım, yuvam, çocuklarım, onlarla ilgili bir dolu projelerim vardı. Saat 14.51 prestijiyle hayat elime kocaman bir sıfır bıraktı. Bütün gelecek elimde patladı.” dedi.
O YEMEĞİ YEDİLER Mİ BİLMİYORUM
Acılı anne, o anları gözyaşlarıyla şöyleki anlattı: “Yarım saat evvel çocuklarımı arayıp yemeklerini yiyip yemediklerini sordum. Bugün hala o yemeği yediler mi yemediler mi bilmiyorum. Aradığımda Sayra’nın telefonuna ulaşamadım. Çınar’ın telefonu açıldı. Annecim ‘fazlaca kötü’ dedi ve daha sonrasında bir şey söylemek istedi. Natürel ben daha sonrasında anlıyorum. Yıkılıyor demek istedi. O söz tam tamamlanmadı ve telefon kesildi. O anda hayatlarını kaybetmişler. Muhtemelen o telefon benimle son konuşmasıydı. Ben o süratle çıkıp geldiğimde birkaç yıkılmış bina gördüm. Otomobilden inip koşarak meskene gitmek zorunda kaldım zira trafik tıkanmıştı. Köşeyi döndüğümde toz bulutunu gördüm. O an benim için değişik bir periyot başladı. Çocuklarımın değiştirdiği boyut üzere olmasa da ben de diğer bir boyuta geçtim.”
ALKIŞLANMAYANLARIN ÖYKÜSÜNÜ BİLİYORDUM
Bir anne olarak umudumu yitirme talihinin olmadığını belirten Batmaz, şu biçimde devam etti: “Umudumuzu daima koruduk. Lakin benden gizlenmiş aslında, Sayra ve Çınar kalpleri durarak hayatlarını kaybetmişler. Aslında bir sarsıntı fobisi oluşmuş. Zira fazlaca şuurlu çocuklardı. Konutta olmaları gereken yerde, olmaları gereken durumda her şeyi yapmışlar. 2. gün Jandarma Arama Kurtarma çocuklara ulaşmış. Lakin bulundukları yerin fazlaca sıkışık ve sıkıntı bir pozisyonda olmasından dolayı süper bir niyet stiliyle dokunmamışlar çocuklara. 4. güne kadar enkazın biraz daha hafifçelemesini, onları daha gerçek çıkarmayı hedeflemişler. Ben birinci gün belden aşağı felç geçirdim. ‘Sayra ve Çınar çıktı’ dedikleri vakit ben tekerlekli sandalyedeydim. ‘niçin alkışlamadılar?’ diye birinci sorum bu oldu. Zira çıkanlar alkışlanıyordu. Alkışlanmayanların öyküsünü de biliyordum.” Tülin Batmaz, o günden daha sonra apayrı hisler yaşadığını söz ederek, evlatları ismine hoş çalışmalar yürütmeye karar verdiğini anlattı. Sayra ve Çınar’ın fazlaca müspet çocuklar olduğunu ve etraflarında sevildiğini vurgulayan Batmaz, daima bulundukları ortamı neşelendirmeye çalıştıklarını lisana getirdi.
ANNELERİNE İŞE GİTME DEMİŞLER
Acılı anne daha sonrasında “İyilik İkizim” projesini hayata geçirmeye karar verdiklerine işaret ederek şunları kaydetti: “O gün bana bu his yüklendi. Sayra ve Çınar yoktu, hatta bir gün evvel bana ‘anne bugün işe gitme’ demişlerdi. Ben de o gün meskende olabilirdim. O denli olmadı. Bunun bir manası olmalıydı. Bunların hiç birinin tesadüf olmadığına inanıyorum. Ben kaldıysam, Sayra ve Çınar gittiyse bunun bir manası olmalıydı. Sayra ve Çınar’ın hayat ideolojileri güzellik, hoşluk üzerine konseyiydi. Biz de ‘İyilik İkizim’ hareketiyle yola koyulduk. Bizim yeterlilikleri de konuşuyor, bunu da paylaşıp çoğaltıyor olmamız gerekiyordu. Bir toplumsal medya hesabı açtık, çığ üzere büyüyen yeterlilikler zinciri haline geldik. Olağan ki bir anne olarak bunlar size yetmiyor. Yalnızca güzellik yapmak değildi buradaki temamız ve Sayra ile Çınar’ın ismini yaşatmak da değildi. Onların ismiyle birlikte bir ideoloji edinmekti. Türkiye’deki çocuklarımız suya fazlaca rahat ulaşabiliyordu ancak bütün dünya birebir şeye sahip değil maalesef. O yüzden Afrika’da 3, Asya’da ise 1 su sebili açtırdık. İkisi İstanbul’da, 1’i burada olmak üzere otizmli çocuklar için sınıf açtık. Sayra ve Çınar’ın yarım kalan öyküleri üzere onların kıssaları yarım kalmasın istedik.”
NE YAPSAK YETMİYOR
Depremzede oldukları için birfazlaca kurum ve kişi tarafınca aranarak muhtaçlıkları olup olmadığının sorulduğunu aktaran Batmaz, bugüne kadar kimseden maddi manada bir şey istemediğini yalnızca projeyi geliştirmede yanında olmalarını istediğini anlattı. Tülin Batmaz, çocukları ismine hatıra ormanı projesi başlattıklarını ve 28 Ekim’de 450 çocukla burada fidan dikeceklerini söz ederek, şunları söylemiş oldu: “Ne yapsak yetmiyor, yetmeyecek de devamı daima gelecek. İnşallah hiç bir şey bitmez, daima duam bu türlü. Bir yola giriyorsunuz ve o yolda her şey akmaya başlıyor, siz yalnızca o yolda istekli olmuş oluyorsunuz. 25 SMA’lı çocuğa dayanak verdik. Vilayet Ulusal Eğitim Müdürlüğü ile birlikte çalışma yürüttük. Kemalpaşa’da üç köy okulunun her şeyini sıfırdan yaparak kütüphane haline getirdik. Bundan daha sonraki evrelerde hayalim bir vakıf yahut dernek kurmak. Bütün projelerimizi daha kuvvetli, daha ayakları yere basan, daha fazlaca şahsa ulaşabilecek biçimde bir çatı altıda toplamak. Umarım başarılı oluruz.”
KAYNAK: AA
GÜZELLİK İKİZİM PROJESİ
Enkazın başından bir an olsun ayrılmayan ve umutlu bekleyişi günler daha sonra acı haberle son bulan anne Batmaz, güç süreci atlatmaya çalışıyor. Tülin Batmaz, toplumsal medya üzerinden “İyilik İkizim” ismini verdiği projeyle evlatlarının isimlerini ve anılarını yaşatmaya uğraş ediyor. Proje kapsamında bugüne kadar hatıra ormanı oluşturuldu, 3 kütüphane ve otizmli çocuklar için 3 sınıf ile Tanzanya ve Kamboçya’da 4 su sebili açıldı. Öğrencilere burs verilen projede, gereksinim sahibi ailelere de dayanakta bulunuldu.
BÜTÜN GELECEK ELİMDE PATLADI
Sokak hayvanlarının da unutulmadığı çalışmalarda ikizlerin isimleri, okudukları liselerin konferans salonları, mezun oldukları okulların sınıfları, Kemalpaşa’da küme konutları ile İzmir Bornova Atatürk Kitaplığında çocuk odasına verildi. Tülin Batmaz, AA muhabirine, o gün her zamankinden daha hayli çocuklarını öperek sabah işe gitmek üzere konuttan çıktığını, zelzeleden yarım saat evvel de telefonda görüştüklerini söylemiş oldu. Sarsıntı sırasında da Çınar’a ulaşabildiğini aktaran Batmaz, “Geçen yıl sabah evimden çıktım, rutin olarak işime giderken bir ömrüm vardı. Gelecek planlarım, meskenim, umutlarım, yuvam, çocuklarım, onlarla ilgili bir dolu projelerim vardı. Saat 14.51 prestijiyle hayat elime kocaman bir sıfır bıraktı. Bütün gelecek elimde patladı.” dedi.
O YEMEĞİ YEDİLER Mİ BİLMİYORUM
Acılı anne, o anları gözyaşlarıyla şöyleki anlattı: “Yarım saat evvel çocuklarımı arayıp yemeklerini yiyip yemediklerini sordum. Bugün hala o yemeği yediler mi yemediler mi bilmiyorum. Aradığımda Sayra’nın telefonuna ulaşamadım. Çınar’ın telefonu açıldı. Annecim ‘fazlaca kötü’ dedi ve daha sonrasında bir şey söylemek istedi. Natürel ben daha sonrasında anlıyorum. Yıkılıyor demek istedi. O söz tam tamamlanmadı ve telefon kesildi. O anda hayatlarını kaybetmişler. Muhtemelen o telefon benimle son konuşmasıydı. Ben o süratle çıkıp geldiğimde birkaç yıkılmış bina gördüm. Otomobilden inip koşarak meskene gitmek zorunda kaldım zira trafik tıkanmıştı. Köşeyi döndüğümde toz bulutunu gördüm. O an benim için değişik bir periyot başladı. Çocuklarımın değiştirdiği boyut üzere olmasa da ben de diğer bir boyuta geçtim.”
ALKIŞLANMAYANLARIN ÖYKÜSÜNÜ BİLİYORDUM
Bir anne olarak umudumu yitirme talihinin olmadığını belirten Batmaz, şu biçimde devam etti: “Umudumuzu daima koruduk. Lakin benden gizlenmiş aslında, Sayra ve Çınar kalpleri durarak hayatlarını kaybetmişler. Aslında bir sarsıntı fobisi oluşmuş. Zira fazlaca şuurlu çocuklardı. Konutta olmaları gereken yerde, olmaları gereken durumda her şeyi yapmışlar. 2. gün Jandarma Arama Kurtarma çocuklara ulaşmış. Lakin bulundukları yerin fazlaca sıkışık ve sıkıntı bir pozisyonda olmasından dolayı süper bir niyet stiliyle dokunmamışlar çocuklara. 4. güne kadar enkazın biraz daha hafifçelemesini, onları daha gerçek çıkarmayı hedeflemişler. Ben birinci gün belden aşağı felç geçirdim. ‘Sayra ve Çınar çıktı’ dedikleri vakit ben tekerlekli sandalyedeydim. ‘niçin alkışlamadılar?’ diye birinci sorum bu oldu. Zira çıkanlar alkışlanıyordu. Alkışlanmayanların öyküsünü de biliyordum.” Tülin Batmaz, o günden daha sonra apayrı hisler yaşadığını söz ederek, evlatları ismine hoş çalışmalar yürütmeye karar verdiğini anlattı. Sayra ve Çınar’ın fazlaca müspet çocuklar olduğunu ve etraflarında sevildiğini vurgulayan Batmaz, daima bulundukları ortamı neşelendirmeye çalıştıklarını lisana getirdi.
ANNELERİNE İŞE GİTME DEMİŞLER
Acılı anne daha sonrasında “İyilik İkizim” projesini hayata geçirmeye karar verdiklerine işaret ederek şunları kaydetti: “O gün bana bu his yüklendi. Sayra ve Çınar yoktu, hatta bir gün evvel bana ‘anne bugün işe gitme’ demişlerdi. Ben de o gün meskende olabilirdim. O denli olmadı. Bunun bir manası olmalıydı. Bunların hiç birinin tesadüf olmadığına inanıyorum. Ben kaldıysam, Sayra ve Çınar gittiyse bunun bir manası olmalıydı. Sayra ve Çınar’ın hayat ideolojileri güzellik, hoşluk üzerine konseyiydi. Biz de ‘İyilik İkizim’ hareketiyle yola koyulduk. Bizim yeterlilikleri de konuşuyor, bunu da paylaşıp çoğaltıyor olmamız gerekiyordu. Bir toplumsal medya hesabı açtık, çığ üzere büyüyen yeterlilikler zinciri haline geldik. Olağan ki bir anne olarak bunlar size yetmiyor. Yalnızca güzellik yapmak değildi buradaki temamız ve Sayra ile Çınar’ın ismini yaşatmak da değildi. Onların ismiyle birlikte bir ideoloji edinmekti. Türkiye’deki çocuklarımız suya fazlaca rahat ulaşabiliyordu ancak bütün dünya birebir şeye sahip değil maalesef. O yüzden Afrika’da 3, Asya’da ise 1 su sebili açtırdık. İkisi İstanbul’da, 1’i burada olmak üzere otizmli çocuklar için sınıf açtık. Sayra ve Çınar’ın yarım kalan öyküleri üzere onların kıssaları yarım kalmasın istedik.”
NE YAPSAK YETMİYOR
Depremzede oldukları için birfazlaca kurum ve kişi tarafınca aranarak muhtaçlıkları olup olmadığının sorulduğunu aktaran Batmaz, bugüne kadar kimseden maddi manada bir şey istemediğini yalnızca projeyi geliştirmede yanında olmalarını istediğini anlattı. Tülin Batmaz, çocukları ismine hatıra ormanı projesi başlattıklarını ve 28 Ekim’de 450 çocukla burada fidan dikeceklerini söz ederek, şunları söylemiş oldu: “Ne yapsak yetmiyor, yetmeyecek de devamı daima gelecek. İnşallah hiç bir şey bitmez, daima duam bu türlü. Bir yola giriyorsunuz ve o yolda her şey akmaya başlıyor, siz yalnızca o yolda istekli olmuş oluyorsunuz. 25 SMA’lı çocuğa dayanak verdik. Vilayet Ulusal Eğitim Müdürlüğü ile birlikte çalışma yürüttük. Kemalpaşa’da üç köy okulunun her şeyini sıfırdan yaparak kütüphane haline getirdik. Bundan daha sonraki evrelerde hayalim bir vakıf yahut dernek kurmak. Bütün projelerimizi daha kuvvetli, daha ayakları yere basan, daha fazlaca şahsa ulaşabilecek biçimde bir çatı altıda toplamak. Umarım başarılı oluruz.”
KAYNAK: AA