semaver
Active member
Beyaz Hareketler’in tarihi: Birinci isyan bayrağını asistanlar açmıştı Sıkıntılarına tahlil bulunması için iş bırakan tabiplerin aksiyonları, 1960’lara dayanıyor. Asistan doktorların 1969’daki birinci örgütlü hareketi, gazetemizin 6 Nisan 1969 tarihindeki sayısında “Hastane asistanları protesto yürüyüşü yaptı” başlığıyla duyurulmuştu. Ortadan 53 yıl geçmesine rağmen bugün tabiplerin birebir meselelere yönelik beyaz aksiyonlar yaptığını belirten Ankara Tabip Odası (ATO) Genel Sekreteri Muharrem Baytemür, doktorların tarih boyunca yaptığı aksiyonları gazetemiz arşivinden alıntılarla Cumhuriyet’e anlattı:
– Birinci Beyaz Hareketler nasıl ve ne vakit başladı?
1968’de çalışma şartları, tazminatlar, iş yükü başta olmak üzere artan kasvetler niçiniyle asistan tabiplerde hoşnutsuzluk oluştu. 1969’un başından itibaren harekete dönüştü. Tıp fakülteleri asistanlarının tazminatlarındaki güzelleşmenin başka hastanelerde vazife yapan asistanlara yansıtılmaması üzerine, 6 Nisan 1969’da İstanbul’da protesto yürüyüşü yapıldı. Bunu izleyen devirde de hastane boykotları oldu. Öteki fakültelerdeki asistanlar boykota başladı. 1 Ağustos 1969’da Türk Tabipleri Birliği (TTB) asistan tabiplerle günümüzde de çözülmeyen problemlerin gündemde olduğu bir toplantı yaptı. 1970’e gelindiğinde adım atılmaması üzerine başta tabipler olmak üzere sıhhat çalışanları İstanbul’da bir yürüyüş daha düzenledi. O periyot öne çıkan sloganlar, “2 dakikada hasta muayenesine hayır”, “Günde 100 hasta bakılamaz”, “Bütün doktorlar için tek statü/tek ücret” üzere bugüne emsal biçimdeydi.
CUMHURİYET DUYURDU
– O periyotta de iş bırakmalar oldu mu?
Karşılık alamayan tabipler, 6-7 Ocak 1971’de acil hastalar haricinde iş bırakma sonucu aldı. Cumhuriyet, bu haberi 6 Ocak 1971’de birinci sayfadan “Sağlık işçisi bugün direnişe başlıyor” başlığıyla duyurmuştu. İstanbul ve Ankara’da neredeyse yüzde 100 iştirak vardı. daha sonrasında 12 Mart Muhtırası’na karşın haklarda kısmi de olsa düzgünleştirme yapıldı.
– 80’ler nasıl geçti?
Ağustos 1980’de tabipler ve sıhhat çalışanları bir daha direnişe geçti. 8 Ağustos 1980’de tüm yurtta iş bırakıldı. Cumhuriyet, hareketi bir daha birinci sayfadan duyurmuştu. Direniş daha sonrası sıkıyönetim mahkemesi, devrin TTB Lideri ve Cumhuriyet müellifi Dr. Erdal Atabek, İstanbul Tabip Odası Genel Sekreteri Dr. Şakir Derkut, ATO İdare Konseyi üyesi Dr. Yakup Hindistan ile Tüs-Der İstanbul bölge sorumlusu Yusuf Bağatar’ı tutukladı. Atabek ve Derkut 10 Eylül’e dek tutuklu kaldı. Akabinde 12 Eylül darbesi olunca uzun mühlet hareket ve aktiflik yapılamadı. 80’lerin sonunda ATO’nun öncülüğüyle “Beyaz Eylemler” başladı. 88-89’da hareketlerin de tesiriyle hükümet Temmuz 1989’da fiyatlarda önemli bir artış yapmak zorunda kaldı.
– Bize son senelerdaki aksiyonlardan de kelam edebilir misiniz?
2007 ve 2011’de geniş iştirakli mitingler düzenlendi. Bilhassa 13 Mart 2011’de yaklaşık 30 bin kişinin katıldığı en kitlesel “Beyaz Eylem” TTB öncülüğünde yapıldı. Günümüze geldiğimizde özlük ve mali haklarda yaşanan kayıplar, çabucak her gün yaşanan tabibe yönelik şiddet olayları, Covid-19’un meslek hastalığı sayılmaması üzere niçinlerle hareketler gerçekleştirdik. 23 Ekim 2021’de Ankara Bilkent Şehir Hastanesi Bayan doğum asistanı Rümeysa Şen’in yorucu bir nöbetin akabinde otomobiliyle bir kamyonun altına girerek hayatını yitirmesi, asistan tabiplerin seslerini daha epeyce yükseltmeleri için bir dönüm noktası oldu. Ağır, yorucu, nitelikli emeğin çığlığının artık duyulması gerekiyor.
– Birinci Beyaz Hareketler nasıl ve ne vakit başladı?
1968’de çalışma şartları, tazminatlar, iş yükü başta olmak üzere artan kasvetler niçiniyle asistan tabiplerde hoşnutsuzluk oluştu. 1969’un başından itibaren harekete dönüştü. Tıp fakülteleri asistanlarının tazminatlarındaki güzelleşmenin başka hastanelerde vazife yapan asistanlara yansıtılmaması üzerine, 6 Nisan 1969’da İstanbul’da protesto yürüyüşü yapıldı. Bunu izleyen devirde de hastane boykotları oldu. Öteki fakültelerdeki asistanlar boykota başladı. 1 Ağustos 1969’da Türk Tabipleri Birliği (TTB) asistan tabiplerle günümüzde de çözülmeyen problemlerin gündemde olduğu bir toplantı yaptı. 1970’e gelindiğinde adım atılmaması üzerine başta tabipler olmak üzere sıhhat çalışanları İstanbul’da bir yürüyüş daha düzenledi. O periyot öne çıkan sloganlar, “2 dakikada hasta muayenesine hayır”, “Günde 100 hasta bakılamaz”, “Bütün doktorlar için tek statü/tek ücret” üzere bugüne emsal biçimdeydi.
CUMHURİYET DUYURDU
– O periyotta de iş bırakmalar oldu mu?
Karşılık alamayan tabipler, 6-7 Ocak 1971’de acil hastalar haricinde iş bırakma sonucu aldı. Cumhuriyet, bu haberi 6 Ocak 1971’de birinci sayfadan “Sağlık işçisi bugün direnişe başlıyor” başlığıyla duyurmuştu. İstanbul ve Ankara’da neredeyse yüzde 100 iştirak vardı. daha sonrasında 12 Mart Muhtırası’na karşın haklarda kısmi de olsa düzgünleştirme yapıldı.
– 80’ler nasıl geçti?
Ağustos 1980’de tabipler ve sıhhat çalışanları bir daha direnişe geçti. 8 Ağustos 1980’de tüm yurtta iş bırakıldı. Cumhuriyet, hareketi bir daha birinci sayfadan duyurmuştu. Direniş daha sonrası sıkıyönetim mahkemesi, devrin TTB Lideri ve Cumhuriyet müellifi Dr. Erdal Atabek, İstanbul Tabip Odası Genel Sekreteri Dr. Şakir Derkut, ATO İdare Konseyi üyesi Dr. Yakup Hindistan ile Tüs-Der İstanbul bölge sorumlusu Yusuf Bağatar’ı tutukladı. Atabek ve Derkut 10 Eylül’e dek tutuklu kaldı. Akabinde 12 Eylül darbesi olunca uzun mühlet hareket ve aktiflik yapılamadı. 80’lerin sonunda ATO’nun öncülüğüyle “Beyaz Eylemler” başladı. 88-89’da hareketlerin de tesiriyle hükümet Temmuz 1989’da fiyatlarda önemli bir artış yapmak zorunda kaldı.
– Bize son senelerdaki aksiyonlardan de kelam edebilir misiniz?
2007 ve 2011’de geniş iştirakli mitingler düzenlendi. Bilhassa 13 Mart 2011’de yaklaşık 30 bin kişinin katıldığı en kitlesel “Beyaz Eylem” TTB öncülüğünde yapıldı. Günümüze geldiğimizde özlük ve mali haklarda yaşanan kayıplar, çabucak her gün yaşanan tabibe yönelik şiddet olayları, Covid-19’un meslek hastalığı sayılmaması üzere niçinlerle hareketler gerçekleştirdik. 23 Ekim 2021’de Ankara Bilkent Şehir Hastanesi Bayan doğum asistanı Rümeysa Şen’in yorucu bir nöbetin akabinde otomobiliyle bir kamyonun altına girerek hayatını yitirmesi, asistan tabiplerin seslerini daha epeyce yükseltmeleri için bir dönüm noktası oldu. Ağır, yorucu, nitelikli emeğin çığlığının artık duyulması gerekiyor.