Günlük koronavirüs hadise sayısı 90 binlerde, vefat sayısı günlük 150 civarı, İngiltere’de bir daha kapanmadan kelam ediliyor. Tam kapanma olmayacak tahminen fakat toplumsal aralık, maske ve restoran kafe pub ve barlarda kesinlikle tedbirler alınacak, alınmalı. Bir orta masaların ortasına şeffaf paravanlar konmuştu, belirli sayıda müşteri alınıyordu…
Kovid belası hortlayalı beri, birinci günden beri karar almada ve uygulamada daima yavaş adım atan hükümet, kafayı yalnızca aşıya takmış durumda. Üçüncü doz yapılıyor, herkese bildiri atıp, gelin aşınızı olun, randevuya gerek yok, diyorlar. Toplu taşımada maske takılmasına daha geçen hafta karar verdiler, uzun vakit esasen takılmamıştı, zarurî değildi. Kısa bir süre takıldı maskeler, bugün her şey karman çorman.
Birkaç ülke kırmızı listedeydi de ne oldu, omicron dediler virüsün yeni formuna, hop İngiltere’de herkes omicron oldu, demek ki bir dolu şey yanlış yapılıyor.
DURUM ASLINDA ÇOK ÖNEMLİ
Kraliçe kıristmıs yemeğini iptal etti, hah dedim yasaklar geliyor… Kadıncağızın tahminen de son aile yemeği olacaktı, lakin iptal ediverdi. Durum sanılandan da önemli.
aslına bakarsanız burada sıhhat sistemi berbat, rezil, hastane ve ekipman/personel eksiği epey fazla. Çok acil hastalar haricinde kimselerle ilgilenemiyorlar. Daha evvel de vermiştim buradaki sıhhat sisteminin işleyişiyle alakalı birkaç örnek, örneğin nisan 13’te kulak burun boğaz tabibinden randevu istedim, vertigo atakları kararı tarifsiz bir biçimdeydim, yani çok acil bir durumdu yaşadığım. Ocak sonuna verdiler şükür, bu ortada Türkiye’ye gelirim diye planlar yapıyordum, olmadı. Dokuz aydan fazla bir süre uzman tabip bakılırsacek diye bekledim, bekliyorum.
Vertigo yüzünden merdivenlerden düştüm, sağ ayak bileği koptu sandım o denli bir acı. Basamıyorum, ağrıdan uyuyamıyorum. her neyse acile gittik, acilde bir saat kadar acı çekerek bekledim, ha tekerlekli sandalye bulana kadar geçen bir saati de eklemeliyim, niye daha sonra tabip aldı içeri, eliyle bir iki dürttü bileğimi, acıdan ağlıyorum bu ortada; kırık yok dedi, “gidebilirsiniz”.
Ee ne süreyim, ne içeyim, sinema çekmedin, tahminen kas yırtıldı, ne bileyim aşil tendonum pırtladı. Yok arkadaş, evvelden röntgen mi vardı hem, benimki de laf.
Ağrı kesici buz tedavisi derken birkaç ay çektim ıstırabını, ben Türkiye’de bu kadar ilgisiz hekim, bu kadar saçma sapan muayene görmedim, görmüş oldum çağdaş bir ülke olan İngiltere’de.
Aman artık, bunu yazıyorum diye bizim hükümet yanlısı kimi medya siteleri “Odatv müellifinden sıhhat eleştirisi” diyerek yazımı kullanacaklar, daha evvel yaptılar, gördüm. “Bakın da Türkiye’de yaşadığınıza şükredin” mealinden sonuca varmışlar.
Ne diyeyim canları sağ olsun, memlekette bir şey de yeterli olmasın mı, bir sistem de düzgün çalışmasın mı; insan potansiyeli yardımıyla, sıhhat çalışanlarımızın üstün eforu ve tarifsiz emekleri yardımıyla yürüyen bir sistem var şükür. Ah alışılmış, dolar 18’ine geliyor, pound desen 22 lira oldu, sıhhat sistemi ne vakit çöker, bu kadar döviz dalgalanmasına hangi sistem karşı durur nazaranceğiz. Her türlü şeyi gördük şükür.
Ancak…
Hani hoş günler nazarancektik çocuklar, ne oldu; içimden bir daha şenlikli bir pazar yazısı yazmak gelmiyor, halbuki Olivia Colman’dan bahsedecektim.
Döviz artışındaki manyaklık durulur, kalan bir gram aklımıza mukayyet olabilirsek, bu şahane İngiliz oyuncuyu ve sinemaya gönül veren biriyseniz kesinlikle izlemeniz gereken Landscapers’ı anlatırım. Aman aslında yazının sonuna geldiğim düzgün oldu, Netflix’te ay sonunda The Lost Daughter gösterime girecek, onu da izler onu da anlatırım.
Hoş günler görmemiz bir süre ertelense de hoş sinemalar izleyelim lakin o denli değil mi, siz söyleyin diğer naapalım?
Elif Aktuğ
Kovid belası hortlayalı beri, birinci günden beri karar almada ve uygulamada daima yavaş adım atan hükümet, kafayı yalnızca aşıya takmış durumda. Üçüncü doz yapılıyor, herkese bildiri atıp, gelin aşınızı olun, randevuya gerek yok, diyorlar. Toplu taşımada maske takılmasına daha geçen hafta karar verdiler, uzun vakit esasen takılmamıştı, zarurî değildi. Kısa bir süre takıldı maskeler, bugün her şey karman çorman.
Birkaç ülke kırmızı listedeydi de ne oldu, omicron dediler virüsün yeni formuna, hop İngiltere’de herkes omicron oldu, demek ki bir dolu şey yanlış yapılıyor.
DURUM ASLINDA ÇOK ÖNEMLİ
Kraliçe kıristmıs yemeğini iptal etti, hah dedim yasaklar geliyor… Kadıncağızın tahminen de son aile yemeği olacaktı, lakin iptal ediverdi. Durum sanılandan da önemli.
aslına bakarsanız burada sıhhat sistemi berbat, rezil, hastane ve ekipman/personel eksiği epey fazla. Çok acil hastalar haricinde kimselerle ilgilenemiyorlar. Daha evvel de vermiştim buradaki sıhhat sisteminin işleyişiyle alakalı birkaç örnek, örneğin nisan 13’te kulak burun boğaz tabibinden randevu istedim, vertigo atakları kararı tarifsiz bir biçimdeydim, yani çok acil bir durumdu yaşadığım. Ocak sonuna verdiler şükür, bu ortada Türkiye’ye gelirim diye planlar yapıyordum, olmadı. Dokuz aydan fazla bir süre uzman tabip bakılırsacek diye bekledim, bekliyorum.
Vertigo yüzünden merdivenlerden düştüm, sağ ayak bileği koptu sandım o denli bir acı. Basamıyorum, ağrıdan uyuyamıyorum. her neyse acile gittik, acilde bir saat kadar acı çekerek bekledim, ha tekerlekli sandalye bulana kadar geçen bir saati de eklemeliyim, niye daha sonra tabip aldı içeri, eliyle bir iki dürttü bileğimi, acıdan ağlıyorum bu ortada; kırık yok dedi, “gidebilirsiniz”.
Ee ne süreyim, ne içeyim, sinema çekmedin, tahminen kas yırtıldı, ne bileyim aşil tendonum pırtladı. Yok arkadaş, evvelden röntgen mi vardı hem, benimki de laf.
Ağrı kesici buz tedavisi derken birkaç ay çektim ıstırabını, ben Türkiye’de bu kadar ilgisiz hekim, bu kadar saçma sapan muayene görmedim, görmüş oldum çağdaş bir ülke olan İngiltere’de.
Aman artık, bunu yazıyorum diye bizim hükümet yanlısı kimi medya siteleri “Odatv müellifinden sıhhat eleştirisi” diyerek yazımı kullanacaklar, daha evvel yaptılar, gördüm. “Bakın da Türkiye’de yaşadığınıza şükredin” mealinden sonuca varmışlar.
Ne diyeyim canları sağ olsun, memlekette bir şey de yeterli olmasın mı, bir sistem de düzgün çalışmasın mı; insan potansiyeli yardımıyla, sıhhat çalışanlarımızın üstün eforu ve tarifsiz emekleri yardımıyla yürüyen bir sistem var şükür. Ah alışılmış, dolar 18’ine geliyor, pound desen 22 lira oldu, sıhhat sistemi ne vakit çöker, bu kadar döviz dalgalanmasına hangi sistem karşı durur nazaranceğiz. Her türlü şeyi gördük şükür.
Ancak…
Hani hoş günler nazarancektik çocuklar, ne oldu; içimden bir daha şenlikli bir pazar yazısı yazmak gelmiyor, halbuki Olivia Colman’dan bahsedecektim.
Döviz artışındaki manyaklık durulur, kalan bir gram aklımıza mukayyet olabilirsek, bu şahane İngiliz oyuncuyu ve sinemaya gönül veren biriyseniz kesinlikle izlemeniz gereken Landscapers’ı anlatırım. Aman aslında yazının sonuna geldiğim düzgün oldu, Netflix’te ay sonunda The Lost Daughter gösterime girecek, onu da izler onu da anlatırım.
Hoş günler görmemiz bir süre ertelense de hoş sinemalar izleyelim lakin o denli değil mi, siz söyleyin diğer naapalım?
Elif Aktuğ