Odatv’deki birinci yazım Şubat 2018 tarihindeki “Yılın Dizisi La Casa de Papel” idi. İki dönemlik bu üretim dünyanın biroldukça yerindeki izleyiciyi sözün tam manasıyla böğründen yakalamış; finaliyle birlikte de gerisinde, ortak bir mahrumluk hissine hapsettiği duygudaşlar bırakmıştı.
Bu çaresizliğe alışılmış ki Netflix koşacaktı. Dizinin yaratıcısı Alex Pina’yı dizinin devamını çekmeye ikna ederek La Casa de Papel’in küllerinden bir daha doğmasına vesile oldu. Öbür bir soygun öyküsüyle birinci 2 dönemin adeta reenkarnasyonu üzere başlayan 3. dönemde eski bir sevgiliye dönmüş üzereydik. Düzgündü, hoştu, tanıdıktı fakat o birinci dönemdeki heyecan yoktu. Güya nereye çıkacağını bildiğimiz yollardan, aksiyonlardan, diyaloglardan geçiyorduk. Ta ki 4. dönemin sonunda o epeyce sevdiğimiz Nairobi’nin vefatına kadar. Her dönem sonunda hepsine, bizden biri üzere bağlandığımız karakterlerden birini feda etmesi dizide adeta zamk bakılırsavi görüyordu lakin bu sefer strateji değişmişti. Pina, kıssanın ellerinden kaçtığını hissediyor ve prosedür değiştiriyordu. Artık karşımızda yalnızca kapitalist nizama başkaldıran bir soygun yoktu, alev alev bir savaş vardı.
İşte 5. dönem öfkenin, coşkunun ve intikamın en ağır olduğu bu biçimde bir yerden başladı. Haliyle de topu yere düşürmek üzere bir niyeti yoktu, olamazdı. Birinci 5 kısmını Eylül ayında izlemiş, peçetelerin ağır mesai yaptığı son kısımla, bir daha tıpkı zamk misyonuyla bu sefer hiç ummadığımız Tokyo’ya veda ederek ayrılmıştık. Ve üretimin en güç kısmı gelmişti. Bizi nasıl bir son bekliyordu?
FİNAL 33 KERE TEKRAR YAZILMIŞ
Üretimin yaratıcısı Alex Pina La Casa de Papel’i nasıl bitirmek istediğini en başından yola bilerek çıkıyor. Lakin 5. döneme geldiğinde, iki bin dakikadan fazla kurgu ve iki soygundan daha sonra öyküyü tasarladığı üzere anlatamadığı gerçeğiyle karşı karşıya kalıyor. Bu yüzden 5. dönem Pina ve grubu için büsbütün öbür bir gözle baktıkları farklı bir tecrübe oluyor. Öncelikle bu kadar sıcak savaşa dayalı bir tecrübe bu döneme kadar üretimin geçmişinde yok. Pina, bu yapıya ulaşana kadar senaryonun 33 defa bir daha yazıldığını, son kısmın ise kökten değiştirildiğini tabir ediyor. Nihayetinde emelin keyifli bir son olduğunu ve izleyicinin bakış açısını yeterli adamlar ve berbat adamlar içinde aksine çevirmeyi başardıklarını belirtiyor.
ALTIN ÇAĞINDA FİNAL
Pina’nın La Casa de Papel ile ilgili öyküsü de farklı. İmali İspanyol Televizyonu için birinci çekmeye başladıklarında epey genç olduklarını ve hiç paraları olmadığı için ikili mesai yaparak kısımları zar sıkıntı bitirdiklerini söz ediyor. 70’er dakikalık 15 kısma sığdırılan dizi İspanya’da fazlaca ses getirmese de Netflix’in teklif sunmasını bir manada ilahi adalet olarak kıymetlendiriyor. Devam dönemlerinde öyküyü geriye gerçek açarak, bu muvaffakiyet ön görülemediği için diziden erken çıkmış olan Berlin’i öyküye dahil ediyor. Fakat kıssanın 5. dönemde bitmesi büsbütün Pina’nın sonucu. Karakterlerin yıpranmaması ve dizinin altın çağında final yapması için bunun gerekli olduğunu savunuyor.
5. DÖNEMDE NELER OLUYOR
5. dönemin 6. kısmı Tokyo’nun vefatı daha sonrası sıkı bir strateji savaşıyla başlıyor. Lakin daha büyük bir uğraş dışarda, Profesör, Alicia Sierra ve emniyet güçleri içinde gerçekleşiyor. İşte tam da bu noktada, birinci dönemden bu yana fazlaca âlâ derinleştirilen geriye dönük anlatımın gücü aslında vefalı bir sebep-sonuç münasebetine dönüşüyor. Kıssanın son dönemeçte sıkıştığı kuytunun üstündeki örtüyü Berlin açıyor. Üstelik bunu da evvelki dönemlerde olduğu üzere yerleştirilmiş üzere yapmamayı başarıyor. Öte yandan asıl sona yaklaşırken dizi, diğer küçük sonlarla seyircisine birkaç orta fren yaptırıyor ve hatta “burada bitti” hissini son derece inandırıcı yaşatıyor. Genelde sancı çeken sonlarda, izleyiciyi kandırarak hislerine hareket yaptıran yaklaşımlara rastlarız lakin üretimin final kısımlarında öyküye o denli güzel oturan akış var ki bu adeta kuvvetli bir sondan evvelki öncü zelzeleler üzere duruyor. Finale kadar taşıyan çok dinamik aksiyon sahneleri, birinci günkü yola çıkış gayesini her vakit hatırlıyor. Öykünün siyasete, iktisada ve adalete uzanan düşünsel gayesi, eylemsel dinamiklerle birbirinin ayağına basmadan, el ele akmayı fevkalade başarıyor. özetlemek gerekirsesı para soygununu gözümüzün önünde bir fikir soygununa çeviriyor.
İşte tüm bu sebeplerden La Casa de Papel yalnızca bir soygun dizisi olmadı. Profesör sembolüyle yola çıkış gayesi olan bir sistemsel başkaldırıyı fazlaca uygun taşıdı ve son kısımla de potadan geçirdi. Devletin bir sembolü haline gelmiş Merkez Bankası ve ortasındaki külçe altınların sahiden altın olup olmadığından hayli, olup olmadığının psikolojisi ile ilgilenen bir istikamete perspektif sundu ve izleyicinin vicdanını hangi tarafı rasyonel bulacağı konusunda özgür bıraktı. Hem bu bakımdan, tıpkı vakitte üretimin bu kadar müddette biriken duygusal muhtaçlıkları bakımından memnun son bekleyen seyircisini hayal kırıklığına uğratmadığı üzere, aksiyon olsun diye “sahte” oyunlar kurmayıp, vakit zaman feda etmeyi de bilen kalemin keskin ucuyla seyircisine aslında her manada hürmet duyan bir üretim oldu.
“Şimdi biz ne yapacağız?” diyenler için 2023’de Pedro Alonso’nun canlandırdığı Berlin karakterine hayat veren bir spin-off dizi geliyor.
Son kelamı Profesöre bırakalım :
“Her şey istediğimiz üzere olmadı. Lakin bir şeyler başardık.
Tahminen de ömrün bir özeti…
Çav Bella La Casa de Papel…
Elçin Demiröz
Bu çaresizliğe alışılmış ki Netflix koşacaktı. Dizinin yaratıcısı Alex Pina’yı dizinin devamını çekmeye ikna ederek La Casa de Papel’in küllerinden bir daha doğmasına vesile oldu. Öbür bir soygun öyküsüyle birinci 2 dönemin adeta reenkarnasyonu üzere başlayan 3. dönemde eski bir sevgiliye dönmüş üzereydik. Düzgündü, hoştu, tanıdıktı fakat o birinci dönemdeki heyecan yoktu. Güya nereye çıkacağını bildiğimiz yollardan, aksiyonlardan, diyaloglardan geçiyorduk. Ta ki 4. dönemin sonunda o epeyce sevdiğimiz Nairobi’nin vefatına kadar. Her dönem sonunda hepsine, bizden biri üzere bağlandığımız karakterlerden birini feda etmesi dizide adeta zamk bakılırsavi görüyordu lakin bu sefer strateji değişmişti. Pina, kıssanın ellerinden kaçtığını hissediyor ve prosedür değiştiriyordu. Artık karşımızda yalnızca kapitalist nizama başkaldıran bir soygun yoktu, alev alev bir savaş vardı.
İşte 5. dönem öfkenin, coşkunun ve intikamın en ağır olduğu bu biçimde bir yerden başladı. Haliyle de topu yere düşürmek üzere bir niyeti yoktu, olamazdı. Birinci 5 kısmını Eylül ayında izlemiş, peçetelerin ağır mesai yaptığı son kısımla, bir daha tıpkı zamk misyonuyla bu sefer hiç ummadığımız Tokyo’ya veda ederek ayrılmıştık. Ve üretimin en güç kısmı gelmişti. Bizi nasıl bir son bekliyordu?
FİNAL 33 KERE TEKRAR YAZILMIŞ
Üretimin yaratıcısı Alex Pina La Casa de Papel’i nasıl bitirmek istediğini en başından yola bilerek çıkıyor. Lakin 5. döneme geldiğinde, iki bin dakikadan fazla kurgu ve iki soygundan daha sonra öyküyü tasarladığı üzere anlatamadığı gerçeğiyle karşı karşıya kalıyor. Bu yüzden 5. dönem Pina ve grubu için büsbütün öbür bir gözle baktıkları farklı bir tecrübe oluyor. Öncelikle bu kadar sıcak savaşa dayalı bir tecrübe bu döneme kadar üretimin geçmişinde yok. Pina, bu yapıya ulaşana kadar senaryonun 33 defa bir daha yazıldığını, son kısmın ise kökten değiştirildiğini tabir ediyor. Nihayetinde emelin keyifli bir son olduğunu ve izleyicinin bakış açısını yeterli adamlar ve berbat adamlar içinde aksine çevirmeyi başardıklarını belirtiyor.
ALTIN ÇAĞINDA FİNAL
Pina’nın La Casa de Papel ile ilgili öyküsü de farklı. İmali İspanyol Televizyonu için birinci çekmeye başladıklarında epey genç olduklarını ve hiç paraları olmadığı için ikili mesai yaparak kısımları zar sıkıntı bitirdiklerini söz ediyor. 70’er dakikalık 15 kısma sığdırılan dizi İspanya’da fazlaca ses getirmese de Netflix’in teklif sunmasını bir manada ilahi adalet olarak kıymetlendiriyor. Devam dönemlerinde öyküyü geriye gerçek açarak, bu muvaffakiyet ön görülemediği için diziden erken çıkmış olan Berlin’i öyküye dahil ediyor. Fakat kıssanın 5. dönemde bitmesi büsbütün Pina’nın sonucu. Karakterlerin yıpranmaması ve dizinin altın çağında final yapması için bunun gerekli olduğunu savunuyor.
5. DÖNEMDE NELER OLUYOR
5. dönemin 6. kısmı Tokyo’nun vefatı daha sonrası sıkı bir strateji savaşıyla başlıyor. Lakin daha büyük bir uğraş dışarda, Profesör, Alicia Sierra ve emniyet güçleri içinde gerçekleşiyor. İşte tam da bu noktada, birinci dönemden bu yana fazlaca âlâ derinleştirilen geriye dönük anlatımın gücü aslında vefalı bir sebep-sonuç münasebetine dönüşüyor. Kıssanın son dönemeçte sıkıştığı kuytunun üstündeki örtüyü Berlin açıyor. Üstelik bunu da evvelki dönemlerde olduğu üzere yerleştirilmiş üzere yapmamayı başarıyor. Öte yandan asıl sona yaklaşırken dizi, diğer küçük sonlarla seyircisine birkaç orta fren yaptırıyor ve hatta “burada bitti” hissini son derece inandırıcı yaşatıyor. Genelde sancı çeken sonlarda, izleyiciyi kandırarak hislerine hareket yaptıran yaklaşımlara rastlarız lakin üretimin final kısımlarında öyküye o denli güzel oturan akış var ki bu adeta kuvvetli bir sondan evvelki öncü zelzeleler üzere duruyor. Finale kadar taşıyan çok dinamik aksiyon sahneleri, birinci günkü yola çıkış gayesini her vakit hatırlıyor. Öykünün siyasete, iktisada ve adalete uzanan düşünsel gayesi, eylemsel dinamiklerle birbirinin ayağına basmadan, el ele akmayı fevkalade başarıyor. özetlemek gerekirsesı para soygununu gözümüzün önünde bir fikir soygununa çeviriyor.
İşte tüm bu sebeplerden La Casa de Papel yalnızca bir soygun dizisi olmadı. Profesör sembolüyle yola çıkış gayesi olan bir sistemsel başkaldırıyı fazlaca uygun taşıdı ve son kısımla de potadan geçirdi. Devletin bir sembolü haline gelmiş Merkez Bankası ve ortasındaki külçe altınların sahiden altın olup olmadığından hayli, olup olmadığının psikolojisi ile ilgilenen bir istikamete perspektif sundu ve izleyicinin vicdanını hangi tarafı rasyonel bulacağı konusunda özgür bıraktı. Hem bu bakımdan, tıpkı vakitte üretimin bu kadar müddette biriken duygusal muhtaçlıkları bakımından memnun son bekleyen seyircisini hayal kırıklığına uğratmadığı üzere, aksiyon olsun diye “sahte” oyunlar kurmayıp, vakit zaman feda etmeyi de bilen kalemin keskin ucuyla seyircisine aslında her manada hürmet duyan bir üretim oldu.
“Şimdi biz ne yapacağız?” diyenler için 2023’de Pedro Alonso’nun canlandırdığı Berlin karakterine hayat veren bir spin-off dizi geliyor.
Son kelamı Profesöre bırakalım :
“Her şey istediğimiz üzere olmadı. Lakin bir şeyler başardık.
Tahminen de ömrün bir özeti…
Çav Bella La Casa de Papel…
Elçin Demiröz