Hislerimi yansıtan biri olmadım hiç. Bunu zafiyet olarak gördüğümden değil, kederleri yarıştırmak istemememden kaynaklandı bu halim daima.
Ne vakit kaybederim bu sakinliğimi diye düşündüğümde, daima annem ve babam gelirdi aklıma. Bahsetmek dahi güzel değil lakin vefat ömrün bir gerçeği.
Fakat o öngörülemez hayat bir sefer daha şaşırttı beni. Vefatı hiç kondurmadığım, daima elimizden tutacak diye düşündüğüm, akıl hocamı, “beni ben yapanı” kaybettik geçen gün.
“Beni ben yapan” derken abarttığımı düşünmeyin sakın. Hani her periyot ömrünüze dokunan şahıslar olmuştur ömrünüzde. Kara niyetlere daldığınızda elinizi tutan, kendinizi bulmanıza yardım eden, en kıymetlisi size inanan beşerler. Dönemseldir bu birçok vakit fakat benimki o denli değil.
İŞTE BENİM ÖYKÜM BU TÜRLÜ BAŞLADI
2008 Temmuz ayıydı, Ergenekon Davası’nda avukatlık yapmaya başladığımda. çabucak hemen daha 1 yıllık kıdemi olan genç bir adam. Akabinde sayısız siyasi komplo davada misyon aldım. Saymakla sıkmayayım sizleri. Geçmişte kaldı hepsi. Fakat Balyoz Davası, akıl hocamla, öğretmenimle tanışmama vesile olduğu için değinmeliyim tabi…
Genç meslektaşlarım beni epey daha âlâ anlar. Düşünsenize, Silivri’de, size kendinizi minnacık hissettiren kocaman bir duruşma salonundasınız. çabucak hemen daha birinci savunmalarınızı yaptığınız yirmili bir yaşta. O günlerde salonda, size el verecek birini arar, duruşmayı gözlemlersiniz ve tanınmış ceza hukukçularının içinde hürmet duyulan bir isim orkestranın şefi edasıyla konuşmasına başlar. Tek cümleyi kaçırmaz, gözünüzü dahi kırpmazsınız. İşte benim öyküm bu biçimde başladı.
2011’de Odatv Davası’ndaki gazetecilerin savunmasında, benimle çalışmak istediğinde ayaklarım yerden kesildi desem… 2013 yılının ilkbaharına geldiğimizde, kitaplaştırılan Balyoz Davası Temyiz Dilekçesini günlerce onun ofisinde çalışarak hazırladık.
2013 yılının sonbaharı ise tam manasıyla benim elimden tuttuğu, ayağa kaldırdığı vakitti. Yeni bir başlangıca hazırlandığım devirde, “evden de çalışırım, ofis kaide mı” dediğim bir vakitte beni yanına çağırıp, “burası senin de ofisin” demişti. Bir babanın evladına yapacağı bir güzellikti. Lakin o aslına bakarsan daima o denli babacan bir adamdı.
2013’den 2021’e kadar lisana kolay 8 sene, onun kanatlarının altında büyüdük. Yol göstericimdi. Baba yarımdı desem kızmaz umarım bana öz evlatları. Lakin o denli hissettim daima. Yeni evlenmiş bir ikili, Yeşim ve bana, baba yadigarı meskeninin kapılarını, karşılıksız açmak isteyen birini diğer nasıl tanımlarsınız ki… ömrümün muhasebesini yaptığımda hayatıma dokunduğu için minnettarım.
birlikte çalıştığımız o devirde, ofise girer girmez evvel Nurcan Hanım ve benim odama gelip oturur, omuzundan çantasını alır, pardesüsünü çıkarır, koyu bir sohbete başlardık. Güne duayen bir ceza profesörüyle şimdiki davalar ve siyaset konuşarak başlamanın “beni ben yapan” en büyük hazine olduğunu düşünmüşümdür daima.
Her tartışma programına katılmam daha sonrasında “dikkatli ol” der; öğrencilerini izlemenin ise ona keyif verdiğini söylerdi.
ÇOK KİŞİNİN HAYATINA DOKUNDU
Hocamın farklı bir adam olduğunu, en çetrefilli davalara girmekten çekinmediğini, müvekkilini değil hukuku savunduğunu, gençlerle genç olduğunu, üstü açık kırmızı Alfa Romeo’suna üniversitenin önünde otobüs bekleyen öğrencileri alarak Beşiktaş’a bıraktığını, hatta bir gün eşim Yeşim’i de Kanlıca’dan Anadoluhisarı’na götürdüğünü tebessümle hatırlıyorum.
Galatasaray Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dekanlığı, Rektörlüğü ve Galatasaray Spor Kulübü Başkanlığı yapmış eşsiz bir insandı. Eminim ki oburlarının haberi dahi olmadan epey kişinin ömrüne dokundu. Onlara umut, yol gösterici oldu. Hepimizin biricik Duygun Hocasıydı.
Kendimi şanssız bir kuşağın ulu bir adamı olarak görmemi sağlayan büyük kıymetti. Dedim ya, “beni ben yapan”; elimden tutup kaldıran bir öğretmendi.
Merhum Hocam Prof. Dr. Duygun Yarsuvat’ın ailesine çabucak hemen daha taziye vermiş, verebilmiş değilim. Evvel, insanlığıyla, merhametiyle, bilgisiyle bana ve benim üzere binlerce şahsa yol göstericiliğine teşekkür etmeliydim. Artık bu ödevimi yerine getirmiş oldum.
Işıklar ortasında uyu, yattığın yer incitmesin benim hoş Hocam…
Av. Hüseyin Ersöz
Ne vakit kaybederim bu sakinliğimi diye düşündüğümde, daima annem ve babam gelirdi aklıma. Bahsetmek dahi güzel değil lakin vefat ömrün bir gerçeği.
Fakat o öngörülemez hayat bir sefer daha şaşırttı beni. Vefatı hiç kondurmadığım, daima elimizden tutacak diye düşündüğüm, akıl hocamı, “beni ben yapanı” kaybettik geçen gün.
“Beni ben yapan” derken abarttığımı düşünmeyin sakın. Hani her periyot ömrünüze dokunan şahıslar olmuştur ömrünüzde. Kara niyetlere daldığınızda elinizi tutan, kendinizi bulmanıza yardım eden, en kıymetlisi size inanan beşerler. Dönemseldir bu birçok vakit fakat benimki o denli değil.
İŞTE BENİM ÖYKÜM BU TÜRLÜ BAŞLADI
2008 Temmuz ayıydı, Ergenekon Davası’nda avukatlık yapmaya başladığımda. çabucak hemen daha 1 yıllık kıdemi olan genç bir adam. Akabinde sayısız siyasi komplo davada misyon aldım. Saymakla sıkmayayım sizleri. Geçmişte kaldı hepsi. Fakat Balyoz Davası, akıl hocamla, öğretmenimle tanışmama vesile olduğu için değinmeliyim tabi…
Genç meslektaşlarım beni epey daha âlâ anlar. Düşünsenize, Silivri’de, size kendinizi minnacık hissettiren kocaman bir duruşma salonundasınız. çabucak hemen daha birinci savunmalarınızı yaptığınız yirmili bir yaşta. O günlerde salonda, size el verecek birini arar, duruşmayı gözlemlersiniz ve tanınmış ceza hukukçularının içinde hürmet duyulan bir isim orkestranın şefi edasıyla konuşmasına başlar. Tek cümleyi kaçırmaz, gözünüzü dahi kırpmazsınız. İşte benim öyküm bu biçimde başladı.
2011’de Odatv Davası’ndaki gazetecilerin savunmasında, benimle çalışmak istediğinde ayaklarım yerden kesildi desem… 2013 yılının ilkbaharına geldiğimizde, kitaplaştırılan Balyoz Davası Temyiz Dilekçesini günlerce onun ofisinde çalışarak hazırladık.
2013 yılının sonbaharı ise tam manasıyla benim elimden tuttuğu, ayağa kaldırdığı vakitti. Yeni bir başlangıca hazırlandığım devirde, “evden de çalışırım, ofis kaide mı” dediğim bir vakitte beni yanına çağırıp, “burası senin de ofisin” demişti. Bir babanın evladına yapacağı bir güzellikti. Lakin o aslına bakarsan daima o denli babacan bir adamdı.
2013’den 2021’e kadar lisana kolay 8 sene, onun kanatlarının altında büyüdük. Yol göstericimdi. Baba yarımdı desem kızmaz umarım bana öz evlatları. Lakin o denli hissettim daima. Yeni evlenmiş bir ikili, Yeşim ve bana, baba yadigarı meskeninin kapılarını, karşılıksız açmak isteyen birini diğer nasıl tanımlarsınız ki… ömrümün muhasebesini yaptığımda hayatıma dokunduğu için minnettarım.
birlikte çalıştığımız o devirde, ofise girer girmez evvel Nurcan Hanım ve benim odama gelip oturur, omuzundan çantasını alır, pardesüsünü çıkarır, koyu bir sohbete başlardık. Güne duayen bir ceza profesörüyle şimdiki davalar ve siyaset konuşarak başlamanın “beni ben yapan” en büyük hazine olduğunu düşünmüşümdür daima.
Her tartışma programına katılmam daha sonrasında “dikkatli ol” der; öğrencilerini izlemenin ise ona keyif verdiğini söylerdi.
ÇOK KİŞİNİN HAYATINA DOKUNDU
Hocamın farklı bir adam olduğunu, en çetrefilli davalara girmekten çekinmediğini, müvekkilini değil hukuku savunduğunu, gençlerle genç olduğunu, üstü açık kırmızı Alfa Romeo’suna üniversitenin önünde otobüs bekleyen öğrencileri alarak Beşiktaş’a bıraktığını, hatta bir gün eşim Yeşim’i de Kanlıca’dan Anadoluhisarı’na götürdüğünü tebessümle hatırlıyorum.
Galatasaray Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dekanlığı, Rektörlüğü ve Galatasaray Spor Kulübü Başkanlığı yapmış eşsiz bir insandı. Eminim ki oburlarının haberi dahi olmadan epey kişinin ömrüne dokundu. Onlara umut, yol gösterici oldu. Hepimizin biricik Duygun Hocasıydı.
Kendimi şanssız bir kuşağın ulu bir adamı olarak görmemi sağlayan büyük kıymetti. Dedim ya, “beni ben yapan”; elimden tutup kaldıran bir öğretmendi.
Merhum Hocam Prof. Dr. Duygun Yarsuvat’ın ailesine çabucak hemen daha taziye vermiş, verebilmiş değilim. Evvel, insanlığıyla, merhametiyle, bilgisiyle bana ve benim üzere binlerce şahsa yol göstericiliğine teşekkür etmeliydim. Artık bu ödevimi yerine getirmiş oldum.
Işıklar ortasında uyu, yattığın yer incitmesin benim hoş Hocam…
Av. Hüseyin Ersöz