Yakaları kalkık trençkotu ile bir restorana girdi. Dikkat çekmemeye itina gösteriyordu. Bacak bacak üstüne attı, yanındaki gazeteyi çıkardı. Okuyor üzere elinde tuttuğu gazete aslında onun kamuflajı idi. Biraz daha sonra yapacağı buluşma öncesi, eşgalini etraftakilere belirli etmek istemiyordu. İçinde bulunduğu dünyada makûs tesadüflere ve yanılgıya yer yoktu. Onun için elinde tuttuğu, kendini kamufle etmek için kullandığı gazete, hayatının değerli bir kesimiydi.
Yalnızca o kadar mı ?
kimi bazı, ikiye katlayarak taşıdığı gazetenin ortasında bir uydurma pasaport yahut not bulunurdu. Kalabalıklar içinde yürürken, veya toplu taşıma aracına binerken elinde tuttuğu gazeteyi yanına yavaşça yanaşan başka casusla değiştirirdi.
Sinemalarda rastladığınız bu sahneler aslında gerçek hayatta da bu biçimde cereyan ederdi. Buluşmalar, değiş tokuşlar, kamufle olma davranışlarının tümünde gazete kullanılırdı.
Peşlerindeki devlet bakılırsavlileri ise casusların ve örgüt mensuplarının bu halleri kullandığına aşinaydı. Elinde gazete taşıyan biri her vakit onların yanlışsız amacın peşinde olabileceği fikrine iterdi.
O senelerda gazete okuru oldukcatu. O yüzden casuslar ve örgüt mensupları fark edilme ihtimallerinin düşük olduğunu düşünürdü. Gazete, olmaz ise olmazlarıydı.
GAZETELER İSTİHBARATÇILARIN DA KAMUFLAJIYDI
Emsal durum aslında peşlerindeki devlet bakılırsavlileri için de geçerliydi. Onlar da gazeteyi misal maksatlarla kullanırdı. Takipler sırasında dikkat çekmemek için gazeteyle kendilerini kamufle etmek onlar için de gerçek prosedürdü.
Teknoloji ile bir arada gazetelerin yerini yavaş yavaş tabletler, cep telefonları almaya başladı. Artık dijital medya oluşmuştu. yıllar ortasında basılı gazete okuma alışkanlığı azaldı, tirajlar düştü. Vapurlarda, kafelerde, restoranlarda elinde gazete okuyan insan sayısı giderek azalmaya başladı. Artık beşerler ellerindeki akıllı telefonları ile haberleri takip ediyordu.
Değişen alışkanlıklar, casusların ve örgüt mensuplarının da davranışlarının da farklılaşması ile sonuçlandı. Gazete artık ömürlerinden çıktı.
niye mi ?
Bir vakit içinder, çoğunluğun elinde taşıdığı ve okuduğu gazeteler artık seyrek sayıda insanın elindeydi. Evvelden elinde gazete olmayanlar dikkat çekerken, günümüzde elinde gazete olanlar dikkat çekiyordu. O dünya için dikkat çekmek büyük riskti. Casus, örgüt ve istihbaratçıların dünyasında gazetelere artık yer kalmamıştı. Zira bir vakit içinder kamufle olmak, değiş tokuş, işaretleşmek, çaktırmadan haberleşmek, birbirlerini tanıyabilmek için kullandıkları gazeteler, artık deşifre olmalarını sağlıyordu.
Sonuç;
Artık ne casuslar ne örgüt mensupları ne de istihbaratçılar gazete taşımıyorlar.
Toygun Atilla
Yalnızca o kadar mı ?
kimi bazı, ikiye katlayarak taşıdığı gazetenin ortasında bir uydurma pasaport yahut not bulunurdu. Kalabalıklar içinde yürürken, veya toplu taşıma aracına binerken elinde tuttuğu gazeteyi yanına yavaşça yanaşan başka casusla değiştirirdi.
Sinemalarda rastladığınız bu sahneler aslında gerçek hayatta da bu biçimde cereyan ederdi. Buluşmalar, değiş tokuşlar, kamufle olma davranışlarının tümünde gazete kullanılırdı.
Peşlerindeki devlet bakılırsavlileri ise casusların ve örgüt mensuplarının bu halleri kullandığına aşinaydı. Elinde gazete taşıyan biri her vakit onların yanlışsız amacın peşinde olabileceği fikrine iterdi.
O senelerda gazete okuru oldukcatu. O yüzden casuslar ve örgüt mensupları fark edilme ihtimallerinin düşük olduğunu düşünürdü. Gazete, olmaz ise olmazlarıydı.
GAZETELER İSTİHBARATÇILARIN DA KAMUFLAJIYDI
Emsal durum aslında peşlerindeki devlet bakılırsavlileri için de geçerliydi. Onlar da gazeteyi misal maksatlarla kullanırdı. Takipler sırasında dikkat çekmemek için gazeteyle kendilerini kamufle etmek onlar için de gerçek prosedürdü.
Teknoloji ile bir arada gazetelerin yerini yavaş yavaş tabletler, cep telefonları almaya başladı. Artık dijital medya oluşmuştu. yıllar ortasında basılı gazete okuma alışkanlığı azaldı, tirajlar düştü. Vapurlarda, kafelerde, restoranlarda elinde gazete okuyan insan sayısı giderek azalmaya başladı. Artık beşerler ellerindeki akıllı telefonları ile haberleri takip ediyordu.
Değişen alışkanlıklar, casusların ve örgüt mensuplarının da davranışlarının da farklılaşması ile sonuçlandı. Gazete artık ömürlerinden çıktı.
niye mi ?
Bir vakit içinder, çoğunluğun elinde taşıdığı ve okuduğu gazeteler artık seyrek sayıda insanın elindeydi. Evvelden elinde gazete olmayanlar dikkat çekerken, günümüzde elinde gazete olanlar dikkat çekiyordu. O dünya için dikkat çekmek büyük riskti. Casus, örgüt ve istihbaratçıların dünyasında gazetelere artık yer kalmamıştı. Zira bir vakit içinder kamufle olmak, değiş tokuş, işaretleşmek, çaktırmadan haberleşmek, birbirlerini tanıyabilmek için kullandıkları gazeteler, artık deşifre olmalarını sağlıyordu.
Sonuç;
Artık ne casuslar ne örgüt mensupları ne de istihbaratçılar gazete taşımıyorlar.
Toygun Atilla