erkan_623
New member
Beyin Cerrahi Uzmanı Prof. Dr. Selçuk Peker, 2012 yılında İstanbul’da bir sempozyumda konuşma yaparken, kürsüde beyin kanaması geçirdi. Pekçoğu Türkiye’nin en yeterlisi, 100’den çok beyin cerrahının içinde birinci müdahalesi yapılarak süratle hastaneye kaldırıldı. O gün onun birinci operasyonunu gerçekleştiren Girişimsel Nöroradyoloji Uzmanı Prof. Dr. Özenç Minareci “yaşamımın en güç hastasıydı zira süreç odasından çıkıp haber vereceğim yakınları, onlarca beyin cerrahıydı” dedi. Bir ay daha sonra ikinci sürecini yapan Girişimsel Nöroradyoloji Uzmanı Prof. Dr. Olcay Çizmeli ise “Ben birinci tomografisini gördüğümde Selçuk’u kaybettik dedim. Ancak o hepimizi şaşırttı” diye konuştu. Prof. Dr. Peker hem istatistikleri, hem meslektaşlarını şaşırtarak fazlaca kısa müddette güzelleşti ve 1,5 ay daha sonra mesleğine döndü.
O İMKANSIZI BAŞARDI
Bundan tam 10 yıl evvel, onlarca meslektaşının içinde, beyin cerrahiyle ilgili bir konuşma yaptığı sempozyumda, kürsüde birdenbire yere düştü ve şuuru kapandı. Birinci müdahalesi birçok Türkiye’nin en yeterlisi olan, beyin cerrahı meslektaşları tarafınca süratle yapıldı ve çabucak ambulansla hastaneye nakledildi. Anevrizmaya bağlı subaraknoid kanama, yani ölümcül bir beyin kanaması geçirdiği ve kanamanın boyutunun epeyce büyük olduğu anlaşıldığında, tahminen binlerce anevrizma hastasını hayata döndüren onlarca meslektaşı, hastane koridorunda büyük bir çaresizlik ortasında beklemeye başladı. Fakat o, meslektaşları dahil herkesi şaşırttı. 5 gün komada kaldıktan daha sonra epey uygun bir bakım ve gayret ile ayağa kalktı; birkaç hafta daha sonra mesleğine dönmeyi başardı. Şimdiye dek Gamma Knife Radyocerrahi tedavisiyle binlerce hastaya şifa veren Beyin Cerrahi Uzmanı Prof. Dr. Selçuk Peker, Anevrizma Farkındalık Ayı’nda kendi yaşadığı anevrizma tecrübesini birinci defa Demirören Haber Ajansı’na anlattı. Başarılı girişimsel süreçlerle kanamasını durdurup onu hayata döndüren nöroradyoloji uzmanı arkadaşları ise o günü anlatırken daima tıpkı cümleyi kullandı: “yaşamımızın en sıkıntı hastasıydı. Hem arkadaşımız hem meslektaşımızdı. Ancak o imkansızı başardı ve bu biçimdesine büyük bir kanamayı hiç hasarsız atlattı.”
DERSLERDE ÖĞRENCİLERİNE ANLATIYORDU KENDİSİ YAŞADI
Derslerde öğrencilerine anlattığı en ölümcül tablolardan birini kendisi de yaşayan Prof. Dr. Peker, hala birinci birkaç saatini hatırlamadığı o günü şöyleki anlattı: “Aralık 2012’de, Beyin Cerrahisi Derneği’nin İstanbul’da düzenlemiş olduğu bir sempozyumda benim de konuşman vardı. Açılış yapılmış, konuşmacılar sahneye çıkmışlar, ondan sonrasında sıra bana gelmiş. Ben sahneye çıkmışım ve konuşmamın birinci iki dakikası ortasında başım ağrıyor başım dönüyor diyerek ansızın sırt üstü yere düşerek şuurumu kaybetmişim. Hala o anları hatırlamıyorum. Alışılmış salonda bütün beyin cerrahı arkadaşlarımız var. Süratlice birinci müdahaleyi yapmışlar teneffüs yolumu açık tutmuşlar ve ambulansa haber vermişler. Oradan doğruca en yakın hastaneye kaldırılmışım. Hastanede yapılan tetkiklerim kararında da subaraknoid kanama tespit edilmiş. Subaraknoid kanama, beynin etrafını dönen, beyni saran zarların içindeki kanamadır. Bu kanamaların hayli büyük bir kısmı da beyin damarlarındaki baloncukların yani anevrizmanın patlaması kararı ortaya çıkıyor. Bende de 2 tane baloncuk tespit edilmiş. Bunlardan bir tanesi patlayarak beni o hale sokmuş.”
HER 30 ŞAHISTAN BİRİNDE ANEVRİZMA VAR, KANARSA MEVT RİSKİ YÜZDE 50’Den çok
Eylül ayının Anevrizma Farkındalık Ayı olduğuna da dikkat çekerek bilgi veren Prof. Dr. Peker, “Anevrizmaya aslında toplumda epey ender de rastlanmıyor. Yani kabaca söyleyecek olursak sokakta gördüğümüz her 30 bireyden birisinde anevrizma var. Ancak bunların hepsi patlamıyor. Çok az bir kısmı patlıyor. Ancak şayet yırtılır da o dediğim kanama meydana getirirse, o kanamanın olduğu anda ölme ihtimaliniz yüzde 50’den çok. Sağ kalırsanız, hayatınızı bir sakatlıkla devam ettirme riskiniz de çok yüksek” dedi.
ÇOK ŞANSLIYIM Kİ MESLEKTAŞLARIMIN ORTASINDAYDIM
bu biçimdesine büyük bir beyin kanamasından hasarsız kurtulabilmiş olmasını o anda etrafında bulunan meslektaşlarının uğraşı, süratli davranması ve vakit kaybedilmeden hastaneye kaldırılarak sürece alınmasına da bağlayan Prof. Dr. Peker, kelamlarını şöyleki noktaladı: “Olay birinci olduğu anda aslına bakarsanız etrafımda 100 küsur tane hekim varmış. Beyin cerrahı bunlar üstelik. O alışılmış epeyce büyük bir etken. Hiç vakit kaybedilmeden tüm süreçler süratlice yapılmış. Hastane odasında kendime gelip birinci uyandığımda kamera latifesi mı bu diye düşündüm. bu biçimde büyük bir olay geçirmişim, 5 gün komada kalmışım. Lakin birinci iş ‘Hemen şu filmlerimi getirin, bir bakalım neyin nesiymiş, bana ne olmuş’ dedim. Tomografilerimi görür görmez, senelerca öğrencilerime anlattığım istatistikleri aklıma getirince, aslında ne kadar büyük bir olayın ortasında olduğumu bu biçimde anladım. Lakin Allah’ın şanslı kuluymuşum herbiçimde. Çok süratli düzgünleşme gösterdim ve hiç bir sekel kalmadan ömrüme geri döndüm.”
KORİDORDA HABER BEKLEYEN “YAKINLARI” BEYİN CERRAHI PROFESÖRLER
Kaldırıldığı hastanede Prof. Dr. Peker’e birinci teşebbüsünü yapan Nöroradyoloji Uzmanı Prof. Dr. Özenç Minareci o günü anlatırken “yaşamımın en gerilimli süreciydi diyebilirim. Hasta hem arkadaşım hem meslektaşım. Dışarıda bekleyen ‘yakınları’ ise onlarca beyin cerrahı! Hastanede 100 küsur tane beyin cerrahı merakla dolaşıyor. 25-30 tane nöroşirürji profesörü de anjiyo odasının çabucak haricindeki odada oturuyor ve üç beş dakikada bir kafayı içeri uzatıp ‘Özenç nasıl gidiyor işler?’ diye kaygı ortasında bekliyorlar” dedi.
SANIRIM BUNDAN DAHA YETERLİ BİR ORTAM OLAMAZDI
Prof. Dr. Minareci, daha sonrasını ise şu biçimde anlattı: “Bir yandan da elinizin altındaki hasta fazlaca sevdiğiniz, kıymetli bir meslektaşınız ve dostunuz. her neyse, sonuçta her şey son derece yeterli gitti, istediğimiz üzere oldu ve bu işin sonunda hepimiz de son derece memnunuz. Fakat Selçuk’a sorulsaydı ki ‘Selçuk sen hayatının bir devrinde beyin kanaması geçirmek durumunda kalacaksın, nasıl bir ortamda geçirmek isterdin?’ diye, sanırım bundan daha âlâ bir ortam ve koşulları tanım edemezdi.”
TOMOGRAFİSİNİ GÖRÜNCE SELÇUK’U KAYBETTİK DEDİM
Prof. Dr. Selçuk Peker’in o gün tespit edilen iki anevrizmasından biri yırtılıp kanadığı için çabucak tedavi edildi lakin müdahale edilmesi gereken, çabucak hemen patlamayan diğer bir anevrizmasının daha olduğu anlaşıldı. Yaklaşık bir ay daha sonra ikinci kere girişimsel radyoloji formlarıyla bir operasyon daha geçirdi. O süreci yapan arkadaşı Nöroradyoloji Uzmanı Prof. Dr. Olcay Çizmeci ise o birinci günü şöyleki anlattı: “Selçuk’un beyin kanaması geçirdiğini öğrendiğimizde benim çalıştığım hastanede de hazırlık yaptık, olur da getirirlerse grup hazır olsun diye. Anevrizması kanadığına göre ivedilikle embolize etmek lazımdı zira. Lakin daha sonra yakın bir hastaneye nakledildiğini öğrendik. Orada da bir daha epey tecrübeli bir arkadaşımız, sevdiğimiz bir meslektaşımız, Özenç var. Hem sevindim, birebir vakitte Özenç ismine dedim ki ‘Eyvah!’ Zira (her biri alanında en iyisi) onlarca beyin cerrahı bekliyor dışarıda. Embolizasyon önemli bir teşebbüstür, hayli kolay, dikensiz gül bahçesi değildir. Yarım milimetreden daha ince bir kateter ile anevrizmaya giriyorsunuz. O incecik damar duvarında 1- 2 milim yanılgı yapsanız damarı delip kanatabilirsiniz. Lakin Özenç muvaffakiyetle halletmiş haberi geldiğinde hayli sevindik.“
HEPİMİZİ ÇOK ŞAŞIRTTI VE HİÇ HASARSIZ ATLATTI
Sürecin gerisinden Prof. Dr. Peker’in bir arada çalıştıkları hastanenin ağır bakımına getirildiğini de anlatan Prof. Dr. Çizmeci, kelamlarını şu biçimde noktaladı: “Onunla birlikte tomografi imgeleri de geldi. Ben açık söyleyeyim, o imajları görür görmez, o subaraknoid kanamanın boyutunu görür görmez dedim ki Selçuk’u kaybettik. Bir hastanın o noktadan dönebilmesi fazlaca sıkıntı. Yani epeyce zayıf bir ihtimaldi. Ancak dayanılmaz bir gayret, harikulade bir bakım, açıkçası benim ummadığım ve beklemediğim kadar kısa bir müddetde Selçuk toparladı. Hatta birkaç hafta daha sonra gelip ikinci anevrizmayı kapatmam için benden süreç yapmamı istedi. Düşünsenize gerçek manasında mevtten dönmüş birinin ikinci anevrizması için süreç yapacaksınız. Her teşebbüs hayati risk demek. Damarlardan birinde bir yanlışlık yaparsanız, ikinci kanama haricinde en yeterli ihtimalle felç kalma ihtimali var. Fakat hayli şükür ki çok hoş bir embolizasyon süreci yaptık ve Selçuk hiç bir şey olmamış üzere kısa müddet daha sonra olağan ömrüne dönerek hastalarına kavuştu.“
KAYNAK: DHA
O İMKANSIZI BAŞARDI
Bundan tam 10 yıl evvel, onlarca meslektaşının içinde, beyin cerrahiyle ilgili bir konuşma yaptığı sempozyumda, kürsüde birdenbire yere düştü ve şuuru kapandı. Birinci müdahalesi birçok Türkiye’nin en yeterlisi olan, beyin cerrahı meslektaşları tarafınca süratle yapıldı ve çabucak ambulansla hastaneye nakledildi. Anevrizmaya bağlı subaraknoid kanama, yani ölümcül bir beyin kanaması geçirdiği ve kanamanın boyutunun epeyce büyük olduğu anlaşıldığında, tahminen binlerce anevrizma hastasını hayata döndüren onlarca meslektaşı, hastane koridorunda büyük bir çaresizlik ortasında beklemeye başladı. Fakat o, meslektaşları dahil herkesi şaşırttı. 5 gün komada kaldıktan daha sonra epey uygun bir bakım ve gayret ile ayağa kalktı; birkaç hafta daha sonra mesleğine dönmeyi başardı. Şimdiye dek Gamma Knife Radyocerrahi tedavisiyle binlerce hastaya şifa veren Beyin Cerrahi Uzmanı Prof. Dr. Selçuk Peker, Anevrizma Farkındalık Ayı’nda kendi yaşadığı anevrizma tecrübesini birinci defa Demirören Haber Ajansı’na anlattı. Başarılı girişimsel süreçlerle kanamasını durdurup onu hayata döndüren nöroradyoloji uzmanı arkadaşları ise o günü anlatırken daima tıpkı cümleyi kullandı: “yaşamımızın en sıkıntı hastasıydı. Hem arkadaşımız hem meslektaşımızdı. Ancak o imkansızı başardı ve bu biçimdesine büyük bir kanamayı hiç hasarsız atlattı.”
DERSLERDE ÖĞRENCİLERİNE ANLATIYORDU KENDİSİ YAŞADI
Derslerde öğrencilerine anlattığı en ölümcül tablolardan birini kendisi de yaşayan Prof. Dr. Peker, hala birinci birkaç saatini hatırlamadığı o günü şöyleki anlattı: “Aralık 2012’de, Beyin Cerrahisi Derneği’nin İstanbul’da düzenlemiş olduğu bir sempozyumda benim de konuşman vardı. Açılış yapılmış, konuşmacılar sahneye çıkmışlar, ondan sonrasında sıra bana gelmiş. Ben sahneye çıkmışım ve konuşmamın birinci iki dakikası ortasında başım ağrıyor başım dönüyor diyerek ansızın sırt üstü yere düşerek şuurumu kaybetmişim. Hala o anları hatırlamıyorum. Alışılmış salonda bütün beyin cerrahı arkadaşlarımız var. Süratlice birinci müdahaleyi yapmışlar teneffüs yolumu açık tutmuşlar ve ambulansa haber vermişler. Oradan doğruca en yakın hastaneye kaldırılmışım. Hastanede yapılan tetkiklerim kararında da subaraknoid kanama tespit edilmiş. Subaraknoid kanama, beynin etrafını dönen, beyni saran zarların içindeki kanamadır. Bu kanamaların hayli büyük bir kısmı da beyin damarlarındaki baloncukların yani anevrizmanın patlaması kararı ortaya çıkıyor. Bende de 2 tane baloncuk tespit edilmiş. Bunlardan bir tanesi patlayarak beni o hale sokmuş.”
HER 30 ŞAHISTAN BİRİNDE ANEVRİZMA VAR, KANARSA MEVT RİSKİ YÜZDE 50’Den çok
Eylül ayının Anevrizma Farkındalık Ayı olduğuna da dikkat çekerek bilgi veren Prof. Dr. Peker, “Anevrizmaya aslında toplumda epey ender de rastlanmıyor. Yani kabaca söyleyecek olursak sokakta gördüğümüz her 30 bireyden birisinde anevrizma var. Ancak bunların hepsi patlamıyor. Çok az bir kısmı patlıyor. Ancak şayet yırtılır da o dediğim kanama meydana getirirse, o kanamanın olduğu anda ölme ihtimaliniz yüzde 50’den çok. Sağ kalırsanız, hayatınızı bir sakatlıkla devam ettirme riskiniz de çok yüksek” dedi.
ÇOK ŞANSLIYIM Kİ MESLEKTAŞLARIMIN ORTASINDAYDIM
bu biçimdesine büyük bir beyin kanamasından hasarsız kurtulabilmiş olmasını o anda etrafında bulunan meslektaşlarının uğraşı, süratli davranması ve vakit kaybedilmeden hastaneye kaldırılarak sürece alınmasına da bağlayan Prof. Dr. Peker, kelamlarını şöyleki noktaladı: “Olay birinci olduğu anda aslına bakarsanız etrafımda 100 küsur tane hekim varmış. Beyin cerrahı bunlar üstelik. O alışılmış epeyce büyük bir etken. Hiç vakit kaybedilmeden tüm süreçler süratlice yapılmış. Hastane odasında kendime gelip birinci uyandığımda kamera latifesi mı bu diye düşündüm. bu biçimde büyük bir olay geçirmişim, 5 gün komada kalmışım. Lakin birinci iş ‘Hemen şu filmlerimi getirin, bir bakalım neyin nesiymiş, bana ne olmuş’ dedim. Tomografilerimi görür görmez, senelerca öğrencilerime anlattığım istatistikleri aklıma getirince, aslında ne kadar büyük bir olayın ortasında olduğumu bu biçimde anladım. Lakin Allah’ın şanslı kuluymuşum herbiçimde. Çok süratli düzgünleşme gösterdim ve hiç bir sekel kalmadan ömrüme geri döndüm.”
KORİDORDA HABER BEKLEYEN “YAKINLARI” BEYİN CERRAHI PROFESÖRLER
Kaldırıldığı hastanede Prof. Dr. Peker’e birinci teşebbüsünü yapan Nöroradyoloji Uzmanı Prof. Dr. Özenç Minareci o günü anlatırken “yaşamımın en gerilimli süreciydi diyebilirim. Hasta hem arkadaşım hem meslektaşım. Dışarıda bekleyen ‘yakınları’ ise onlarca beyin cerrahı! Hastanede 100 küsur tane beyin cerrahı merakla dolaşıyor. 25-30 tane nöroşirürji profesörü de anjiyo odasının çabucak haricindeki odada oturuyor ve üç beş dakikada bir kafayı içeri uzatıp ‘Özenç nasıl gidiyor işler?’ diye kaygı ortasında bekliyorlar” dedi.
SANIRIM BUNDAN DAHA YETERLİ BİR ORTAM OLAMAZDI
Prof. Dr. Minareci, daha sonrasını ise şu biçimde anlattı: “Bir yandan da elinizin altındaki hasta fazlaca sevdiğiniz, kıymetli bir meslektaşınız ve dostunuz. her neyse, sonuçta her şey son derece yeterli gitti, istediğimiz üzere oldu ve bu işin sonunda hepimiz de son derece memnunuz. Fakat Selçuk’a sorulsaydı ki ‘Selçuk sen hayatının bir devrinde beyin kanaması geçirmek durumunda kalacaksın, nasıl bir ortamda geçirmek isterdin?’ diye, sanırım bundan daha âlâ bir ortam ve koşulları tanım edemezdi.”
TOMOGRAFİSİNİ GÖRÜNCE SELÇUK’U KAYBETTİK DEDİM
Prof. Dr. Selçuk Peker’in o gün tespit edilen iki anevrizmasından biri yırtılıp kanadığı için çabucak tedavi edildi lakin müdahale edilmesi gereken, çabucak hemen patlamayan diğer bir anevrizmasının daha olduğu anlaşıldı. Yaklaşık bir ay daha sonra ikinci kere girişimsel radyoloji formlarıyla bir operasyon daha geçirdi. O süreci yapan arkadaşı Nöroradyoloji Uzmanı Prof. Dr. Olcay Çizmeci ise o birinci günü şöyleki anlattı: “Selçuk’un beyin kanaması geçirdiğini öğrendiğimizde benim çalıştığım hastanede de hazırlık yaptık, olur da getirirlerse grup hazır olsun diye. Anevrizması kanadığına göre ivedilikle embolize etmek lazımdı zira. Lakin daha sonra yakın bir hastaneye nakledildiğini öğrendik. Orada da bir daha epey tecrübeli bir arkadaşımız, sevdiğimiz bir meslektaşımız, Özenç var. Hem sevindim, birebir vakitte Özenç ismine dedim ki ‘Eyvah!’ Zira (her biri alanında en iyisi) onlarca beyin cerrahı bekliyor dışarıda. Embolizasyon önemli bir teşebbüstür, hayli kolay, dikensiz gül bahçesi değildir. Yarım milimetreden daha ince bir kateter ile anevrizmaya giriyorsunuz. O incecik damar duvarında 1- 2 milim yanılgı yapsanız damarı delip kanatabilirsiniz. Lakin Özenç muvaffakiyetle halletmiş haberi geldiğinde hayli sevindik.“
HEPİMİZİ ÇOK ŞAŞIRTTI VE HİÇ HASARSIZ ATLATTI
Sürecin gerisinden Prof. Dr. Peker’in bir arada çalıştıkları hastanenin ağır bakımına getirildiğini de anlatan Prof. Dr. Çizmeci, kelamlarını şu biçimde noktaladı: “Onunla birlikte tomografi imgeleri de geldi. Ben açık söyleyeyim, o imajları görür görmez, o subaraknoid kanamanın boyutunu görür görmez dedim ki Selçuk’u kaybettik. Bir hastanın o noktadan dönebilmesi fazlaca sıkıntı. Yani epeyce zayıf bir ihtimaldi. Ancak dayanılmaz bir gayret, harikulade bir bakım, açıkçası benim ummadığım ve beklemediğim kadar kısa bir müddetde Selçuk toparladı. Hatta birkaç hafta daha sonra gelip ikinci anevrizmayı kapatmam için benden süreç yapmamı istedi. Düşünsenize gerçek manasında mevtten dönmüş birinin ikinci anevrizması için süreç yapacaksınız. Her teşebbüs hayati risk demek. Damarlardan birinde bir yanlışlık yaparsanız, ikinci kanama haricinde en yeterli ihtimalle felç kalma ihtimali var. Fakat hayli şükür ki çok hoş bir embolizasyon süreci yaptık ve Selçuk hiç bir şey olmamış üzere kısa müddet daha sonra olağan ömrüne dönerek hastalarına kavuştu.“
KAYNAK: DHA