İhracat ve iç pazardaki canlanma, üretim tarafında kâfi kapasite ve sağlam bir İK yapısı olmadığında problemli bir surece giriyor. Pandeminin hafifçelediği haziran ayından itibaren, hem ihracatta birebir vakitte iç piyasada varsayımların de ötesinde yükselen bir ivme yakalayan hazır giysi dalında de, son periyotta üretim sorunu yaşanıyor. Aslında bu, kronik bir sorun. Arz-talebe bağlı olarak yükselen atölye fiyatları, her vakit hem ihracatçı tıpkı vakitte iç pazarda faaliyet gösteren hazır giysi markalarını çıkmaza sokardı. Lakin bu defa, durum biraz daha farklı. Pandemi niçiniyle hayli sayıda atölye kepenk indirdi. Çalışanlar farklı bölümlere dağıldı ya da bir daha dokuma işine dönmek istemiyor. Artık işler açıldı fakat oyuna katılanların sayısı az. Bir de hammadde fiyatlarındaki yüksek artış da buna eklenince, üretim tarafının ihracat yapan firmalara yönelik çalışma tercihi, iç piyasa markalarını çaresiz bırakmaya başladı. Atölye fiyatlarına son periyotta pazardaki talepten dolayı yüzde 20-30 artırım geldi. İhracata çalışan kimi firmalar atölye derdi yaşıyor lakin KOBİ boyutundaki iç pazar markalarının durumu daha vahim. Pekala, bu sorunun tahlili ne? Mevzuya dal temsilcileri ve marka yöneticilerinin farklı yaklaşımları var…
‘Anadolu’ya açılmak gerekiyor’
İstanbul Hazır Giysi ve Konfeksiyon İhracatçıları Birliği (İHKİB) Lideri Mustafa Gültepe, ihracatın pandemi devrinde örme giysi ve spor giysiyle birlikte önünün açık olduğunu, lakin iç piyasanın da haziranla bir arada devreye girmesiyle, atölye kapasitelerinin dolduğunu söylemiş oldu. Şu anda doluluk oranının yüzde 85-90 olduğuna dikkat çeken Gültepe, “Arz-talep istikrarı değişince, bu durum üretimde fiyatlara da yansıdı. Atölye meblağlarında yüzde 20-25 artış oldu. Bölümde eza var” dedi. Tahlilin, 4-5 ve 6.Bölge’lere yatırım yapmak olduğunun altını çizen Gültepe şu biçimde devam etti: “Bu teşvikli bölgelere yatırım yapılıyor lakin daha fazla olması lazım. Üreticilerin hem kapasiteyi artırma noktasında tıpkı vakitte eleman bulma noktasında Anadolu’ya açılmaları gerekiyor. Zira İstanbul’da yetişmiş eleman bulmakta zorluk var” dedi. Gültepe, kurlarla ilgili sorun şayet olmazsa, önümüzdeki periyotta bu alanda yeni yatırımların devreye girmesini beklediklerini lisana getirerek, “Son bir yılda hazır giysideki istihdam 60-70 bin arttı. 2022 sonuna kadar, bir bu kadar daha istihdam yaratırız” diye konuştu.
‘Hammadde maliyetini yüklenmek şart’
Atölyeler, pazardaki talebi ekseriyetle ihracattan yana kullanıyor. Vadelerin daha düşük olması ve kur riskinin olmamasından dolayı ihracatı yeğleyen atölyelerin, iç piyasada tam karşıtı bir durum yaşadığını belirten dal temsilcileri, bu durumu aşmanın da birtakım yolları olduğunu söylüyor. TOBB Hazır Giysi ve Konfeksiyon Dal Meclis Lideri Gurur Fayat, bilhassa hazır giysideki ana pazar AB’den, pandemi daha sonrası açılmalar başlayınca Türkiye’ye hayli ağır bir talep geldiğini söylemiş oldu. Endüstricinin ise evvela ihracat talebini karşılamak istediğini belirten Fayat, teklifini şöyleki açıklıyor: “Çok büyük perakende markaları, üreticilere kumaştan aksesuvara kadar tüm hammaddesini verip, bu maliyeti üstleniyor. ötürüsıyla üretici yalnızca personellik ve genel masraflara odaklanıyor. Sistem bu türlü ilerliyor. İç piyasada faaliyet gösteren hazır giysi markaları, bu formülle üretici problemini çözebilir.” İhracatçıya daha fazlaca üretim yapmak isteyen atölyeler niçiniyle, kendi aksesuvarını, hammaddesini organize edip de üreticiye yollayamayan, o yapıyı kuramayanların, bu vakitte zorluk çekeceğini vurgulayan Fayat, “Bu kahır, birkaç sene sürebilir. Onun için herkes önlemini almalı” diyor.
‘Talebi karşılayacak üretim tesisi yok’
İç piyasada haziran ayından itibaren büyük bir hareketlilik yaşanıyor. Bu devri verimli geçiren Türk hazır giysi markaları da, bu günlerde yeni döneme hazırlanıyor. Fakat üretim tarafındaki kasvet, hem eser temininde birebir vakitte finansman tarafında önemli bir sorun yaratmış durumda. B&G Store’un sahibi Seyidullah Nebati, hammadde fiyatlarında önemli bir artış olduğuna dikkat çekerek, atölyelerde sıra olduğunu, olağanda 10 TL’ye dikilen bir eser için 17-18 TL istendiğini söylüyor. Bu durumun iç piyasa markalarını olduğu kadar ihracatçıları da tehdit edeceğini belirten Nebati, “21 yıllık ticaret ömrümde bu biçimde karmaşık bir devir görmedim. hiç bir şeyin fiyatı yok. Terminler 1-2 ay uzadı. Üretimde yığılma var lakin talebi karşılayacak üretim tesisi yok” diyor. Evvelden iş yaptıkları 15-20 olan üretici sayısını, bu vakitte yeni ilişkilerle 30-40’a kadar çıkardıklarını açıklayan Nebati, bu meseleye şu biçimde bir tahlil önerisi getiriyor: “Küçük işletmelere, kentler fark etmez, özel teşvikler ve krediler çıkarılabilirse, üretim yapmak için önemli bir arz oluşacaktır. İstanbul üzere büyük metropollerde de bu küçük işletmelere muhtaçlığımız var. Herkes, büyük markalar üzere yüksek volümlü sipariş vermiyor. KOBİ boyutundaki markalar için butik üreticiler de gerekli.”
Okumaya devam et...
‘Anadolu’ya açılmak gerekiyor’
İstanbul Hazır Giysi ve Konfeksiyon İhracatçıları Birliği (İHKİB) Lideri Mustafa Gültepe, ihracatın pandemi devrinde örme giysi ve spor giysiyle birlikte önünün açık olduğunu, lakin iç piyasanın da haziranla bir arada devreye girmesiyle, atölye kapasitelerinin dolduğunu söylemiş oldu. Şu anda doluluk oranının yüzde 85-90 olduğuna dikkat çeken Gültepe, “Arz-talep istikrarı değişince, bu durum üretimde fiyatlara da yansıdı. Atölye meblağlarında yüzde 20-25 artış oldu. Bölümde eza var” dedi. Tahlilin, 4-5 ve 6.Bölge’lere yatırım yapmak olduğunun altını çizen Gültepe şu biçimde devam etti: “Bu teşvikli bölgelere yatırım yapılıyor lakin daha fazla olması lazım. Üreticilerin hem kapasiteyi artırma noktasında tıpkı vakitte eleman bulma noktasında Anadolu’ya açılmaları gerekiyor. Zira İstanbul’da yetişmiş eleman bulmakta zorluk var” dedi. Gültepe, kurlarla ilgili sorun şayet olmazsa, önümüzdeki periyotta bu alanda yeni yatırımların devreye girmesini beklediklerini lisana getirerek, “Son bir yılda hazır giysideki istihdam 60-70 bin arttı. 2022 sonuna kadar, bir bu kadar daha istihdam yaratırız” diye konuştu.
‘Hammadde maliyetini yüklenmek şart’
Atölyeler, pazardaki talebi ekseriyetle ihracattan yana kullanıyor. Vadelerin daha düşük olması ve kur riskinin olmamasından dolayı ihracatı yeğleyen atölyelerin, iç piyasada tam karşıtı bir durum yaşadığını belirten dal temsilcileri, bu durumu aşmanın da birtakım yolları olduğunu söylüyor. TOBB Hazır Giysi ve Konfeksiyon Dal Meclis Lideri Gurur Fayat, bilhassa hazır giysideki ana pazar AB’den, pandemi daha sonrası açılmalar başlayınca Türkiye’ye hayli ağır bir talep geldiğini söylemiş oldu. Endüstricinin ise evvela ihracat talebini karşılamak istediğini belirten Fayat, teklifini şöyleki açıklıyor: “Çok büyük perakende markaları, üreticilere kumaştan aksesuvara kadar tüm hammaddesini verip, bu maliyeti üstleniyor. ötürüsıyla üretici yalnızca personellik ve genel masraflara odaklanıyor. Sistem bu türlü ilerliyor. İç piyasada faaliyet gösteren hazır giysi markaları, bu formülle üretici problemini çözebilir.” İhracatçıya daha fazlaca üretim yapmak isteyen atölyeler niçiniyle, kendi aksesuvarını, hammaddesini organize edip de üreticiye yollayamayan, o yapıyı kuramayanların, bu vakitte zorluk çekeceğini vurgulayan Fayat, “Bu kahır, birkaç sene sürebilir. Onun için herkes önlemini almalı” diyor.
‘Talebi karşılayacak üretim tesisi yok’
İç piyasada haziran ayından itibaren büyük bir hareketlilik yaşanıyor. Bu devri verimli geçiren Türk hazır giysi markaları da, bu günlerde yeni döneme hazırlanıyor. Fakat üretim tarafındaki kasvet, hem eser temininde birebir vakitte finansman tarafında önemli bir sorun yaratmış durumda. B&G Store’un sahibi Seyidullah Nebati, hammadde fiyatlarında önemli bir artış olduğuna dikkat çekerek, atölyelerde sıra olduğunu, olağanda 10 TL’ye dikilen bir eser için 17-18 TL istendiğini söylüyor. Bu durumun iç piyasa markalarını olduğu kadar ihracatçıları da tehdit edeceğini belirten Nebati, “21 yıllık ticaret ömrümde bu biçimde karmaşık bir devir görmedim. hiç bir şeyin fiyatı yok. Terminler 1-2 ay uzadı. Üretimde yığılma var lakin talebi karşılayacak üretim tesisi yok” diyor. Evvelden iş yaptıkları 15-20 olan üretici sayısını, bu vakitte yeni ilişkilerle 30-40’a kadar çıkardıklarını açıklayan Nebati, bu meseleye şu biçimde bir tahlil önerisi getiriyor: “Küçük işletmelere, kentler fark etmez, özel teşvikler ve krediler çıkarılabilirse, üretim yapmak için önemli bir arz oluşacaktır. İstanbul üzere büyük metropollerde de bu küçük işletmelere muhtaçlığımız var. Herkes, büyük markalar üzere yüksek volümlü sipariş vermiyor. KOBİ boyutundaki markalar için butik üreticiler de gerekli.”
Okumaya devam et...