semaver
Active member
Cem Gelinoğlu: Birbirimizi manaya çabasından vazgeçtik Merakla beklenen Aykut Enişte 2, vizyonda. Aykut Enişte, birinci sinemada başına gelen talihsizliklerle bir arada aşkı bulmuştu, artık o aşkı elinde tutmaya çalışıyor. Saflığı yüzünden başına türlü işler gelen Aykut Enişte bir daha bildiğiniz üzere, lakin bu kere dişli bir rakibi de var: Talat. Sinemanın senaristlerinden, bununla birlikte başrol oyuncusu Cem Gelinoğlu’yla konuştuk. Hem Aykut’u hem kendini anlattı.
– Aykut Enişte fazlaca sevildi, ikinci sinema de sinemalarda. niye bu kadar epeyce sevildi sizce, sinemanın fanları sizi sıradan taciz etti ikincisi ne vakit gelecek diye?
Gerek sinemanın direktörü Onur Bilgetay, sineması birlikte yazdığımız Giray Altınok gerek karakterleri ete kemiğe büründüren oyuncular fevkalade yetenekli ve zeki beşerler. Ve kıymetlisi hepimiz birbirini seven arkadaşlarız. Ve bu biçimde olunca ortaya samimi, komik ve seyircinin sevdiği düzgün bir durum güldürüsü çıktı. Seyirci de sevdiği işin baskısını hoş yapıyor, kimi vakit onlar bizim nazımızı çekiyor, kimi vakit de biz onların…
– Herkes Yeşilçam sinemalarına hasret, sinemanızda de bir Yeşilçam sıcaklığı yaratmışsınız, sanki ondan mı?
Bunu hayli duyuyoruz. Çok sevindik, evet bu da değerli sebeplerden biri bence.
– Fanlık kurumuyla değişik anlarınız oldu mu? Toplumsal medyada da hayli etkinler…
çabucak hemen tanışmadık. Sinemanın ne kadar sevildiğini biz de eşten dosttan duyuyoruz hâlâ.
SOKAĞIN LİSANINI BİLMEK AVANTAJ
– Size sokaktan gelen Cem Yılmaz yakıştırması yapmışlar. Sokaktan gelmenin avantajları var mı güldürü kelam konusu olduğunda?
Sokağın lisanını bilmek katiyen bir avantaj; ama komik bir olay, komik bir tecrübe her yerde vuku bulabilir; toplumsallık ve hayli kültürlülük daha besleyici olağan.
KOMEDYENLİK SÜRPRİZ DEĞİL
– Bu defa iki enişte var, ikinci enişte ise tam bir şeytan. Hakan Yılmaz da role tam oturmuş. İzleyicileri neler bekliyor, yeterlilikle berbatlığın kapışması mı? Kim kazanır çoklukla?
Uygunluk de kötülük de kolektif beslenen bir şey. Neyi daha epey beslersek o kazanır bence.
– Fragmandaki sehpaya düşme sahneniz hayranlarınızın ağzına bir parmak bal çaldı. Sert bir düşüştü sanırım. En az birkaç sefer yinelandığını düşününce canınız yanmış olmalı…
Çok yandı birebir vakitte. Grup yalvarıyor az dikkatli ol diye zira benimle onlar uğraşacaklar bir daha, benim de canım değerlidir lakin gerçeğe takıntılı olduğum için “Hocam nolur hakikaten düşeyim” dedim Onur’a.
UYANIKLIK BUTONUNA GEREKİNCE MUVAFFAKİYETİM
– Gülmeye hasret kaldık, siz kendinizi nasıl beslediniz bu vakitte?
Hoş günleri düşleyerek açıkçası, insanın bu biçimde üniversal olaylarda pek tutunacak bir şeyi olmuyor.
– Güldürü maceranız mahallenizdeki arkadaşlarınızı güldürmekle başlıyor. Bir çocuk nelere güler? Büyüdükçe gülmek zorlaşıyor mu?
Evet zira ne zihniniz çocukken olduğu kadar özgür ne de ruhunuz çocukken olduğu kadar sevinçli olabiliyor. Bunu hatırlatmaya gereksiniminiz var kendinize.
– Meskende de komik bir çocuk muydunuz? Anne babanız nasıl beşerler, oğlum biraz önemli ol dediler mi size, yoksa sizi yüreklendirdiler mi?
Babam ve annem nitekim komik, hazırcevap ve nüktedan insanlardı. Benim komedyen olmam bana hiç sürpriz olmadı açıkçası.
– Aykut Enişte saflığa ve pak yürekliliğe bir övgü aslında. Beşerler da sizin yüzünüzde bir saflık olduğunu, bunun da güldürdüğünü söylemişler daima. Katılır mısınız? Saf mısınız?
Açıkgözlülük, uyanık olmak ismine ne deniyorsa o buton lazım olduğunda açabiliyorum, kalan vakit içinderda savunmasız geziyorum, işte o anlarda dünyanın en saf adamıyım. Zira başım fazlaca hoş şeylerle dolu daima tetikte gezmek beynimi bununla meşgul etmek istemiyorum.
– Bu saflık keyifli geçen çocukluğunuzdan mı geliyor?
Bence çocukken maruz kaldığınız tecrübelerden. Beş yaşında hayatının tohanımı yersen bundan daha sonra uyanık olmam lazım dersin. Ben şanslıydım o yüzden buton kapalı gezdim genelde.
SAFLIKTAN AYKUT KADAR ÇEKMEDİM
– Pekala bize ne oldu?
Biz kutuplaştık, biz birbirimizi dinleme ve manaya çabasından vazgeçtik. Şahsen beni en çok üzenler bunlar. Dünya değiştikçe birtakım şeyler güzelleştiği üzere birtakım şeyler çirkinleşiyor. Bu süreci uygun yönetmek için hepimize epeyce misyon düşüyor. Toplum olarak tüm renklerimizle bir ortada hayli hoş olduğumuzu kendimize sık sık hatırlatmalıyız bence.
– Siz de saflıktan epey çektiniz mi?
Aykut kadar asla değil…
– “Benim en sevmediğim huyum kendimle dövüşüyor olmam” demişsiniz. Çok döver misiniz kendinizi?
Kendimle dövüşmemin niçini hakikaten hiç kopmamak isteğiydi, daha sonra kendimi döverken mevzuyu unuttum o hayli yordu işte. Artık bana daima gerçeği söyleyebilen dostlarım var umarım onlar da beni niçin dövdüklerini unutmazlar.
– Aykut Enişte fazlaca sevildi, ikinci sinema de sinemalarda. niye bu kadar epeyce sevildi sizce, sinemanın fanları sizi sıradan taciz etti ikincisi ne vakit gelecek diye?
Gerek sinemanın direktörü Onur Bilgetay, sineması birlikte yazdığımız Giray Altınok gerek karakterleri ete kemiğe büründüren oyuncular fevkalade yetenekli ve zeki beşerler. Ve kıymetlisi hepimiz birbirini seven arkadaşlarız. Ve bu biçimde olunca ortaya samimi, komik ve seyircinin sevdiği düzgün bir durum güldürüsü çıktı. Seyirci de sevdiği işin baskısını hoş yapıyor, kimi vakit onlar bizim nazımızı çekiyor, kimi vakit de biz onların…
– Herkes Yeşilçam sinemalarına hasret, sinemanızda de bir Yeşilçam sıcaklığı yaratmışsınız, sanki ondan mı?
Bunu hayli duyuyoruz. Çok sevindik, evet bu da değerli sebeplerden biri bence.
– Fanlık kurumuyla değişik anlarınız oldu mu? Toplumsal medyada da hayli etkinler…
çabucak hemen tanışmadık. Sinemanın ne kadar sevildiğini biz de eşten dosttan duyuyoruz hâlâ.
SOKAĞIN LİSANINI BİLMEK AVANTAJ
– Size sokaktan gelen Cem Yılmaz yakıştırması yapmışlar. Sokaktan gelmenin avantajları var mı güldürü kelam konusu olduğunda?
Sokağın lisanını bilmek katiyen bir avantaj; ama komik bir olay, komik bir tecrübe her yerde vuku bulabilir; toplumsallık ve hayli kültürlülük daha besleyici olağan.
KOMEDYENLİK SÜRPRİZ DEĞİL
– Bu defa iki enişte var, ikinci enişte ise tam bir şeytan. Hakan Yılmaz da role tam oturmuş. İzleyicileri neler bekliyor, yeterlilikle berbatlığın kapışması mı? Kim kazanır çoklukla?
Uygunluk de kötülük de kolektif beslenen bir şey. Neyi daha epey beslersek o kazanır bence.
– Fragmandaki sehpaya düşme sahneniz hayranlarınızın ağzına bir parmak bal çaldı. Sert bir düşüştü sanırım. En az birkaç sefer yinelandığını düşününce canınız yanmış olmalı…
Çok yandı birebir vakitte. Grup yalvarıyor az dikkatli ol diye zira benimle onlar uğraşacaklar bir daha, benim de canım değerlidir lakin gerçeğe takıntılı olduğum için “Hocam nolur hakikaten düşeyim” dedim Onur’a.
UYANIKLIK BUTONUNA GEREKİNCE MUVAFFAKİYETİM
– Gülmeye hasret kaldık, siz kendinizi nasıl beslediniz bu vakitte?
Hoş günleri düşleyerek açıkçası, insanın bu biçimde üniversal olaylarda pek tutunacak bir şeyi olmuyor.
– Güldürü maceranız mahallenizdeki arkadaşlarınızı güldürmekle başlıyor. Bir çocuk nelere güler? Büyüdükçe gülmek zorlaşıyor mu?
Evet zira ne zihniniz çocukken olduğu kadar özgür ne de ruhunuz çocukken olduğu kadar sevinçli olabiliyor. Bunu hatırlatmaya gereksiniminiz var kendinize.
– Meskende de komik bir çocuk muydunuz? Anne babanız nasıl beşerler, oğlum biraz önemli ol dediler mi size, yoksa sizi yüreklendirdiler mi?
Babam ve annem nitekim komik, hazırcevap ve nüktedan insanlardı. Benim komedyen olmam bana hiç sürpriz olmadı açıkçası.
– Aykut Enişte saflığa ve pak yürekliliğe bir övgü aslında. Beşerler da sizin yüzünüzde bir saflık olduğunu, bunun da güldürdüğünü söylemişler daima. Katılır mısınız? Saf mısınız?
Açıkgözlülük, uyanık olmak ismine ne deniyorsa o buton lazım olduğunda açabiliyorum, kalan vakit içinderda savunmasız geziyorum, işte o anlarda dünyanın en saf adamıyım. Zira başım fazlaca hoş şeylerle dolu daima tetikte gezmek beynimi bununla meşgul etmek istemiyorum.
– Bu saflık keyifli geçen çocukluğunuzdan mı geliyor?
Bence çocukken maruz kaldığınız tecrübelerden. Beş yaşında hayatının tohanımı yersen bundan daha sonra uyanık olmam lazım dersin. Ben şanslıydım o yüzden buton kapalı gezdim genelde.
SAFLIKTAN AYKUT KADAR ÇEKMEDİM
– Pekala bize ne oldu?
Biz kutuplaştık, biz birbirimizi dinleme ve manaya çabasından vazgeçtik. Şahsen beni en çok üzenler bunlar. Dünya değiştikçe birtakım şeyler güzelleştiği üzere birtakım şeyler çirkinleşiyor. Bu süreci uygun yönetmek için hepimize epeyce misyon düşüyor. Toplum olarak tüm renklerimizle bir ortada hayli hoş olduğumuzu kendimize sık sık hatırlatmalıyız bence.
– Siz de saflıktan epey çektiniz mi?
Aykut kadar asla değil…
– “Benim en sevmediğim huyum kendimle dövüşüyor olmam” demişsiniz. Çok döver misiniz kendinizi?
Kendimle dövüşmemin niçini hakikaten hiç kopmamak isteğiydi, daha sonra kendimi döverken mevzuyu unuttum o hayli yordu işte. Artık bana daima gerçeği söyleyebilen dostlarım var umarım onlar da beni niçin dövdüklerini unutmazlar.