Şampiyon sinemasını duymuşsunuzdur. İzlediyseniz, Bold Pilot isimli huysuz lakin bir o kadar da sempatik bir yarış atının neredeyse tüm ülkeyi etrafında toplamasına, yurt haricinde koştuğu bir karşılaşmada her insanın ortasındaki birlik birliktelik hissinin açığa çıkmasına, şahit olmuşsunuzdur.
Keza Naim sineması de o denli. Yüreği kendinden büyük cep halterimizin kaldırıp attığı her tartı, milletin omzuna binen yükleri kaldırıp atıyormuş hissi veriyor, uzun vakittir ezilip, örselenen bir halkın evladı ulusal arenada rakiplerini darma duman ediyordu.
Her gün makûs haberle karşıladığımız güneş her neyse ki bu sıralar bize adil davranmaya başladı. Hoş haberlere hasret kaldığımız şu günlerde birkaç bahadır yüreğin azmi ve kararlığı yardımıyla matem yerine dönen konutlarımızın duvarlarında sayelerinde alkışlar yankılandı.
Kimden mi bahsediyorum, olağan olarak ki Avrupa şampiyonu olan Anadolu Efes ve Bakü’de düzenlenen aerobik dünya şampiyonasında dünya şampiyonu olup ay yıldızlı bayrağı göndere çektiren Ayşe Begüm Onbaşı’dan.
Epeydir ülke olarak sportif muvaffakiyete hasret kalmış bizlere bir nebze olsun nefes aldırdılar, gösterdikleri insanüstü gayret ile en ufak bir hususta bile ayrışan bizleri etraflarında kenetlendirip birlik ve birliktelik hissini bir daha tattırdılar. Sadece bu yüzden bile milyonlarca defa teşekkürler arkadaşlar.
Ve artık sıra Tokyo olimpiyatlarında, unutmayın arkadaşlar dualarımız ve umutlarımız ne vakit kendinizi başaramayacak hissetseniz bile her daim yanınızda. Bakmayın siz bizim gündelik kavgalarımıza, siz o müsabakalardayken bakkalı, çaycısı, garsonu, iş insanı hepsi bir sıra ardınızda. Bu millete yine birlik ve birliktelik hissini tattırmak ise yalnız ve yalnız sizin başarılarınızda. Zorluğunuzun kolaya dönmesi temennisiyle yine muvaffakiyetler.
Ve bu haftada bana ayrılan müddetin sonuna geldim. Sizlerden müsaadeyi yaşanmış komik bir Anadolu kıssasını anlatarak isteyim.
Köse Dayı ve arkadaşı bir gün yolda yürürken, yollarının üzerindeki ağaç altında oturan bir karı kocaya denk gelirler. Tarlasını süren bu çift öğlen yemeği için ağacın altında otururken yanlarına gelen Köse Dayı ve arkadaşını yemeğe davet ederler. Köse Dayı ise yola devam edeceklerini söyleyince çabucak konutun bayanı poşete çörek koyup ellerine tutuşturur.
Biraz daha yürüdükten daha sonra değirmenin önüne gelince Köse Dayı bir çöreğe bakar, bir arkadaşına, çörek az geleceği için; “İkimiz de bir palavra söyleyeceğiz, kimin palavrası ötekininkini geçerse çöreği o yiyecek” der. Arkadaşı madem o denli Köse Dayı, anlat da palavrasını dinleyelim diye karşılık verir.
Köse dayı değirmenin önünde uzanan zirvelere bakıp; “Oğul, bu gördüğün zirveler vaktinde dümdüz tarlaydı, buralara bir kavun karpuz ektim, bir kavun karpuz oldu deme gitsin. Tabi karpuzlar, kavunlar olgunlaşınca bir gün canım karpuz yemek istedi, belimden iki metrelik bıçağımı çıkarıp karpuza bir damga açtım ki sorma gitsin. Tam damgayı çekerken aksilik olacak ya iki metrelik bıçağım damgadan karpuzun içine düştü. Eğilip bıçağı almak isteyince ayağım kaydı ben de karpuzun içine düştüm. her neyse bıçağı bulup çıkayım diyerek başladım bıçağı aramaya. Ararken bir de ne nazaranyim karşımda bir yaşlı amca. Oğul ne yapıyorsun burada ne arıyorsun dedi, ben de üstümü düzeltip; Dayı karpuza damga açarken bıçağımı düşürdüm onu arıyorum, asıl sen ne arıyorsun, dedim. Adam üzgün bakan gözlerle, yavrum seninki iş mi? Ben bir çift öküzü yitirdim, altı aydır onu bulamıyorum diye yanıt verdi. Benim palavra bu kadar de bakalım sen yalanını” deyince Köse dayının arkadaşı gözlerini uzaklara yatırıyor:
“Bizim yüz sepet arımız vardı Köse dayı. Babam bir gün şu arıları say deyince başladım saymaya, saydım saymayı da bizim topal arıyı bulamayınca, baba topal arıyı bulamadım, dedim. Babam çabucak hiddetlenip oğlum git şu topal arıyı bul, o bizim damızlığımız dedi. Yürüdüm, yürüdüm en sonunda bir köylüyü çit sürerken gördüm. Bir baktım ki ne nazaranyim, adamın ineği ölmüş çite bizim topal arıyı bağlamış.
Çabucak yaklaşıp “Dayı bu topal arı bizim damızlık niçin çite sürdün?” deyince adam verecek yanıt bulamadı. her neyse köse dayı ben bu arıyı elinden aldım almasına da, arıya çiftçinin boyunduruk taktığı yerler daima yara olmuş. Arının üstüne binip meskene gelince babam bana kızdı, bu damızlık arıyı tez yeterli edeceksin dedi. Çabucak kente gidip tabiplere danıştım, doktorlar ceviz yaprağı ile ölük toprağını karıştıracaksın arının boynuna kalın bir urganla saracaksın dediler ben de çabucak konuta gelip dediklerini yaptım.
Yaptım lakin sardığım yerden bir ay daha sonra kocaman bir ceviz ağacı çıktı. Allah da bir ceviz verdi ki kocaman, bir gör köse dayı. Bizim köyün adamı cevizi rahat bırakır mı, gelen bir taş atıp alıyor, giden bir taş atıp ceviz döküyor.
her neyse bizim arının boynu durdukça büyüdü, durdukça enledi oldu iki yüz dönüm arazi. Ne yapayım ne edeyim bu araziyi derken tuttum buraya arpa ektim köse dayı. O sene de arpa bir oldu, bir oldu köse dayı adam uzunluğu. Harman vakti gelince bayanı yanıma alıp arpayı biçmeye gittim. her neyse köse dayı elimde orak arpayı biçerken önümden birden tilki kalkıp kaçmaya başlayınca elimdeki orağı tilkinin peşinden attım. O da maksadı bulacak ya tilkinin kuyruğunun altındaki delikten içeri girdi. Tilki kaçtı orak biçti, tilki kaçtı orak biçti, deyince köse dayı artık deliriyor.
– Gardaşım ben bu biçimde palavra görmedim. Al bu çörek senin hakkın, azık torbamda da domates olacak onu da vereyim kuru kuruya yeme.
Haftaya görüşmek üzere sevgi ve saygılarımla…
Gurur Düzyatanlar
Keza Naim sineması de o denli. Yüreği kendinden büyük cep halterimizin kaldırıp attığı her tartı, milletin omzuna binen yükleri kaldırıp atıyormuş hissi veriyor, uzun vakittir ezilip, örselenen bir halkın evladı ulusal arenada rakiplerini darma duman ediyordu.
Her gün makûs haberle karşıladığımız güneş her neyse ki bu sıralar bize adil davranmaya başladı. Hoş haberlere hasret kaldığımız şu günlerde birkaç bahadır yüreğin azmi ve kararlığı yardımıyla matem yerine dönen konutlarımızın duvarlarında sayelerinde alkışlar yankılandı.
Kimden mi bahsediyorum, olağan olarak ki Avrupa şampiyonu olan Anadolu Efes ve Bakü’de düzenlenen aerobik dünya şampiyonasında dünya şampiyonu olup ay yıldızlı bayrağı göndere çektiren Ayşe Begüm Onbaşı’dan.
Epeydir ülke olarak sportif muvaffakiyete hasret kalmış bizlere bir nebze olsun nefes aldırdılar, gösterdikleri insanüstü gayret ile en ufak bir hususta bile ayrışan bizleri etraflarında kenetlendirip birlik ve birliktelik hissini bir daha tattırdılar. Sadece bu yüzden bile milyonlarca defa teşekkürler arkadaşlar.
Ve artık sıra Tokyo olimpiyatlarında, unutmayın arkadaşlar dualarımız ve umutlarımız ne vakit kendinizi başaramayacak hissetseniz bile her daim yanınızda. Bakmayın siz bizim gündelik kavgalarımıza, siz o müsabakalardayken bakkalı, çaycısı, garsonu, iş insanı hepsi bir sıra ardınızda. Bu millete yine birlik ve birliktelik hissini tattırmak ise yalnız ve yalnız sizin başarılarınızda. Zorluğunuzun kolaya dönmesi temennisiyle yine muvaffakiyetler.
Ve bu haftada bana ayrılan müddetin sonuna geldim. Sizlerden müsaadeyi yaşanmış komik bir Anadolu kıssasını anlatarak isteyim.
Köse Dayı ve arkadaşı bir gün yolda yürürken, yollarının üzerindeki ağaç altında oturan bir karı kocaya denk gelirler. Tarlasını süren bu çift öğlen yemeği için ağacın altında otururken yanlarına gelen Köse Dayı ve arkadaşını yemeğe davet ederler. Köse Dayı ise yola devam edeceklerini söyleyince çabucak konutun bayanı poşete çörek koyup ellerine tutuşturur.
Biraz daha yürüdükten daha sonra değirmenin önüne gelince Köse Dayı bir çöreğe bakar, bir arkadaşına, çörek az geleceği için; “İkimiz de bir palavra söyleyeceğiz, kimin palavrası ötekininkini geçerse çöreği o yiyecek” der. Arkadaşı madem o denli Köse Dayı, anlat da palavrasını dinleyelim diye karşılık verir.
Köse dayı değirmenin önünde uzanan zirvelere bakıp; “Oğul, bu gördüğün zirveler vaktinde dümdüz tarlaydı, buralara bir kavun karpuz ektim, bir kavun karpuz oldu deme gitsin. Tabi karpuzlar, kavunlar olgunlaşınca bir gün canım karpuz yemek istedi, belimden iki metrelik bıçağımı çıkarıp karpuza bir damga açtım ki sorma gitsin. Tam damgayı çekerken aksilik olacak ya iki metrelik bıçağım damgadan karpuzun içine düştü. Eğilip bıçağı almak isteyince ayağım kaydı ben de karpuzun içine düştüm. her neyse bıçağı bulup çıkayım diyerek başladım bıçağı aramaya. Ararken bir de ne nazaranyim karşımda bir yaşlı amca. Oğul ne yapıyorsun burada ne arıyorsun dedi, ben de üstümü düzeltip; Dayı karpuza damga açarken bıçağımı düşürdüm onu arıyorum, asıl sen ne arıyorsun, dedim. Adam üzgün bakan gözlerle, yavrum seninki iş mi? Ben bir çift öküzü yitirdim, altı aydır onu bulamıyorum diye yanıt verdi. Benim palavra bu kadar de bakalım sen yalanını” deyince Köse dayının arkadaşı gözlerini uzaklara yatırıyor:
“Bizim yüz sepet arımız vardı Köse dayı. Babam bir gün şu arıları say deyince başladım saymaya, saydım saymayı da bizim topal arıyı bulamayınca, baba topal arıyı bulamadım, dedim. Babam çabucak hiddetlenip oğlum git şu topal arıyı bul, o bizim damızlığımız dedi. Yürüdüm, yürüdüm en sonunda bir köylüyü çit sürerken gördüm. Bir baktım ki ne nazaranyim, adamın ineği ölmüş çite bizim topal arıyı bağlamış.
Çabucak yaklaşıp “Dayı bu topal arı bizim damızlık niçin çite sürdün?” deyince adam verecek yanıt bulamadı. her neyse köse dayı ben bu arıyı elinden aldım almasına da, arıya çiftçinin boyunduruk taktığı yerler daima yara olmuş. Arının üstüne binip meskene gelince babam bana kızdı, bu damızlık arıyı tez yeterli edeceksin dedi. Çabucak kente gidip tabiplere danıştım, doktorlar ceviz yaprağı ile ölük toprağını karıştıracaksın arının boynuna kalın bir urganla saracaksın dediler ben de çabucak konuta gelip dediklerini yaptım.
Yaptım lakin sardığım yerden bir ay daha sonra kocaman bir ceviz ağacı çıktı. Allah da bir ceviz verdi ki kocaman, bir gör köse dayı. Bizim köyün adamı cevizi rahat bırakır mı, gelen bir taş atıp alıyor, giden bir taş atıp ceviz döküyor.
her neyse bizim arının boynu durdukça büyüdü, durdukça enledi oldu iki yüz dönüm arazi. Ne yapayım ne edeyim bu araziyi derken tuttum buraya arpa ektim köse dayı. O sene de arpa bir oldu, bir oldu köse dayı adam uzunluğu. Harman vakti gelince bayanı yanıma alıp arpayı biçmeye gittim. her neyse köse dayı elimde orak arpayı biçerken önümden birden tilki kalkıp kaçmaya başlayınca elimdeki orağı tilkinin peşinden attım. O da maksadı bulacak ya tilkinin kuyruğunun altındaki delikten içeri girdi. Tilki kaçtı orak biçti, tilki kaçtı orak biçti, deyince köse dayı artık deliriyor.
– Gardaşım ben bu biçimde palavra görmedim. Al bu çörek senin hakkın, azık torbamda da domates olacak onu da vereyim kuru kuruya yeme.
Haftaya görüşmek üzere sevgi ve saygılarımla…
Gurur Düzyatanlar