Milliyet’in aktardığına bakılırsa gazeteci Reyhan Can ile ilgili meslektaşları şunları yazdı:
ERKUT CAN
1962 yılında Hürriyet ilan servisinde iş ömrüne başlayan, 2 yıl daha sonra işverenler Haldun ve Erol Simavi’nin sekreteri olan Reyhan Can, bu ortada Erol Simavi’nin verdiği haber tiyolarıyla Hafta Sonu gazetesinde cemiyet haberleri yazmaya başladı.
Ve bu başlangıç 1976 yılında birlikte Aktüel Yayıncılık’ı kurup, ŞEY gazetesini çıkarmamızla devam etti. ŞEY tam bir okul oldu. ŞEY’de yahut diğer mecmualarda çalışan cemiyetçiler, Reyhan Abla’larından hayli şey öğrendiler.
O senelerda elinin değmediği sanatçı yoktu. Türkiye’de birinci sefer “Mankenler Yarışması” ve “Türkiye Dans Yarışması”nın yaratıcısı oldu. Yalnızca müelliflik yapmıyordu. Reklam servisini de yönetiyordu Reyhan Can. Haftalık, aylık mecmualardan daha sonra Türkiye’nin batı manasındaki birinci mecmuası VIP Magazine’in de yaratıcısıydı. Hatta birinci sayısını Turgut Özal’a götürdüğünde, Turgut Bey’in elinden tutarak onu bakanlar heyeti toplantısına sokup, “Bakın beyefendiler Türkiye’nin artık bu biçimde bir mecmuası var” söylemiş olduğini daima anlatırdı.
Babıali patroniçesi
VIP o denli bir mecmua olmuştu ki, İstanbul’un gerçek sosyetesini oluşturan iş dünyasının aile fotoğraflarının VIP’te çıkması ya da VIP’e kapak olmak için yarışılıyordu. Reyhan Can 2012 yılına kadar yorulmak bilmeden bir Babıali patroniçesi olarak çalıştı. Modacılar, zarafeti ve hoşluğu niçiniyle, onu giydirmek için yarıştılar.
Hanımefendiliği, zarafeti, iyilikseverliği, hoş gülüşü ve dost canlılığı, yani her şeyin en hoşu Reyhan Can’da buluşmuştu.
Lakin bu efsane hanımefendiyi, ameliyat olduğu hastaniçin kaptığı enfeksiyon ve hastane mikrobu niçiniyle kaybettik.
Atılay Kandemir / Bizim yokuştan bir yıldız daha kaydı
Bir vakit içinder İstanbul’un tarihi yarımadası Eminönü’nün Sirkeci’sinden başlayıp, Cağaloğlu’na kadar uzanan şeritte yer alan ve matbaalardan gazetelere kadar hayli sayıda yayıncı kuruluşa konut sahipliği yapan ‘Bizim Yokuş Babıali’de Hürriyet’in efsane yıldızıydı Reyhan Can. Hürriyet gazetesinin kurucusu Sedat Simavi’den bayrağı devralan oğlu Erol Simavi’nin
70’li senelerda sağ kolu olma azmini göstermiş genç bir kız olarak çalışkanlığı, zarafeti, kültürü ve hoşluğu daima parmakla gösteriliyordu…
Simavi’nin dayanağıyla
Bir gün sabah haberleri gündeminin konuşulduğu görüşmede Erol Simavi, Reyhan Can’a “Seni Hafta Sonu’na (Hafta Sonu, Hürriyet gazetesinin o senelerda magazin eki) verelim de arkadaşlar paha bulsun demiş.” bu biçimde gazeteciliğin bu farklı kısmına geçen Reyhan Can, sanat ve cemiyet ömründen haberleriyle kısa vakitte gazetesine farklı bir ivme kazandırmış… Cana can katan Reyhan bayanın o periyotta cemiyet ve sanat hayatıyla ilgili yazdığı yazılar o kadar renk getirmiş ki basına, bu vakitte birebir gazetede bir arada çalıştığı arkadaşı Erkut Can’ın kalbini kazanıvermiş…
‘İlk’lere imza attı
Kısa vakitte bir fazlaca haber ve yorumlarıyla ‘ilk’lere imza atan Canlar, yetmişli yılların ortalarında bağlı bulundukları gazeteden ayrılıp, Cağaloğlu’nda ‘ŞEY’ ismi altında haftalık bir magazin gazetesi kurmuşlar. Bugün magazin dünyasında pek kişinin yetişmesini sağlayan Can ailesinin ve yayınlarının ‘Dışişleri Bakanı Reyhan Can’, ‘İçişleri Bakanı’ da Erkut Can olmuş. Tüm bu hoşluklar yaşanırken bir kız, bir oğlan çocuğu sahibi de olan Reyhan Can’ın karnı burnunda son güne kadar çalışmaları daima takdir edilmiş.
Düzgünlük yapmayı severdi
Dostlarının her fırsatta fazlaca çalışkan ve ömrünü işi olarak kabul eden biri olarak gördüğü Reyhan hanım, ileriki senelerda cemiyet ömründe ‘ilk’lere imza atan VIP mecmuasında, biroldukca seçkin aileyi buluşturan yayınlarıyla iş, sanat ve cemiyet dünyasında oldukça ses getirmişti… Bugün hayatta olan bir fazlaca dernek ve vakfın kuruluşuna öncülük eden Reyhan Can, dostlarının tabiriyle makûs gün dostuydu. Farklı bir yapısı vardı. Güzellik yapmayı epeyce seven, takdir eden, makus günde ve her insanın sıkıntı günlerinde yanında olan yegâne insanın son seyahatinin gerçekleştiği Şakirin Cami’nin avlusunda da dost zenginliği göze çarpıyordu. Reyhan Can’ın hıncahınç dolu son seyahatinde da uzaktan, yakından sevenleri, herkes oradaydı. Bir defa daha yerin cennet olsun Reyhan abla…
‘Müthiş bir gücü vardı’
Sümer Dündar: Vefat kimseye yakışmaz, kimilerine daha epeyce yakışmaz. Vefat, Reyhan Can’a da hiç yakışmadı. 40 yıllık meslek hayatımın “satır başı”ydı. Sayısız meslektaşımda olduğu üzere benim üzerimde de emeği fazlacatu. “Şeytan tüyü” tabir edilen dayanılmaz bir gücü vardı. İşte bu niçinle daha da fazla yakışmadı vefat Reyhan Can’a. Çok üzgünüm.
Ayşe Özdemir: Reyhan ve Erkut Can meslek hayatımdaki birinci patronlarımdı. Fakat bundan kıymetlisi, en büyük öğretmenlerimiz oldular. Reyhan Can gazeteciliğinin yanı sıra basın dünyasındaki birinci bayan girişimcilerdendi. Yayınevini yaşatmak için muhaberabern finansa, haber yazdırmaktan yazılanları düzeltmeye kadar her işi yapıyordu. İrtibat kurmaktaki ustalığı yardımıyla o kadar geniş bir etrafı vardı ki etkilenmemek elde değildi. bu biçimdelar internet yoktu, Reyhan Can haberlerini de etrafıyla birebir görüşmeler yaparak alırdı. Banka genel müdüründen fabrika sahibine, siyasetçiden modacıya, sanatkara kadar herkes telefonuna çıkardı. Bir de epey yardımseverdi. İstanbul cemiyet hayatındaki yardım faaliyetlerine sayfalarında öncelik verir, hasta çocuklara yardım etkinliklerinde şahsen yer alırdı. Yüzü üzere kalbi de hoştu. O bizim Reyhan Can’ımızdı, bu dünyadan epeyce hoş izler bırakarak ayrıldı. Dost zenginiydi, dostları tarafınca sonsuz seyahatine uğurlandı.
Odatv.com
ERKUT CAN
1962 yılında Hürriyet ilan servisinde iş ömrüne başlayan, 2 yıl daha sonra işverenler Haldun ve Erol Simavi’nin sekreteri olan Reyhan Can, bu ortada Erol Simavi’nin verdiği haber tiyolarıyla Hafta Sonu gazetesinde cemiyet haberleri yazmaya başladı.
Ve bu başlangıç 1976 yılında birlikte Aktüel Yayıncılık’ı kurup, ŞEY gazetesini çıkarmamızla devam etti. ŞEY tam bir okul oldu. ŞEY’de yahut diğer mecmualarda çalışan cemiyetçiler, Reyhan Abla’larından hayli şey öğrendiler.
O senelerda elinin değmediği sanatçı yoktu. Türkiye’de birinci sefer “Mankenler Yarışması” ve “Türkiye Dans Yarışması”nın yaratıcısı oldu. Yalnızca müelliflik yapmıyordu. Reklam servisini de yönetiyordu Reyhan Can. Haftalık, aylık mecmualardan daha sonra Türkiye’nin batı manasındaki birinci mecmuası VIP Magazine’in de yaratıcısıydı. Hatta birinci sayısını Turgut Özal’a götürdüğünde, Turgut Bey’in elinden tutarak onu bakanlar heyeti toplantısına sokup, “Bakın beyefendiler Türkiye’nin artık bu biçimde bir mecmuası var” söylemiş olduğini daima anlatırdı.
Babıali patroniçesi
VIP o denli bir mecmua olmuştu ki, İstanbul’un gerçek sosyetesini oluşturan iş dünyasının aile fotoğraflarının VIP’te çıkması ya da VIP’e kapak olmak için yarışılıyordu. Reyhan Can 2012 yılına kadar yorulmak bilmeden bir Babıali patroniçesi olarak çalıştı. Modacılar, zarafeti ve hoşluğu niçiniyle, onu giydirmek için yarıştılar.
Hanımefendiliği, zarafeti, iyilikseverliği, hoş gülüşü ve dost canlılığı, yani her şeyin en hoşu Reyhan Can’da buluşmuştu.
Lakin bu efsane hanımefendiyi, ameliyat olduğu hastaniçin kaptığı enfeksiyon ve hastane mikrobu niçiniyle kaybettik.
Atılay Kandemir / Bizim yokuştan bir yıldız daha kaydı
Bir vakit içinder İstanbul’un tarihi yarımadası Eminönü’nün Sirkeci’sinden başlayıp, Cağaloğlu’na kadar uzanan şeritte yer alan ve matbaalardan gazetelere kadar hayli sayıda yayıncı kuruluşa konut sahipliği yapan ‘Bizim Yokuş Babıali’de Hürriyet’in efsane yıldızıydı Reyhan Can. Hürriyet gazetesinin kurucusu Sedat Simavi’den bayrağı devralan oğlu Erol Simavi’nin
70’li senelerda sağ kolu olma azmini göstermiş genç bir kız olarak çalışkanlığı, zarafeti, kültürü ve hoşluğu daima parmakla gösteriliyordu…
Simavi’nin dayanağıyla
Bir gün sabah haberleri gündeminin konuşulduğu görüşmede Erol Simavi, Reyhan Can’a “Seni Hafta Sonu’na (Hafta Sonu, Hürriyet gazetesinin o senelerda magazin eki) verelim de arkadaşlar paha bulsun demiş.” bu biçimde gazeteciliğin bu farklı kısmına geçen Reyhan Can, sanat ve cemiyet ömründen haberleriyle kısa vakitte gazetesine farklı bir ivme kazandırmış… Cana can katan Reyhan bayanın o periyotta cemiyet ve sanat hayatıyla ilgili yazdığı yazılar o kadar renk getirmiş ki basına, bu vakitte birebir gazetede bir arada çalıştığı arkadaşı Erkut Can’ın kalbini kazanıvermiş…
‘İlk’lere imza attı
Kısa vakitte bir fazlaca haber ve yorumlarıyla ‘ilk’lere imza atan Canlar, yetmişli yılların ortalarında bağlı bulundukları gazeteden ayrılıp, Cağaloğlu’nda ‘ŞEY’ ismi altında haftalık bir magazin gazetesi kurmuşlar. Bugün magazin dünyasında pek kişinin yetişmesini sağlayan Can ailesinin ve yayınlarının ‘Dışişleri Bakanı Reyhan Can’, ‘İçişleri Bakanı’ da Erkut Can olmuş. Tüm bu hoşluklar yaşanırken bir kız, bir oğlan çocuğu sahibi de olan Reyhan Can’ın karnı burnunda son güne kadar çalışmaları daima takdir edilmiş.
Düzgünlük yapmayı severdi
Dostlarının her fırsatta fazlaca çalışkan ve ömrünü işi olarak kabul eden biri olarak gördüğü Reyhan hanım, ileriki senelerda cemiyet ömründe ‘ilk’lere imza atan VIP mecmuasında, biroldukca seçkin aileyi buluşturan yayınlarıyla iş, sanat ve cemiyet dünyasında oldukça ses getirmişti… Bugün hayatta olan bir fazlaca dernek ve vakfın kuruluşuna öncülük eden Reyhan Can, dostlarının tabiriyle makûs gün dostuydu. Farklı bir yapısı vardı. Güzellik yapmayı epeyce seven, takdir eden, makus günde ve her insanın sıkıntı günlerinde yanında olan yegâne insanın son seyahatinin gerçekleştiği Şakirin Cami’nin avlusunda da dost zenginliği göze çarpıyordu. Reyhan Can’ın hıncahınç dolu son seyahatinde da uzaktan, yakından sevenleri, herkes oradaydı. Bir defa daha yerin cennet olsun Reyhan abla…
‘Müthiş bir gücü vardı’
Sümer Dündar: Vefat kimseye yakışmaz, kimilerine daha epeyce yakışmaz. Vefat, Reyhan Can’a da hiç yakışmadı. 40 yıllık meslek hayatımın “satır başı”ydı. Sayısız meslektaşımda olduğu üzere benim üzerimde de emeği fazlacatu. “Şeytan tüyü” tabir edilen dayanılmaz bir gücü vardı. İşte bu niçinle daha da fazla yakışmadı vefat Reyhan Can’a. Çok üzgünüm.
Ayşe Özdemir: Reyhan ve Erkut Can meslek hayatımdaki birinci patronlarımdı. Fakat bundan kıymetlisi, en büyük öğretmenlerimiz oldular. Reyhan Can gazeteciliğinin yanı sıra basın dünyasındaki birinci bayan girişimcilerdendi. Yayınevini yaşatmak için muhaberabern finansa, haber yazdırmaktan yazılanları düzeltmeye kadar her işi yapıyordu. İrtibat kurmaktaki ustalığı yardımıyla o kadar geniş bir etrafı vardı ki etkilenmemek elde değildi. bu biçimdelar internet yoktu, Reyhan Can haberlerini de etrafıyla birebir görüşmeler yaparak alırdı. Banka genel müdüründen fabrika sahibine, siyasetçiden modacıya, sanatkara kadar herkes telefonuna çıkardı. Bir de epey yardımseverdi. İstanbul cemiyet hayatındaki yardım faaliyetlerine sayfalarında öncelik verir, hasta çocuklara yardım etkinliklerinde şahsen yer alırdı. Yüzü üzere kalbi de hoştu. O bizim Reyhan Can’ımızdı, bu dünyadan epeyce hoş izler bırakarak ayrıldı. Dost zenginiydi, dostları tarafınca sonsuz seyahatine uğurlandı.
Odatv.com