Oyuncu Gonca Vuslateri, sıhhatiyle ilgili sorunları ve yaşadığı günleri anlatırken, dikkat çeken sözler kullandı.
Sabah gazetesinden Tuba Kalçık’a açıklamalarda bulunan Gonca Vuslateri, “Muhalif bir sanatçı olarak algılanıyorsunuz. Kendinizi muhalif olarak tanımlıyor musunuz?” sorusuna, “Yanlış bir algı. Asla muhalif olarak görmüyorum kendimi. Etiketlerin ve kalıpların gerisine saklanmam. Her vakit söylerim; sanatkarın sokağı olmaz. Ben bir mahalleye ya da bir kısma ilişkin değilim. Sanatçı lokomotif bir vakit dilimi içerisinde insanların kendileriyle bağ kurabileceği kıssalar anlatır. Halkın her kesitinden beşerle temas arasındayim” diye cevap verdi.
Vuslateri, “Asker bir aileden geliyorsunuz, Gaffar Okkan’la da akrabalığınız var…” sorusuna ise, “Evet. Dedem de, babam da asker benim. Polis olan da hayli akrabam var. Babam asker olduğu için o disiplinle yetiştirdi bizi. Küçük yaşlardan itibaren de ülke ve bayrak sevgisini öğretti bize. O yüzden benim devlet makamlarına hiç bir vakit bir düşmanlığım olmaz, olamaz da. Gaffar Okkan da sorunuzda belirtiğiniz üzere akrabamız ve ailemizin ortasında kıymetli yeri vardır. O ailemizin gurur deposudur. Dedemin meskeninde onun ve dayımın fotoğrafları asılıdır. Vatanını epeyce seven bir tanesiydi Gaffar Okkan. Onun ismi daima yaşayacak” diye belirtti.
Gonca Vuslateri’yle yapılan röportajın ilgili kısmı şu biçimde:
– Son bir yıldır sıhhatinizle ilgili talihsizlikler yaşadınız. Bu süreci biraz anlatır mısınız?
Türkiye’de hadise sayısının yükseldiği periyotta yakalandım virüse. Aslında dikkatli davranıyordum. Dizi setlerinde de fazlaca düzgün önlemler alınıyordu ancak bir daha de kaçamadım. Güç bir müddetçti. Çok halsiz hissediyordum kendimi. Meskende karantinadayken nefesimi açmak için başıma havlu atıp yüzümü buhara tutmak istedim. Kaynar su dolu tencereyi yatağıma koydum. Yatağıma oturmamla bir arada tencere bacaklarımın üzerine döküldü. Saniyesinde yandım ve derim hayli büyük hasar gördü. O anda büsbütün içgüdüsel olarak birinci müdahalemi yaptım. İnsan hayatta kalmaya epeyce dirençli bir varlık. Bunu o gün fazlaca daha güzel anladım.
Hastaneyi aramak, ambulansı aramak aklıma bile gelmedi. Fakat tam o sırada beni Sıhhat Bakanlığı’ndan aradılar. Beni Covid-19’dan dolayı denetim için aramışlar tesadüfen. Telefondaki bayan beni fazlaca sakinleştirdi. “Adım adım gidiyoruz” deyip, ambulansın gelmesi için beni yönlendirdi. Acile girene kadar da telefonda konuştuk. 6 dakikada ambulans geldi. Ve 35 günlük hastane serüvenim başladı.
– Ambulans epey kısa müddette gelmiş…
Evet. Canım o kadar yanıyordu ki, acile gdolayıp çabucak müdahale ettiler. Hastanedeyken herkese söylemiş oldum; Türkiye müdahalelerde, tedavilerde hayli düzgün bir sıhhat sistemine sahip. Covid-19 sürecinde de bunu gördüm. Yurt haricinde acilde 6-7 saat bekleyebilirsiniz. Bizde bu mevzuda hayli süratli müdahale ediliyor. Acile giriş yaptıktan daha sonra çabucak operasyona girdim. Açıkçası iz kalır mı diye hiç tasam de olmadı. Etrafımdakiler iz kalır mı diye daha epeyce endişelendi. Hoşluk anlayışım da farklı benim. Nesne olarak görmem insanları. Ben insanların görüntüsüne bakarım.
– Muhalif bir sanatçı olarak algılanıyorsunuz. Kendinizi muhalif olarak tanımlıyor musunuz?
Yanlış bir algı. Asla muhalif olarak görmüyorum kendimi. Etiketlerin ve kalıpların gerisine saklanmam. Her vakit söylerim; sanatkarın sokağı olmaz. Ben bir mahalleye ya da bir kesite ilişkin değilim. Sanatçı lokomotif bir vakit dilimi içerisinde insanların kendileriyle bağ kurabileceği kıssalar anlatır. Halkın her kısmından beşerle temas ortasındayım.
Onların öykülerini anlatıyoruz. İdeolojik farklılıklarım olabilir ancak makamsal düşmanlığım olamaz. Son on yıldır toplumsal olarak tansiyonlar yaşadık. Bu tansiyon beni hayli üzüyor, artık bitirmeliyiz. Benim kimselerle bir derdim yok. Her gazeteye, her televizyona da röportaj veririm. Ortak kıymetlerde buluşmaktır benim için kıymetli olan, bu ülke hepimizin. Beğenmediğim ya da rahatsız olduğum bir şey olursa da toplumsal medyamda özgürce bunu paylaşıyorum.
örneğin bu ortalar, en çok toplumsal medyamda telif haklarını lisana getiriyorum. Bir sanatçı olarak telif haklarının lehimize düzenlenmesini istiyorum. Toplumsal medya üzerinden insanların birbirlerine öfke ve nefret kusmasını hayli yanlış buluyorum.
Unutmamak gerekir ki, Atatürk ve silah arkadaşlarının kurduğu bu ülke için hayli büyük emek verildi. Biz de daima ileriye bakıp, ülkemizi daha da yeterli bir noktaya taşımak için çaba etmeliyiz. Bu açıdan ben gençlerimize epey güveniyorum. Eşimin elini tutarak ölmek isterim.
Hayvanseverliğinizle de tanınıyorsun. Emine Erdoğan’ın da gündeminde olan hayvan hakları yasası önümüzdeki günlerde Meclis’e gelecek. Neler söylemek istersiniz?
Hayvanlarla ilgili acı tecrübeler yaşadık. Biz hayvanlarla birebir havayı ve doğayı paylaşıyoruz. Onları koruyacak bu yasanın bir an evvel çıkmasını istiyorum. Ülkemizin milletlerarası alanda itibarını de yükseltecek bir yasa. Emine Erdoğan’ın da hayvan hakları yasasının çıkması için öncülük etmesini hayli önemsiyorum. Sanatkarlarımız da uzun mühlet uğraş etti yasa için. Umarım en kısa müddette yasa çıkar.
Sabah gazetesinden Tuba Kalçık’a açıklamalarda bulunan Gonca Vuslateri, “Muhalif bir sanatçı olarak algılanıyorsunuz. Kendinizi muhalif olarak tanımlıyor musunuz?” sorusuna, “Yanlış bir algı. Asla muhalif olarak görmüyorum kendimi. Etiketlerin ve kalıpların gerisine saklanmam. Her vakit söylerim; sanatkarın sokağı olmaz. Ben bir mahalleye ya da bir kısma ilişkin değilim. Sanatçı lokomotif bir vakit dilimi içerisinde insanların kendileriyle bağ kurabileceği kıssalar anlatır. Halkın her kesitinden beşerle temas arasındayim” diye cevap verdi.
Vuslateri, “Asker bir aileden geliyorsunuz, Gaffar Okkan’la da akrabalığınız var…” sorusuna ise, “Evet. Dedem de, babam da asker benim. Polis olan da hayli akrabam var. Babam asker olduğu için o disiplinle yetiştirdi bizi. Küçük yaşlardan itibaren de ülke ve bayrak sevgisini öğretti bize. O yüzden benim devlet makamlarına hiç bir vakit bir düşmanlığım olmaz, olamaz da. Gaffar Okkan da sorunuzda belirtiğiniz üzere akrabamız ve ailemizin ortasında kıymetli yeri vardır. O ailemizin gurur deposudur. Dedemin meskeninde onun ve dayımın fotoğrafları asılıdır. Vatanını epeyce seven bir tanesiydi Gaffar Okkan. Onun ismi daima yaşayacak” diye belirtti.
Gonca Vuslateri’yle yapılan röportajın ilgili kısmı şu biçimde:
– Son bir yıldır sıhhatinizle ilgili talihsizlikler yaşadınız. Bu süreci biraz anlatır mısınız?
Türkiye’de hadise sayısının yükseldiği periyotta yakalandım virüse. Aslında dikkatli davranıyordum. Dizi setlerinde de fazlaca düzgün önlemler alınıyordu ancak bir daha de kaçamadım. Güç bir müddetçti. Çok halsiz hissediyordum kendimi. Meskende karantinadayken nefesimi açmak için başıma havlu atıp yüzümü buhara tutmak istedim. Kaynar su dolu tencereyi yatağıma koydum. Yatağıma oturmamla bir arada tencere bacaklarımın üzerine döküldü. Saniyesinde yandım ve derim hayli büyük hasar gördü. O anda büsbütün içgüdüsel olarak birinci müdahalemi yaptım. İnsan hayatta kalmaya epeyce dirençli bir varlık. Bunu o gün fazlaca daha güzel anladım.
Hastaneyi aramak, ambulansı aramak aklıma bile gelmedi. Fakat tam o sırada beni Sıhhat Bakanlığı’ndan aradılar. Beni Covid-19’dan dolayı denetim için aramışlar tesadüfen. Telefondaki bayan beni fazlaca sakinleştirdi. “Adım adım gidiyoruz” deyip, ambulansın gelmesi için beni yönlendirdi. Acile girene kadar da telefonda konuştuk. 6 dakikada ambulans geldi. Ve 35 günlük hastane serüvenim başladı.
– Ambulans epey kısa müddette gelmiş…
Evet. Canım o kadar yanıyordu ki, acile gdolayıp çabucak müdahale ettiler. Hastanedeyken herkese söylemiş oldum; Türkiye müdahalelerde, tedavilerde hayli düzgün bir sıhhat sistemine sahip. Covid-19 sürecinde de bunu gördüm. Yurt haricinde acilde 6-7 saat bekleyebilirsiniz. Bizde bu mevzuda hayli süratli müdahale ediliyor. Acile giriş yaptıktan daha sonra çabucak operasyona girdim. Açıkçası iz kalır mı diye hiç tasam de olmadı. Etrafımdakiler iz kalır mı diye daha epeyce endişelendi. Hoşluk anlayışım da farklı benim. Nesne olarak görmem insanları. Ben insanların görüntüsüne bakarım.
– Muhalif bir sanatçı olarak algılanıyorsunuz. Kendinizi muhalif olarak tanımlıyor musunuz?
Yanlış bir algı. Asla muhalif olarak görmüyorum kendimi. Etiketlerin ve kalıpların gerisine saklanmam. Her vakit söylerim; sanatkarın sokağı olmaz. Ben bir mahalleye ya da bir kesite ilişkin değilim. Sanatçı lokomotif bir vakit dilimi içerisinde insanların kendileriyle bağ kurabileceği kıssalar anlatır. Halkın her kısmından beşerle temas ortasındayım.
Onların öykülerini anlatıyoruz. İdeolojik farklılıklarım olabilir ancak makamsal düşmanlığım olamaz. Son on yıldır toplumsal olarak tansiyonlar yaşadık. Bu tansiyon beni hayli üzüyor, artık bitirmeliyiz. Benim kimselerle bir derdim yok. Her gazeteye, her televizyona da röportaj veririm. Ortak kıymetlerde buluşmaktır benim için kıymetli olan, bu ülke hepimizin. Beğenmediğim ya da rahatsız olduğum bir şey olursa da toplumsal medyamda özgürce bunu paylaşıyorum.
örneğin bu ortalar, en çok toplumsal medyamda telif haklarını lisana getiriyorum. Bir sanatçı olarak telif haklarının lehimize düzenlenmesini istiyorum. Toplumsal medya üzerinden insanların birbirlerine öfke ve nefret kusmasını hayli yanlış buluyorum.
Unutmamak gerekir ki, Atatürk ve silah arkadaşlarının kurduğu bu ülke için hayli büyük emek verildi. Biz de daima ileriye bakıp, ülkemizi daha da yeterli bir noktaya taşımak için çaba etmeliyiz. Bu açıdan ben gençlerimize epey güveniyorum. Eşimin elini tutarak ölmek isterim.
Hayvanseverliğinizle de tanınıyorsun. Emine Erdoğan’ın da gündeminde olan hayvan hakları yasası önümüzdeki günlerde Meclis’e gelecek. Neler söylemek istersiniz?
Hayvanlarla ilgili acı tecrübeler yaşadık. Biz hayvanlarla birebir havayı ve doğayı paylaşıyoruz. Onları koruyacak bu yasanın bir an evvel çıkmasını istiyorum. Ülkemizin milletlerarası alanda itibarını de yükseltecek bir yasa. Emine Erdoğan’ın da hayvan hakları yasasının çıkması için öncülük etmesini hayli önemsiyorum. Sanatkarlarımız da uzun mühlet uğraş etti yasa için. Umarım en kısa müddette yasa çıkar.