semaver
Active member
Barış Terkoğlu yazdı: Batılı ülkelerdeki göçmen prosedürü nasıl? Gazetemiz müellifi Barış Terkoğlu, “Elin oğlu bu işi nasıl yapıyor?” başlıklı dikkat çeken bir yazı kaleme aldı.
Terkoğlu bugünkü yazında, son periyotta Afganistan’da Taliban hakimiyeti ile Türkiye’ye başlayan göç dalgası üzerine dünyadaki sığınmacı uygulamalarını anlattı.
Terkoğlu yazısının devamında, “Dünyanın en büyük sığınmacı nüfusunu barındıran Türkiye’nin hiç bir somut siyaseti, hiç bir önemli sistemi yok.” tabirlerini kullandı.
Terkoğlu’nun yazısı şu biçimde:
Daima Türkiye’de yaşayan Suriyelileri, Afganları hatta Afrikalıları konuşuyoruz. Bir de Avrupa’ya ya da ABD’ye mülteci statüsü kazanarak gidenler var. Hiç kimse “Onlara ne oldu sanki” diye sormuyor. Aslında Türkiye’de neyin yanlış yapıldığının ipucu, tahminen de burada.
Merak edip peşine düştüm. Türkiye’ye evvel sığınmacı olarak gelip daha sonra Batı’ya giden “şanslı”larla konuştum. Dinledikten daha sonra “Hiç bilmiyordum” dedim.
Başlayalım mı?
Diyelim hududu geçen milyonlarca sığınmacıdan birisisiniz. Sizinle muhatap olan birinci memleketler arası kurum UNHCR (Birleşmiş Milletler Mülteciler Yüksek Komiserliği). Yerli kurum ise Göç Yönetimi. 10 Eylül 2018’e kadar mültecilik müracaatlarını UNHCR alıyordu. Bu tarihten itibaren, UNHCR’nin eğitim verdiği Göç Yönetimi çalışanları bu işi devraldı. UNHCR ise takip sürecine devam etti. Sığınmacılar, bu müracaat sırasında, pek de detaylı olmayan birinci sorgularının yapıldığını anlatıyor.
Türkiye’de kalmak istemeyenler, burada, “3. ülke” seçeneğini işaretliyor. Sığınmacılar, kararınun biraz “piyango” olduğunu söylüyor. Her ülkenin belirlediği mülteci limiti var. UNHCR buna nazaran sayıyı belirliyor. ABD ve Kanada en epey talep bakılırsan ülkeler. Öte yandan Avrupa, gelenlere daha fazla toplumsal yardım sağlıyor.
Birtakım sığınmacılar “uygun değil” yanıtıyla reddediliyor. “Devam” denilenler için Türkiye’de yaşadıkları evreler var.
DETAYLI GÜVENLİK SORUŞTURMASI
Bunun için bir sorguya çağrılıyorlar. Gidecekleri ülkeler, Göç Yönetimi ve sivil toplum örgütleriyle işbirliği yapsa da kendi resmi yetkililerini göndererek sığınmacıların sorgu ve eğitimlerini şahsen gerçekleştiriyor.
Mülteci adayına fazlaca detaylı sorular soruluyor. niye ülkelerini terk ettikleri, neler yaşadıkları, sonu nasıl geçtikleri… Aileye dair her şey öğreniliyor. Verdikleri karşılıklar güvenlik bürokrasisi tarafınca inceleniyor. Terör ya da kabahat kontaklarının olmadığından emin olunuyor.
Sıra sıhhat denetimine geliyor. Mülteciler, bu etapta engelli olmanın sorun yaratmadığını söylüyor. Fakat uyuşturucu unsur kullanmasını tespit için de testler yapıldığını anlatıyorlar.
ÇIPLAK FOTOĞRAFLI SINAMA
Güvenlik ve sağlıktan “geçenler” için ahenk süreci başlıyor. Burada temel bahis, mültecinin gittiği ülkenin yurttaşlarıyla uyumlu bir hayat sürmesi. birtakım kimi provoke edildiklerini söyleyen mültecilerin müsamahaları sınanıyor.
örneğin “Kızınız ya da oğlunuz 18 yaşında meskenden ayrılıp kız ya da erkek partneriyle yaşasa kabul edecek misiniz”, “Parkta çocuğunuz eşcinsel bir çiftin çocuğuyla oynarsa sorun çıkarır mısınız”, “Ülkemizde hayvanları bıçakla kesmiyoruz, sizin için sorun olur mu”, “18 yaşından daha sonra çocuğunuz cinsel münasebetlerinde özgürdür”, “Çocuğunuz okulda yüzme dersi alacak, bu sırada mayo giyecek”, “Okulda doğum denetim hallerini öğreteceğiz” üzere…
ABD, teröre bulaşık olmamayı önceliyor. Fakat Avrupa, vatandaşlarıyla toplumsal ahenk konusunda net. Ahenk sağlamayanın gelmemesi, başvurusunu geri çekmesi bekledikleri şey.
olağan olarak bu kademe bilhassa Ortadoğu’dan gelenler için sıkıntı. Bir mülteci kendisine çıplak erkek ve bayan fotoğrafları uzatıldığını, bu imgelerle plajda ya da sauna da karşılaşabileceğinin söylendiğini anlatıyor. Bir oburu sokakta öpüşen çiftlerin imajlarının gösterildiğini aktarıyor. Ülkeye gelecek mülteciye, her hayat usulüne hürmet duymak zaruriliği baştan gösteriliyor.
İnteraktif çalışmalar da var…
Kartondan kurulan konutlarda aile kavramlarının ülkelerde çeşitlenebileceği maketlerle anlatılıyor. Eşcinsel ailelere ayrımcılık yapamayacakları söyleniyor. Sınıflarda adaylar ayağa kaldırılarak gidecekleri ülkelerde nasıl selamlaşılacağı, uygulamalı olarak gösteriliyor. Tokalaşmayı reddedenlere bunu yapamayacağı söyleniyor.
Musluktaki mavi soğuk-kırmızı sıcak, uçakta tuvalet olduğu bile anlatılıyor. Batı toplumunda dokunmanın beğenilen karşılanmayacağı, oburunun çocuklarının müsaadesiz sevilmeyeceği… özetlemek gerekirsesı sosyal-kültürel sistem detaylarıyla öğretiliyor.
TAHARET MUSLUĞUNUN HİKAYESİ
Gittikleri ülkelerin hukuk kuralları da öğretiliyor. Konuştuğum mültecilerin unutamadıkları var. örneğin mülteciler, balkona çamaşır asarsa, çocuğunu meskende yalnız bırakırsa, sokakta alkol alırsa ya da kapalı ortamda sigara içerse, aile içi şiddetin faili olursa ceza alacağını bu eğitimlerde öğrenmiş. Onlar için hazırlanmış görüntüler var. Gittikleri ülkenin sıhhat ya da eğitim sistemi hatta polis durdurursa nasıl konuşması gerektiği dahi görüntülerle anlatılıyor.
Aldıkları mülteci eğitimi o denli detaylı ki…
Bir mülteci, daha ülkeye gitmeden başlayan ve gittikten daha sonra devam eden eğitimle, toplu taşıma kullanmayı, marketten alışveriş yapmayı, faturalarını takip etmeyi hatta aile iktisadını nasıl yöneteceğini öğreniyordu. Bir tanesi gittiği ülkede taharet musluğu bulamayabileceğini bu süreçte öğrenmiş, kendisine tuvalet paklığı anlatılmıştı. dediğine nazaran bir daha de konutuna taharet musluğu taktırmanın yolunu bulmuştu.
Mülteciler gittikten daha sonra da entegrasyonlarının takip edildiğini anlatıyor. Bir mülteci, gittiğinde birinci ay kendisine çalışma müsaadesi çıkarıldığını, çocuğunun okula kaydedildiğini söylüyor. Çocuğunun adaptasyon programına dahil olduğunu, bu süreçte lisan öğrendiğini söz ediyor. Engelli olan bir mülteci, gittiğinde hangi işlerde çalışabileceği konusunda rehberlik aldığını aktarıyor.
ÜMMET – ENSAR KILIF OLDU
özetlemek gerekirsesı Batılı ülkeler, evvel kaç mülteciyi taşıyabileceğine karar veriyor. daha sonra terör ya da uyuşturucu üzere güvenlik sıkıntılarına niye olmamasını netleştiriyor. Akabinde hangi cinsel yönelimden, hangi inançtan, hangi hayat usulünden olursa olsun kendi vatandaşının rahatsız edilemeyeceği şuurunu mültecide oluşturuyor. Üstelik bunu depo olarak kullandıkları Türkiye’de gerçekleştiriyor.
Hangi ülke olursa olsun, olağan olarak mülteci hayata epey geriden başlıyor. Lakin Batılı ülkeler entegrasyon şartlarını yaratarak onları sisteme dahil ediyor. Haliyle mülteci, ülkenin farklı lakin doğal kesimi olabiliyor. Üstelik buna karşın, bize nazaran az sayıdaki göçmen hâlâ Batılı ülkelerin sorunu. Çok sağın yükselişinin niçinlerinden biri de bu.
Biraz başımızı kaldırsak elin oğlu bu işin nasıl yapılacağını, uzakta değil aslında bizim ülkemizde bize öğretiyor.
Terkoğlu bugünkü yazında, son periyotta Afganistan’da Taliban hakimiyeti ile Türkiye’ye başlayan göç dalgası üzerine dünyadaki sığınmacı uygulamalarını anlattı.
Terkoğlu yazısının devamında, “Dünyanın en büyük sığınmacı nüfusunu barındıran Türkiye’nin hiç bir somut siyaseti, hiç bir önemli sistemi yok.” tabirlerini kullandı.
Terkoğlu’nun yazısı şu biçimde:
Daima Türkiye’de yaşayan Suriyelileri, Afganları hatta Afrikalıları konuşuyoruz. Bir de Avrupa’ya ya da ABD’ye mülteci statüsü kazanarak gidenler var. Hiç kimse “Onlara ne oldu sanki” diye sormuyor. Aslında Türkiye’de neyin yanlış yapıldığının ipucu, tahminen de burada.
Merak edip peşine düştüm. Türkiye’ye evvel sığınmacı olarak gelip daha sonra Batı’ya giden “şanslı”larla konuştum. Dinledikten daha sonra “Hiç bilmiyordum” dedim.
Başlayalım mı?
Diyelim hududu geçen milyonlarca sığınmacıdan birisisiniz. Sizinle muhatap olan birinci memleketler arası kurum UNHCR (Birleşmiş Milletler Mülteciler Yüksek Komiserliği). Yerli kurum ise Göç Yönetimi. 10 Eylül 2018’e kadar mültecilik müracaatlarını UNHCR alıyordu. Bu tarihten itibaren, UNHCR’nin eğitim verdiği Göç Yönetimi çalışanları bu işi devraldı. UNHCR ise takip sürecine devam etti. Sığınmacılar, bu müracaat sırasında, pek de detaylı olmayan birinci sorgularının yapıldığını anlatıyor.
Türkiye’de kalmak istemeyenler, burada, “3. ülke” seçeneğini işaretliyor. Sığınmacılar, kararınun biraz “piyango” olduğunu söylüyor. Her ülkenin belirlediği mülteci limiti var. UNHCR buna nazaran sayıyı belirliyor. ABD ve Kanada en epey talep bakılırsan ülkeler. Öte yandan Avrupa, gelenlere daha fazla toplumsal yardım sağlıyor.
Birtakım sığınmacılar “uygun değil” yanıtıyla reddediliyor. “Devam” denilenler için Türkiye’de yaşadıkları evreler var.
DETAYLI GÜVENLİK SORUŞTURMASI
Bunun için bir sorguya çağrılıyorlar. Gidecekleri ülkeler, Göç Yönetimi ve sivil toplum örgütleriyle işbirliği yapsa da kendi resmi yetkililerini göndererek sığınmacıların sorgu ve eğitimlerini şahsen gerçekleştiriyor.
Mülteci adayına fazlaca detaylı sorular soruluyor. niye ülkelerini terk ettikleri, neler yaşadıkları, sonu nasıl geçtikleri… Aileye dair her şey öğreniliyor. Verdikleri karşılıklar güvenlik bürokrasisi tarafınca inceleniyor. Terör ya da kabahat kontaklarının olmadığından emin olunuyor.
Sıra sıhhat denetimine geliyor. Mülteciler, bu etapta engelli olmanın sorun yaratmadığını söylüyor. Fakat uyuşturucu unsur kullanmasını tespit için de testler yapıldığını anlatıyorlar.
ÇIPLAK FOTOĞRAFLI SINAMA
Güvenlik ve sağlıktan “geçenler” için ahenk süreci başlıyor. Burada temel bahis, mültecinin gittiği ülkenin yurttaşlarıyla uyumlu bir hayat sürmesi. birtakım kimi provoke edildiklerini söyleyen mültecilerin müsamahaları sınanıyor.
örneğin “Kızınız ya da oğlunuz 18 yaşında meskenden ayrılıp kız ya da erkek partneriyle yaşasa kabul edecek misiniz”, “Parkta çocuğunuz eşcinsel bir çiftin çocuğuyla oynarsa sorun çıkarır mısınız”, “Ülkemizde hayvanları bıçakla kesmiyoruz, sizin için sorun olur mu”, “18 yaşından daha sonra çocuğunuz cinsel münasebetlerinde özgürdür”, “Çocuğunuz okulda yüzme dersi alacak, bu sırada mayo giyecek”, “Okulda doğum denetim hallerini öğreteceğiz” üzere…
ABD, teröre bulaşık olmamayı önceliyor. Fakat Avrupa, vatandaşlarıyla toplumsal ahenk konusunda net. Ahenk sağlamayanın gelmemesi, başvurusunu geri çekmesi bekledikleri şey.
olağan olarak bu kademe bilhassa Ortadoğu’dan gelenler için sıkıntı. Bir mülteci kendisine çıplak erkek ve bayan fotoğrafları uzatıldığını, bu imgelerle plajda ya da sauna da karşılaşabileceğinin söylendiğini anlatıyor. Bir oburu sokakta öpüşen çiftlerin imajlarının gösterildiğini aktarıyor. Ülkeye gelecek mülteciye, her hayat usulüne hürmet duymak zaruriliği baştan gösteriliyor.
İnteraktif çalışmalar da var…
Kartondan kurulan konutlarda aile kavramlarının ülkelerde çeşitlenebileceği maketlerle anlatılıyor. Eşcinsel ailelere ayrımcılık yapamayacakları söyleniyor. Sınıflarda adaylar ayağa kaldırılarak gidecekleri ülkelerde nasıl selamlaşılacağı, uygulamalı olarak gösteriliyor. Tokalaşmayı reddedenlere bunu yapamayacağı söyleniyor.
Musluktaki mavi soğuk-kırmızı sıcak, uçakta tuvalet olduğu bile anlatılıyor. Batı toplumunda dokunmanın beğenilen karşılanmayacağı, oburunun çocuklarının müsaadesiz sevilmeyeceği… özetlemek gerekirsesı sosyal-kültürel sistem detaylarıyla öğretiliyor.
TAHARET MUSLUĞUNUN HİKAYESİ
Gittikleri ülkelerin hukuk kuralları da öğretiliyor. Konuştuğum mültecilerin unutamadıkları var. örneğin mülteciler, balkona çamaşır asarsa, çocuğunu meskende yalnız bırakırsa, sokakta alkol alırsa ya da kapalı ortamda sigara içerse, aile içi şiddetin faili olursa ceza alacağını bu eğitimlerde öğrenmiş. Onlar için hazırlanmış görüntüler var. Gittikleri ülkenin sıhhat ya da eğitim sistemi hatta polis durdurursa nasıl konuşması gerektiği dahi görüntülerle anlatılıyor.
Aldıkları mülteci eğitimi o denli detaylı ki…
Bir mülteci, daha ülkeye gitmeden başlayan ve gittikten daha sonra devam eden eğitimle, toplu taşıma kullanmayı, marketten alışveriş yapmayı, faturalarını takip etmeyi hatta aile iktisadını nasıl yöneteceğini öğreniyordu. Bir tanesi gittiği ülkede taharet musluğu bulamayabileceğini bu süreçte öğrenmiş, kendisine tuvalet paklığı anlatılmıştı. dediğine nazaran bir daha de konutuna taharet musluğu taktırmanın yolunu bulmuştu.
Mülteciler gittikten daha sonra da entegrasyonlarının takip edildiğini anlatıyor. Bir mülteci, gittiğinde birinci ay kendisine çalışma müsaadesi çıkarıldığını, çocuğunun okula kaydedildiğini söylüyor. Çocuğunun adaptasyon programına dahil olduğunu, bu süreçte lisan öğrendiğini söz ediyor. Engelli olan bir mülteci, gittiğinde hangi işlerde çalışabileceği konusunda rehberlik aldığını aktarıyor.
ÜMMET – ENSAR KILIF OLDU
özetlemek gerekirsesı Batılı ülkeler, evvel kaç mülteciyi taşıyabileceğine karar veriyor. daha sonra terör ya da uyuşturucu üzere güvenlik sıkıntılarına niye olmamasını netleştiriyor. Akabinde hangi cinsel yönelimden, hangi inançtan, hangi hayat usulünden olursa olsun kendi vatandaşının rahatsız edilemeyeceği şuurunu mültecide oluşturuyor. Üstelik bunu depo olarak kullandıkları Türkiye’de gerçekleştiriyor.
Hangi ülke olursa olsun, olağan olarak mülteci hayata epey geriden başlıyor. Lakin Batılı ülkeler entegrasyon şartlarını yaratarak onları sisteme dahil ediyor. Haliyle mülteci, ülkenin farklı lakin doğal kesimi olabiliyor. Üstelik buna karşın, bize nazaran az sayıdaki göçmen hâlâ Batılı ülkelerin sorunu. Çok sağın yükselişinin niçinlerinden biri de bu.
Biraz başımızı kaldırsak elin oğlu bu işin nasıl yapılacağını, uzakta değil aslında bizim ülkemizde bize öğretiyor.