semaver
Active member
Atanamayan öğretmenler anlattı: Düşlerimde daima öğretmenim Atanamayan öğretmenler, güç şartlarda tamamladıkları eğitimlerinin kararında öğrencileriyle buluşmayı hayal ederken, geçinmek için apayrı işlerde çalışmak zorunda kalıyor. Daha geçen haftalarda 23 yaşındaki atanamayan öğretmen Fedai Altun, çalıştığı inşaatta elektirik akımına kapılarak hayatını kaybetti. İbrahim Can Uzun geçen yıl, Eylül’de ise Hasan Kürşat Demir iş bulamadığı için hayatına son verdi. Bugün öğretmenler günü. Atanamayan öğretmenlerle konuştuk…
ELLERİ SU TOPLADI
Adıyaman’da ailesiyle yaşayan Mehmet Akgün (24) bugüne kadar biroldukça işte çalışmış. “Ne iş yapıyorsun” diye soranlara kürek tutmaktan su tutmuş morarmış elini gösteriyor. “Tütün saplama, halı yıkama, taş duvar ve inşaatlarda demir kesme işlerinde çalıştım. Haftaya da dokuma işinde acemi olarak işe başlayacağım. Hayalim olan öğretmenlik dışında her işi yapıyorum” diyen Akgün, “Bunca emeği bu biçimde yerlerde sürünmek için mi verdim? Atama yerine fiyatlı öğretmen alıyorlar. Fedai Hoca üzere hayatını yitiren öğretmenlerin sayısı artıyor. ‘Okudun da ne oldu’ diyenlere ‘Mesleğimi yapıyorum’ demek istiyorum” dedi.
Sekiz çocuklu bir aileden olan Yılmaz Deniz Topkan (35) KKTC’de garsonluk yapıyor. İmkânsızlıklar ortasında sürdürdüğü eğitim hayatında doktora yaparken, artık inancı kalmadığı için eğitim ömrünü sonlandırıp diğer işlerde çalışmaya başladığını söylüyor. Topkan, “Her gün biraz daha yıprandığımı hissediyorum. Onca yıl okuyup bir hiç olmak, daha sonra sıfırdan yeni bir hayat kurmaya çalışmak aşikâr yaştan daha sonra hayli güç. Yaptığım işler içinde ağırıma en çok giden ise fiyatlı öğretmenlik oldu. Öbür öğretmenlerle birebir işi yapmama karşın onların maaşının yarısından daha azını almak nasıl bir haksızlık? Kendi mesleğimi ise yalnızca hayalimde yapıyorum” diye konuştu.
BOŞUNA MI OKUDUN?
Diyarbakır’da ailesiyle bir arada yaşayan S.R.Y. konutun en büyüğü. yıllardır atama bekliyor. İnsanların kendisine acıyarak baktığını belirten Yentürk, “Atanamadın mı hâlâ? Boşuna okudun sen de’ diyorlar. Maruz kaldığımız bu şekil ruhsal baskılar da yaşadığımız bunalımlı sürecin bir modülü. Onca kurulan hayal, ailemize verdiğimiz kelamlar… Ve karşılığında kırılan umutlar, başımızın gitgide öne eğilmesi… Bunun tanım edilmesi güç. Alanımda 75 sorudan 71 net bıraktım. Daha ne yapabilirim” diye sordu.
“İNTİHAR ETMEYİ DÜŞÜNDÜM”
Atanamayan öğretmenlerden A.A. ise iş bulamadığı için Niğde’de ailesine yardım ederek hayatını sürdürüyor. A.A., “Kendimi boşa kürek çekmiş üzere hissediyorum. İçimde büyük bir eziklik ve başarısızlık duygusu yaratıyor. Aile baskısı ve etraftan gelen iğneleyici sorular bir süre daha sonra tahammül edilemez oluyor. Ben dahi bu süreçte biroldukça kere intihar etmeyi düşündüm” diye konuştu.
Trabzon’da kardeşiyle bir arada yaşayan Aytaç Köroğlu çiftçilik yapıyor. “Öğretmenin prestiji yok denecek kadar az diyen Köroğlu “Mezun olduktan daha sonra bir yıl İşkur’da çalıştım, akabinde hiç bir yere giremedim. O denli güçlü dayımız yok. Bulduğumuz üç beş kuruş para da kitaba, ÖSYM’nin yüksek imtihan fiyatlarına gidiyor. Umutlarımız tükeniyor” dedi.
ELLERİ SU TOPLADI
Adıyaman’da ailesiyle yaşayan Mehmet Akgün (24) bugüne kadar biroldukça işte çalışmış. “Ne iş yapıyorsun” diye soranlara kürek tutmaktan su tutmuş morarmış elini gösteriyor. “Tütün saplama, halı yıkama, taş duvar ve inşaatlarda demir kesme işlerinde çalıştım. Haftaya da dokuma işinde acemi olarak işe başlayacağım. Hayalim olan öğretmenlik dışında her işi yapıyorum” diyen Akgün, “Bunca emeği bu biçimde yerlerde sürünmek için mi verdim? Atama yerine fiyatlı öğretmen alıyorlar. Fedai Hoca üzere hayatını yitiren öğretmenlerin sayısı artıyor. ‘Okudun da ne oldu’ diyenlere ‘Mesleğimi yapıyorum’ demek istiyorum” dedi.
Sekiz çocuklu bir aileden olan Yılmaz Deniz Topkan (35) KKTC’de garsonluk yapıyor. İmkânsızlıklar ortasında sürdürdüğü eğitim hayatında doktora yaparken, artık inancı kalmadığı için eğitim ömrünü sonlandırıp diğer işlerde çalışmaya başladığını söylüyor. Topkan, “Her gün biraz daha yıprandığımı hissediyorum. Onca yıl okuyup bir hiç olmak, daha sonra sıfırdan yeni bir hayat kurmaya çalışmak aşikâr yaştan daha sonra hayli güç. Yaptığım işler içinde ağırıma en çok giden ise fiyatlı öğretmenlik oldu. Öbür öğretmenlerle birebir işi yapmama karşın onların maaşının yarısından daha azını almak nasıl bir haksızlık? Kendi mesleğimi ise yalnızca hayalimde yapıyorum” diye konuştu.
BOŞUNA MI OKUDUN?
Diyarbakır’da ailesiyle bir arada yaşayan S.R.Y. konutun en büyüğü. yıllardır atama bekliyor. İnsanların kendisine acıyarak baktığını belirten Yentürk, “Atanamadın mı hâlâ? Boşuna okudun sen de’ diyorlar. Maruz kaldığımız bu şekil ruhsal baskılar da yaşadığımız bunalımlı sürecin bir modülü. Onca kurulan hayal, ailemize verdiğimiz kelamlar… Ve karşılığında kırılan umutlar, başımızın gitgide öne eğilmesi… Bunun tanım edilmesi güç. Alanımda 75 sorudan 71 net bıraktım. Daha ne yapabilirim” diye sordu.
“İNTİHAR ETMEYİ DÜŞÜNDÜM”
Atanamayan öğretmenlerden A.A. ise iş bulamadığı için Niğde’de ailesine yardım ederek hayatını sürdürüyor. A.A., “Kendimi boşa kürek çekmiş üzere hissediyorum. İçimde büyük bir eziklik ve başarısızlık duygusu yaratıyor. Aile baskısı ve etraftan gelen iğneleyici sorular bir süre daha sonra tahammül edilemez oluyor. Ben dahi bu süreçte biroldukça kere intihar etmeyi düşündüm” diye konuştu.
Trabzon’da kardeşiyle bir arada yaşayan Aytaç Köroğlu çiftçilik yapıyor. “Öğretmenin prestiji yok denecek kadar az diyen Köroğlu “Mezun olduktan daha sonra bir yıl İşkur’da çalıştım, akabinde hiç bir yere giremedim. O denli güçlü dayımız yok. Bulduğumuz üç beş kuruş para da kitaba, ÖSYM’nin yüksek imtihan fiyatlarına gidiyor. Umutlarımız tükeniyor” dedi.