“İnsanın kendiyle yüzleşmeye yüzü yoksa, diğerlerinin yanlışlıklarıyla oynar durur.”
AKP’ye yakın olanların sokak röportajlarında, daima gençlere, “eskiden ekmek kuyruğu, yağ kuyruğu, tüp kuyruğu vardı” kelamlarını işittikçe, Oscar Wilde‘ın bu kelamı aklıma geliyor.
50 yıl öncesinin yanlışlıkları bugünün yanılgılarına kılıf yapılıyor! Bu hâl, kusurlarla yüzleşmeyi değil, yanılgılarla yüzsüzleşmeyi sağlıyor…
İktidarın, bugün yaşanılan finans kriziyle ilgili özeleştiri yapmamasına şaşırmıyorum. İktidar palavralarla kendini avutmaya devam ediyor. Akabinde “ceza sopasını” bir daha kılıfından çıkarıyor!
Evet, “iktidarın hakikatle yüzleşmesi lazım” diye bu köşede bin kere yazsak da bunun gerçekleşmesinin imkânsız olduğunu son yirmi yıllık pratikte gördük.
bu biçimde… Ben bir daha “kendime” yazayım!
Hafta sonu “krizin sebeplerini” düşündüm:
Özallı senelerdan başlayıp Erdoğanlı senelerda doruğa çıkan ekonomik bir olgu var: İslami/Yeşil Sermaye!
Kırk yıldır bu sermaye grubu/ Anadolu Kaplanları iktisatta yükselişini; muhafazakâr iktidarların sağladığı münasebet ağı/ eşsiz rantlar-ayrıcalıklar/ partikülarizm ile sürdürdü.
İslami referanslı kimliği; bu sermayeye “piyasada” daima avantaj sağladı, pazar/rekabet yarışında daima torpilli oldu. Yani:
Siyasal İslam, son kırk yılda iktisada de damgasını vurdu. Pekala, sonuç? Bunun ülkeye faydası/ pahası ne derece oldu? Ortaya verimlilik mi, yoksa rant iktisadı mi çıktı?
Krizi bu açıdan da tartışmak gerekmiyor mu?
MÜSLÜMAN SEÇKİNLER
İslami sermaye “Türkiye’de yeni kapitalizm” diye Batı‘da da övüldü. Güya: Din ile kapitalizm münasebetini kuran “Türkiye modeli”; rasyonel/ akla dayalı bir iktisat yönetimi ile demokrasiyi birleştirip Ortadoğu’ya örnek olacaktı…
Dönek liboş kadrosu Batı çevirisiyle Cumhuriyet’in seküler çağdaşlaşmasını daima karaladı:
-Devlet, piyasanın engelleyicisidir.
-Devlet ortadan çekilirse İslami sermaye (Protestan) ahlâkı ile Türkiye’yi varlıklı ülke yapar.
Sonuçta: Neoliberalizm, siyaset ve kültür üzere sermayeyi de “etnik/ dini kimliğiyle piyasaya sokarak ulus devletin altını oymak istedi.
İktidara taşınan Erdoğan’ın, iş dünyasının dönüşümünde dini aktifleştirdi. İtibariyle “Ilımlı İslamcı” siyasal iktidar aracılığıyla global piyasaya uygun “Müslüman seçkinler” sınıfı oluşturmak için kolları sıvadı. bu biçimdece Erdoğan, Cumhuriyet seçkini gördüğü TÜSİAD ile alakası daima tansiyonlu seyir izledi.
Erdoğan, MÜSİAD‘a takviye verdi…
Erdoğan, ASKON‘a dayanak verdi…
Erdoğan, TUSKON‘a takviye verdi… (Erdoğan’ın ölçüsüz nüfuz- güç dağıtımı FETÖ’nün de büyük rant devşirmesine de niye oldu.)
Sonuçta; kelamda “mazlum”- “dışlanmış” İslami sermayesi, “seçkinci” diye karşı çıktığı TÜSİAD üzere sırtını devlet rantına dayadı!
Bugün açıkça görülüyor ki; arbedenin niçini rant paylaşımı idi. Ülkeye sağladığı “katma değer” ise pek olmadı.
NİÇİN BÖLDÜLER
Bugün… Ülke bir daha ağır finans krizi yaşıyor. Ve Erdoğan bir daha TÜSİAD’a kızıyor!
“Bu kadar ayrıcalık/rant sağladığımız İslami sermaye nerede” diye neden sormuyor?
Evet soru bu; bir daha bir krizle karşı karşıyaysak, koruyup kollanan İslami sermayenin ülke iktisadına faydası olup olmadığını sormak zorundayız. (Keza ülke sermaye birikimini bölen bu ayrıma ne gerek vardı?)
Ulusal kalkınmayı/ ağır sanayi atağını unutup neoliberalizme çark eden, sağlanan ranttan kendisine güçlü, karşı çıktığına benzeşen “İslami burjuvazinin” doğuşu mu gerçekleşti yalnızca?
Pekala:
Nereye gitti bu kadar özelleştirme parası?
Nereye gitti bu kadar ÖTV parası?
Nereye gitti yurtharicinden alınan borç parası?
Nereye gitti bol kepçeyle dağıtılan onca krediler?
İslami sermaye, sağlıklı kalkınmayı niye başaramadı?
İslami sermaye, iktisatta verimliliği niye sağlayamadı?
İslami sermaye, Türk iktisadından sermaye kaçışını niye yapıyor?
Ahlâkı ile öne çıkarılan İslami sermayenin ANAP’tan AKP’ye uzanan kırk yıllık secerede ne gördük:
Görülmemiş yolsuzluk dalgaları ve hiç bitmeyen finans krizleri!
İslam tonu yüklü “liberal kapitalizmi” bir daha tanımlamak gerektiğini düşünüyorum.
AKP, iktisat kriziyle iktidara geldi. Ve görünen o ki hiç ders almamış görünüyor. Ya da “güvendiği İslami sermaye/ ‘dağ’ lakin ‘fare’ doğurdu” diyeyim!
YAZININ TAMAMINI OKUMAK İÇİN TIKLAYINIZ
Soner Yalçın
AKP’ye yakın olanların sokak röportajlarında, daima gençlere, “eskiden ekmek kuyruğu, yağ kuyruğu, tüp kuyruğu vardı” kelamlarını işittikçe, Oscar Wilde‘ın bu kelamı aklıma geliyor.
50 yıl öncesinin yanlışlıkları bugünün yanılgılarına kılıf yapılıyor! Bu hâl, kusurlarla yüzleşmeyi değil, yanılgılarla yüzsüzleşmeyi sağlıyor…
İktidarın, bugün yaşanılan finans kriziyle ilgili özeleştiri yapmamasına şaşırmıyorum. İktidar palavralarla kendini avutmaya devam ediyor. Akabinde “ceza sopasını” bir daha kılıfından çıkarıyor!
Evet, “iktidarın hakikatle yüzleşmesi lazım” diye bu köşede bin kere yazsak da bunun gerçekleşmesinin imkânsız olduğunu son yirmi yıllık pratikte gördük.
bu biçimde… Ben bir daha “kendime” yazayım!
Hafta sonu “krizin sebeplerini” düşündüm:
Özallı senelerdan başlayıp Erdoğanlı senelerda doruğa çıkan ekonomik bir olgu var: İslami/Yeşil Sermaye!
Kırk yıldır bu sermaye grubu/ Anadolu Kaplanları iktisatta yükselişini; muhafazakâr iktidarların sağladığı münasebet ağı/ eşsiz rantlar-ayrıcalıklar/ partikülarizm ile sürdürdü.
İslami referanslı kimliği; bu sermayeye “piyasada” daima avantaj sağladı, pazar/rekabet yarışında daima torpilli oldu. Yani:
Siyasal İslam, son kırk yılda iktisada de damgasını vurdu. Pekala, sonuç? Bunun ülkeye faydası/ pahası ne derece oldu? Ortaya verimlilik mi, yoksa rant iktisadı mi çıktı?
Krizi bu açıdan da tartışmak gerekmiyor mu?
MÜSLÜMAN SEÇKİNLER
İslami sermaye “Türkiye’de yeni kapitalizm” diye Batı‘da da övüldü. Güya: Din ile kapitalizm münasebetini kuran “Türkiye modeli”; rasyonel/ akla dayalı bir iktisat yönetimi ile demokrasiyi birleştirip Ortadoğu’ya örnek olacaktı…
Dönek liboş kadrosu Batı çevirisiyle Cumhuriyet’in seküler çağdaşlaşmasını daima karaladı:
-Devlet, piyasanın engelleyicisidir.
-Devlet ortadan çekilirse İslami sermaye (Protestan) ahlâkı ile Türkiye’yi varlıklı ülke yapar.
Sonuçta: Neoliberalizm, siyaset ve kültür üzere sermayeyi de “etnik/ dini kimliğiyle piyasaya sokarak ulus devletin altını oymak istedi.
İktidara taşınan Erdoğan’ın, iş dünyasının dönüşümünde dini aktifleştirdi. İtibariyle “Ilımlı İslamcı” siyasal iktidar aracılığıyla global piyasaya uygun “Müslüman seçkinler” sınıfı oluşturmak için kolları sıvadı. bu biçimdece Erdoğan, Cumhuriyet seçkini gördüğü TÜSİAD ile alakası daima tansiyonlu seyir izledi.
Erdoğan, MÜSİAD‘a takviye verdi…
Erdoğan, ASKON‘a dayanak verdi…
Erdoğan, TUSKON‘a takviye verdi… (Erdoğan’ın ölçüsüz nüfuz- güç dağıtımı FETÖ’nün de büyük rant devşirmesine de niye oldu.)
Sonuçta; kelamda “mazlum”- “dışlanmış” İslami sermayesi, “seçkinci” diye karşı çıktığı TÜSİAD üzere sırtını devlet rantına dayadı!
Bugün açıkça görülüyor ki; arbedenin niçini rant paylaşımı idi. Ülkeye sağladığı “katma değer” ise pek olmadı.
NİÇİN BÖLDÜLER
Bugün… Ülke bir daha ağır finans krizi yaşıyor. Ve Erdoğan bir daha TÜSİAD’a kızıyor!
“Bu kadar ayrıcalık/rant sağladığımız İslami sermaye nerede” diye neden sormuyor?
Evet soru bu; bir daha bir krizle karşı karşıyaysak, koruyup kollanan İslami sermayenin ülke iktisadına faydası olup olmadığını sormak zorundayız. (Keza ülke sermaye birikimini bölen bu ayrıma ne gerek vardı?)
Ulusal kalkınmayı/ ağır sanayi atağını unutup neoliberalizme çark eden, sağlanan ranttan kendisine güçlü, karşı çıktığına benzeşen “İslami burjuvazinin” doğuşu mu gerçekleşti yalnızca?
Pekala:
Nereye gitti bu kadar özelleştirme parası?
Nereye gitti bu kadar ÖTV parası?
Nereye gitti yurtharicinden alınan borç parası?
Nereye gitti bol kepçeyle dağıtılan onca krediler?
İslami sermaye, sağlıklı kalkınmayı niye başaramadı?
İslami sermaye, iktisatta verimliliği niye sağlayamadı?
İslami sermaye, Türk iktisadından sermaye kaçışını niye yapıyor?
Ahlâkı ile öne çıkarılan İslami sermayenin ANAP’tan AKP’ye uzanan kırk yıllık secerede ne gördük:
Görülmemiş yolsuzluk dalgaları ve hiç bitmeyen finans krizleri!
İslam tonu yüklü “liberal kapitalizmi” bir daha tanımlamak gerektiğini düşünüyorum.
AKP, iktisat kriziyle iktidara geldi. Ve görünen o ki hiç ders almamış görünüyor. Ya da “güvendiği İslami sermaye/ ‘dağ’ lakin ‘fare’ doğurdu” diyeyim!
YAZININ TAMAMINI OKUMAK İÇİN TIKLAYINIZ
Soner Yalçın