Özal sarfiyat, Çiller gelir.
Çiller sarfiyat, Erdoğan gelir.
Erdoğan masraf, “Berdoğan” gelir.
“Berdoğan” sarfiyat, “Cerdoğan” gelir.
Her seferinde bireylere kızıp durursunuz.
İşin temelini size göstermek istemezler.
Bakınız:
Yaklaşık yüz bin yıl evvel insanlık ses tellerini kullanarak konuşmayı öğrendi. bu biçimdece uyuşmazlıklar bağırtının ötesine geçti!
Yaklaşık 15 bin yıl evvel insanlık, toprağı sürüp işlemeye/tarım yapmaya başladı. Bu üretimle bir arada bölüşüm problemi gündeme geldi. Yazı, para, borç, bürokrasi, inanç, ordu, devlet buradan doğdu.
vakit içinde iktisat; üretim, dağıtım, tüketim, değişim, ticaret ve kuşkusuz bölüşümü inceleyen bir toplumsal bilim kolu oldu…
Klasik iktisat, 1776 yılında Adam Smith‘in yazdığı “Ulusların Zenginliği” kitabıyla başladı.
Neoklasik iktisatçılar yüz yıl daha sonra bu “ahlaki piyasa” sistemini D. Ricardo, R. Malthus, J. S. Mill üzere isimlerle sürdürdü. Bunlar neoliberalizmin birinci “ataları” idi.
İsmine iktisat teorisi oluşturan K. Marks dedi ki;
-“Bölüşüm o denli lafla ahlaki filan olmaz…
-“İktisadi bedelin ortaya çıkışında büyük emeği olanlar, bölüşümden hak ettiğini almak zorundadır; eşitsizlik ya giderilmelidir ya giderilmelidir.”
Yalnızca bunlar değil; Amerikan iktisat okulu, Fransız liberal okul, Alman tarih okulu, Hıristiyan sosyalizmi, anarşist iktisat, dağılımcılık, kurumsal iktisat, yeni kurumsal iktisat, Keynesyen iktisat, Chicago okulu üzere farklı kuramları savunan ekoller doğdu…
Özünde hepsi “bölüşüm” üzerine teorilerdi.
“PİYASA HAVARİLERİ”
15 bin yıllık temel sıkıntı bu:
Ekonomik bedelin paylaşımı/bölüşümü!
Çoğunluğu kandırmak için bu gerçeğin üstü ya kutsallık/inanç örtüsüyle kapatılır.
Ya da “piyasa havarisi” iktisatçılar hakikatin üstünü, halkın anlayamayacağı oldukça teknik konuşmalar yahut yazılar ile kapatır.
ömrünüze taraf veren iktisat kararları salt bu her daim korkutan “uzmanların” inisiyatifine bırakmak, iktisadın siyasetle ilgisini koparmak manasına gelir. Ki yapılan daima budur.
Israrla soracağız:
Ülkedeki bölüşüm eşitsizliğinin niçini ne?
Krizlere sebep olan piyasa iktisadında niye daima ısrar edilir?
Niçin büyük şirketleri-bankaları devlet kurtarır?
Niçin “kemeri” daima halk sıkar?
Bunların karşılığını size iktisat vermez; yanıtı fakat siyaset verir. İktisada istikamet veren politikadır…
bu biçimde: İktidara; Ahmet, Mehmet, Ayşe’yi değil, bölüşümü hakkaniyetle dağıtacak ekonomik sistemi kuracak parti taşınmalıdır.
İnsanlık, 15 bin yıldır bunun çabasını veriyor. kimi birtakım kazanıyor birtakım kimi aldatılıp kaybediyor. Lakin yürüyüş sürüyor…
Ülkemizdeki “adalet yürüyüşünün” ekonomiyi de kapsaması gerekiyor.
Evet, artık buna baş yormanın vakti geldi; bu krizden çıkışı nasıl gerçekleştireceğiz?
Teorisiz/ pusulasız çıkış olmaz.
Pekala, hangi teori?
SEKİZİNCİ KRİZ
Ülkemiz bir daha iktisat kriziyle karşı karşıya…
Kırk yıldır iktidarda olan neoliberalizmin, sekizinci iktisadi çöküşü bu! Neoliberalizmin kırk yıllık hatırı bitmiyor bir türlü; kaç kere daha yaşayacaksınız:
Neoliberalizm ülkeyi yıkıcı girdaba her sürüklendiğinde tek kurtarıcı ne oldu: Devlet!
Sanmayınız ki bu yalnızca Türkiye’de bu biçimde; ABD, 2008 finans krizinde kimleri kurtarmadı ki?
Dünyanın önde gelen sigorta şirketi AIG‘nin 85 milyar dolar karşılığında yüzde 80’lik payını devraldı. Yahut (iki hafta evvel Türkiye’ye gelen), Amerikan global bankası Goldman Sachs‘ı kurtarmak için 6 milyar dolar verdi!
ABD üzere Türkiye’de de neoliberalistler işler yolundayken devleti, piyasanın-girişimciliğin- büyümenin önünde mahzur görür. Finans krizi çıkınca “nerede bu devlet” diye bağırır! Onlar için devlet, kenarda tutulan “kurtarma simidi!”
Bu krizde de devlet, kim için “kurtarma” yapacak; nüfuzlular için mi, halk için mi?
Buna karar verecek olan sizsiniz.
Devletin/kamunun sahibi sizsiniz.
Devletin nazaranvine istikamet verecek olan siyasi tavrınızdır. “İdeolojiler öldü” demek, ideolojinin ta kendisidir! Aldanmayınız.
İktidarı, bir avuç finansçının değil, sizin belirlemeniz gerekiyor. Çoğunluk sizsiniz, pekala gücünüzün farkında mısınız?
Ah! Para (ellerindeki medya vs.) gücüyle sizi kandırıyorlar.
Şu “kara büyüyü” bozun artık…
“Berdoğan”a değil, bölüşümü üretenlerin lehine dağıtacak iktisat teorisine/ programına sarılın!
Bitmiş-çökmüş-beceriksiz iktidara/Erdoğan’a bağırmayı kesip, gelecek günlerin nasıl inşa edileceğine baş yorun.
YAZININ TAMAMINI OKUMAK İÇİN LÜTFEN TIKLAYINIZ
Soner Yalçın
Çiller sarfiyat, Erdoğan gelir.
Erdoğan masraf, “Berdoğan” gelir.
“Berdoğan” sarfiyat, “Cerdoğan” gelir.
Her seferinde bireylere kızıp durursunuz.
İşin temelini size göstermek istemezler.
Bakınız:
Yaklaşık yüz bin yıl evvel insanlık ses tellerini kullanarak konuşmayı öğrendi. bu biçimdece uyuşmazlıklar bağırtının ötesine geçti!
Yaklaşık 15 bin yıl evvel insanlık, toprağı sürüp işlemeye/tarım yapmaya başladı. Bu üretimle bir arada bölüşüm problemi gündeme geldi. Yazı, para, borç, bürokrasi, inanç, ordu, devlet buradan doğdu.
vakit içinde iktisat; üretim, dağıtım, tüketim, değişim, ticaret ve kuşkusuz bölüşümü inceleyen bir toplumsal bilim kolu oldu…
Klasik iktisat, 1776 yılında Adam Smith‘in yazdığı “Ulusların Zenginliği” kitabıyla başladı.
Neoklasik iktisatçılar yüz yıl daha sonra bu “ahlaki piyasa” sistemini D. Ricardo, R. Malthus, J. S. Mill üzere isimlerle sürdürdü. Bunlar neoliberalizmin birinci “ataları” idi.
İsmine iktisat teorisi oluşturan K. Marks dedi ki;
-“Bölüşüm o denli lafla ahlaki filan olmaz…
-“İktisadi bedelin ortaya çıkışında büyük emeği olanlar, bölüşümden hak ettiğini almak zorundadır; eşitsizlik ya giderilmelidir ya giderilmelidir.”
Yalnızca bunlar değil; Amerikan iktisat okulu, Fransız liberal okul, Alman tarih okulu, Hıristiyan sosyalizmi, anarşist iktisat, dağılımcılık, kurumsal iktisat, yeni kurumsal iktisat, Keynesyen iktisat, Chicago okulu üzere farklı kuramları savunan ekoller doğdu…
Özünde hepsi “bölüşüm” üzerine teorilerdi.
“PİYASA HAVARİLERİ”
15 bin yıllık temel sıkıntı bu:
Ekonomik bedelin paylaşımı/bölüşümü!
Çoğunluğu kandırmak için bu gerçeğin üstü ya kutsallık/inanç örtüsüyle kapatılır.
Ya da “piyasa havarisi” iktisatçılar hakikatin üstünü, halkın anlayamayacağı oldukça teknik konuşmalar yahut yazılar ile kapatır.
ömrünüze taraf veren iktisat kararları salt bu her daim korkutan “uzmanların” inisiyatifine bırakmak, iktisadın siyasetle ilgisini koparmak manasına gelir. Ki yapılan daima budur.
Israrla soracağız:
Ülkedeki bölüşüm eşitsizliğinin niçini ne?
Krizlere sebep olan piyasa iktisadında niye daima ısrar edilir?
Niçin büyük şirketleri-bankaları devlet kurtarır?
Niçin “kemeri” daima halk sıkar?
Bunların karşılığını size iktisat vermez; yanıtı fakat siyaset verir. İktisada istikamet veren politikadır…
bu biçimde: İktidara; Ahmet, Mehmet, Ayşe’yi değil, bölüşümü hakkaniyetle dağıtacak ekonomik sistemi kuracak parti taşınmalıdır.
İnsanlık, 15 bin yıldır bunun çabasını veriyor. kimi birtakım kazanıyor birtakım kimi aldatılıp kaybediyor. Lakin yürüyüş sürüyor…
Ülkemizdeki “adalet yürüyüşünün” ekonomiyi de kapsaması gerekiyor.
Evet, artık buna baş yormanın vakti geldi; bu krizden çıkışı nasıl gerçekleştireceğiz?
Teorisiz/ pusulasız çıkış olmaz.
Pekala, hangi teori?
SEKİZİNCİ KRİZ
Ülkemiz bir daha iktisat kriziyle karşı karşıya…
Kırk yıldır iktidarda olan neoliberalizmin, sekizinci iktisadi çöküşü bu! Neoliberalizmin kırk yıllık hatırı bitmiyor bir türlü; kaç kere daha yaşayacaksınız:
Neoliberalizm ülkeyi yıkıcı girdaba her sürüklendiğinde tek kurtarıcı ne oldu: Devlet!
Sanmayınız ki bu yalnızca Türkiye’de bu biçimde; ABD, 2008 finans krizinde kimleri kurtarmadı ki?
Dünyanın önde gelen sigorta şirketi AIG‘nin 85 milyar dolar karşılığında yüzde 80’lik payını devraldı. Yahut (iki hafta evvel Türkiye’ye gelen), Amerikan global bankası Goldman Sachs‘ı kurtarmak için 6 milyar dolar verdi!
ABD üzere Türkiye’de de neoliberalistler işler yolundayken devleti, piyasanın-girişimciliğin- büyümenin önünde mahzur görür. Finans krizi çıkınca “nerede bu devlet” diye bağırır! Onlar için devlet, kenarda tutulan “kurtarma simidi!”
Bu krizde de devlet, kim için “kurtarma” yapacak; nüfuzlular için mi, halk için mi?
Buna karar verecek olan sizsiniz.
Devletin/kamunun sahibi sizsiniz.
Devletin nazaranvine istikamet verecek olan siyasi tavrınızdır. “İdeolojiler öldü” demek, ideolojinin ta kendisidir! Aldanmayınız.
İktidarı, bir avuç finansçının değil, sizin belirlemeniz gerekiyor. Çoğunluk sizsiniz, pekala gücünüzün farkında mısınız?
Ah! Para (ellerindeki medya vs.) gücüyle sizi kandırıyorlar.
Şu “kara büyüyü” bozun artık…
“Berdoğan”a değil, bölüşümü üretenlerin lehine dağıtacak iktisat teorisine/ programına sarılın!
Bitmiş-çökmüş-beceriksiz iktidara/Erdoğan’a bağırmayı kesip, gelecek günlerin nasıl inşa edileceğine baş yorun.
YAZININ TAMAMINI OKUMAK İÇİN LÜTFEN TIKLAYINIZ
Soner Yalçın