semaver
Active member
Barış Terkoğlu yazdı: “40 yıllık Bayraktar oldu mu damadın babası” Gazetemiz muharriri Barış Terkoğlu, “Özdemir Bey’in cenazesindeki pankartlar” başlıklı bir yazı kaleme aldı.
Terkoğlu bugünkü yazısında, BAYKAR İdare Şurası Lideri Özdemir Bayraktar’ın cenazesini gittiğini ve buradaki tespitlerini anlattı.
Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın dünürü, Selçuk Bayraktar’ın babası Özdemir Bayraktar ile nasıl tanıştığını da anlatan Terkoğlu, Bayraktar’ın FETÖ kumpaslarında mahpus yatan kumandanlara takviyesinden bahsetti.
Öte yandan Bayraktar’ın Ulusal Görüşçü olduğunu söyleyen Terkoğlu, “Erbakan’la yakınlıkları yalnız meslekten değil. Benim tanıdığım Özdemir Beyefendi, Ulusal Görüşçüydü. Caminin duvarlarına asılmış, Saadet Partisi’nin gençlik kolları sayabileceğimiz AGD’nin pankartları, onun bu kimliğinin altını çiziyordu. Bir pankarttaki ‘teknolojiyi Allah’ın nimeti bilen’, ‘Özdemir Bayraktar Ağabey’ tabirleri, öbüründe Erbakan’la bir arada göründüğü fotoğraf, bu tarafını unutturmuyordu.” dedi.
Terkoğlu’nun yazısı şöyleki:
“Nasıl bilirdiniz” diye sorulduğunda aklıma Paris’teki o mezarlık geldi. 15. Louis, Aziz Genevieve’in ismini yaşatmak için kilise olarak inşa etmeye başlamıştı. Fakat Pantheon, Fransız Devrimi’nin şafağında tamamlandı. Cumhuriyetçiler, yapıyı laikleştirdi. Anıtmezara çevirdi. Birbirinden öteki görüşte, başta renkte, diğer inançta lakin hepsi vatana sadık… Kimi birbiriyle hengameli, kimi ezeli düşman, kimi ters görüşte lakin hepsi Cumhuriyete sadık… Entelektüeller, bilim adamları, muharrirler yan yana gömülüdür. Victor Hugo’dan Sadi Carnot’a, Emile Zola’dan Alexandre Dumas’a, Voltaire’den Rousseau’ya başları kocaman mezarlardır. Duvarlardaki fresklerin ortasında, 160 yıl evvel tavandan sarkıtılmış, 67 metrelik Foucault sarkacı durur. Size, papazların bir vakit içinderın anlattığının bilakis, dünyanın kendi etrafında döndüğünü ispatlar.
Cendere kitabımızın çıktığı günlerdeydi. Emekli General Ahmet Yavuz aradı. “Birazdan seni Özdemir Bayraktar arayacak”, dedi. Kitapta, Özdemir Bey’in de kahramanı olduğu bir kıssa anlatmıştık. Öteki aktörler ise Balyoz’da maksat alınan emekli Orgeneral Ergin Saygun ve kalp cerrahı Prof. Dr. İhsan Bakır’dı. Kumpas günlerinde, tutuklu Saygun vefata giderken, Bakır ameliyathaneye koşmuştu. 8.5 saat süren ameliyatın akabinde Saygun’u kurtarmıştı. Bu kadar değil. Özdemir Beyefendi, oğlu Selçuk’un nişanının olduğu 1 Mart 2016 günü kalp krizi geçirmişti. bir daha kurtaran İhsan Bakır’dı. Ancak, aylar daha sonra, 1 Eylül 2016’da, İhsan Bakır, bir KHK ile memuriyetten ihraç edildi. Vakit geçti. Devlet, Bakır’a “pardon” dedi. misyonuna geri verdi. Cendere’de anlattığımız hukuk öyküsü, 10 yılda ömrü değişen üç ismin, bir düğün masasında buluşmasıydı.
Özdemir Beyefendi ile daha evvel karşılaşmıştık. Çünkü o, Silivri kumpaslarının olduğu günlerde, hapistekileri yalnız bırakmayanlardan bir tanesiydi. Kâh Cezaevi’ne ziyarete gelir kâh mahkemeleri izler kâh tahliyede kapıda belirirdi. AKP’nin desteklediği FETÖ kumpaslarıyla maksat alınan askerler içinde, Atatürkçü subaylar en öndeydi. Bir kısmı, yerli İHA’ların üretim sürecinde, Bayraktar ailesi ile yan yana çalışmıştı. Özdemir Beyefendi de vefalı davranmış, sıkıntı vakit içinderın dostluğunu göstermişti.
‘DÜNÜRLÜK’ BİR TEFERRUATTI
Özdemir Beyefendi, kitapta kendisini ilgilendiren kısmı okumuştu. “Sizce gerçek mu” dedim. “Doğrunun yüzde 99’u” dedi. Güldüm, Raşomon sinemasını anlattım. Sinemada, birebir olayın şahitleri, sıkıntıyı öbür bakış açılarıyla anlatıyordu.
“Yüzde 1’lik eksiği” Özdemir Beyefendi tamamladı. Ergin Saygun kötüleştiğinde, kimi tabipler ameliyatı göze alamamıştı. İhsan Bakır’ı Özdemir Beyefendi bulmuştu. Bakır “olağan olarak” demişti. Ameliyat sırasında, Özdemir Beyefendi saatlerce kapının önünde beklemişti.
Özdemir Bey’le ömrünün son bir yılındaki arkadaşlığımız bu biçimdece başladı. Vakit zaman saatlerce telefonla konuştuk. Bir gün konuşma uzayınca, “Neredesin, geliyorum” dedi. Buluştuk. O niçinle, salı günü, cenaze namazını kıldıran Ali Erbaş, gıyabında tanıdığını söylemiş olduği Özdemir Bayraktar için, “Sayın Cumhurbaşkanımızın dünürü” sözünü kullanınca, “hiç tanımamış” dedim.
niye mi? Özdemir Beyefendi anlattığı için. Bir gün seyahatten dönüşte, havaalanında uçak bekliyormuş. Yanına onun tabiriyle “bir kodaman” gelmiş. “Siz Cumhurbaşkanımızın damadının babası değil misiniz” diye sormuş. Özdemir Beyefendi, kıssayı anlattıktan daha sonra, Karadeniz aksanıyla, “40 yıllık Özdemir Bayraktar oldu mu sana ‘damadın babası’ ha” demişti.
Nitekim de onun insani özellikleri sıralansa, “dünürlük” son sırada bile kendisine yer bulmazdı. Bu açıdan, bazılarına nazaran talih olarak görünen şey, Özdemir Beyefendi için kıymetsiz bir detaydı.
ÖZDEMİR BEYEFENDİ, ULUSAL GÖRÜŞÇÜYDÜ
Kimi eski kimi yeni devrin kumandanları, kimi yandaş kimi muhalif siyasetçiler, kimi forslu kimi halktan beşerler, Fatih Camii’ni doldurmuştu. Kuşkusuz daha kalabalık cenazeler vardır. Lakin birbirinden farklı epey insanı birebir avluda buluşturan Özdemir Bey’in karakteriydi. Açık söyleyeyim ki oğlu Selçuk’un içten ve duygusal kelamları haricinde, cenazedeki soğuk protokol konuşmaları Özdemir Bey’in ömrünün canlılığını yansıtmıyordu. Çünkü Özdemir Beyefendi, aslında protokolden pek de hazzetmeyen, Karadenizli samimiyetinden vazgeçmeyen bir insandı. Onu anlatan bir öyküyü, cenaze daha sonrası yürürken dinledim. Askeri teknolojilerin anlatıldığı bir görüşmede, harika sunum yapan bir askerin akabinde kumandana dönmüş, “Bu çocuk evli mi” diye sormuştu. Bekâr olduğunu duyar duymaz, “Çabucak kız bulalım” demiş ve herkesi güldürmüştü.
Özdemir Beyefendi ile birebir okuldandık. bir süre akademide de bakılırsav yapmış güzel bir mühendisti. İTÜ Makine’deki Erbakan ekolündendi. İkisi de motorlar üzerine çalışmıştı. Erbakan tanklar üzerinde ağırlaşırken, o havacılığa yönelmişti.
Erbakan’la yakınlıkları yalnız meslekten değil. Benim tanıdığım Özdemir Beyefendi, Ulusal Görüşçüydü. Caminin duvarlarına asılmış, Saadet Partisi’nin gençlik kolları sayabileceğimiz AGD’nin pankartları, onun bu kimliğinin altını çiziyordu. Bir pankarttaki “teknolojiyi Allah’ın nimeti bilen”, “Özdemir Bayraktar Ağabey” sözleri, öbüründe Erbakan’la birlikte göründüğü fotoğraf, bu tarafını unutturmuyordu.
ONUNLA ÇALIŞAN ASKERLER
Özdemir Beyefendi ile hemfikir olduğumuz mevzu; şimdiki siyasetten uzak durmanın, onun için en güzeli olduğuydu. Çünkü yıllardır biriktirdiklerine karşın, attığı her adıma, “dünürlük” yakıştırması yapılıyordu. Bir kesim pek fark etmese de Özdemir Beyefendi, siyasetten de dünürlük rütbesinden de uzak durmaya çalıştı.
Ulusal Görüşçüydü fakat…
Birilerinin “vesayetçi” dediği askerler, en sıcak senelerda onun yanındaydı. Endüstrinin ithalat bağımlısı olması yerine, ülkenin üretiminden çıkması konusunda Atatürkçüler ile Ulusal Görüşçüler tıpkı fikirdeydi. Ülkede yaşanan siyasi tartışmalara, hatta engellemelere karşın, Atatürk’e ve Cumhuriyete saygılı Özdemir Bey’le bir arada çalışmışlardı.
Bir gün Özdemir Bey’e, “Size en çok dayanak olan askerler kim” diye sormuştum. Saldıray Berk, Hasan Iğsız, Ergin Saygun, Ahmet Yavuz diye başladığı listede, aklına gelen birçok isim, Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın da desteklediği FETÖ kumpaslarıyla amaç olmuş, tasfiye edilmişti.
KÜÇÜCÜK BİR ODADAN MEZARA
Millet İttifakı partileri başsağlığı iletisi yayımladı, Özdemir Bey’i andı. Dürüst olmak gerekirse Özdemir Beyefendi, CHP önderi Kılıçdaroğlu’na kırgındı. Bunun niçini aslında Kılıçdaroğlu değil, Özdemir Bey’i amaç alan birtakım CHP’lilerdi. Kurduğu teknoloji vakfı, kamu kaynağı kullanmama sonucu almıştı. Buna karşın ismini ötekilerle anıyorlardı. Tanıdığı, konuk ettiği Kılıçdaroğlu’na bir mektup yazmış, kırgınlığını anlatmıştı. Bana okuttuğu mektubu koyduğu belgede, “posta alındı” evrakını de saklamış, “mektup ulaşmış” diyerek gülümsemişti.
Özdemir Beyefendi, cenazede oğlu Selçuk’un anlattığı üzere, fabrikasında yatıp kalkıyordu. Son görüşmemizde, vedalaşmadan evvel, “Gel sana odamı göstereyim” dedi. Benim hapishane hücresiyle tıpkı büyüklükteydi. Bir yatak, bir bilgisayar masası sıkıntı sığmıştı. Özdemir Beyefendi, Fatih Camii’nden odası kadar küçük bir mezarlığa, doğduğu köyün toprağına uğurlandı.
Ahmet Yavuz ile cenazeden çıktık. Siyah Mercedeslilerin kestiği trafik niçiniyle kızgın vatandaşların içinden geçtik. Sirkeci’ye kadar yürüdük. her neyse ki okul çıkışına yetiştim. Özdemir Beyefendi ile bir defa tanışmış küçük oğluma vefatı anlattım. O da üzüldü.
Aklımda Özdemir Bey’in müdafaalarını atlatıp içtiği sigaralarla yaptığımız cürüm iştiraki ve zihnimin bir dolabına kilitlediğim kıssalar kaldı. Bir de iktidarı her ele geçirişlerinde, Pantheon’u kiliseye çevirmeye kalkan gericilerin indirdiği o kelam: “Aux grands hommes la patrie reconnaissante”, “büyük insanlara vatan minnettar”.
Terkoğlu bugünkü yazısında, BAYKAR İdare Şurası Lideri Özdemir Bayraktar’ın cenazesini gittiğini ve buradaki tespitlerini anlattı.
Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın dünürü, Selçuk Bayraktar’ın babası Özdemir Bayraktar ile nasıl tanıştığını da anlatan Terkoğlu, Bayraktar’ın FETÖ kumpaslarında mahpus yatan kumandanlara takviyesinden bahsetti.
Öte yandan Bayraktar’ın Ulusal Görüşçü olduğunu söyleyen Terkoğlu, “Erbakan’la yakınlıkları yalnız meslekten değil. Benim tanıdığım Özdemir Beyefendi, Ulusal Görüşçüydü. Caminin duvarlarına asılmış, Saadet Partisi’nin gençlik kolları sayabileceğimiz AGD’nin pankartları, onun bu kimliğinin altını çiziyordu. Bir pankarttaki ‘teknolojiyi Allah’ın nimeti bilen’, ‘Özdemir Bayraktar Ağabey’ tabirleri, öbüründe Erbakan’la bir arada göründüğü fotoğraf, bu tarafını unutturmuyordu.” dedi.
Terkoğlu’nun yazısı şöyleki:
“Nasıl bilirdiniz” diye sorulduğunda aklıma Paris’teki o mezarlık geldi. 15. Louis, Aziz Genevieve’in ismini yaşatmak için kilise olarak inşa etmeye başlamıştı. Fakat Pantheon, Fransız Devrimi’nin şafağında tamamlandı. Cumhuriyetçiler, yapıyı laikleştirdi. Anıtmezara çevirdi. Birbirinden öteki görüşte, başta renkte, diğer inançta lakin hepsi vatana sadık… Kimi birbiriyle hengameli, kimi ezeli düşman, kimi ters görüşte lakin hepsi Cumhuriyete sadık… Entelektüeller, bilim adamları, muharrirler yan yana gömülüdür. Victor Hugo’dan Sadi Carnot’a, Emile Zola’dan Alexandre Dumas’a, Voltaire’den Rousseau’ya başları kocaman mezarlardır. Duvarlardaki fresklerin ortasında, 160 yıl evvel tavandan sarkıtılmış, 67 metrelik Foucault sarkacı durur. Size, papazların bir vakit içinderın anlattığının bilakis, dünyanın kendi etrafında döndüğünü ispatlar.
Cendere kitabımızın çıktığı günlerdeydi. Emekli General Ahmet Yavuz aradı. “Birazdan seni Özdemir Bayraktar arayacak”, dedi. Kitapta, Özdemir Bey’in de kahramanı olduğu bir kıssa anlatmıştık. Öteki aktörler ise Balyoz’da maksat alınan emekli Orgeneral Ergin Saygun ve kalp cerrahı Prof. Dr. İhsan Bakır’dı. Kumpas günlerinde, tutuklu Saygun vefata giderken, Bakır ameliyathaneye koşmuştu. 8.5 saat süren ameliyatın akabinde Saygun’u kurtarmıştı. Bu kadar değil. Özdemir Beyefendi, oğlu Selçuk’un nişanının olduğu 1 Mart 2016 günü kalp krizi geçirmişti. bir daha kurtaran İhsan Bakır’dı. Ancak, aylar daha sonra, 1 Eylül 2016’da, İhsan Bakır, bir KHK ile memuriyetten ihraç edildi. Vakit geçti. Devlet, Bakır’a “pardon” dedi. misyonuna geri verdi. Cendere’de anlattığımız hukuk öyküsü, 10 yılda ömrü değişen üç ismin, bir düğün masasında buluşmasıydı.
Özdemir Beyefendi ile daha evvel karşılaşmıştık. Çünkü o, Silivri kumpaslarının olduğu günlerde, hapistekileri yalnız bırakmayanlardan bir tanesiydi. Kâh Cezaevi’ne ziyarete gelir kâh mahkemeleri izler kâh tahliyede kapıda belirirdi. AKP’nin desteklediği FETÖ kumpaslarıyla maksat alınan askerler içinde, Atatürkçü subaylar en öndeydi. Bir kısmı, yerli İHA’ların üretim sürecinde, Bayraktar ailesi ile yan yana çalışmıştı. Özdemir Beyefendi de vefalı davranmış, sıkıntı vakit içinderın dostluğunu göstermişti.
‘DÜNÜRLÜK’ BİR TEFERRUATTI
Özdemir Beyefendi, kitapta kendisini ilgilendiren kısmı okumuştu. “Sizce gerçek mu” dedim. “Doğrunun yüzde 99’u” dedi. Güldüm, Raşomon sinemasını anlattım. Sinemada, birebir olayın şahitleri, sıkıntıyı öbür bakış açılarıyla anlatıyordu.
“Yüzde 1’lik eksiği” Özdemir Beyefendi tamamladı. Ergin Saygun kötüleştiğinde, kimi tabipler ameliyatı göze alamamıştı. İhsan Bakır’ı Özdemir Beyefendi bulmuştu. Bakır “olağan olarak” demişti. Ameliyat sırasında, Özdemir Beyefendi saatlerce kapının önünde beklemişti.
Özdemir Bey’le ömrünün son bir yılındaki arkadaşlığımız bu biçimdece başladı. Vakit zaman saatlerce telefonla konuştuk. Bir gün konuşma uzayınca, “Neredesin, geliyorum” dedi. Buluştuk. O niçinle, salı günü, cenaze namazını kıldıran Ali Erbaş, gıyabında tanıdığını söylemiş olduği Özdemir Bayraktar için, “Sayın Cumhurbaşkanımızın dünürü” sözünü kullanınca, “hiç tanımamış” dedim.
niye mi? Özdemir Beyefendi anlattığı için. Bir gün seyahatten dönüşte, havaalanında uçak bekliyormuş. Yanına onun tabiriyle “bir kodaman” gelmiş. “Siz Cumhurbaşkanımızın damadının babası değil misiniz” diye sormuş. Özdemir Beyefendi, kıssayı anlattıktan daha sonra, Karadeniz aksanıyla, “40 yıllık Özdemir Bayraktar oldu mu sana ‘damadın babası’ ha” demişti.
Nitekim de onun insani özellikleri sıralansa, “dünürlük” son sırada bile kendisine yer bulmazdı. Bu açıdan, bazılarına nazaran talih olarak görünen şey, Özdemir Beyefendi için kıymetsiz bir detaydı.
ÖZDEMİR BEYEFENDİ, ULUSAL GÖRÜŞÇÜYDÜ
Kimi eski kimi yeni devrin kumandanları, kimi yandaş kimi muhalif siyasetçiler, kimi forslu kimi halktan beşerler, Fatih Camii’ni doldurmuştu. Kuşkusuz daha kalabalık cenazeler vardır. Lakin birbirinden farklı epey insanı birebir avluda buluşturan Özdemir Bey’in karakteriydi. Açık söyleyeyim ki oğlu Selçuk’un içten ve duygusal kelamları haricinde, cenazedeki soğuk protokol konuşmaları Özdemir Bey’in ömrünün canlılığını yansıtmıyordu. Çünkü Özdemir Beyefendi, aslında protokolden pek de hazzetmeyen, Karadenizli samimiyetinden vazgeçmeyen bir insandı. Onu anlatan bir öyküyü, cenaze daha sonrası yürürken dinledim. Askeri teknolojilerin anlatıldığı bir görüşmede, harika sunum yapan bir askerin akabinde kumandana dönmüş, “Bu çocuk evli mi” diye sormuştu. Bekâr olduğunu duyar duymaz, “Çabucak kız bulalım” demiş ve herkesi güldürmüştü.
Özdemir Beyefendi ile birebir okuldandık. bir süre akademide de bakılırsav yapmış güzel bir mühendisti. İTÜ Makine’deki Erbakan ekolündendi. İkisi de motorlar üzerine çalışmıştı. Erbakan tanklar üzerinde ağırlaşırken, o havacılığa yönelmişti.
Erbakan’la yakınlıkları yalnız meslekten değil. Benim tanıdığım Özdemir Beyefendi, Ulusal Görüşçüydü. Caminin duvarlarına asılmış, Saadet Partisi’nin gençlik kolları sayabileceğimiz AGD’nin pankartları, onun bu kimliğinin altını çiziyordu. Bir pankarttaki “teknolojiyi Allah’ın nimeti bilen”, “Özdemir Bayraktar Ağabey” sözleri, öbüründe Erbakan’la birlikte göründüğü fotoğraf, bu tarafını unutturmuyordu.
ONUNLA ÇALIŞAN ASKERLER
Özdemir Beyefendi ile hemfikir olduğumuz mevzu; şimdiki siyasetten uzak durmanın, onun için en güzeli olduğuydu. Çünkü yıllardır biriktirdiklerine karşın, attığı her adıma, “dünürlük” yakıştırması yapılıyordu. Bir kesim pek fark etmese de Özdemir Beyefendi, siyasetten de dünürlük rütbesinden de uzak durmaya çalıştı.
Ulusal Görüşçüydü fakat…
Birilerinin “vesayetçi” dediği askerler, en sıcak senelerda onun yanındaydı. Endüstrinin ithalat bağımlısı olması yerine, ülkenin üretiminden çıkması konusunda Atatürkçüler ile Ulusal Görüşçüler tıpkı fikirdeydi. Ülkede yaşanan siyasi tartışmalara, hatta engellemelere karşın, Atatürk’e ve Cumhuriyete saygılı Özdemir Bey’le bir arada çalışmışlardı.
Bir gün Özdemir Bey’e, “Size en çok dayanak olan askerler kim” diye sormuştum. Saldıray Berk, Hasan Iğsız, Ergin Saygun, Ahmet Yavuz diye başladığı listede, aklına gelen birçok isim, Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın da desteklediği FETÖ kumpaslarıyla amaç olmuş, tasfiye edilmişti.
KÜÇÜCÜK BİR ODADAN MEZARA
Millet İttifakı partileri başsağlığı iletisi yayımladı, Özdemir Bey’i andı. Dürüst olmak gerekirse Özdemir Beyefendi, CHP önderi Kılıçdaroğlu’na kırgındı. Bunun niçini aslında Kılıçdaroğlu değil, Özdemir Bey’i amaç alan birtakım CHP’lilerdi. Kurduğu teknoloji vakfı, kamu kaynağı kullanmama sonucu almıştı. Buna karşın ismini ötekilerle anıyorlardı. Tanıdığı, konuk ettiği Kılıçdaroğlu’na bir mektup yazmış, kırgınlığını anlatmıştı. Bana okuttuğu mektubu koyduğu belgede, “posta alındı” evrakını de saklamış, “mektup ulaşmış” diyerek gülümsemişti.
Özdemir Beyefendi, cenazede oğlu Selçuk’un anlattığı üzere, fabrikasında yatıp kalkıyordu. Son görüşmemizde, vedalaşmadan evvel, “Gel sana odamı göstereyim” dedi. Benim hapishane hücresiyle tıpkı büyüklükteydi. Bir yatak, bir bilgisayar masası sıkıntı sığmıştı. Özdemir Beyefendi, Fatih Camii’nden odası kadar küçük bir mezarlığa, doğduğu köyün toprağına uğurlandı.
Ahmet Yavuz ile cenazeden çıktık. Siyah Mercedeslilerin kestiği trafik niçiniyle kızgın vatandaşların içinden geçtik. Sirkeci’ye kadar yürüdük. her neyse ki okul çıkışına yetiştim. Özdemir Beyefendi ile bir defa tanışmış küçük oğluma vefatı anlattım. O da üzüldü.
Aklımda Özdemir Bey’in müdafaalarını atlatıp içtiği sigaralarla yaptığımız cürüm iştiraki ve zihnimin bir dolabına kilitlediğim kıssalar kaldı. Bir de iktidarı her ele geçirişlerinde, Pantheon’u kiliseye çevirmeye kalkan gericilerin indirdiği o kelam: “Aux grands hommes la patrie reconnaissante”, “büyük insanlara vatan minnettar”.