semaver
Active member
Gece yarısı atılan ileti ‘tazminat’ niçini oldu İçtihat Bülteni’nden edinilen bilgiye nazaran, bir müddetdir geçimsizlik yaşayan eşler karşılıklı olarak Aile Mahkemesi’nde boşanma davası açtı. Mahkeme, gece yarısı öteki bir erkeğe ileti atarak telefon görüşmesi yaptığı tespit edilen hanımı ağır kusurlu buldu. Tarafların davalarının kabulü ile boşanmalarına, ortak çocukların velâyetlerinin anneye verilmesine, çocuklar faydasına önlem ve iştirak nafakalarına, davalı-karşı davacı erkek faydasına tazminatlara hükmedildi. Mahkeme; bayanın tazminat taleplerini reddetti. Davacı karşı davalı bayan, sonucu istinafa götürdü. Bölge Adliye Mahkemesi, iştirak nafakalarını artırarak, erkeğin ağır kusurlu olduğundan bahisle, bayan faydasına tazminatlara hükmetti. Karar, davalı-karşı davacı erkek N.A. tarafınca temyiz edildi.
Dava belgesini inceleyen Yargıtay 2. Hukuk Dairesi, emsal nitelikte bir karara imza attı. Yüksek Mahkeme; evli bulunmasına karşın bayanın, öteki bir erkeğe gece yarısı ileti atmasını ‘Sadakatsizlik’ olarak niteledi.
Kararda şu tabirlere yer verildi:
“Yapılan incelemede; belge ortasına alınan telefon kayıtlarına göre davacı-karşı davalı hanımın değişik vakit içinderda, gece geç ve değişik saatlerde yaptığı telefon görüşmeleri ve bayanın öteki bir erkeğe kendisi tarafınca çekildiğini kabul ettiği ileti içeriği bir arada değerlendirildiğinde bayanın davranışının inanç sarsıcı boyutu aştığı, sadakatsizlik olarak kabul edilmesi gerekir. Davalı-karşı davacı erkeğin bir kısım hakaret ve tehdit aksiyonlarının ise hanımın sadakatsizlik aksiyonuna reaksiyon niteliğinde kaldığı anlaşılmaktadır. Bu durumda, boşanmaya niçiniyet veren ve gerçekleşen olaylarda davacı-karşı davalı bayan, davalı-karşı davacı erkeğe nazaran ağır kusurludur. Hal bu biçimdeyken, erkeğin ağır kusurlu kabul edilmesi yerinde görülmemiş ve bozmayı gerektirmiştir. Mahkemece, davalı-karşı davacı erkek ağır kusurlu bulunarak davacı-karşı davalı bayan faydasına maddi ve manevi tazminata hükmedilmiş ise de, bayan, erkeğe oranla ağır kusurludur. Davalı-karşı davacı erkeğin ağır kusurlu olmadığının anlaşılmasına göre Türk Uygar Kanunu’nun 174/1-2. unsuru şartları gerçekleşmemiştir. Davacı-karşı davalı bayanın maddi ve manevi tazminat isteklerinin reddi gerekirken yazılı biçimde karar verilmesi yanlışsız görülmemiş bozmayı gerektirmiştir. Boşanmaya sebep olan hadiselerde davacı-karşı davalı bayan ağır kusurludur. Gerçekleşen kusurlu davranışlar beraberinde erkeğin kişilik haklarına da akın teşkil eder niteliktedir. Erkek faydasına TMK m. 174/1-2 şartları oluşmuştur. Tarafların ekonomik ve toplumsal durumları, kusurun tartısı ve hakkaniyet kuralları gözetilerek erkek faydasına maddi ve manevi tazminata hükmedilmesi gerekirken, yazılı biçimde davalı-karşı davacı erkeğin maddi ve manevi tazminat taleplerinin reddi hakikat olmamış ve bozmayı gerektirmiştir. Mahkeme kararının bozulmasına oy birliği ile karar verilmiştir.”
sonucu yorumlayan Avukat Fatih Karamercan, Yargıtay 2. Hukuk Dairesi’nin eşin, karşı cins ile bilhassa geç saatlerde telefon trafiğinin HTS kayıtları yahut hukuka uygun biçimde elde edilen kanıtlar ile tespit edilmesi durumunda emsal niteliğinde bir karara imza attığını söylemiş oldu. Karamercan, “Eşin bu davranışını ekseriyetle inanç sarsıcı davranış kapsamında yorumlarken somut olay özelinde bildiri içeriğini de dikkate alarak eşin bu davranışını sadakatsizlik boyutuna ulaştığını kabul etmiştir. Bu karar ile Yargıtay 2. Hukuk Dairesi somut olay özelinde kabul etmiş olduğu genel yorumundan vazgeçebileceğini göstermiştir” dedi.
Dava belgesini inceleyen Yargıtay 2. Hukuk Dairesi, emsal nitelikte bir karara imza attı. Yüksek Mahkeme; evli bulunmasına karşın bayanın, öteki bir erkeğe gece yarısı ileti atmasını ‘Sadakatsizlik’ olarak niteledi.
Kararda şu tabirlere yer verildi:
“Yapılan incelemede; belge ortasına alınan telefon kayıtlarına göre davacı-karşı davalı hanımın değişik vakit içinderda, gece geç ve değişik saatlerde yaptığı telefon görüşmeleri ve bayanın öteki bir erkeğe kendisi tarafınca çekildiğini kabul ettiği ileti içeriği bir arada değerlendirildiğinde bayanın davranışının inanç sarsıcı boyutu aştığı, sadakatsizlik olarak kabul edilmesi gerekir. Davalı-karşı davacı erkeğin bir kısım hakaret ve tehdit aksiyonlarının ise hanımın sadakatsizlik aksiyonuna reaksiyon niteliğinde kaldığı anlaşılmaktadır. Bu durumda, boşanmaya niçiniyet veren ve gerçekleşen olaylarda davacı-karşı davalı bayan, davalı-karşı davacı erkeğe nazaran ağır kusurludur. Hal bu biçimdeyken, erkeğin ağır kusurlu kabul edilmesi yerinde görülmemiş ve bozmayı gerektirmiştir. Mahkemece, davalı-karşı davacı erkek ağır kusurlu bulunarak davacı-karşı davalı bayan faydasına maddi ve manevi tazminata hükmedilmiş ise de, bayan, erkeğe oranla ağır kusurludur. Davalı-karşı davacı erkeğin ağır kusurlu olmadığının anlaşılmasına göre Türk Uygar Kanunu’nun 174/1-2. unsuru şartları gerçekleşmemiştir. Davacı-karşı davalı bayanın maddi ve manevi tazminat isteklerinin reddi gerekirken yazılı biçimde karar verilmesi yanlışsız görülmemiş bozmayı gerektirmiştir. Boşanmaya sebep olan hadiselerde davacı-karşı davalı bayan ağır kusurludur. Gerçekleşen kusurlu davranışlar beraberinde erkeğin kişilik haklarına da akın teşkil eder niteliktedir. Erkek faydasına TMK m. 174/1-2 şartları oluşmuştur. Tarafların ekonomik ve toplumsal durumları, kusurun tartısı ve hakkaniyet kuralları gözetilerek erkek faydasına maddi ve manevi tazminata hükmedilmesi gerekirken, yazılı biçimde davalı-karşı davacı erkeğin maddi ve manevi tazminat taleplerinin reddi hakikat olmamış ve bozmayı gerektirmiştir. Mahkeme kararının bozulmasına oy birliği ile karar verilmiştir.”
sonucu yorumlayan Avukat Fatih Karamercan, Yargıtay 2. Hukuk Dairesi’nin eşin, karşı cins ile bilhassa geç saatlerde telefon trafiğinin HTS kayıtları yahut hukuka uygun biçimde elde edilen kanıtlar ile tespit edilmesi durumunda emsal niteliğinde bir karara imza attığını söylemiş oldu. Karamercan, “Eşin bu davranışını ekseriyetle inanç sarsıcı davranış kapsamında yorumlarken somut olay özelinde bildiri içeriğini de dikkate alarak eşin bu davranışını sadakatsizlik boyutuna ulaştığını kabul etmiştir. Bu karar ile Yargıtay 2. Hukuk Dairesi somut olay özelinde kabul etmiş olduğu genel yorumundan vazgeçebileceğini göstermiştir” dedi.