‘Çukur’, geçtiğimiz hafta final yaptı. 2017 yılında yayın hayatına başlayan dizinin yıldızı Aras Bulut İynemli, Twitter hesabından veda iletisi paylaştı.
Ünlü oyuncu, “Çukur’a veda” başlıklı bildirisinde şu tabirleri kullandı:
“Biraz beklemek istedim. Bilhassa bugünü bekledim; veda etmek güç geldi. Çukur… 4 koca yıl… Her hafta… Hoş, bedelli ve uzun yol… Yol kıymetlidir insan ömründe… Her vakit kıssaların gücüne inandım. Öykülere hizmet etmek en kıymetli isteğim oldu. Biz o denli bir öyküde buluştuk ki hepimizi içine aldı. Herkes ‘bu biçimde takım, bu biçimde öykü nasip olmaz’ diye var olduk ortasında… O yüzden düzgün ki varsın, teşekkür ederim… Gökhan Horzum… Hislerimi kelama dökmekte o kadar zorlanıyorum ki keşke biraz bir şey öğretseydin, kalbim yerinden çıkacak ne yazacağım diye… Ya Sidi dinliyorum; bu kadar oluyor. Sinan abi, ağabeyliğin, öğretmenliğin, işine aşkınla yaklaşımın ve arkadaşlığın için teşekkür ederim sana… Sinan Öztürk… O denli bir oyuncu grubu oldu ki, of… Kelamım yok. Kelam söylemeye haddim yok… Neler öğrendim, neler deneyimledim bir bilseniz… Âlâ ki canım meslektaşlarım, ablalarım, ağabeylerim, kardeşlerim, arkadaşlarım (aynı vakitte canım arkadaşlarım) düzgün ki siz… Grup, grup, takım… Her şey burada bâtın güya… Takım olabilmek de… O yüzden; ‘Aile her şeydir.’ Cümbüş, gerilim, hüzün, oldukçaça yorgunluk ve oldukcaça sevgi ancak ‘3-2-1 kayıt’ dendiğinde; herkes ortasında… birebir vakitte bütün yüreğiyle… O kadar özel ki… Takım, her şeydir de hem de… Bu takımın ardında her daim duran, kalitesinden ödün vermeyen her şeyiyle ilgilenen bir üretimcimiz… Kerem Çatay… Çok teşekkürler… Takviyesiyle SHOW TV’ye teşekkürler… Canlılığıyla, acısıyla, sevinciyle, gerilimiyle, keyfiyle, zorluluğuyla, başarısıyla ve yanlışlarıyla o denli dolu 4 sene ki… Düzgün ki ya! Çok kıymetli, hayli özel, her vakit var olacak bir yerlerde… Pekala, her şeyiyle yaptık biz bu öyküyü. Anlattık, izleyiciye geçmese, o kıssayı paylaşmazsak bir manası olur mu? Katiyen olmazdı… Bizlerle bu öyküyü paylaşan, izleyen, anlatan, yaşayan herkese epeyce teşekkürler… Ve hayali arkadaşım Yamaç Koçovalı… Kendine âlâ bak! O denli mi? (Yazarken gözlerim dolu, belgeselde nasıl anlatacağım?) – Belgesel mi var? – Oba… Şükürler olsun…”
Ünlü oyuncu, “Çukur’a veda” başlıklı bildirisinde şu tabirleri kullandı:
“Biraz beklemek istedim. Bilhassa bugünü bekledim; veda etmek güç geldi. Çukur… 4 koca yıl… Her hafta… Hoş, bedelli ve uzun yol… Yol kıymetlidir insan ömründe… Her vakit kıssaların gücüne inandım. Öykülere hizmet etmek en kıymetli isteğim oldu. Biz o denli bir öyküde buluştuk ki hepimizi içine aldı. Herkes ‘bu biçimde takım, bu biçimde öykü nasip olmaz’ diye var olduk ortasında… O yüzden düzgün ki varsın, teşekkür ederim… Gökhan Horzum… Hislerimi kelama dökmekte o kadar zorlanıyorum ki keşke biraz bir şey öğretseydin, kalbim yerinden çıkacak ne yazacağım diye… Ya Sidi dinliyorum; bu kadar oluyor. Sinan abi, ağabeyliğin, öğretmenliğin, işine aşkınla yaklaşımın ve arkadaşlığın için teşekkür ederim sana… Sinan Öztürk… O denli bir oyuncu grubu oldu ki, of… Kelamım yok. Kelam söylemeye haddim yok… Neler öğrendim, neler deneyimledim bir bilseniz… Âlâ ki canım meslektaşlarım, ablalarım, ağabeylerim, kardeşlerim, arkadaşlarım (aynı vakitte canım arkadaşlarım) düzgün ki siz… Grup, grup, takım… Her şey burada bâtın güya… Takım olabilmek de… O yüzden; ‘Aile her şeydir.’ Cümbüş, gerilim, hüzün, oldukçaça yorgunluk ve oldukcaça sevgi ancak ‘3-2-1 kayıt’ dendiğinde; herkes ortasında… birebir vakitte bütün yüreğiyle… O kadar özel ki… Takım, her şeydir de hem de… Bu takımın ardında her daim duran, kalitesinden ödün vermeyen her şeyiyle ilgilenen bir üretimcimiz… Kerem Çatay… Çok teşekkürler… Takviyesiyle SHOW TV’ye teşekkürler… Canlılığıyla, acısıyla, sevinciyle, gerilimiyle, keyfiyle, zorluluğuyla, başarısıyla ve yanlışlarıyla o denli dolu 4 sene ki… Düzgün ki ya! Çok kıymetli, hayli özel, her vakit var olacak bir yerlerde… Pekala, her şeyiyle yaptık biz bu öyküyü. Anlattık, izleyiciye geçmese, o kıssayı paylaşmazsak bir manası olur mu? Katiyen olmazdı… Bizlerle bu öyküyü paylaşan, izleyen, anlatan, yaşayan herkese epeyce teşekkürler… Ve hayali arkadaşım Yamaç Koçovalı… Kendine âlâ bak! O denli mi? (Yazarken gözlerim dolu, belgeselde nasıl anlatacağım?) – Belgesel mi var? – Oba… Şükürler olsun…”