Kılıçdaroğlu’nun “helalleşme” kelamını, hangi gayeyle tabir ettiği tartışma konusu oldu.
Üzerinde durmak istediğim bu polemik değil. Sorum var:
Kılıçdaroğlu hangi maksatla söylemiş olduyse de şunu merak ediyorum; helalleşmenin toplumda karşılığı var mı?
“Helalleşme” üzere toplumsal barışı işaret eden benzeri talepler-istekler halkın umurunda mı?
Kimse kusura bakmasın biraz sert yazacağım:
Karşımızda nasıl bir toplum var?
Halk bu hale nasıl geldi/getirildi?
İnsanların dün sahip olduğu kültürel, siyasi ekonomik pahalar bugün mevcut mu?
Yoksa bu aziz manalar; artık tazmini mümkün olmayan, kıymetlerin bedelini azaltan kıymetsiz, yüzeysel “moda değerlere” mi dönüştü/dönüştürüldü?
Hiç popülizm yapacak, gereksiz yüceltmelerde bulunacak biri değilim; ayna tutmak zorundayım:
Gördüğüm şu ne yazık ki:
Kıymet teriminde büyük erozyon var. Paraya çevrilmeyen/finansın dokunmadığı/paranın satın alamadığı paha kaldı mı?
Maalesef… her insanın dizginsiz güç peşinde olması ahlaki bedelleri o denli değersizleştirdi ki; rezil olma kavramı bile unutuldu.
“Helalleşmek” istenilen toplumun evvel ne hale geldiğinin/getirildiğinin “teşhisini” koyalım. daha sonra “tedavisine” bakarız:
HALKIN ÇÖZÜLÜŞÜ
Toplumun genel olarak hayat tablosu şu:
Yaratılan “sahte ihtiyaçlar” tertibinde her şeyin ölçüsü marka yapıldı. Meta külçeşidinin özgürleşme talebi yalnızca haz için istenir oldu.
Hesap verebilirlik çoğunluğun umurunda olmamaya başladı; adalet talebi “gücü gücü yetene” dönüştü. Epeydir zincire bağlı vicdanlar çürüdü.
Kimse kendini suçlu-hatalı görmemeye başladı; kabahatli olan öteki idi, kendisi daima “iyi”…
Hakikat ile yanlış içinde ayrım kalmadı. Mesleğimden örnek vereyim; gerçek haber ile palavra haber ayrımı yitirildi; fakat ne kadar sansasyon yarattığı “değerli” oldu! Medya yalnızca manipüle etmenin aracı haline getirildi.
Entelektüel bilgiye- soruya/sorguya düşmanlık yapıldı; dayatılan ezberler “bilim” diye yüceltildi. Statükoya boyun eğildi.
Toplumsal medyada bakılırsabilirsiniz acılar, alay objesi oldu. Trollük ve toplumsal linç, tutku haline geldi. İstediğini alamamanın/yükselememenin hıncı öfkeye-gareze yol açtı. Karşı çıkanlara/muhalif olanlara kin duyma yüceltildi.
“Emek sömürüsü” üzere kavramların modası geçti; düzene-rejime muhaliflik dinozorluk idi; sermayeye tam teslimiyet piyasanın kutsalı haline geldi.
Fedakârlık üzere pahalar küçümsendi. İnsan küçüldü, “yaratığa” dönüştürülerek her kıymetli kutsallıktan uzaklaştırıldı.
Toparlarsam:
Toplumun idealleştirilmesine karşı çıkan -neoliberalizmin kurucu babası- F. Hayek başardı. -Filozof Nietzsche tanımıyla- neoliberalizm bu biçimde buyurdu: “Tanrı öldü!”
Evet. Kendimizi kandırmayalım, popülizme yenilmeyelim; karşımızda bu biçimde bir toplum gerçeği var. bu biçimde, bu “hastalığa” yol açan ‘virüs’ kaynağı ne?
“Helalleşmeden” evvel bunu yenmek gerekiyor…
SOL BAŞARISIZ
CHP, yüzde 20 bandına niye sıkıştı kaldı? Bana bakılırsa, “helalleşme” üzere ahlâki/etik telaffuzlar dışına çıkamadı. Çıkamıyor. Zira:
Hastalığın ana niçini, dünyayı tesiri altına alan “virüse”/neoliberalizme karşı esaslı çıkış yapamıyor? Uysal muhalefet yaparak halkı kazanacağını sanıyor!
Bu “virüsün” yoksulluk-eşitsizlik üzere salt ekonomik sonuçları yok; üstte yazdığım yarattığı siyasi- kültürel problemleri da var.
Siyaset bilimi profesörü Wendy Brown, “Neoliberalizmin Harabelerinde” kitabında -ABD meselai ele alsa da- CHP’yi de ilgilendiren şu soruya karşılık arıyor:
-“Neoliberalizmin ekonomik sarsıntılarının kararında niye ve nasıl sol değil de sağ güçlendi?”
Sol, ülkeleri yıkıma uğratan neoliberalizme karşı çetin bir gayrete gireceğine, muhafazakâr siyasetin manipüleci-popülist siyasetlerinden medet umuyor! Hakikatle yüzleşmiyor, kaçak güreşiyor. Örneğin:
Liboş sol kadronun, neoliberalizmin en tesirli silahı kimlik siyasetlerine karşı sert çıkış yapamıyor. Utangaç.
Çok kültürlülük ülkelerin kuşkusuz zenginliği lakin ideolojinin öznesi olamaz. Dünyada ezen ile ezilen içinde sınıf gayreti olduğu gerçeğinin örtüsü olarak kullanıyorlar kimlik siyasetlerini… “Helalleşme” polemiğinin direkt buraya çekilmesi neoliberal- “virüs” salgının şuurlarda yarattığı hasarı gösteriyor!
CHP baş karışıklığından kurtulamıyor. halbuki tedavisi sıradan:
Kamu hizmetlerini özelleştiren, toplumsal devleti yıkan, emeği sömüren, muhalefeti dizginleyen, global sermayeyi kuralsızlaştıran, her şeyin piyasa için olduğu ekonomik ve siyasi felaketlerin niçini neoliberalizmin ideolojisini- siyasi külçeşidini tahttan indirmektir.
YAZININ TAMAMINI OKUMAK İÇİN LÜTFEN TIKLAYINIZ
Soner Yalçın
Üzerinde durmak istediğim bu polemik değil. Sorum var:
Kılıçdaroğlu hangi maksatla söylemiş olduyse de şunu merak ediyorum; helalleşmenin toplumda karşılığı var mı?
“Helalleşme” üzere toplumsal barışı işaret eden benzeri talepler-istekler halkın umurunda mı?
Kimse kusura bakmasın biraz sert yazacağım:
Karşımızda nasıl bir toplum var?
Halk bu hale nasıl geldi/getirildi?
İnsanların dün sahip olduğu kültürel, siyasi ekonomik pahalar bugün mevcut mu?
Yoksa bu aziz manalar; artık tazmini mümkün olmayan, kıymetlerin bedelini azaltan kıymetsiz, yüzeysel “moda değerlere” mi dönüştü/dönüştürüldü?
Hiç popülizm yapacak, gereksiz yüceltmelerde bulunacak biri değilim; ayna tutmak zorundayım:
Gördüğüm şu ne yazık ki:
Kıymet teriminde büyük erozyon var. Paraya çevrilmeyen/finansın dokunmadığı/paranın satın alamadığı paha kaldı mı?
Maalesef… her insanın dizginsiz güç peşinde olması ahlaki bedelleri o denli değersizleştirdi ki; rezil olma kavramı bile unutuldu.
“Helalleşmek” istenilen toplumun evvel ne hale geldiğinin/getirildiğinin “teşhisini” koyalım. daha sonra “tedavisine” bakarız:
HALKIN ÇÖZÜLÜŞÜ
Toplumun genel olarak hayat tablosu şu:
Yaratılan “sahte ihtiyaçlar” tertibinde her şeyin ölçüsü marka yapıldı. Meta külçeşidinin özgürleşme talebi yalnızca haz için istenir oldu.
Hesap verebilirlik çoğunluğun umurunda olmamaya başladı; adalet talebi “gücü gücü yetene” dönüştü. Epeydir zincire bağlı vicdanlar çürüdü.
Kimse kendini suçlu-hatalı görmemeye başladı; kabahatli olan öteki idi, kendisi daima “iyi”…
Hakikat ile yanlış içinde ayrım kalmadı. Mesleğimden örnek vereyim; gerçek haber ile palavra haber ayrımı yitirildi; fakat ne kadar sansasyon yarattığı “değerli” oldu! Medya yalnızca manipüle etmenin aracı haline getirildi.
Entelektüel bilgiye- soruya/sorguya düşmanlık yapıldı; dayatılan ezberler “bilim” diye yüceltildi. Statükoya boyun eğildi.
Toplumsal medyada bakılırsabilirsiniz acılar, alay objesi oldu. Trollük ve toplumsal linç, tutku haline geldi. İstediğini alamamanın/yükselememenin hıncı öfkeye-gareze yol açtı. Karşı çıkanlara/muhalif olanlara kin duyma yüceltildi.
“Emek sömürüsü” üzere kavramların modası geçti; düzene-rejime muhaliflik dinozorluk idi; sermayeye tam teslimiyet piyasanın kutsalı haline geldi.
Fedakârlık üzere pahalar küçümsendi. İnsan küçüldü, “yaratığa” dönüştürülerek her kıymetli kutsallıktan uzaklaştırıldı.
Toparlarsam:
Toplumun idealleştirilmesine karşı çıkan -neoliberalizmin kurucu babası- F. Hayek başardı. -Filozof Nietzsche tanımıyla- neoliberalizm bu biçimde buyurdu: “Tanrı öldü!”
Evet. Kendimizi kandırmayalım, popülizme yenilmeyelim; karşımızda bu biçimde bir toplum gerçeği var. bu biçimde, bu “hastalığa” yol açan ‘virüs’ kaynağı ne?
“Helalleşmeden” evvel bunu yenmek gerekiyor…
SOL BAŞARISIZ
CHP, yüzde 20 bandına niye sıkıştı kaldı? Bana bakılırsa, “helalleşme” üzere ahlâki/etik telaffuzlar dışına çıkamadı. Çıkamıyor. Zira:
Hastalığın ana niçini, dünyayı tesiri altına alan “virüse”/neoliberalizme karşı esaslı çıkış yapamıyor? Uysal muhalefet yaparak halkı kazanacağını sanıyor!
Bu “virüsün” yoksulluk-eşitsizlik üzere salt ekonomik sonuçları yok; üstte yazdığım yarattığı siyasi- kültürel problemleri da var.
Siyaset bilimi profesörü Wendy Brown, “Neoliberalizmin Harabelerinde” kitabında -ABD meselai ele alsa da- CHP’yi de ilgilendiren şu soruya karşılık arıyor:
-“Neoliberalizmin ekonomik sarsıntılarının kararında niye ve nasıl sol değil de sağ güçlendi?”
Sol, ülkeleri yıkıma uğratan neoliberalizme karşı çetin bir gayrete gireceğine, muhafazakâr siyasetin manipüleci-popülist siyasetlerinden medet umuyor! Hakikatle yüzleşmiyor, kaçak güreşiyor. Örneğin:
Liboş sol kadronun, neoliberalizmin en tesirli silahı kimlik siyasetlerine karşı sert çıkış yapamıyor. Utangaç.
Çok kültürlülük ülkelerin kuşkusuz zenginliği lakin ideolojinin öznesi olamaz. Dünyada ezen ile ezilen içinde sınıf gayreti olduğu gerçeğinin örtüsü olarak kullanıyorlar kimlik siyasetlerini… “Helalleşme” polemiğinin direkt buraya çekilmesi neoliberal- “virüs” salgının şuurlarda yarattığı hasarı gösteriyor!
CHP baş karışıklığından kurtulamıyor. halbuki tedavisi sıradan:
Kamu hizmetlerini özelleştiren, toplumsal devleti yıkan, emeği sömüren, muhalefeti dizginleyen, global sermayeyi kuralsızlaştıran, her şeyin piyasa için olduğu ekonomik ve siyasi felaketlerin niçini neoliberalizmin ideolojisini- siyasi külçeşidini tahttan indirmektir.
YAZININ TAMAMINI OKUMAK İÇİN LÜTFEN TIKLAYINIZ
Soner Yalçın