Hürriyet gazetesi muharriri Ertuğrul Özkök, geçen haftaki yazısında Cumhuriyet gazetesi müellifi Özdemir İnce’nin kendisine ‘dedikoducu, fitneci’ mânâsına gelen ‘kovcu’ lakabını taktığını yazdı.
“Ulusalcı bir refleksle ‘Türk edebiyatı’ sözünü savunan Özdemir İnce, gazetede kalmış, ‘Türkçe edebiyat’ kavramını kullanan liberal muharrir artık o gazetede yazamaz olmuş. Artık bu olup biteni, olup bittikten, o muharrir ayrıldıktan daha sonra yazdığım için ben ‘kovcu’ oluyorum” sözlerini kullandı.
Cumhuriyet muharriri Özdemir İnce “Hiç yazmak istemediğim bir yazı” başlıklı yazısında şu tabirleri kullandı:
“Hürriyet gazetesi magazin müellifi Ertuğrul Özkök, 12 Ekim 2021 tarihindeki yazısında, İtalyan müellif Mariana Mazzucato’nun Teşebbüsçü Devlet (*) isimli kitabına değinirken “Yetmez Fakat Evetçiler”i sorguluyor. Yazısının başlığı da aslına bakarsanız bu.
Kitabı okurken gözünün önüne “eski solcu” dediği arkadaşlar ekibi yani Cengiz Çandar, Haluk Şahin (Bir gün daha sonra Şahin Alpay olarak düzeltti), Mehmet Altan ve Halil Berktay gelmiş.
Halil Berktay’ı 1970-80’lerin Ankarası’ndan tanırım, sıkı Marksistti. çabucak sonrasında tarihçi olarak sapıttığını düşünüyorum. Mehmet Altan ve Cengiz Çandar “Eski Yeni Mürteciler” ocağındandır. Solcu olduklarını hiç düşünmedim. Şahin Alpay’a gelince “hiç bir şey”dir: Kürt sıkıntısını Katalonya (İspanya) örneği ile temizler, laiklik ile siyasal İslamı barıştırır. Ortalarından yalnızca Halil Berktay’ın 1980’lerdeki yeri belirlidir. Benim bildiğim, “eski solcu” sıfatı bir çeşit hakaret, dahası küfürdür. her neyse, ne halleri var ise görsünler.
BEĞENİRSEM AŞK MEKTUBU MÜELLİFİM
Magazin müellifi Ertuğrul Özkök, bu yıl Nobel Mükafatı alan ekonomistleri tanımıyormuş, ancak İtalyan muharrir Mariana Mazzucato’ya vurgunmuş… Hürriyet’in muharriri, kitap hakkında yazıyor: “niçin Papa dahil biroldukça insan onu konuşuyor? Zira, her insanın özel teşebbüsün faziletlerini sayıp bitiremediği bir periyotta o, devlet ve kamu girişimciliğinin hayati değerini savunuyor. Diyor ki: Hepiniz Silikon Vadisi’ne bakıp bir efsane yaratıyorsunuz. halbuki, ‘tembel devlet’ ve dinamik, çalışkan, yaratıcı özel teşebbüsçü klişesi bir safsatadır.”
Bu satırları okuduktan daha sonra Mariana Mazzucato’nun kitabını yarından tezi yok bulup okuyacağım ve beğenirsem bayana bir aşk mektubu müellifim.
ERTUĞRUL ÖZELLEŞTİRMEDEN YANAYDI
Ertuğrul Özkök’ü 70’lerin sonlarından bu yana tanıyorum. Hacettepe Üniversitesi’nde asistandı. daha sonra doçent oldu. Bülent Ecevit’in yakın etrafındaydi. Arayış (1981) mecmuasına irtibat yazıları yazıyordu. Necdet Uğur’un oğlu Aydın Uğur ve Enis Batur yakın arkadaşlarıydı. O sıralar CHP yandaşıydı, büyük bir olasılıkla biraz Kemalist idi. Derken değişti, fanatik bir Turgut Özal sevdalısı oldu. Ona nazaran Özal, Türkiye’nin ikinci kurtarıcısı idi. Artık özelleştirmeden yanaydı. Devlete ilişkin ne var ise özelleştirilmeliydi. Devletin ayakkabı, tabak çanak, basma ve pazen üretmesi saçmaydı. Karşı görüşte olanları, geri başlı oldukları için küçümserdi.
FABRİKA AYARLARI
Ertuğrul Özkök, Mariana Mazzucato’nun kitabı Teşebbüsçü Devlet’i övmeyi sürdürüyor:
“Geçen hafta başladım ve altını çize çize okudum. Vallahi başım karıştı. Gözümün önüne benim eski solcu arkadaş ekibi geldi. Cengiz Çandar’lar, Şahin Alpay’lar, Mehmet Altan’lar, Halil Berktay’lar.. Yani bilumum ‘Yetmez Lakin Evet’ ekibi. Artık birden fazla muhalif… İster misiniz bu bayan hepsini bir daha fabrika ayarlarına döndürsün… Malum evvelce hepsi sosyalistti.”
GEÇTİ BOR’UN PAZARI
Bu satırlar College de France’da sahneye çıkıp diriliş egzersizleri yapan Lazarus’lara bağlanıyor güya. Üstteki son kısmı okuyunca gülmeye başladım… Dam üstünde saksağan!!!! “Yetmez ancak Evet”çiler özel teşebbüse, kapitalizme “Evet” demediler ki, tek adamcı anayasa referandumunda “Evet” dediler. Tek adam (Başyüce) rejimini onayladılar; artık muhalif iseler bunun öteki niçinleri olmalı… Artık Erdoğan ve kurduğu rejime karşı iseler daima bir arada sıkıntı çeksinler. Artık geçti Bor’un pazarı…
Yazılarımda ismi geçen eski ve yeni mürtecilerin akılları kaldıysa yapacakları en uygun iş gömüldükleri yerde kalıp zahmet çekmek olmalı; dirilmek için bir İsa aramalarının hiç bir faydası yok. Sahneye yine çıkamazlar.
Gelelim Ertuğrul Özkök’ün durumuna: Bir vakit içinder Cumhuriyetin devletçi siyasetiyle alay eden kendisidir. Diz çöküp günah çıkaracağına, diğerlerini yargılıyor. Anlaşılan “eşiyle birlikte Urla’yı gezen” R.T. Erdoğan’ın tesirinde kalmış.
ÖZKÖK DE ÖĞRENSİN
Öte yandan Mariana Mazzucato, devletin devletçi yorum ve uygulamasını keşke genç Türkiye Cumhuriyeti’nden öğrenseydi. Bugünden tezi yok Ertuğrul Özkök de öğrensin.
Bize ilkokulda (1943-1948) devletçiliğin tarifini şöyleki ezberletmişlerdi: “Özel teşebüsün yapamadıklarını devletin yapmasıdır.” Bu, genç Cumhuriyetin planlı iktisat modelidir. Sümerbank, Etibank, ağır sanayi bu biçimde kurulmuş; halk Sümerbank mağazalarından, yerli mallar pazarından kesesine uygun, ucuz kumaş, kaput bezi, basma, pazen, ayakkabı, hazır elbise satın almıştır. Anlaşılan artık Sümerbank’tan giyinmek istiyor saygıdeğer.”
“Ulusalcı bir refleksle ‘Türk edebiyatı’ sözünü savunan Özdemir İnce, gazetede kalmış, ‘Türkçe edebiyat’ kavramını kullanan liberal muharrir artık o gazetede yazamaz olmuş. Artık bu olup biteni, olup bittikten, o muharrir ayrıldıktan daha sonra yazdığım için ben ‘kovcu’ oluyorum” sözlerini kullandı.
Cumhuriyet muharriri Özdemir İnce “Hiç yazmak istemediğim bir yazı” başlıklı yazısında şu tabirleri kullandı:
“Hürriyet gazetesi magazin müellifi Ertuğrul Özkök, 12 Ekim 2021 tarihindeki yazısında, İtalyan müellif Mariana Mazzucato’nun Teşebbüsçü Devlet (*) isimli kitabına değinirken “Yetmez Fakat Evetçiler”i sorguluyor. Yazısının başlığı da aslına bakarsanız bu.
Kitabı okurken gözünün önüne “eski solcu” dediği arkadaşlar ekibi yani Cengiz Çandar, Haluk Şahin (Bir gün daha sonra Şahin Alpay olarak düzeltti), Mehmet Altan ve Halil Berktay gelmiş.
Halil Berktay’ı 1970-80’lerin Ankarası’ndan tanırım, sıkı Marksistti. çabucak sonrasında tarihçi olarak sapıttığını düşünüyorum. Mehmet Altan ve Cengiz Çandar “Eski Yeni Mürteciler” ocağındandır. Solcu olduklarını hiç düşünmedim. Şahin Alpay’a gelince “hiç bir şey”dir: Kürt sıkıntısını Katalonya (İspanya) örneği ile temizler, laiklik ile siyasal İslamı barıştırır. Ortalarından yalnızca Halil Berktay’ın 1980’lerdeki yeri belirlidir. Benim bildiğim, “eski solcu” sıfatı bir çeşit hakaret, dahası küfürdür. her neyse, ne halleri var ise görsünler.
BEĞENİRSEM AŞK MEKTUBU MÜELLİFİM
Magazin müellifi Ertuğrul Özkök, bu yıl Nobel Mükafatı alan ekonomistleri tanımıyormuş, ancak İtalyan muharrir Mariana Mazzucato’ya vurgunmuş… Hürriyet’in muharriri, kitap hakkında yazıyor: “niçin Papa dahil biroldukça insan onu konuşuyor? Zira, her insanın özel teşebbüsün faziletlerini sayıp bitiremediği bir periyotta o, devlet ve kamu girişimciliğinin hayati değerini savunuyor. Diyor ki: Hepiniz Silikon Vadisi’ne bakıp bir efsane yaratıyorsunuz. halbuki, ‘tembel devlet’ ve dinamik, çalışkan, yaratıcı özel teşebbüsçü klişesi bir safsatadır.”
Bu satırları okuduktan daha sonra Mariana Mazzucato’nun kitabını yarından tezi yok bulup okuyacağım ve beğenirsem bayana bir aşk mektubu müellifim.
ERTUĞRUL ÖZELLEŞTİRMEDEN YANAYDI
Ertuğrul Özkök’ü 70’lerin sonlarından bu yana tanıyorum. Hacettepe Üniversitesi’nde asistandı. daha sonra doçent oldu. Bülent Ecevit’in yakın etrafındaydi. Arayış (1981) mecmuasına irtibat yazıları yazıyordu. Necdet Uğur’un oğlu Aydın Uğur ve Enis Batur yakın arkadaşlarıydı. O sıralar CHP yandaşıydı, büyük bir olasılıkla biraz Kemalist idi. Derken değişti, fanatik bir Turgut Özal sevdalısı oldu. Ona nazaran Özal, Türkiye’nin ikinci kurtarıcısı idi. Artık özelleştirmeden yanaydı. Devlete ilişkin ne var ise özelleştirilmeliydi. Devletin ayakkabı, tabak çanak, basma ve pazen üretmesi saçmaydı. Karşı görüşte olanları, geri başlı oldukları için küçümserdi.
FABRİKA AYARLARI
Ertuğrul Özkök, Mariana Mazzucato’nun kitabı Teşebbüsçü Devlet’i övmeyi sürdürüyor:
“Geçen hafta başladım ve altını çize çize okudum. Vallahi başım karıştı. Gözümün önüne benim eski solcu arkadaş ekibi geldi. Cengiz Çandar’lar, Şahin Alpay’lar, Mehmet Altan’lar, Halil Berktay’lar.. Yani bilumum ‘Yetmez Lakin Evet’ ekibi. Artık birden fazla muhalif… İster misiniz bu bayan hepsini bir daha fabrika ayarlarına döndürsün… Malum evvelce hepsi sosyalistti.”
GEÇTİ BOR’UN PAZARI
Bu satırlar College de France’da sahneye çıkıp diriliş egzersizleri yapan Lazarus’lara bağlanıyor güya. Üstteki son kısmı okuyunca gülmeye başladım… Dam üstünde saksağan!!!! “Yetmez ancak Evet”çiler özel teşebbüse, kapitalizme “Evet” demediler ki, tek adamcı anayasa referandumunda “Evet” dediler. Tek adam (Başyüce) rejimini onayladılar; artık muhalif iseler bunun öteki niçinleri olmalı… Artık Erdoğan ve kurduğu rejime karşı iseler daima bir arada sıkıntı çeksinler. Artık geçti Bor’un pazarı…
Yazılarımda ismi geçen eski ve yeni mürtecilerin akılları kaldıysa yapacakları en uygun iş gömüldükleri yerde kalıp zahmet çekmek olmalı; dirilmek için bir İsa aramalarının hiç bir faydası yok. Sahneye yine çıkamazlar.
Gelelim Ertuğrul Özkök’ün durumuna: Bir vakit içinder Cumhuriyetin devletçi siyasetiyle alay eden kendisidir. Diz çöküp günah çıkaracağına, diğerlerini yargılıyor. Anlaşılan “eşiyle birlikte Urla’yı gezen” R.T. Erdoğan’ın tesirinde kalmış.
ÖZKÖK DE ÖĞRENSİN
Öte yandan Mariana Mazzucato, devletin devletçi yorum ve uygulamasını keşke genç Türkiye Cumhuriyeti’nden öğrenseydi. Bugünden tezi yok Ertuğrul Özkök de öğrensin.
Bize ilkokulda (1943-1948) devletçiliğin tarifini şöyleki ezberletmişlerdi: “Özel teşebüsün yapamadıklarını devletin yapmasıdır.” Bu, genç Cumhuriyetin planlı iktisat modelidir. Sümerbank, Etibank, ağır sanayi bu biçimde kurulmuş; halk Sümerbank mağazalarından, yerli mallar pazarından kesesine uygun, ucuz kumaş, kaput bezi, basma, pazen, ayakkabı, hazır elbise satın almıştır. Anlaşılan artık Sümerbank’tan giyinmek istiyor saygıdeğer.”