Robert Eggers’ dan folklorik mitler ve antik efsaneler ile birleşen bir 10 yy. İskandinav öyküsü vizyona girdi bu hafta. ‘Kuzeyli’, çekimlerine pandemi sırasında başlanmış ve iki yıl emek verilmiş bir yapım. Hem Amerikalı ve birebir vakitte 39 üzere fazlaca genç bir yaşta bulunmasına karşın Eggers, bir daha kendi kültüründen uzak bir Kuzey Avrupa kıssasıyla çıktı sinemaseverlerin karşısına.
2015 yılında çektiği Cadı sinemasında, tabiat üzerine şurası kuvvetli metaforları ve 15. yüzyıl atmosferi ile bizlere yaşattığı sinema keyfi ,bugünlerin ve Kuzeyli sinemasının sinyalini de vermiş oluyordu. 2019′ da çektiği Gotik kaygı sineması ”Lighthouse ise bir daha eril iktidarı, gücü ve otoriteyi anlatıyor ve yaşının epeyce üzerinde bir muvaffakiyet sağlıyordu. Bu muvaffakiyetlerde manzara direktörünün hissesini da unutmamak gerekiyor.
Üçüncü defa Jarin Blaschke ve Robert Eggers iştirakinin bir eseri olan sinema, epik fantastik macera sinemalarında şu ana kadar yapılabilecek en düzgün imgeyi sunuyor. Jarin Blaschke şu an en hayli aranan manzara direktörü olarak isminin ve iştirakin hakkını veriyor.
ERİL GÜÇ İLE BİRLEŞEN İKTİDAR SAVAŞI
Hem onurlu birebir vakitte savaşçı bir Viking Hükümdarı olan İzlandalı Aurvandil, uzun süren bir savaştan ülkesine çabucak hemen dönmüştür ve yaralıdır. çabucak hemen 11 yaşında ve tahtın tek varisi olan oğlu Amleth’ i kendisi üzere savaşçı ve bilge; korkusuz ve yavuz bir ayıkurt geleneği ile yetiştirmek tek dileğidir.
Kuzey Germenlerinden olan vikinglerin , kendi inanç sisteminin temelini oluşturan bir mitolojiye bağlı olduklarını ve bunun hem askeri birebir vakitte politik manada üzerlerinde hayli tesirli olduğunu biliniyor. Hristiyanlıkla tanışana kadar kendi rablerini yaratmış olan kavmin “Tanrıların Tümü” ya da “Tümünün Tanrısı” manasına gelen Alföðr ismiyle başat ilah olan Odin’ e bağlılığına sinema boyunca şahit oluyoruz.
Kahin ve soytarı olan Heimir’ in yönettiği , genç veliahtın korkusuz bir ayıkurt’ a dönüştürülmek suretiyle, baba Aurvandil’ le birlikte gerçekleştirdikleri ikili ayin daha sonrasında, üvey amca Fjölnir tahta geçme hırsıyla yanıp tutuşan, sinemanın Antagonisti olarak çıkıyor sahneye…
Fjölnir’ in elinden kurtulan küçük Amleth, annesi Kraliçe Gudrun’un da amcası tarafınca kaçırıldığına şahit olur. Krallığını, annesini ve halkını bu esaretten kurtarıp bir gün intikam için geri döneceğine yemin eder. Küçük yaşta kendisine sahip çıkan bir kabilede, vakit içinde kalbi buz tutmuş bir viking savaşçısı olarak yetişir. Slav köylerine saldıran bir terörist haline gelmiştir. Bu hücumlar sırasında, esir olarak ayrılan bayan ve adamların Fjölnir’ in buyruğuna gönderileceğini duyar. Köle kılığında sandala atlar.
Kırgızların Manas Destanında geçen; soyunu, geçmişini ve şuurunu kaybettirmek suretiyle devşirilen ve mankurt olarak literatüre giren bilinçsiz köleye tezat bir köle imajı çiziyor Amleth. O ana kadar intikamını unutmuş üzere görünen biriyken, geçmişinden ve intikamından asla vazgeçmeyen bir ayıkurt olmak üzere yetiştirilen Arleth çıkıyor sahneye.
Bahtın ağını kesme vakti gelmiştir. Krallık Fjölnir’in elinden de gitmiştir; o artık bir derebeyi olarak yaşamaktadır.Deniz seyahatinde tanıdığı Olga ve aklında katliam yaptığı köyde kendisine yazgısının yazıldığını ve intikamını almak zorunluluğunu hatırlatan bir büyücünün kehaneti ile çıkar yola.
Amleth’ in id’i ile Olga’nın süperegosu birleşince yazgıya karşı gelebilecekler midir?
Panavision kamera ile yakın plan çekimlerin İskandinav diyalektleriyle örüldüğü; Kuzeyin soğuk ve karlı yamaçlarıyla enfes bir görüntü sunan sinema, yırtıcı ve ilkel bir viking anlatımıyla tarihe geçecek üretimlerden biri olmuş.
Şiddeti, cinselliği ve ihaneti iliklerimize nakşeden Eggers ”Şiddeti onurlandıran bir kültürü anlattım, yüksek bütçeli bir aksiyon sineması yaptım. Şiddeti yüceltmekten kaçındım.” dese de, devrin doğal yapısı gereği buna tezat mükemmel bir iş çıkarmış; çünkü sinema baştan aşağı savaş ve kan kokuyor.
İsveçli oyuncu Alexander Skarsgard, Amleth’e; Nicole Kidman Kraliçe Gudrun’a; Anya Taylor Joy Olga’ ya; Claes Bang, Fjölnir’ e; Ethan Hawke, Kral Aurvandil’ e; ünlü müzikçi Björk kahine; Willem Dafoe de soytarıya hayat verirken, inanılması güç bir oyunculukla, karakterleri yaşıyorlar neredeyse…
90 milyon dolarlık bütçesi, akıcı senaryosu ve 2 saat 20 dakika süren destansı anlatımıyla Kuzeyli, yıllar daha sonra da hatırlanacak bir yapım olmuş.
Hepinize düzgün seyirler…
Hasret Kalkan
2015 yılında çektiği Cadı sinemasında, tabiat üzerine şurası kuvvetli metaforları ve 15. yüzyıl atmosferi ile bizlere yaşattığı sinema keyfi ,bugünlerin ve Kuzeyli sinemasının sinyalini de vermiş oluyordu. 2019′ da çektiği Gotik kaygı sineması ”Lighthouse ise bir daha eril iktidarı, gücü ve otoriteyi anlatıyor ve yaşının epeyce üzerinde bir muvaffakiyet sağlıyordu. Bu muvaffakiyetlerde manzara direktörünün hissesini da unutmamak gerekiyor.
Üçüncü defa Jarin Blaschke ve Robert Eggers iştirakinin bir eseri olan sinema, epik fantastik macera sinemalarında şu ana kadar yapılabilecek en düzgün imgeyi sunuyor. Jarin Blaschke şu an en hayli aranan manzara direktörü olarak isminin ve iştirakin hakkını veriyor.
ERİL GÜÇ İLE BİRLEŞEN İKTİDAR SAVAŞI
Hem onurlu birebir vakitte savaşçı bir Viking Hükümdarı olan İzlandalı Aurvandil, uzun süren bir savaştan ülkesine çabucak hemen dönmüştür ve yaralıdır. çabucak hemen 11 yaşında ve tahtın tek varisi olan oğlu Amleth’ i kendisi üzere savaşçı ve bilge; korkusuz ve yavuz bir ayıkurt geleneği ile yetiştirmek tek dileğidir.
Kuzey Germenlerinden olan vikinglerin , kendi inanç sisteminin temelini oluşturan bir mitolojiye bağlı olduklarını ve bunun hem askeri birebir vakitte politik manada üzerlerinde hayli tesirli olduğunu biliniyor. Hristiyanlıkla tanışana kadar kendi rablerini yaratmış olan kavmin “Tanrıların Tümü” ya da “Tümünün Tanrısı” manasına gelen Alföðr ismiyle başat ilah olan Odin’ e bağlılığına sinema boyunca şahit oluyoruz.
Kahin ve soytarı olan Heimir’ in yönettiği , genç veliahtın korkusuz bir ayıkurt’ a dönüştürülmek suretiyle, baba Aurvandil’ le birlikte gerçekleştirdikleri ikili ayin daha sonrasında, üvey amca Fjölnir tahta geçme hırsıyla yanıp tutuşan, sinemanın Antagonisti olarak çıkıyor sahneye…
Fjölnir’ in elinden kurtulan küçük Amleth, annesi Kraliçe Gudrun’un da amcası tarafınca kaçırıldığına şahit olur. Krallığını, annesini ve halkını bu esaretten kurtarıp bir gün intikam için geri döneceğine yemin eder. Küçük yaşta kendisine sahip çıkan bir kabilede, vakit içinde kalbi buz tutmuş bir viking savaşçısı olarak yetişir. Slav köylerine saldıran bir terörist haline gelmiştir. Bu hücumlar sırasında, esir olarak ayrılan bayan ve adamların Fjölnir’ in buyruğuna gönderileceğini duyar. Köle kılığında sandala atlar.
Kırgızların Manas Destanında geçen; soyunu, geçmişini ve şuurunu kaybettirmek suretiyle devşirilen ve mankurt olarak literatüre giren bilinçsiz köleye tezat bir köle imajı çiziyor Amleth. O ana kadar intikamını unutmuş üzere görünen biriyken, geçmişinden ve intikamından asla vazgeçmeyen bir ayıkurt olmak üzere yetiştirilen Arleth çıkıyor sahneye.
Bahtın ağını kesme vakti gelmiştir. Krallık Fjölnir’in elinden de gitmiştir; o artık bir derebeyi olarak yaşamaktadır.Deniz seyahatinde tanıdığı Olga ve aklında katliam yaptığı köyde kendisine yazgısının yazıldığını ve intikamını almak zorunluluğunu hatırlatan bir büyücünün kehaneti ile çıkar yola.
Amleth’ in id’i ile Olga’nın süperegosu birleşince yazgıya karşı gelebilecekler midir?
Panavision kamera ile yakın plan çekimlerin İskandinav diyalektleriyle örüldüğü; Kuzeyin soğuk ve karlı yamaçlarıyla enfes bir görüntü sunan sinema, yırtıcı ve ilkel bir viking anlatımıyla tarihe geçecek üretimlerden biri olmuş.
Şiddeti, cinselliği ve ihaneti iliklerimize nakşeden Eggers ”Şiddeti onurlandıran bir kültürü anlattım, yüksek bütçeli bir aksiyon sineması yaptım. Şiddeti yüceltmekten kaçındım.” dese de, devrin doğal yapısı gereği buna tezat mükemmel bir iş çıkarmış; çünkü sinema baştan aşağı savaş ve kan kokuyor.
İsveçli oyuncu Alexander Skarsgard, Amleth’e; Nicole Kidman Kraliçe Gudrun’a; Anya Taylor Joy Olga’ ya; Claes Bang, Fjölnir’ e; Ethan Hawke, Kral Aurvandil’ e; ünlü müzikçi Björk kahine; Willem Dafoe de soytarıya hayat verirken, inanılması güç bir oyunculukla, karakterleri yaşıyorlar neredeyse…
90 milyon dolarlık bütçesi, akıcı senaryosu ve 2 saat 20 dakika süren destansı anlatımıyla Kuzeyli, yıllar daha sonra da hatırlanacak bir yapım olmuş.
Hepinize düzgün seyirler…
Hasret Kalkan