Müzikçi Gülşen, son periyotta tercih ettiği sahne kıyafetleriyle ilgili hem meslektaşları tıpkı vakitte kimi toplumsal medya kullanıcıları tarafınca eleştirilmişti. Son olarak eşi Ozan Çolakoğlu’ndan boşanacağına dair tezleri yalanlayan Gülşen, kendisine gelen reaksiyonlara cevap verdi.
bir epeyce sanatkarın da takviye olduğu Gülşen’in toplumsal medya hesabından yayınladığı o açıklama şöyle: ‘Bu kıyafet plajda giyilir lakin sahnede giyilmez.’ ‘Bu kıyafeti sesi olmayan, müzikleriyle gündeme gelemeyen giyer ancak sanatkâr olan giymez.’ ‘Bu kıyafeti yabancılar giyer lakin burası Türkiye.’ Giyemez.’ ‘Hadi giydi ancak o dansı edemez.’ ‘Evliliği yolunda değilse, aldatılıyorsa, boşanıyorsa ve yeni bir erkek peşindeyse giyer ancak her şeyi yolunda giden bir evliliği var ise giymez.’ ‘Şu ana kadar tamamdı ancak bu sefer limiti aştı.’
“Şimdi tüm o ‘ama’ların daha sonrasındaki cümlelerinize cevaben: Ben bir bayan vücudunda dünyaya gelmiş bir beşerim. İsmim Gülşen. 26 yıldır tek başıma ayaklarımın üzerinde duruyor ve arı üzere çalışıyorum. Hiç kimseye muhtaç değilim. Pop müziğe bedel ve yenilik katabilmek ismine sayısız müzik yazdım. Doğal bu uzun seyahatte hiç bir şey bana altın tabakta sunulmadı. Düştüğüm, kalktığım, uğraşını verdiğim, hayli da yaralandığım oldu elbette. Lakin bugün geldiğim noktada ve her vakit, gereksinimim olan gücü daima kendi içimde buldum. Taştan duvardan olmadığımı, yalnızca bir insan olduğumu daima hatırlattım kendime.”
“HİÇBİR SIFATIN KÖLESİ DEĞİLİM, KİMSEYE İLİŞKİN DEĞİLİM”
“Mesleki ömrüm boyunca daima vaktin ruhunu okumaya inandım. Müziğimin, vücudumun, zihnimin daima özgür ve bağımsız kalabilmesine uğraş ettim. Var olanla yetinmeyip yenilenmeye, değişime açık kalmanın mesleğimi en hakikat halde icra edebilmek için en kıymetli öge olduğunu daima bildim.”
“Meğer insan performansına gösterdiği itinası giysisine de gösterince sanatkârlığı yok oluyormuş. Vazgeçmem istenen şey, daha az göze batmak ya da daha epeyce onay görmek için kendimi, vücudumu, vizyonumu yok etmem mi? Yoksa asla inanmadığım belli yaftalara itaat etmem mi?”
“Ben de bu satırları tam da o yüzden yazıyorum. Kıyafet üzerinden farklı farklı ‘ama’larla yalnızca beni ya da sizden olmayanları nasıl alaşağı ederiz diye düşünerek çıktığınız bu yolda aslında kendi ayaklarınıza, hemcinslerinizin ve evlatlarınızın ayaklarına takmaya çalıştığınız prangaların farkında mısınız?”
“Bir gün gelip hanımı ya da kendinden olmayanı yok saymaya, baskılamaya ve gerektiğinde yok etmeye istekli bu ataerkil sistemin sizin üzere düşünenlerden de aldığı güçle gelip sizi de boğabileceğini, hatta boğmakta olduğunu görmüyor musunuz?”
“Evet, ben bir anne babanın kızı, evet bir erkeğin eşi ve bir yavrunun annesiyim. Babasının kızı, bir erkeğin karısı, bir çocuğun annesi olmaktan öte ben aklı ve düşünme yeteneği olan, özgür iradeye sahip bir beşerim. Bu sıfatlardan fazlasıyım. hiç bir sıfatın kölesi değilim. Kimseye ilişkin değilim. Ben kendimim. Kendime aitim.”
“Kadınlara ‘anne’ olma, ‘evlat’ olma, ‘eş’ olma; erkeklere ‘erkek olma’, ‘hükmetme zorunluluğunda olma, aksi takdirde eksik olacağı’ üzerinden uygulanan tüm tahakkümün nasıl bir cehennem olduğunu ve bu tahakkümün en sonunda erk’lik taşımayanın ya da onun maddelerine uymayanın ömürden silinmesini legalleştirmeye hizmet etmekte olduğunu ne olur nazaranlim artık daima birlikte. Bir insanın hayat hakkı, ömür tercihleri bir oburu tarafınca belirlenemez. Bir cins ya da insan bir başkasından üstün olamaz.”
“YAŞAM BU ZİHNİYETLER KADAR KÜÇÜK DEĞİL”
“Bana kıyafetim, yaşım, anneliğim, cinsiyetim, eşliğim ya da sanatkarlığım üzerinden kurulmaya çalışılan tüm baskılar üzere şayet çeşitli baskıların içine hapsedilmiş, nefessiz, umutsuz, çaresiz bırakılmaya çalışılmış tek bir kişi dahi var ise okuyup nefes bulsun, küçük sandığı dünyada aslında yalnız olmadığını, kabul görüldüğünü ve hayli sevildiğini bilsin istedim. Zira ömür, bu zihniyetler kadar küçük değil. Ömür kocaman ve yaşamak epeyce hoş.”
bir epeyce sanatkarın da takviye olduğu Gülşen’in toplumsal medya hesabından yayınladığı o açıklama şöyle: ‘Bu kıyafet plajda giyilir lakin sahnede giyilmez.’ ‘Bu kıyafeti sesi olmayan, müzikleriyle gündeme gelemeyen giyer ancak sanatkâr olan giymez.’ ‘Bu kıyafeti yabancılar giyer lakin burası Türkiye.’ Giyemez.’ ‘Hadi giydi ancak o dansı edemez.’ ‘Evliliği yolunda değilse, aldatılıyorsa, boşanıyorsa ve yeni bir erkek peşindeyse giyer ancak her şeyi yolunda giden bir evliliği var ise giymez.’ ‘Şu ana kadar tamamdı ancak bu sefer limiti aştı.’
“Şimdi tüm o ‘ama’ların daha sonrasındaki cümlelerinize cevaben: Ben bir bayan vücudunda dünyaya gelmiş bir beşerim. İsmim Gülşen. 26 yıldır tek başıma ayaklarımın üzerinde duruyor ve arı üzere çalışıyorum. Hiç kimseye muhtaç değilim. Pop müziğe bedel ve yenilik katabilmek ismine sayısız müzik yazdım. Doğal bu uzun seyahatte hiç bir şey bana altın tabakta sunulmadı. Düştüğüm, kalktığım, uğraşını verdiğim, hayli da yaralandığım oldu elbette. Lakin bugün geldiğim noktada ve her vakit, gereksinimim olan gücü daima kendi içimde buldum. Taştan duvardan olmadığımı, yalnızca bir insan olduğumu daima hatırlattım kendime.”
“HİÇBİR SIFATIN KÖLESİ DEĞİLİM, KİMSEYE İLİŞKİN DEĞİLİM”
“Mesleki ömrüm boyunca daima vaktin ruhunu okumaya inandım. Müziğimin, vücudumun, zihnimin daima özgür ve bağımsız kalabilmesine uğraş ettim. Var olanla yetinmeyip yenilenmeye, değişime açık kalmanın mesleğimi en hakikat halde icra edebilmek için en kıymetli öge olduğunu daima bildim.”
“Meğer insan performansına gösterdiği itinası giysisine de gösterince sanatkârlığı yok oluyormuş. Vazgeçmem istenen şey, daha az göze batmak ya da daha epeyce onay görmek için kendimi, vücudumu, vizyonumu yok etmem mi? Yoksa asla inanmadığım belli yaftalara itaat etmem mi?”
“Ben de bu satırları tam da o yüzden yazıyorum. Kıyafet üzerinden farklı farklı ‘ama’larla yalnızca beni ya da sizden olmayanları nasıl alaşağı ederiz diye düşünerek çıktığınız bu yolda aslında kendi ayaklarınıza, hemcinslerinizin ve evlatlarınızın ayaklarına takmaya çalıştığınız prangaların farkında mısınız?”
“Bir gün gelip hanımı ya da kendinden olmayanı yok saymaya, baskılamaya ve gerektiğinde yok etmeye istekli bu ataerkil sistemin sizin üzere düşünenlerden de aldığı güçle gelip sizi de boğabileceğini, hatta boğmakta olduğunu görmüyor musunuz?”
“Evet, ben bir anne babanın kızı, evet bir erkeğin eşi ve bir yavrunun annesiyim. Babasının kızı, bir erkeğin karısı, bir çocuğun annesi olmaktan öte ben aklı ve düşünme yeteneği olan, özgür iradeye sahip bir beşerim. Bu sıfatlardan fazlasıyım. hiç bir sıfatın kölesi değilim. Kimseye ilişkin değilim. Ben kendimim. Kendime aitim.”
“Kadınlara ‘anne’ olma, ‘evlat’ olma, ‘eş’ olma; erkeklere ‘erkek olma’, ‘hükmetme zorunluluğunda olma, aksi takdirde eksik olacağı’ üzerinden uygulanan tüm tahakkümün nasıl bir cehennem olduğunu ve bu tahakkümün en sonunda erk’lik taşımayanın ya da onun maddelerine uymayanın ömürden silinmesini legalleştirmeye hizmet etmekte olduğunu ne olur nazaranlim artık daima birlikte. Bir insanın hayat hakkı, ömür tercihleri bir oburu tarafınca belirlenemez. Bir cins ya da insan bir başkasından üstün olamaz.”
“YAŞAM BU ZİHNİYETLER KADAR KÜÇÜK DEĞİL”
“Bana kıyafetim, yaşım, anneliğim, cinsiyetim, eşliğim ya da sanatkarlığım üzerinden kurulmaya çalışılan tüm baskılar üzere şayet çeşitli baskıların içine hapsedilmiş, nefessiz, umutsuz, çaresiz bırakılmaya çalışılmış tek bir kişi dahi var ise okuyup nefes bulsun, küçük sandığı dünyada aslında yalnız olmadığını, kabul görüldüğünü ve hayli sevildiğini bilsin istedim. Zira ömür, bu zihniyetler kadar küçük değil. Ömür kocaman ve yaşamak epeyce hoş.”