Ankara’da yerleşik ve kurumsal tiyatro olarak tek başına; ne devletten ne de belediyeden yardım almadan ayakta kalan tek yer “Çankaya Sahne.” Kurucusu ve Genel Sanat Direktörü Mehmet Atay.
Ankara’nın merkezinde eski bir sinemayı; geçmişte de bir süre gazino olarak çalıştırılan bir yeri, çöplükten muazzam bir yere dönüştüren Mehmet Atay, 65 yıllık birikimini buraya harcamış.
Mehmet Atay, “Çankaya Sahne”yi şöyleki tanım ediyor: “Sahnesi olmayan gezici bir teşebbüs olarak başladı. Gerimizde hayli uzun bir hikaye vardı ve seyircinin bizi butik bir tiyatro olarak tolere etmeyeceğini düşündük. İşte tam bu sırada da karşımıza Ankara’nın kült yerlerinden biri olan terk edilmiş Çankaya Sineması çıktı. Bizim vizyonumuza yanıt verecek bir yer olduğuna karar verdik ve Çankaya Sahne’ye dönüştürdük. Lakin bu dönüşüm yaşadığımız son gelişmelerle bizim için bir varoluş savaşına döndü.”
“Çankaya Sahne” kurumsal ve 500 kişilik seyirci kapasitesine sahip tek tiyatro olmasının sorumluluk getiren bir durum olduğunu anlatan Mehmet Atay, salgınla bir arada tüm dünyanın yaşadığı ıstırapların “Çankaya Sahne” için zorluklar getirdiğini tabir etti.
Mehmet Atay şunları söylemiş oldu:
“Açıkçası, devletin verdiği takviyelerden yaralanmak için müracaat koşullarımız oluşmadı bile. Şart olarak önümüze konulan hususlar tiyatrolar için aşılması mümkün olmayan maddi zorluklardı ve bunlar hala katlanarak devam ediyor. Bina sahiplerinin kiralar konusundaki toleranssız tavırları stopajlarımızın birikmesine niye oldu. Bu bize yeni projeler yapmak ve ayakta kalabilmek için güçlü şartlar yarattı. Bütün kesimler etkilendi, evet ancak tiyatrolar ek olarak 18 ay kapalı kaldı.
Tiyatroların izleyicisiyle buluşabileceği saatler yasaklı saatlerdi. Bunların üzerine ekonomik krizin halkın alım gücünde yarattığı aksilikle, ve son yüzde 127 ye varan elektrik artırımları, yakıta yapılan artırımlar eklenince düğüm gitgide çözülemeyecek hale geldi. Konuttan çıktığımız an, her esere günlük olarak artırım yapıldığını görüyoruz lakin biz bilet meblağlarına artırım yapmaktan çekiniyoruz.
Yalnızca elektrik ve ısınma masrafımız, kiramızı aşıyor. Artık ayakta kalma değil hayatta kalma savaşı verdiğimizi söyleyebiliriz. Kanunlarla sanata ve sanatkara karşı misyonları belirlenmiş olan kurumların bizleri “yalvaran” konumundan çıkarıp nazaranvlerini yapmaya çağırıyoruz.”
Hasret Kalkan
Ankara’nın merkezinde eski bir sinemayı; geçmişte de bir süre gazino olarak çalıştırılan bir yeri, çöplükten muazzam bir yere dönüştüren Mehmet Atay, 65 yıllık birikimini buraya harcamış.
Mehmet Atay, “Çankaya Sahne”yi şöyleki tanım ediyor: “Sahnesi olmayan gezici bir teşebbüs olarak başladı. Gerimizde hayli uzun bir hikaye vardı ve seyircinin bizi butik bir tiyatro olarak tolere etmeyeceğini düşündük. İşte tam bu sırada da karşımıza Ankara’nın kült yerlerinden biri olan terk edilmiş Çankaya Sineması çıktı. Bizim vizyonumuza yanıt verecek bir yer olduğuna karar verdik ve Çankaya Sahne’ye dönüştürdük. Lakin bu dönüşüm yaşadığımız son gelişmelerle bizim için bir varoluş savaşına döndü.”
“Çankaya Sahne” kurumsal ve 500 kişilik seyirci kapasitesine sahip tek tiyatro olmasının sorumluluk getiren bir durum olduğunu anlatan Mehmet Atay, salgınla bir arada tüm dünyanın yaşadığı ıstırapların “Çankaya Sahne” için zorluklar getirdiğini tabir etti.
Mehmet Atay şunları söylemiş oldu:
“Açıkçası, devletin verdiği takviyelerden yaralanmak için müracaat koşullarımız oluşmadı bile. Şart olarak önümüze konulan hususlar tiyatrolar için aşılması mümkün olmayan maddi zorluklardı ve bunlar hala katlanarak devam ediyor. Bina sahiplerinin kiralar konusundaki toleranssız tavırları stopajlarımızın birikmesine niye oldu. Bu bize yeni projeler yapmak ve ayakta kalabilmek için güçlü şartlar yarattı. Bütün kesimler etkilendi, evet ancak tiyatrolar ek olarak 18 ay kapalı kaldı.
Tiyatroların izleyicisiyle buluşabileceği saatler yasaklı saatlerdi. Bunların üzerine ekonomik krizin halkın alım gücünde yarattığı aksilikle, ve son yüzde 127 ye varan elektrik artırımları, yakıta yapılan artırımlar eklenince düğüm gitgide çözülemeyecek hale geldi. Konuttan çıktığımız an, her esere günlük olarak artırım yapıldığını görüyoruz lakin biz bilet meblağlarına artırım yapmaktan çekiniyoruz.
Yalnızca elektrik ve ısınma masrafımız, kiramızı aşıyor. Artık ayakta kalma değil hayatta kalma savaşı verdiğimizi söyleyebiliriz. Kanunlarla sanata ve sanatkara karşı misyonları belirlenmiş olan kurumların bizleri “yalvaran” konumundan çıkarıp nazaranvlerini yapmaya çağırıyoruz.”
Hasret Kalkan