Çocuğumu kendi ellerimle zehirledim

Serkankutlu

Global Mod
Global Mod
“Saklamalıydım, kimse duymamalıydı, duyan olursa açıklama yapamazdık, büyük rezillik olurdu. Hem benim oğlum atlatacaktı bunu. kuvvetliydü benim oğlum, arındıracaktı kendisini… Buna inandırmaya çalıştım, daima bu biçimde teselli ettim kendimi lakin o denli bir an geldi ki, o denli bir çaresizlik oldu ki, oğlumun gözümün önünde erimesine, can çekişmesine daha fazla dayanamamış, ağlayarak oğlumu zehirler bulmuştum kendimi…”

Uzak bir akrabalarının kızını sevmişti A.A. uzak ve sorunlu bir akrabalarının kızını. Anne ve babaların anlamsız sıkıntılarının içerisinde yasak bir çiçek üzere büyümüş sevgileri. Zımnî telefonlaşmalar, bilinmeyen ve suçsuz kahve buluşmaları ailelerinin hasımlıkları içinde inadına inadına diğer bir heyecanla gerçekleşmişti A.A. ve kızımız içinde. Lakin hiç bir şeyin gizli kalmaması kuralı bu aşkı da ifşa etmişti ve birbirlerini sevdikleri duyulmuş, görülmüştü. Büyük bir cüret ile ailesini karşısında alıp anlatıyor A.A. sevdiğini ve evlenmek istediğini, lakin aileler birbirlerine olan düşmanlıklarından bu pak sevgiyi ezip geçiyorlar. Kızı bir diğeri ile evliliğe zorluyorlar.

KENDİ ELLERİMLE ZEHİRLEDİM

İşinde gücünde olan, anne ve babasının ufak takışmalarından ve meskendeki kız kardeşi ile olan tartışmalarından öbür sorunu olmayan A.A. için hayatın rengi ve formu değişmeye başlıyor. Hasret, imkânsızlık üzere kalbini zorlayan, boğazında düğümler yaratan bu hisler bastırılarak kanamasının durdurulması gereken bir yaraya dönüşüyor. Acıyı hafifçeletmek, bir süreliğine de olsa hissizleşmek için ona uzatılan teklifi geri çevirmiyor ve çıkmaz sokağa o an girilmiş oluyor.

“Oğlumda farklı bir şeyler olduğunu anlıyordum bakışından, anlamsız öfkelerinden, iştahsızlığından, uykusuzluğundan ancak husus kullanabileceğini, o kadar çıkmazda olduğunu ve bu çıkmazın sebeplerinden birisi olduğum gerçeği ile yüzleşmek istemedim sanırım. Ancak gün geçtikçe diğer bir vakti yaşamaya başladık. Artık işe gitmiyor, hayattan keyif almıyordu. Unsur kullandığı gerçeği ile odasına girdiğimde baygın biçimde onu bulduğumda yüzleşmiştim. Para vermemenin satın almayı engellediğini düşündüm ancak konuttaki değerli eşyaların yok olmaya başlamasıyla ve kullanamadığındaki kıvranışlarını gördüğümde yaşadığım acıyı tanım edemem size. O denli bir duruma girmişti ki satın almak için ayağa kalkamıyordu, ben ne yapacağımı bilemez biçimdeydim. Oğlum avuçlarımdan su üzere kayıyordu, çırpınıyordu. Bu illet nerden alınır, kim satar, oğlumu bu çaresizlikten nasıl kurtarırım diye sokaklara attım kendimi. Tek düşündüğüm şey o her ne ise bulup oğluma verip onu sakinleştirmekti. Kendi ellerimle zehirledim çocuğumu” diye söz etmeye çalışıyordu titreyen sesiyle çaresizliğini.

NEYDİ CÜRMÜM, BİR KIZI SEVMİŞTİM YALNIZCA

Bir anne için büyük çaresizlikti hiç bir şey yapamamak, aslında epey şey yapılabilecekken hiç bir şey yapamamak kısmına süratlice varmak. Buna bir son verilmeli kanısıyla A.A. yı epeyce güç da olsa yatırdık hastaneye. Tedavisi ağır geçmişti, yavaş yavaş kilo alıyor, vücut ve zihin gücünü toplamaya çalışıyordu ve sağlıklı düşünmenin bir göstergesi olarak da birlikte bu sıkıntı süreci geçirme sonucu aldık. Kademeli yaklaşarak yüzleşmek istediği ne var ise, söyleyemeyip içine gömdüğü ne var ise konuşmaya başlamıştık. Birinci cümlelerinden birisiydi, “annemim üstesinden gelirsin dediği ne var ise tek başına altında kalmıştım. Nasıl bir his biliyor musunuz? Oda geniş lakin sığamıyorsun, pencere açık lakin nefes alamıyorsun” cümleleri.“Neydi cürmüm, bir kızı sevmiştim yalnızca. Sevmiştim, yalnızca sevmiştim. Ziyan vermedim kimseye. Ne için imkânsız hale getirilmişti? Kimin hırsı için vazgeçirildik sevgimizden? Ben de ailemin beni sevmesine mahzur olmak, bana baktıklarında acı duymalarını sağlamak, en azından benim içimin acıdığı kadar içlerinin acımasını görmek hedefiyle girdim o çıkmaza. Korumak istedikleri gurur ve onurları uzun bir süre benim ortasında olduğum durumu görmelerini engelledi, gördüklerinde de artık epeyce geçti” diye anlatıyordu.

Kimi sevip sevemeyeceğine karar veren anne ve babanın bu tavrının birinci olmadığını, diğer vakit dilimlerinde öteki kararların verilmesi basamağında da problemli vakit içinder yaşadığını anlatıyordu. Aslında yaşadığı tek durumun bir getirisi değil, farklı durumların toplamının getirdiği sonuçtu. Karar verememe, engellenme travması hayatış ve bunu bastırmıştı A.A. uzun müddet ta ki kendisinin de bastıramayacağı hislerle karşılaşana kadar. Adım adım, yavaş yavaş güzelleşiyordu olağan olarak lakin bir daha bu biçimde cesurca sevebilir, hem kendi ortasında tıpkı vakitte dışarıda sevgisini savunacak kadar kuvvetli olabilecek miydi? Onu vakit gösterecek.

AİLELERİN TESİRLERİ DE VAR

Birçoğu olayda güzelleştirilmesi gereken kişi her ne kadar bağımlılık sorunu yaşayan bireyler olsa da, şahısların sürüklendiği bu durumlarda ailelerin tesirlerinin var olduğunu da göz önünde bulundurduğumuzda, güzelleşme sürecinde ailelerin de birtakım taraflarını törpülemeleri ve iyileştirmeleri gerektiğini, onların da gerekli durumlarda yardım almalarının eş vakitli toparlanma sürecinde faydalı olabileceğini söyleyebilirim.

Bağımlılıkla çabada en değerli konulardan birisi “saklamak”. Saklamak, susmak, duyan olursa ne deriz algısı, yaşanılan şartların değil de insanların zihninde oluşacak durumu düşünerek geçirilen vaktin bireyleri ‘çaresizliğe’ nasıl yaklaştırdığının göstergesidir. Sorunla yüzleşmek, tahlil arayışında bulunmak, süreci takip etmek ve en kıymetlisi de ne olursa olsun evlatlarımızın ardında ve yanında durmak bu şiddetli sürecin en tesirli ilacıdır.

Dr. Burcu Bostancıoğlu