AKP’ye yakın müelliflerden Oral Çalışlar, bugün Büyükada’da yaşanan krizle ilgili dikkat çeken bir yazı kaleme aldı.
Büyükada İskelesi’nin tarihini anlatan Çalışlar, Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın oğlu Bilal Erdoğan’ın yöneticisi olduğu TÜGVA’ya seslenerek “Bu iskele evvela adalılara ve ziyaretçilere ilişkin. Yani her insanın kullanımı gereken bir kamusal yer. Bırakın, buradan beşerler güneşin batışını seyretsin, burası bir daha kafe olsun, buluşma ve sohbet yeri olsun” tabirlerini kullandı.
Çalışlar’ın Posta gazetesinde “Büyükada İskelesi” başlıklı yazısı şöyleki:
Büyükada İskelesi uzun vakitten beri kapalı olduğundan, dışarıdan bakanlar, o yerin Adalılar için ne manaya geldiğini görüp bir yorumda bulunamaz. örneğin orası benim, kitabımı gazetemi alıp sabah kahvesi içme mekanımdı. Asıl keyif oradan güneşin batışını seyretmektir.
Güneşin renkler saçarak Heybeli’nin zirveleri akabinde kayboluşundaki ihtişamı öbür yerde bulamazsınız. Büyükada’nın vapur iskelesi, 1912 yılında yapılmış. O günden bugüne kıyıda, iskele etrafında büyük değişiklikler yaşanmasına karşın, iskele binamız tarihi özelliğini büyük ölçüde korudu ve 100 yılı geride bıraktı. 1990’ların ortalarında, Turing’in imkanlarıyla Çelik Gülersoy nezaretinde ve ressam Tiraje Dikmen’in teklifleriyle, Büyükada İskelesi elden geçirildi. Bir kafe, stant ve toplantı maksadıyla kullanılabilecek bir yer oluştu.
2005’te iskeleler ve Kent Sınırları vapurları İBB’ye devredilince, Büyükada İskelesi de İstanbul Büyükşehir Belediyesi’nin idaresine verildi. İBB burayı evvel Turing’in idaresinden aldı. Bir Beltur Cafe oluşturdu. Beltur idaresinin isteksiz ve ilgisiz biçimde işlettiği yer bir daha de iskelenin üst katını kullanmamıza pürüz teşkil etmiyordu.
2011’de Kent Hatları’na geçen iskele için “Üstü tamir edilecek” dendi ve kapatıldı. yıllardır kapalıydı. Birkaç yıl evvel birtakım düğün merasimleri falan yapıldıysa da giderek hiç bir şey yapılamaz duruma geldi. Büyükada’nın sembolü olan yapı, kendi haline terk edildi. İmamoğlu idaresi burayı bir daha canlandırmak istediği vakit gördü ki, iskele 2018’de TÜGVA isimli vakfa kiralanmış.
yıllardır hiç bir faaliyet görülmeyen yer, adalılara kapalı olmaya devam ediyordu. Yeni İBB idaresi araştırınca buranın TÜGVA üzerinden diğer bir kuruma kiralandığını görmüş. Mahkeme uzayan bir müddetcin sonunda kira mukavelesini iptal etmiş. Kaymakamlığın mahkeme sonucunı uygulamak için verdiği talimata karşın, durum değişmemiş.
Belediye nazaranvlileri boşaltmak için faaliyete geçince, bu defa polis devreye girmiş, tahliye çalışmasını durdurmuş. O iskeleden kimler geldi kimler geçti… Yahya Kemaller, Bedia Muvahhitler, Halikarnas Balıkçıları, Reşat Nuri Güntekinler… Birfazlaca sanatçı, adadaki konutlarına, bahçelerine, buradan yürüyüp gitti. Tahminen de soluklanıp üst kata çıktılar.
Dünya hoşu görünümler eşliğinde martılara ekmek attılar. Öykünün anlatacak daha birfazlaca istikameti var fakat ben bir Büyükadalı olarak TÜGVA yöneticilerine bir ileti göndermek isterim. Bu iskele evvela adalılara ve ziyaretçilere ilişkin. Yani her insanın kullanımı gereken bir kamusal yer. Bırakın, buradan beşerler güneşin batışını seyretsin, burası bir daha kafe olsun, buluşma ve sohbet yeri olsun.
Büyükada İskelesi’nin tarihini anlatan Çalışlar, Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın oğlu Bilal Erdoğan’ın yöneticisi olduğu TÜGVA’ya seslenerek “Bu iskele evvela adalılara ve ziyaretçilere ilişkin. Yani her insanın kullanımı gereken bir kamusal yer. Bırakın, buradan beşerler güneşin batışını seyretsin, burası bir daha kafe olsun, buluşma ve sohbet yeri olsun” tabirlerini kullandı.
Çalışlar’ın Posta gazetesinde “Büyükada İskelesi” başlıklı yazısı şöyleki:
Büyükada İskelesi uzun vakitten beri kapalı olduğundan, dışarıdan bakanlar, o yerin Adalılar için ne manaya geldiğini görüp bir yorumda bulunamaz. örneğin orası benim, kitabımı gazetemi alıp sabah kahvesi içme mekanımdı. Asıl keyif oradan güneşin batışını seyretmektir.
Güneşin renkler saçarak Heybeli’nin zirveleri akabinde kayboluşundaki ihtişamı öbür yerde bulamazsınız. Büyükada’nın vapur iskelesi, 1912 yılında yapılmış. O günden bugüne kıyıda, iskele etrafında büyük değişiklikler yaşanmasına karşın, iskele binamız tarihi özelliğini büyük ölçüde korudu ve 100 yılı geride bıraktı. 1990’ların ortalarında, Turing’in imkanlarıyla Çelik Gülersoy nezaretinde ve ressam Tiraje Dikmen’in teklifleriyle, Büyükada İskelesi elden geçirildi. Bir kafe, stant ve toplantı maksadıyla kullanılabilecek bir yer oluştu.
2005’te iskeleler ve Kent Sınırları vapurları İBB’ye devredilince, Büyükada İskelesi de İstanbul Büyükşehir Belediyesi’nin idaresine verildi. İBB burayı evvel Turing’in idaresinden aldı. Bir Beltur Cafe oluşturdu. Beltur idaresinin isteksiz ve ilgisiz biçimde işlettiği yer bir daha de iskelenin üst katını kullanmamıza pürüz teşkil etmiyordu.
2011’de Kent Hatları’na geçen iskele için “Üstü tamir edilecek” dendi ve kapatıldı. yıllardır kapalıydı. Birkaç yıl evvel birtakım düğün merasimleri falan yapıldıysa da giderek hiç bir şey yapılamaz duruma geldi. Büyükada’nın sembolü olan yapı, kendi haline terk edildi. İmamoğlu idaresi burayı bir daha canlandırmak istediği vakit gördü ki, iskele 2018’de TÜGVA isimli vakfa kiralanmış.
yıllardır hiç bir faaliyet görülmeyen yer, adalılara kapalı olmaya devam ediyordu. Yeni İBB idaresi araştırınca buranın TÜGVA üzerinden diğer bir kuruma kiralandığını görmüş. Mahkeme uzayan bir müddetcin sonunda kira mukavelesini iptal etmiş. Kaymakamlığın mahkeme sonucunı uygulamak için verdiği talimata karşın, durum değişmemiş.
Belediye nazaranvlileri boşaltmak için faaliyete geçince, bu defa polis devreye girmiş, tahliye çalışmasını durdurmuş. O iskeleden kimler geldi kimler geçti… Yahya Kemaller, Bedia Muvahhitler, Halikarnas Balıkçıları, Reşat Nuri Güntekinler… Birfazlaca sanatçı, adadaki konutlarına, bahçelerine, buradan yürüyüp gitti. Tahminen de soluklanıp üst kata çıktılar.
Dünya hoşu görünümler eşliğinde martılara ekmek attılar. Öykünün anlatacak daha birfazlaca istikameti var fakat ben bir Büyükadalı olarak TÜGVA yöneticilerine bir ileti göndermek isterim. Bu iskele evvela adalılara ve ziyaretçilere ilişkin. Yani her insanın kullanımı gereken bir kamusal yer. Bırakın, buradan beşerler güneşin batışını seyretsin, burası bir daha kafe olsun, buluşma ve sohbet yeri olsun.