Boğaziçi’nde İktisat 101 dersi aldığı senelerda Mahmutpaşa’da iplik tüccarının yanında çetele tutarken işvereninin “Sen bunları yapsan da yapmasan da bizim işimiz yürüyor” yaklaşımı ile işinden ayrılan Avi Alkaş, bir manada hayatının da tarafını değiştiriyor. “Orada kalmış olsaydım tahminen fazlaca daha fazla para kazanmış bir iplik tüccarı olabilirdim lakin bugün eriştiğim tatmine varamazdım” diyen Alkaş, kendini Akmerkez’de bulunca değişik bir ufka yelken açıyor. Yaptığı işi de “İnsanlar için beşerlerle çalışarak memnun yerler kurgulamaya çalışıyorum.” diye tanımlıyor.
● Avi Alkaş’ı tanıyabilir miyiz? Bursalı bir babadan, Tekirdağ Çorlulu bir anadan Anadolu-Trakya ve ötürüsıyla Asya-Avrupa melezi olarak doğmuş bir İstanbul çocuğuyum. Dar etraflı ve kıt imkanlı bir aileden, becerebildiğim kadarıyla bir dünya vatandaşı olmaya çalışan ve hatta kendi mesleksel etrafımda bilhassa memleketler arası arenada Mr. Turkey olarak isimlendirilen birisiyim. Bir dini azınlık okulundaki birinci ve ortaöğretimin akabinde Robert Koleji, daha sonrasında da Boğaziçi Üniversitesinde eğitim aldım. Mahallî bir öğrenciyken Türkiye’de şükürler olsun kendi mesleksel alanımda memleketler arası bir eğitmen olmaya ve hala bir öğrenen olmaya ve becerebilirsem suyu içilir, yararlı bir göl olmaya çalışıyorum.
Beşerler için beşerlerle çalışarak keyifli yerler kurgulamaya çalışıyorum. Bu memnun yerlerde memnun vakit içinder geçirebilirse beşerler, ‘an’ı daha manalı kılabilir diye düşünüyorum.
KAYINPEDERİMİN DEYİŞİYLE LAF SATIYORUM
● Pekala, iş hayatınız nasıl başladı?
13 yaşımda para kazanmaya başladım. Ailemin imkanlarının kısıtlı olması niçiniyle ortaokul senelerımdan itibaren özel dersler vererek kendime cep harçlığı çıkardım. 70’li yılların sonunda Boğaziçi’nde okurken boykotlar, işgaller sebebiyle okula gidemediğimiz için Mahmutpaşa Kürkçü Han’da bir iplik firmasında yardımcı eleman olarak çalışmaya başladım. O sayede beşerlerle çalışmayı, insan çalıştırabilmeyi ve Mahmutpaşa civarındaki feodal sistemde ticaret yapma yollarını öğrendim, birfazlaca gerçeğe gözümün açılmasını sağladı orası. ötürüsıyla Boğaziçi diplomasının yanı sıra hayat üniversitesi diplomam da var.Üniversiteden daha sonra 8 sene elektronik terazi satan Türk-Japon ortaklı bir şirkette çalıştım. 93 yılında da apansızın kendimi Türkiye’nin beşinci alışveriş merkezi Akmerkez’de bulunca apayrı bir ufk a yelken açmış oldum.Beni orada işe alan merhum Ali Dinçkök’tü. bu biçimde merhum Viktor Goldştayn “Arkadaş sen bu işe bulaş, ellili yaşlarında bu işin danışmanlığını yaparsın” diye telkinde bulunmuştu. Ben 50’li yaşları beklemeden 40’lı yaşlarımda danışmanlığa geçtim. İki sene Akmerkez’den daha sonra iki sene Bayraktar Kümesiyle Carousel alışveriş merkezine, ardından de Türkiye’nin birinci outlet center’ı olan İzmit Outlet Center’ı açtıktan daha sonra o gün bugündür alışveriş merkezi işindeyim.
Kayınpederimin deyişiyle laf satıyorum zira o beni daima konuşur görmüştü. Ben de kendime şöyleki bir telaffuz edindim: Bana 5 kuruş verirseniz konuşmaya başlarım, 10 kuruş verseniz susturamazsınız.Çalışma arkadaşlarımla oluşturduğumuz Alkaş Danışmanlık’ı 2007 yılında dünyanın en büyük gayrimenkul hizmeti şirketlerinden biri olan JLL’ye sattık. 2020 sonuna kadar ülke başkanlığını yürüttüm. 2 sene evvelce emekliliğimi istemiştim. Beni emekli etmemişlerdi. Bu sefer Türkiye’den emekli oldum lakin bölgesel bakılırsav aldım. JLL İsrail’in 2 seneliğine ülke başkanlığını yaparken kabuğuma sığamadım. Yer işini sevdiğimizden, alışveriş merkezlerindeki daralmadan dolayı hancılığa atladım. Nurus ile bir arada Han Spaces ismini verdiğimiz paylaşımlı ofis işine girdik.
● İş ömrünüzün başında aldığınız bir dersi anlatabilir misiniz?
Mahmutpaşa’dan kaçmama niye olan olayı anlatmak isterim. Çok sevdiğim Allah rahmet eylesin Mösyö Mois isminde bir işverenimiz vardı. Herkes ona çorbacı kaygısı. Çorbacı Mösyö Mois. Ben üniversite teğe gidiyordum ve benim üniversite birdeki halim bile o iş yerindeki en yüksek tahsil seviyesini tabir ediyordu. Benim işim Mösyö Mois’e telefon bağlamak için iki elimde iki ahize sınır gelmesini beklemekti. FACIT ile senetleri toplar, hesaplar yapardım. Bizim ipliğini alıp sattığımız Bursa’nın meşhur iplik fabrikası Bisaş’ın yurt dışı telekslerini hazırlardım. Kendimce şirkete birtakım yenilikler getirmiş, tablolar yapmaya başlamıştım. Müşterilere ne kadar mal verdik, ne kadarı tahsilata döndü, riskimiz ne kadar gibisinden. Yükselen-düşen oklarla, kırmızı mavi renklerle grafikler hazırlıyordum. Boğaziçi’nde Demir Demirgil’den İktisat 101 dersi alıyordum. Mahmutp aşa’ya gelince de çetele tutuyordum. İrsaliyeler gelirdi kareli kağıtlarda. İrsaliye toplama işinde fazlaca hızlanmıştım. Ben bunları yaparken bir gün işveren “Evladım” dedi, “Ne hoş işler yapıyorsun, sağ olasın var olasın lakin sen bunları yapsan da yapmasan da bizim işimiz yürüyor. Yoruluyorsun diye üzülüyorum.” Bu yaklaşım beni alışılmış epey soğuttu. Bunun üzerine oradan ayrılmaya karar verdim. Orada kalmış olsaydım tahminen epeyce daha fazla para kazanmış bir iplik tüccarı olabilirdim fakat bugün eriştiğim tatmine varamazdım.
“SEN OLMUŞSUN, KUR KENDİ ŞİRKETİNİ”
● Yaşadığınız kırılma anlarından birini dinleyebilir miyiz?
Bayraktar’da çalıştığım devirde sağdan soldan teklifl er gelmeye başlamıştı. Cem Boyner sınıf arkadaşımdı. Boyner kümesinin bütün gayrimenkul işlerini üstlenmem için teklifte bulundu. Cem ile bordro yerine fatura bağı ortasında olduk ve Alkaş Danışmanlığı kurduğumuz vakit birinci müşterim Boyner oldu. Bayraktar’dan ayrılmaya karar verdiğimde (hala idare şurası üyesiyim, Bayraktar Ailesi bugüne kadar yanında çalıştığım en âlâ patronlarım) bağlantı zenginliğinden İshak Alaton’a gitmiştim. İshak Bey’e durumu anlattım. Beni dinledi. Ortaköy’deki Şifa Yurdu’nun üzerindeki balkonunda sohbet ediyoruz. Bana baktı baktı, “Yürü” dedi, “Sen olmuşsun. Kur kendi şirketini, ben sana yalnızca Alarko’dan 1 milyon dolar kazandıracağım.” Onun gerisinden cenazesinde veda konuşmasında şunları söylemiş oldum: “Sevgili İshak Alaton, bana bir dolar bile kazandırmadınız fakat bana o gün verdiğiniz yürek milyarlar kıymetindeydi. ötürüsıyla size şükran borçluyum.”
“ÇOK TEMEL ATTIM ANCAK BİRİNCİ KERE ÇATI ÇATIYORUM”
● Alışveriş merkezlerine dair enteresan bir anınızı paylaşabilir misiniz?
Hüseyin Bayraktar sağ olsun epey tez canlı ve dirayetli bir iş insanı. İzmit Outlet Center’ı büsbütün dolgu bir alan üzerinde Yahyakaptan hafriyatlarının döküldüğü yerde 630 kazık çakarak gerçekleştirdik. Temel atma merasimi yapacağız. Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel temel atma merasimine gelecek fakat bir türlü tarih alamıyoruz. Tarih gelecek tarih gidecek derken biz ortada bastık gaza yürüyoruz. İnşaata bir amaç koymuştuk, muhakkak bir açılış tarihini yakalamak istiyorduk. Sonunda Demirel’den gün geldi. Kocaeli’nde birtakım barajlarla birebir gün bize de temel atma merasimine gelecekti. Fakat biz ortada direkleri dikmeye başlamıştık. Dedik ki komik olacak dikilmiş direkler varken temel atmak. Aklıma şöyleki bir parlak fikir geldi. Tarihteki herbiçimde birinci çatı çatma merasimini biz yaptık. Direklerin üstüne çelik konstrüksiyon geldiği vakit kaplama çatı koyacağız. Zira bir çeşit baraka üstü formattır bizim İzmit Outlet Center. Hangarlardan oluşan bir alışveriş merkezi formatıydı. Cumhurbaşkanı merhum Demirel, “Hüseyin Beyefendi,” dedi, “Ben temel atmaya fazlaca gittim, bunu birinci kere görüyorum. Haydi bakalım, bismillah, çatıyı çatalım.” Tam düğmeye basacak, bir tabanca sesi. Bir kurşunla 2 yaralı. Seken kurşunla müdafaa müdürü Şükrü Beyefendi ile Milliyet’ten bir gazeteci yaralandı. “Demirel’e suikast teşebbüsü.” İzmit Outlet Center’daki temel atma yerine çatı çatma merasimimiz CNN International’a bile haber oldu. İstesek bu biçimde bir duyuru yapamazdık. Bütün dünya bizim İzmit’te outlet center yaptığımızı duymuş oldu.
Oğlumun ismini yaşatabilmek için eğitim merkezi kurdum
Benden daha sonraki nesillere muhakkak transferleri sağlayabilen, suyu içilir tatlı bir göl olabilmek ismine yeni gençler yetiştirmeyi hedefl iyorum. Kimsenin yaşamasını dilemediğim, evlat acısını tatmış bir baba olarak oğlumun ismini yaşatabilmek için Alp Alkaş Perakende Gayrimenkul Merkezi’ni kurdum, Hüsnü Özyeğin’in de takviyeleri yardımıyla. 8 yıldır eğitim programını devam ettiriyoruz. Oğlum vefat ettiğinde cenazeye çelenk gönderilmemesi, eğitim için bağışta bulunulması ricasında bulunmuştum ilanımızda. Alışveriş Merkezleri ve Perakendeciler Derneği’ndeki gösterdiğimiz hesaba bağış yağdı. Sevgili Hüsnü Özyeğin o bağışı ikiledi. Biz de aile olarak birebir misli ile iştirak ettik ve bugün kâr gayesi gütmeyen bir eğitim faaliyeti olarak her yıl 30 öğrenci aldığımız bu etkinliğimizi sürdürebiliyoruz. Bunu inşallah bir dünya merkezi haline getirip vakıfl aştırabilirsem bu biçimde benden daha sonra da oğlumun ismi ölümsüzlüğe gidebilir.
Avi… Yani “Alış veriş işleri”
● İş, sanat, basın dünyasından biroldukca arkadaşınız var. Unutamadığınız bir anınızı dinleyebilir miyiz?
Hıncal Uluç ile bir hengame kararı tanışmıştık. bu biçimdelar silahlı hücuma uğramıştı, tekerlekli sandalyedeydi. Akmerkez’e sinemaya gelmiş. Alışveriş merkezi 22’de kapanıyor, onun geldiği seans 24. Bizim arkadaşlar da onu çöp asansöründen çıkarmışlar. Sonraki gün bizimle ilgili zehir zemberek bir yazı yazmıştı. Hıncal Beyefendi Akmerkez’i Akbank’ın ötürüsıyla Sabancıların zannediyormuş, meğer Akkök grubunundu. Lakin daha sonra dostluğumuz fazlaca pekişti. İkimizin de Galatasaraylı olması sebebiyle meskenine davetler aldık, maç seanslarında gönüldaşlığımız oldu. Bir kezinde “Avi” dedi, “senin ismin niye Avi?” “niçin Hıncal abi?” dedim. “Senin ismin Avi değil mi?” dedi. -Avi aslında Avraham’ın kısaltması yani İbrahim’in İbo’su üzere. Babam dindarlığından dolayı Hazreti İbrahim’in Tevrat’taki ismi olan Avraham isminin kısaltılmışını koymuş bana.- “Evet abi Avi,” dedim, “Avraham’ın kısaltması”. “Yok oğlum” dedi. “Avi: Alış veriş işleri…” dedi. Bizi ismimizle müsemma yaptı kendisi.
Okumaya devam et...
● Avi Alkaş’ı tanıyabilir miyiz? Bursalı bir babadan, Tekirdağ Çorlulu bir anadan Anadolu-Trakya ve ötürüsıyla Asya-Avrupa melezi olarak doğmuş bir İstanbul çocuğuyum. Dar etraflı ve kıt imkanlı bir aileden, becerebildiğim kadarıyla bir dünya vatandaşı olmaya çalışan ve hatta kendi mesleksel etrafımda bilhassa memleketler arası arenada Mr. Turkey olarak isimlendirilen birisiyim. Bir dini azınlık okulundaki birinci ve ortaöğretimin akabinde Robert Koleji, daha sonrasında da Boğaziçi Üniversitesinde eğitim aldım. Mahallî bir öğrenciyken Türkiye’de şükürler olsun kendi mesleksel alanımda memleketler arası bir eğitmen olmaya ve hala bir öğrenen olmaya ve becerebilirsem suyu içilir, yararlı bir göl olmaya çalışıyorum.
Beşerler için beşerlerle çalışarak keyifli yerler kurgulamaya çalışıyorum. Bu memnun yerlerde memnun vakit içinder geçirebilirse beşerler, ‘an’ı daha manalı kılabilir diye düşünüyorum.
KAYINPEDERİMİN DEYİŞİYLE LAF SATIYORUM
● Pekala, iş hayatınız nasıl başladı?
13 yaşımda para kazanmaya başladım. Ailemin imkanlarının kısıtlı olması niçiniyle ortaokul senelerımdan itibaren özel dersler vererek kendime cep harçlığı çıkardım. 70’li yılların sonunda Boğaziçi’nde okurken boykotlar, işgaller sebebiyle okula gidemediğimiz için Mahmutpaşa Kürkçü Han’da bir iplik firmasında yardımcı eleman olarak çalışmaya başladım. O sayede beşerlerle çalışmayı, insan çalıştırabilmeyi ve Mahmutpaşa civarındaki feodal sistemde ticaret yapma yollarını öğrendim, birfazlaca gerçeğe gözümün açılmasını sağladı orası. ötürüsıyla Boğaziçi diplomasının yanı sıra hayat üniversitesi diplomam da var.Üniversiteden daha sonra 8 sene elektronik terazi satan Türk-Japon ortaklı bir şirkette çalıştım. 93 yılında da apansızın kendimi Türkiye’nin beşinci alışveriş merkezi Akmerkez’de bulunca apayrı bir ufk a yelken açmış oldum.Beni orada işe alan merhum Ali Dinçkök’tü. bu biçimde merhum Viktor Goldştayn “Arkadaş sen bu işe bulaş, ellili yaşlarında bu işin danışmanlığını yaparsın” diye telkinde bulunmuştu. Ben 50’li yaşları beklemeden 40’lı yaşlarımda danışmanlığa geçtim. İki sene Akmerkez’den daha sonra iki sene Bayraktar Kümesiyle Carousel alışveriş merkezine, ardından de Türkiye’nin birinci outlet center’ı olan İzmit Outlet Center’ı açtıktan daha sonra o gün bugündür alışveriş merkezi işindeyim.
Kayınpederimin deyişiyle laf satıyorum zira o beni daima konuşur görmüştü. Ben de kendime şöyleki bir telaffuz edindim: Bana 5 kuruş verirseniz konuşmaya başlarım, 10 kuruş verseniz susturamazsınız.Çalışma arkadaşlarımla oluşturduğumuz Alkaş Danışmanlık’ı 2007 yılında dünyanın en büyük gayrimenkul hizmeti şirketlerinden biri olan JLL’ye sattık. 2020 sonuna kadar ülke başkanlığını yürüttüm. 2 sene evvelce emekliliğimi istemiştim. Beni emekli etmemişlerdi. Bu sefer Türkiye’den emekli oldum lakin bölgesel bakılırsav aldım. JLL İsrail’in 2 seneliğine ülke başkanlığını yaparken kabuğuma sığamadım. Yer işini sevdiğimizden, alışveriş merkezlerindeki daralmadan dolayı hancılığa atladım. Nurus ile bir arada Han Spaces ismini verdiğimiz paylaşımlı ofis işine girdik.
● İş ömrünüzün başında aldığınız bir dersi anlatabilir misiniz?
Mahmutpaşa’dan kaçmama niye olan olayı anlatmak isterim. Çok sevdiğim Allah rahmet eylesin Mösyö Mois isminde bir işverenimiz vardı. Herkes ona çorbacı kaygısı. Çorbacı Mösyö Mois. Ben üniversite teğe gidiyordum ve benim üniversite birdeki halim bile o iş yerindeki en yüksek tahsil seviyesini tabir ediyordu. Benim işim Mösyö Mois’e telefon bağlamak için iki elimde iki ahize sınır gelmesini beklemekti. FACIT ile senetleri toplar, hesaplar yapardım. Bizim ipliğini alıp sattığımız Bursa’nın meşhur iplik fabrikası Bisaş’ın yurt dışı telekslerini hazırlardım. Kendimce şirkete birtakım yenilikler getirmiş, tablolar yapmaya başlamıştım. Müşterilere ne kadar mal verdik, ne kadarı tahsilata döndü, riskimiz ne kadar gibisinden. Yükselen-düşen oklarla, kırmızı mavi renklerle grafikler hazırlıyordum. Boğaziçi’nde Demir Demirgil’den İktisat 101 dersi alıyordum. Mahmutp aşa’ya gelince de çetele tutuyordum. İrsaliyeler gelirdi kareli kağıtlarda. İrsaliye toplama işinde fazlaca hızlanmıştım. Ben bunları yaparken bir gün işveren “Evladım” dedi, “Ne hoş işler yapıyorsun, sağ olasın var olasın lakin sen bunları yapsan da yapmasan da bizim işimiz yürüyor. Yoruluyorsun diye üzülüyorum.” Bu yaklaşım beni alışılmış epey soğuttu. Bunun üzerine oradan ayrılmaya karar verdim. Orada kalmış olsaydım tahminen epeyce daha fazla para kazanmış bir iplik tüccarı olabilirdim fakat bugün eriştiğim tatmine varamazdım.
“SEN OLMUŞSUN, KUR KENDİ ŞİRKETİNİ”
● Yaşadığınız kırılma anlarından birini dinleyebilir miyiz?
Bayraktar’da çalıştığım devirde sağdan soldan teklifl er gelmeye başlamıştı. Cem Boyner sınıf arkadaşımdı. Boyner kümesinin bütün gayrimenkul işlerini üstlenmem için teklifte bulundu. Cem ile bordro yerine fatura bağı ortasında olduk ve Alkaş Danışmanlığı kurduğumuz vakit birinci müşterim Boyner oldu. Bayraktar’dan ayrılmaya karar verdiğimde (hala idare şurası üyesiyim, Bayraktar Ailesi bugüne kadar yanında çalıştığım en âlâ patronlarım) bağlantı zenginliğinden İshak Alaton’a gitmiştim. İshak Bey’e durumu anlattım. Beni dinledi. Ortaköy’deki Şifa Yurdu’nun üzerindeki balkonunda sohbet ediyoruz. Bana baktı baktı, “Yürü” dedi, “Sen olmuşsun. Kur kendi şirketini, ben sana yalnızca Alarko’dan 1 milyon dolar kazandıracağım.” Onun gerisinden cenazesinde veda konuşmasında şunları söylemiş oldum: “Sevgili İshak Alaton, bana bir dolar bile kazandırmadınız fakat bana o gün verdiğiniz yürek milyarlar kıymetindeydi. ötürüsıyla size şükran borçluyum.”
“ÇOK TEMEL ATTIM ANCAK BİRİNCİ KERE ÇATI ÇATIYORUM”
● Alışveriş merkezlerine dair enteresan bir anınızı paylaşabilir misiniz?
Hüseyin Bayraktar sağ olsun epey tez canlı ve dirayetli bir iş insanı. İzmit Outlet Center’ı büsbütün dolgu bir alan üzerinde Yahyakaptan hafriyatlarının döküldüğü yerde 630 kazık çakarak gerçekleştirdik. Temel atma merasimi yapacağız. Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel temel atma merasimine gelecek fakat bir türlü tarih alamıyoruz. Tarih gelecek tarih gidecek derken biz ortada bastık gaza yürüyoruz. İnşaata bir amaç koymuştuk, muhakkak bir açılış tarihini yakalamak istiyorduk. Sonunda Demirel’den gün geldi. Kocaeli’nde birtakım barajlarla birebir gün bize de temel atma merasimine gelecekti. Fakat biz ortada direkleri dikmeye başlamıştık. Dedik ki komik olacak dikilmiş direkler varken temel atmak. Aklıma şöyleki bir parlak fikir geldi. Tarihteki herbiçimde birinci çatı çatma merasimini biz yaptık. Direklerin üstüne çelik konstrüksiyon geldiği vakit kaplama çatı koyacağız. Zira bir çeşit baraka üstü formattır bizim İzmit Outlet Center. Hangarlardan oluşan bir alışveriş merkezi formatıydı. Cumhurbaşkanı merhum Demirel, “Hüseyin Beyefendi,” dedi, “Ben temel atmaya fazlaca gittim, bunu birinci kere görüyorum. Haydi bakalım, bismillah, çatıyı çatalım.” Tam düğmeye basacak, bir tabanca sesi. Bir kurşunla 2 yaralı. Seken kurşunla müdafaa müdürü Şükrü Beyefendi ile Milliyet’ten bir gazeteci yaralandı. “Demirel’e suikast teşebbüsü.” İzmit Outlet Center’daki temel atma yerine çatı çatma merasimimiz CNN International’a bile haber oldu. İstesek bu biçimde bir duyuru yapamazdık. Bütün dünya bizim İzmit’te outlet center yaptığımızı duymuş oldu.
Oğlumun ismini yaşatabilmek için eğitim merkezi kurdum
Benden daha sonraki nesillere muhakkak transferleri sağlayabilen, suyu içilir tatlı bir göl olabilmek ismine yeni gençler yetiştirmeyi hedefl iyorum. Kimsenin yaşamasını dilemediğim, evlat acısını tatmış bir baba olarak oğlumun ismini yaşatabilmek için Alp Alkaş Perakende Gayrimenkul Merkezi’ni kurdum, Hüsnü Özyeğin’in de takviyeleri yardımıyla. 8 yıldır eğitim programını devam ettiriyoruz. Oğlum vefat ettiğinde cenazeye çelenk gönderilmemesi, eğitim için bağışta bulunulması ricasında bulunmuştum ilanımızda. Alışveriş Merkezleri ve Perakendeciler Derneği’ndeki gösterdiğimiz hesaba bağış yağdı. Sevgili Hüsnü Özyeğin o bağışı ikiledi. Biz de aile olarak birebir misli ile iştirak ettik ve bugün kâr gayesi gütmeyen bir eğitim faaliyeti olarak her yıl 30 öğrenci aldığımız bu etkinliğimizi sürdürebiliyoruz. Bunu inşallah bir dünya merkezi haline getirip vakıfl aştırabilirsem bu biçimde benden daha sonra da oğlumun ismi ölümsüzlüğe gidebilir.
Avi… Yani “Alış veriş işleri”
● İş, sanat, basın dünyasından biroldukca arkadaşınız var. Unutamadığınız bir anınızı dinleyebilir miyiz?
Hıncal Uluç ile bir hengame kararı tanışmıştık. bu biçimdelar silahlı hücuma uğramıştı, tekerlekli sandalyedeydi. Akmerkez’e sinemaya gelmiş. Alışveriş merkezi 22’de kapanıyor, onun geldiği seans 24. Bizim arkadaşlar da onu çöp asansöründen çıkarmışlar. Sonraki gün bizimle ilgili zehir zemberek bir yazı yazmıştı. Hıncal Beyefendi Akmerkez’i Akbank’ın ötürüsıyla Sabancıların zannediyormuş, meğer Akkök grubunundu. Lakin daha sonra dostluğumuz fazlaca pekişti. İkimizin de Galatasaraylı olması sebebiyle meskenine davetler aldık, maç seanslarında gönüldaşlığımız oldu. Bir kezinde “Avi” dedi, “senin ismin niye Avi?” “niçin Hıncal abi?” dedim. “Senin ismin Avi değil mi?” dedi. -Avi aslında Avraham’ın kısaltması yani İbrahim’in İbo’su üzere. Babam dindarlığından dolayı Hazreti İbrahim’in Tevrat’taki ismi olan Avraham isminin kısaltılmışını koymuş bana.- “Evet abi Avi,” dedim, “Avraham’ın kısaltması”. “Yok oğlum” dedi. “Avi: Alış veriş işleri…” dedi. Bizi ismimizle müsemma yaptı kendisi.
Okumaya devam et...