Cumhurbaşkanlığı seçimi ne vakit?
18 Haziran 2023.
Yani, daha 20 ay var.
Pekala, muhalefetin ve medyanın gündeminde daima -kahve muhabbeti tadında- “Cumhurbaşkanı adayı kim olacak” polemiği niçin var?
Haydi iktidar medyasını anlıyorum; yazacak mevzuları yok ve keza Millet İttifakını parçalamak istiyorlar.
Muhalefet medyasına ne oluyor? “Gündemi saptırma” tuzağına neden düşüyor? Bunda Meral Akşener‘in açıklamaları da tesirli oluyor ne yazık ki…
Aslında… İşin özünde “siyaset yapma” konusunda -hata demeyeyim- kolaycılık var; siyaset mühendisliği politikayı teslim aldı. Herkes -kıymeti kendinden menkul- kamuoyu araştırmaları- istatistikler üzerinden “siyasi hesap” yapıyor!
halbuki, “mühendislik” yeniyi inşa etmektir; yeniyi inşa edecek “program” ortaya çıkarmaktır: İktidara geldiğinizde ne yapacaksınız; hangi politikaları/ unsurları yürürlüğe koyacaksınız?
Bu soru, popülist demeçler haricinde pek konuşulmuyor, tartışılmıyor. Ortada bir manifesto goremiyorum!
örneğin… Türkiye’nin en temel meselelerinden biri eğitim değil mi? AKP iktidarının ne derece başarısız olduğunu 20 yıllık süreçte görüldü. Muhalefet bu bahiste ne/neler yapacak? Var mı programı? Görmedim ben…
Ana muhalefet partisinin, “Milli Eğitimi tarikatlar yönetiyor” üzere haklı tespitlerini okuyorum. Pekala sorun yalnızca,“Ahmet’i Ayşe” yahut “Zeynep’i Mehmet” ile bürokrat değişimi mi? Esaslı tahlil/ program aranması gerekmiyor mu?
Bakınız:
DAİMA YAKINMA
Türkiye’de eğitim siyaseti kesinlikle din/inanç temelli tartışılıyor.
Ne vakit mevzu tartışmaya açılsa geçmişe dönük laf kalabalığı yapılıyor:
Atatürk periyodu şu biçimdeydi…
İnönü devri bu biçimdeydi…
Her hususta olduğu üzere eğitim programında da geçmişi tartışmaktan ileriye dönük tahlil odaklı farklı bakış açısı geliştiremiyoruz.
Eğitim konusunda, -artık çökmüş AKP iktidarı gibi- tek taraflı bakmayı bırakıp esaslı tahliller üretmek zorundayız.
“Milli Eğitimi tarikatlar ele geçirdi…”
“Milli Eğitimi tarikatlar yönetiyor…”
Bunlar teşhis. Asıl üzerinde durulması gereken, tahlil ne? Dünya bu işi nasıl halletti?
Ülkelerin uygulamalarında eğitim-din konusuna bakışları farklı. Örneğin:
ABD’de kamu bütçesinden finanse edilen devlet okullarında her türlü dini faaliyet yasak.
Buna karşılık özel okullarda ve özellikle birçok özel vakıflara ilişkin olan üniversitelerde, dini eğitim serbestçe uygulanıyor. Lakin burada temel bahis şu:
ABD’de kilise ve devlet içinde yüksek ve aşılmaz duvar var. Vergilerle hiç bir dini aktivite ya da kurum desteklenmiyor. Yani, dini okullara –öğretmen maaşları dâhil- mali dayanak sağlanmıyor.
Fransa‘da da emsal yaklaşım var.
Kuşkusuz… Din eğitim- öğretimi hakkı, din ve vicdan hürriyeti gereğidir. Bu hakkın kullanması bütün ülkelerde tıpkı değildir; ülkeden ülkeye değişebilmektedir. Din dersi devlet okullarında Almanya‘dan Hollanda’ya isteğe bağlıdır; Avusturya‘dan Yunanistan’a ise mecburidir. Vs.
Pekala, Türkiye’de artık kangrene dönüşmüş, din dersi dahi olmak üzere eğitim siyaseti konusunda muhalefetin önerisi/ programı var mı?
AMERİKAN SİSTEMİ
Fransa’dan örnek vermeyeyim; bazıları “laikçi” diye bu ülkeye aralıklı bakıyor!
“Kıbleleri” ABD’den örnek vereyim; orta yol bulayım:
Din-devlet bağlarını düzenleyen temel prensip, Federal Anayasa’da şu biçimde müellif:
“Devlet, dini tesis eden ya da dinin özgürce uygulanmasını kısıtlayan hiç bir kanun yapamaz.”
İşte ABD; din-devlet bağlarını devlet okullarında din eğitimini verip verilmemesi, devletin dini okullara mali yardım yapıp yapmaması üzere konuları bu karara göre tanzim ediyor. Ve:
Amerika’da din eğitimi konusunda devlet, hiç bir ödev yüklenmez, din eğitimini büsbütün kişisel ve toplumsal alana bırakır.
Türkiye’de bu Amerikan eğitim-öğretim sistemi uygulanabilir mi? Yani, kamu ile özel ayrılabilir mi?
örneğin, İmam Hatipler özelleştirilebilir mi? Bu okullar yalnızca tarikatlar-cemaatlere-vakıflara ilişkin olsun; tüm masrafları onlar karşılasın. Devlet ise bu okullarda yalnızca denetleme vazifesi yapsın…
Keza: Başka tarikat-cemaat- vakıf okullarına da devlet ödeneği/ devlet finansı kesilsin. Görüyoruz ki; tarikatlar devlet parasıyla kendi anlayışlarına uygun eğitim veriyor! Buna dünyada kimse müsaade vermez…
YAZININ TAMAMINI OKUMAK İÇİN LÜTFEN TIKLAYINIZ
Soner Yalçın
18 Haziran 2023.
Yani, daha 20 ay var.
Pekala, muhalefetin ve medyanın gündeminde daima -kahve muhabbeti tadında- “Cumhurbaşkanı adayı kim olacak” polemiği niçin var?
Haydi iktidar medyasını anlıyorum; yazacak mevzuları yok ve keza Millet İttifakını parçalamak istiyorlar.
Muhalefet medyasına ne oluyor? “Gündemi saptırma” tuzağına neden düşüyor? Bunda Meral Akşener‘in açıklamaları da tesirli oluyor ne yazık ki…
Aslında… İşin özünde “siyaset yapma” konusunda -hata demeyeyim- kolaycılık var; siyaset mühendisliği politikayı teslim aldı. Herkes -kıymeti kendinden menkul- kamuoyu araştırmaları- istatistikler üzerinden “siyasi hesap” yapıyor!
halbuki, “mühendislik” yeniyi inşa etmektir; yeniyi inşa edecek “program” ortaya çıkarmaktır: İktidara geldiğinizde ne yapacaksınız; hangi politikaları/ unsurları yürürlüğe koyacaksınız?
Bu soru, popülist demeçler haricinde pek konuşulmuyor, tartışılmıyor. Ortada bir manifesto goremiyorum!
örneğin… Türkiye’nin en temel meselelerinden biri eğitim değil mi? AKP iktidarının ne derece başarısız olduğunu 20 yıllık süreçte görüldü. Muhalefet bu bahiste ne/neler yapacak? Var mı programı? Görmedim ben…
Ana muhalefet partisinin, “Milli Eğitimi tarikatlar yönetiyor” üzere haklı tespitlerini okuyorum. Pekala sorun yalnızca,“Ahmet’i Ayşe” yahut “Zeynep’i Mehmet” ile bürokrat değişimi mi? Esaslı tahlil/ program aranması gerekmiyor mu?
Bakınız:
DAİMA YAKINMA
Türkiye’de eğitim siyaseti kesinlikle din/inanç temelli tartışılıyor.
Ne vakit mevzu tartışmaya açılsa geçmişe dönük laf kalabalığı yapılıyor:
Atatürk periyodu şu biçimdeydi…
İnönü devri bu biçimdeydi…
Her hususta olduğu üzere eğitim programında da geçmişi tartışmaktan ileriye dönük tahlil odaklı farklı bakış açısı geliştiremiyoruz.
Eğitim konusunda, -artık çökmüş AKP iktidarı gibi- tek taraflı bakmayı bırakıp esaslı tahliller üretmek zorundayız.
“Milli Eğitimi tarikatlar ele geçirdi…”
“Milli Eğitimi tarikatlar yönetiyor…”
Bunlar teşhis. Asıl üzerinde durulması gereken, tahlil ne? Dünya bu işi nasıl halletti?
Ülkelerin uygulamalarında eğitim-din konusuna bakışları farklı. Örneğin:
ABD’de kamu bütçesinden finanse edilen devlet okullarında her türlü dini faaliyet yasak.
Buna karşılık özel okullarda ve özellikle birçok özel vakıflara ilişkin olan üniversitelerde, dini eğitim serbestçe uygulanıyor. Lakin burada temel bahis şu:
ABD’de kilise ve devlet içinde yüksek ve aşılmaz duvar var. Vergilerle hiç bir dini aktivite ya da kurum desteklenmiyor. Yani, dini okullara –öğretmen maaşları dâhil- mali dayanak sağlanmıyor.
Fransa‘da da emsal yaklaşım var.
Kuşkusuz… Din eğitim- öğretimi hakkı, din ve vicdan hürriyeti gereğidir. Bu hakkın kullanması bütün ülkelerde tıpkı değildir; ülkeden ülkeye değişebilmektedir. Din dersi devlet okullarında Almanya‘dan Hollanda’ya isteğe bağlıdır; Avusturya‘dan Yunanistan’a ise mecburidir. Vs.
Pekala, Türkiye’de artık kangrene dönüşmüş, din dersi dahi olmak üzere eğitim siyaseti konusunda muhalefetin önerisi/ programı var mı?
AMERİKAN SİSTEMİ
Fransa’dan örnek vermeyeyim; bazıları “laikçi” diye bu ülkeye aralıklı bakıyor!
“Kıbleleri” ABD’den örnek vereyim; orta yol bulayım:
Din-devlet bağlarını düzenleyen temel prensip, Federal Anayasa’da şu biçimde müellif:
“Devlet, dini tesis eden ya da dinin özgürce uygulanmasını kısıtlayan hiç bir kanun yapamaz.”
İşte ABD; din-devlet bağlarını devlet okullarında din eğitimini verip verilmemesi, devletin dini okullara mali yardım yapıp yapmaması üzere konuları bu karara göre tanzim ediyor. Ve:
Amerika’da din eğitimi konusunda devlet, hiç bir ödev yüklenmez, din eğitimini büsbütün kişisel ve toplumsal alana bırakır.
Türkiye’de bu Amerikan eğitim-öğretim sistemi uygulanabilir mi? Yani, kamu ile özel ayrılabilir mi?
örneğin, İmam Hatipler özelleştirilebilir mi? Bu okullar yalnızca tarikatlar-cemaatlere-vakıflara ilişkin olsun; tüm masrafları onlar karşılasın. Devlet ise bu okullarda yalnızca denetleme vazifesi yapsın…
Keza: Başka tarikat-cemaat- vakıf okullarına da devlet ödeneği/ devlet finansı kesilsin. Görüyoruz ki; tarikatlar devlet parasıyla kendi anlayışlarına uygun eğitim veriyor! Buna dünyada kimse müsaade vermez…
YAZININ TAMAMINI OKUMAK İÇİN LÜTFEN TIKLAYINIZ
Soner Yalçın