semaver
Active member
Borç kıskacındaki çiftçi, üretim araçlarını kaybetme tehlikesi ile karşı karşıya Bugünlerde çiftçinin bir öbür büyük kaygısı kuraklık. İçinde bulunduğumuz devirde, iklimsel değişiklikler niçiniyle biroldukca bölgede ağır halde kuraklık yaşanmaktadır. Bu durum, ister istemez, tarladaki, bağdaki ve bahçedeki üretim faaliyetini direkt ilgilendirmektedir. Su ve sulama gereksinimini artırmaktadır. Ziraî eserlerde randıman ve rekolte düşüklüğüne yol açmaktadır. ötürüsıyla çiftçinin işi daha da zorlaşmakta ve yararı azalmaktadır.
Kuraklıktan en epeyce etkilenen yörelerin başında İç Anadolu ve Güneydoğu Anadolu bölgeleri gelmektedir. Bu durum bilhassa bu civarlarda yüklü olan hububat üretimini olumsuz etkilemektedir. Yeraltı sularımızda da aksilikler yaşanmaktadır. Yeraltı sularının hoyratça kullanıldığına dikkat çeken DEÜ öğretim üyesi Prof. Dr. Doğan Yaşar, jeotermal ve yeraltı sularının kullanmasının kesinlikle kontrol altına alınması gerektiğini vurgulamaktadır.
Bir vakit içinder kendi kendine kâfi olmakla övünen Türkiye, tarımda üretimi ve üreticiyi desteklemek yerine ithalat kolaycılığına yöneldi. bu biçimdece ülkenin kıt ekonomik kaynakları ve finans imkanları, ithalat maceracılığına ve kolaycılığına heba edildi. beraberinde kendi üreticimiz de ithalat niçiniyle mağdur oldu. Üreticimize verilmesi gereken dayanaklar, diğer ülkelerin üreticilerine aktarıldı. Üstelik bu yanlış uygulamaları yapanlar, “milli” ve “yerli” olmakla en epey övünen siyasal çevrelerdi.
Kelamın özü, bir vakit içinder varlığıyla sevinç kaynağı olan toprak, artık üreticinin karnını doyurmaz oldu. “Toprak insanları”, yavaş yavaş topraklarını, köylerini, kasabalarını terk etmeye başladılar. Fakirleşen çiftçiler tarımdan koptular. Giderek kırsal kesimde tutunamaz, barınamaz hale geldiler. Kentlerin çeperlerine göçerek işsizliğe mahkûm oldular ve toplumsal yardımlara muhtaç hale geldiler.
Bu olumsuzluk en epey da kırsal kesitin bayanlarını ve gençlerini vurdu. Gençler büsbütün topraktan koptular. Ümitsizliğe düşerek talihlerini ve geleceklerini öbür alanlarda aramaya başladılar. İşte bu niçinledir ki kırsalda, tarım bölümünde kalan nüfusun yaş seviyesi de yükseldi. Tarımdaki faal nüfus azaldı ve çok yaşlandı. Pandemi periyodunda yaşanan aksiliklerden da en hayli bu kesitler etkilendi.
HAYVANCILIK DA TIPKI
Ziraî alanda genel manasıyla yaşanan aksilikler, sadece bitkisel üretim için değil beraberinde hayvancılık dalı için de geçerli. Gibisi zahmetler ve meseleler bu alanda da yaşanıyor. Ülkemizde sıklıkla bir aile ziraatı olarak yapılan besicilik, et ve süt üretimi, giderek irtifa kaybediyor. Hayvancılıkla uğraşanlar, hayvanların temel besini olan hayvan yemine daima gelen artırımları karşılamakta zorlanıyorlar. Süt üretiminden de istedikleri, bekledikleri geliri elde edemiyorlar. Çoğunlukla da hayvanlarını elden çıkarmak zorunda kalıyorlar.
Geçimini besicilikten, et ve süt üretiminden sağlamak zorunda olan çiftçilerimiz, bu alanda geçmişte var olan Et Balık Kurumu (EBK) ve Süt Sanayi Kurumu (SEK) üzere kamusal kurumların yok edilmesinin yanlışlığını ve acısını, ömrün ortasında şahsen yaşayarak kavrıyorlar. Bu bağlamda, toplumsal demokrat mahallî idarelerin takviyesi ile başta Ege Bölgesi olmak üzere birtakım civarlarda yaygınlaşan başarılı kooperatifleşme uğraşlarını büyütmek ve yaygınlaştırmak gerekiyor. Tire Süt Kooperatifi meselade olduğu üzere bu gayretler sahiplenilmeli ve desteklenmelidir.
DAHA ÖNEMLİ TEDBİR KURAL
Muhakkak civarlarda kuraklıktan etkilenen hububat çiftçisine yönelik kısmi takviye, wsorunu çözmekten uzak kalmıştır. Bütün bu ikaz ve taleplerin yanı sıra, önümüzdeki süreçte daha büyük sorun haline geleceği ve daha sık karşılaşılacağı düşünülen kuraklık için; daha önemli ve kalıcı tedbirlerin alınması gerekiyor.
‘AÇIK ARTIRMAYLA SATILAN ÇİFTÇİNİN TRAKTÖRÜ MÜ, YOKSA ONURU MU?’
ÖDENEMEYEN KREDİ
Tarım kısmının meseleleri, alın teri ile üreten insanların kaygıları, sorunları son günlerde daha sıkça kamuoyunun gündeminde. Yaşanan sıkıntıların, sadece üretici kesitini değil üretimden tüketime uzanan iktisat zinciri niçiniyle, toplumun genelini ilgilendirdiği gerçeği bugünlerde daha yeterli anlaşılıyor.
Bir yandan bu gelişmelere sevinirken öbür yandan tarımda yaşanan yıkıma da üzülüyoruz. Kederine sıkıntısına deva arayan çiftçinin sesini asıl duyması gerekenler, ülkeyi yönetme sorumluluğu taşıyanlar; yaşanan gerçeklere gözlerini kapıyor ve kulaklarını tıkıyorlar.
2 milyona yakın çiftçinin değerli kısmının borçlu olduğu düşünüldüğünde, yapılandırma kapsamına girebilecek çiftçi sayısının epey hudutlu kaldığı görülüyor. Mazot, ilaç, gübre, bayi ödemeleri, su ve elektrik borçları hariç bankalara ve Tarım Kredi Kooperatiflerine 150 milyar lirayı aşan kayıtlı borçları var. 2006’da çıkan bir yasa bulunuyor. Bu yasanın 21’inci hususuna bakılırsa çiftçiye her yıl ulusal gelirin yüzde biri oranında takviye verilmesi gerekiyor. Ancak verilmiyor. Çiftçi, şimdiye kadar alması gereken destekleme ölçüsünün yarısını bile alamadı. İşte çiftçinin borçları -hiç şayet olmazsa borç faizleri-, bu destekleme alacaklarından mahsup edilip karşılanabilir.
Kırsal kesimde üretim faaliyetlerinin en ağır olduğu bugünlerde, üreticiler, yeni eser periyoduna hazırlanmakta zorlanıyorlar. Bankalara ve Tarım Kredi’ye borçlu olan çiftçilerin, üretim araçları olan traktörlerini icra sürecinden kurtarmak için ormana saklamak, oraya buraya gizlemek zorunda kaldıklarının haberleri sayfalara, imgeleri ekranlara düştükçe; doğrusu canımız acıyor, yüreğimiz daralıyor. Hele çiftçilerin haczedilen traktörlerinin ve üretim araçlarının açık artırmayla satışa çıkarıldığı haberi, “açık artırmayla satılan çiftçinin traktörü mü, yoksa onuru mu” sorusunu ister istemez bize düşündürüyor ve sorduruyor.
GÖZARDI EDİLDİLER
Bu bağlamda belleğimizde ve şuurumuzda, tanınmış Alman edebiyatçı Heinrich Böll’ün, o hayli bilinen yapıtının ismi (Katharina Blum’un Çiğnenen Onuru) çağrışım yapıyor. Sanki üreticilerimizin içine düşürüldüğü bu güç ve şiddetli durumu, “çiftçinin çiğnenen onuru” olarak mı adlandırsak!..
Birfazlaca ziraî eserde yapılan ithalatla güç durumda kalan üretici kesim, eseri para etmeyince zora düştü. Üretim maliyetlerini ve masraflarını bile karşılayamaz hale geldi. Bankalardan ve Tarım Kredi’den alınan kredi borçları ödenemez oldu. Üstelik bütün bunlara bir de salgın şartları eklendi. Çiftçiler, borçlarının yapılandırılmasını ve faizlerinin silinmesini istediler. Salgın şartlarında birtakım kısımların borçları ertelenip yapılandırılırken çiftçi kısmı uzun mühlet göz gerisi edildi.
Muhalefetin ağır reaksiyonları üzerine, en son çıkarılan torba yasaya sıkıştırılan bir düzenleme ile kelamda yapılandırma getirildi. Lakin bu yapılandırma banka kredi borçlarını değil sırf Tarım Kredi borçlarını üstelik onun da takipte olan kısmını kapsıyordu. Daha da çarpıcı olanı, yapılandırmanın yüzde 12 – 18’e varan faiz oranlarıyla yapılacak olmasıydı.
SÜRECEK
Kuraklıktan en epeyce etkilenen yörelerin başında İç Anadolu ve Güneydoğu Anadolu bölgeleri gelmektedir. Bu durum bilhassa bu civarlarda yüklü olan hububat üretimini olumsuz etkilemektedir. Yeraltı sularımızda da aksilikler yaşanmaktadır. Yeraltı sularının hoyratça kullanıldığına dikkat çeken DEÜ öğretim üyesi Prof. Dr. Doğan Yaşar, jeotermal ve yeraltı sularının kullanmasının kesinlikle kontrol altına alınması gerektiğini vurgulamaktadır.
Bir vakit içinder kendi kendine kâfi olmakla övünen Türkiye, tarımda üretimi ve üreticiyi desteklemek yerine ithalat kolaycılığına yöneldi. bu biçimdece ülkenin kıt ekonomik kaynakları ve finans imkanları, ithalat maceracılığına ve kolaycılığına heba edildi. beraberinde kendi üreticimiz de ithalat niçiniyle mağdur oldu. Üreticimize verilmesi gereken dayanaklar, diğer ülkelerin üreticilerine aktarıldı. Üstelik bu yanlış uygulamaları yapanlar, “milli” ve “yerli” olmakla en epey övünen siyasal çevrelerdi.
Kelamın özü, bir vakit içinder varlığıyla sevinç kaynağı olan toprak, artık üreticinin karnını doyurmaz oldu. “Toprak insanları”, yavaş yavaş topraklarını, köylerini, kasabalarını terk etmeye başladılar. Fakirleşen çiftçiler tarımdan koptular. Giderek kırsal kesimde tutunamaz, barınamaz hale geldiler. Kentlerin çeperlerine göçerek işsizliğe mahkûm oldular ve toplumsal yardımlara muhtaç hale geldiler.
Bu olumsuzluk en epey da kırsal kesitin bayanlarını ve gençlerini vurdu. Gençler büsbütün topraktan koptular. Ümitsizliğe düşerek talihlerini ve geleceklerini öbür alanlarda aramaya başladılar. İşte bu niçinledir ki kırsalda, tarım bölümünde kalan nüfusun yaş seviyesi de yükseldi. Tarımdaki faal nüfus azaldı ve çok yaşlandı. Pandemi periyodunda yaşanan aksiliklerden da en hayli bu kesitler etkilendi.
HAYVANCILIK DA TIPKI
Ziraî alanda genel manasıyla yaşanan aksilikler, sadece bitkisel üretim için değil beraberinde hayvancılık dalı için de geçerli. Gibisi zahmetler ve meseleler bu alanda da yaşanıyor. Ülkemizde sıklıkla bir aile ziraatı olarak yapılan besicilik, et ve süt üretimi, giderek irtifa kaybediyor. Hayvancılıkla uğraşanlar, hayvanların temel besini olan hayvan yemine daima gelen artırımları karşılamakta zorlanıyorlar. Süt üretiminden de istedikleri, bekledikleri geliri elde edemiyorlar. Çoğunlukla da hayvanlarını elden çıkarmak zorunda kalıyorlar.
Geçimini besicilikten, et ve süt üretiminden sağlamak zorunda olan çiftçilerimiz, bu alanda geçmişte var olan Et Balık Kurumu (EBK) ve Süt Sanayi Kurumu (SEK) üzere kamusal kurumların yok edilmesinin yanlışlığını ve acısını, ömrün ortasında şahsen yaşayarak kavrıyorlar. Bu bağlamda, toplumsal demokrat mahallî idarelerin takviyesi ile başta Ege Bölgesi olmak üzere birtakım civarlarda yaygınlaşan başarılı kooperatifleşme uğraşlarını büyütmek ve yaygınlaştırmak gerekiyor. Tire Süt Kooperatifi meselade olduğu üzere bu gayretler sahiplenilmeli ve desteklenmelidir.
DAHA ÖNEMLİ TEDBİR KURAL
Muhakkak civarlarda kuraklıktan etkilenen hububat çiftçisine yönelik kısmi takviye, wsorunu çözmekten uzak kalmıştır. Bütün bu ikaz ve taleplerin yanı sıra, önümüzdeki süreçte daha büyük sorun haline geleceği ve daha sık karşılaşılacağı düşünülen kuraklık için; daha önemli ve kalıcı tedbirlerin alınması gerekiyor.
‘AÇIK ARTIRMAYLA SATILAN ÇİFTÇİNİN TRAKTÖRÜ MÜ, YOKSA ONURU MU?’
ÖDENEMEYEN KREDİ
Tarım kısmının meseleleri, alın teri ile üreten insanların kaygıları, sorunları son günlerde daha sıkça kamuoyunun gündeminde. Yaşanan sıkıntıların, sadece üretici kesitini değil üretimden tüketime uzanan iktisat zinciri niçiniyle, toplumun genelini ilgilendirdiği gerçeği bugünlerde daha yeterli anlaşılıyor.
Bir yandan bu gelişmelere sevinirken öbür yandan tarımda yaşanan yıkıma da üzülüyoruz. Kederine sıkıntısına deva arayan çiftçinin sesini asıl duyması gerekenler, ülkeyi yönetme sorumluluğu taşıyanlar; yaşanan gerçeklere gözlerini kapıyor ve kulaklarını tıkıyorlar.
2 milyona yakın çiftçinin değerli kısmının borçlu olduğu düşünüldüğünde, yapılandırma kapsamına girebilecek çiftçi sayısının epey hudutlu kaldığı görülüyor. Mazot, ilaç, gübre, bayi ödemeleri, su ve elektrik borçları hariç bankalara ve Tarım Kredi Kooperatiflerine 150 milyar lirayı aşan kayıtlı borçları var. 2006’da çıkan bir yasa bulunuyor. Bu yasanın 21’inci hususuna bakılırsa çiftçiye her yıl ulusal gelirin yüzde biri oranında takviye verilmesi gerekiyor. Ancak verilmiyor. Çiftçi, şimdiye kadar alması gereken destekleme ölçüsünün yarısını bile alamadı. İşte çiftçinin borçları -hiç şayet olmazsa borç faizleri-, bu destekleme alacaklarından mahsup edilip karşılanabilir.
Kırsal kesimde üretim faaliyetlerinin en ağır olduğu bugünlerde, üreticiler, yeni eser periyoduna hazırlanmakta zorlanıyorlar. Bankalara ve Tarım Kredi’ye borçlu olan çiftçilerin, üretim araçları olan traktörlerini icra sürecinden kurtarmak için ormana saklamak, oraya buraya gizlemek zorunda kaldıklarının haberleri sayfalara, imgeleri ekranlara düştükçe; doğrusu canımız acıyor, yüreğimiz daralıyor. Hele çiftçilerin haczedilen traktörlerinin ve üretim araçlarının açık artırmayla satışa çıkarıldığı haberi, “açık artırmayla satılan çiftçinin traktörü mü, yoksa onuru mu” sorusunu ister istemez bize düşündürüyor ve sorduruyor.
GÖZARDI EDİLDİLER
Bu bağlamda belleğimizde ve şuurumuzda, tanınmış Alman edebiyatçı Heinrich Böll’ün, o hayli bilinen yapıtının ismi (Katharina Blum’un Çiğnenen Onuru) çağrışım yapıyor. Sanki üreticilerimizin içine düşürüldüğü bu güç ve şiddetli durumu, “çiftçinin çiğnenen onuru” olarak mı adlandırsak!..
Birfazlaca ziraî eserde yapılan ithalatla güç durumda kalan üretici kesim, eseri para etmeyince zora düştü. Üretim maliyetlerini ve masraflarını bile karşılayamaz hale geldi. Bankalardan ve Tarım Kredi’den alınan kredi borçları ödenemez oldu. Üstelik bütün bunlara bir de salgın şartları eklendi. Çiftçiler, borçlarının yapılandırılmasını ve faizlerinin silinmesini istediler. Salgın şartlarında birtakım kısımların borçları ertelenip yapılandırılırken çiftçi kısmı uzun mühlet göz gerisi edildi.
Muhalefetin ağır reaksiyonları üzerine, en son çıkarılan torba yasaya sıkıştırılan bir düzenleme ile kelamda yapılandırma getirildi. Lakin bu yapılandırma banka kredi borçlarını değil sırf Tarım Kredi borçlarını üstelik onun da takipte olan kısmını kapsıyordu. Daha da çarpıcı olanı, yapılandırmanın yüzde 12 – 18’e varan faiz oranlarıyla yapılacak olmasıydı.
SÜRECEK